Kinagabihan naghahanda si Ashy para sa welcome party. Isinuot niya ang simpleng dress na binili niya, naglagay ng kaunting kulay sa bibig niya at nagwisik ng pabango sa katawan niya. Lumabas siya ng kuwarto niya at nakita niya ang mama niya na naghihintay sa kanya.
"Ma, bakit gising ka pa? Okay na po ako 'wag niyo po akong alalahanin," humalik siya sa kanyang ina. Tamang tama na bumusina na ang sasakyan ng kaibigan niyang si Jem kaya dali-dali na itong lumabas.
"Huwag mo na akong hintayin ma ha? Matulog ka na po. I love you," paalam nito sabay halik sa ina.
"Sige mag-iingat kayo." Sagot naman ng ina habang nakatingin ito sa kanya habang papasakay sa sasakyan ng kaibigan.
Nasanay na siya sa ganung set-up. Minsan dindaanan siya ng kaibigan dahil wala naman siyang sariling sasakyan. Para sa kanya hindi muna yun ang dapat niyang isipin.
Tahimik lang silang magkaibigan habang nasa loob ng sasakyan. Ninenerbiyos kmsi Ashy sa gabing iyon na napansin
Halos mapasigaw si Ashy sa narinig. Kung nkabukas lang ang pintuan ng kotse ni Jem bka nahuli na ito sa pagpoprotesta. Kung di lang niya naisip na maaari silang madisgrasya baka nasabunutan na niya ito."Seryoso ka!?" Sagot nitong napabilog ang mata na halos lumuwa na ito."Well, what friends are for diba? Ganun ka kalakas sa akin. So congratulationa sa bago mong trabaho," tawang sabi nito. Habang tinutuon ang sarili sa pagmamaneho."You know what, I might think that you are doing this on purpose. How crazy. Alam mo hindi ito pwede ehh.dapat matigil to ehh.." protestang sagot ni Ashy na mukhang may binabalak xa."Ohhhhh??? No.. no...!" Sagot ng kaibigan sabay kaway sa mga daliri nito."Lahh, baliw ka na.. Ako talaga ang inilagay mo sa ganung sitwasyon? Nakakahiya ka, gigil ako sayo alam mo ba?" Himutok ni Ashy na walang nagawa kundi sumandal na lang sa upuan ng sasakyan..Itinaas ang mga kilay nito sabay irap sa kaibigan na tinawanan l
Kinaumagahan maagang nagising si Ashy. Kailangan niyang ihanda ang sarili niya sa panibagong umaga kung saan bagonng boss ang makakasama niya na hindi naman talaga niya inakala kung hindi lang dahil sa kalokohan ng kaibigan niya.Dali-dali siyang nagbihis upang makapag-almusal man lang siya bago pumasok sa trabaho."Goodluck sa bago mong boss anak, ohh ayan kumain ka na masarap iyan, para sa magandang simula ng umaga mo." Sbit ng ina. Umupo na rin ito sa katapat niyang uouan upang sabay na silang makapag-almusal."Salamat ma. Ewan ko nga kubg paano ko pakikitunguhan ang bagong boss namin ehh. Si Jem kasi kung anu-anong naiisip. Ayan tuloy napasubo ako." Sagot nito sabay inom ng kape."Kaya mo yan. Alam ko naman na wala kang hindi kakayanin. Isa pa gawin mo lang ang trabaho mo at siguradong wala kang magiging problema." Pinalalakas naman nito ang loob niya, pero halata naman sa itsura ng mama niya na parang kinikilig din iyo at hi di niya alam kung bakit.
Habang dumadaan ang mga araw, mas nagiging malapit sina Ashy at Paul, idagdag pa riyan ang mga paandar ni Jem. Habang tumatagal ay nakikilala na nila ang isat-isa. Napatunayan niya na hmmabuti talagang tao si Pau. Ano pa nga ba ang hahanapin ng isang babae sa katulad niya. Aminin man niya o hindi may konting paghanga na nabuo para kay Paul, natiral hindi naman niya iyon sasabihin.Minsan hindi na sila nagkijita ni Jem sa opisina dahil pareho na silang abala sa mga trabaho nila."Ohb Jem, andito ka pa pala? Akala ko ankauwi ka na? Bakit andito ka nasaan ang sasakyan mo?" Tanong nito sa kanya na halatang kanina pa naghihintay ng masasakyan."Pinaospital ko sissy, nanghina na. Ehh ikaw mukhang natagalan ka yatang lumabas ngaun.?" Balik tanong nito sa kanya."Oo may emergency meeting kasi sa taas kanina. Hindi naman ako puwedeng luambas na lang kaya hinintay ko ng matapos." Aagot naman nito."May lakad ka pa ba? Labas naman tayo tutal maaga pa naman oh
Pagkatalikod ni Paul ay hinanda na niya ang binili niyang pagkain para sa mama niya. Panay ang tingin nito sa kanya na mukhang may gumatakbo nanamang kakaiba sa isip niya. Nahawa na yata ito sa kaibigan niyang si Jem."Ma ha? Kanina ka pa diyan. Mabuti pa umupo ka na at nang makakain kana." Pansin niyo sa mama niya na nakatayo lang sa kikod ng upuan."Bakit masama na ba ang tumingin sayo anak? Si paul na lang ba ang may karapatang tumingin sayo?" Panunukso nito tsaka umupo sa upuan upang kumuha ng pagkain."Hay nako ma! Sa susunod huwag na kayong kakain sa mga dinadala ni Jem dito ha?nahahawa kayo sa mapaglaro niyang utak." Naiiling na sagot ni Ashy. Umupo iyo sa harap ng mama niya upang sabayan parin itong kumain.Tahimik silang kumain. Nangatapos na sila ay nagpunta sa sala si Ashy dala-dala ang dalawang kape. Nakagawian na nila ito ng mama niya."Ma,kape." Iniabot niya ito sa kanya."Salamat,""Ano po iniisip niyo? Namimis niyo ba
Habang nasa sasakyan sila ay tahimik lang na nakaupo si Ashy. Hindi niya maibtindihan ang nararamdaman niya ng mga panahong iyon. "Akala mo hindi na kita sisiputin noh?" Biglang tanong sa kany ni Paul. Napatingin ito sa kanya saka nagsalita. "Oo nga ehh,uuwi na sana ako." Sagot niya na totoo naman. "Pwede ba naman 'yon? Ikaw pa? Malakas ka sakin ehh." Ngumiti ito tsaka ibinaling ang tingin sa daan. Tumahimik na lang si Ashy. Nakarating sila sa isang garden restaurant kung saan makikita sa entrance pa lang kung gaano ito ka ganda at kasosyal. Halatang lugar ito para sa mga taong mayayaman lang. Pinagbuksan siya ni Paul ng pintuan at hinawakan ang kamay niya upang tulungang bumaba sa sasakyan. Sinalubong sila ng waitress at itinuro sa kanila ang lugar. Maganda ang lugar. May lugar para sa mga gustong mag-bonefire, may mga malalaking puno sa paligid kung saan may kubo sa taas na intended for VIP's, isa nga sa mga ito ang i akyat n
Lumipas ang mga oras, araw taon.. naging masaya ang relasyon nina Ashy at Paul, walang maututuring na dull moments nila. Hindi niya maalala na may pinag-awayan sila sa loob ng dalawng taon nilang magkarelasyon. Sa loob ng dalawabg taon na iyon ay walang kahit anong nangyari sa kanila. They never tried making love and that was boring. Hindi kagaya kay Storm nuon na unang sabak palang ehh meron na agad-agad. Napahanga siya sa tindi ng respeto na ibinibigay nito sa kanya kahit minsan madalas siyang tuksuhin ng kaibigan. "So ano meron na ba?" Isang araw ay kumakain sila dahil lunch reak nila at nataon na nasa out of town meeting si Paul. "Merong ano?" Takang yanong naman ni Ashy habang sumusubo siya ng pagkain. "My God, untill now wala pa? Alam mo sissy nagtataka na ko diyan sa boss natin ha? Hi di ko alam na may pagkatorpe din pala siya." Nakanganga ito habang nakatingin sa kanya hawak sa kaliwang kamay ang tinidor. "Torpe agad? Hindi ba pw
Makalipas ang ilang linggo, niyaya ni Paul si Ashy sa kanilang bahay. Gusto niyang makita nito ang magiging bahay niya.Para kay Ashy malaking bagay ito para sa kanya. Hindi niya ito naranasang makilala ng maayos ang mga magulang ni Storm nuon. Ngayon ay hindi siya ganun kasigurado kung paano ang pakikitungo sa kanya ng mga magulang ni Paul.Pagdating nila sa bahay ng lalake ay nagtaka siya na parang ang tahimik ng bahay nila. Parang walang katao-tao."Hon, sinong tao rito? I mean diba hindi ka nman nag-istay rito? So sinong nakatira dito?" Tanong ni Ashy kay Paul."Mga maid. Masyado kasing malaki ang bahay, nalulula akong mag-isa rito." Nakangiting sagot nito."Parents mo pala nasaan?" Takang tanong ni Ashy na hindi maialis ang tingin sa kanya.Hinawakan nito ang kamay niya saka ito inaya papasok sa loob."My parents passed away by a vehicular accident. Nasa US kami nun. We tried our best to save them but, wala na kaming nagawa. Kaya
Kinaumagahan ay maagang nagising si Storm. Hindi siya gaanong makatulog dahil pakiramdam niya ay naninibago siya sa loob ng bahay nila. Naninibago siya na hindi kasama ang mga magulang. Naninibago siya na ang kapatid lang ang kasama niya. At hindi niya maintindihan ang pakiramdam na meron siya mula pa kahapon nang makita niyang kasama ng kapatid niya si Ashy. Nagulat siya na siya pala ang mapapangasawa nito. Kung paano at kelan ay hindi niya maipaliwanag.Hindi niya alam kung paano nangyari. Hndi niya alam na sa dinami dami ng babae ay bakit si Ashy pa. Bakit ang babaeng minahal niya ng sobra.Dumating siya ng bansa na hindi alam kung ano ang totoo. May mga bagay na mahrap paniwalaan na eto at totoo nga.Umupo siya sa may veranda ng kanilang bahay kung saan madalas siyang tumambay nuon. Eto nga at malaki ang ipinagbago ng kanilang bahay.Binago ang disenyo nito mula nang mamatay ang kanilang mga magulang.Hindi man sila ganun kalapit sa isa't-i
Isang umaga ay may kumakatok sa pintuan ng kwarto niya. Napabalikwas siya dahil sa lakas nito."Ma ano ba iyon?" nakasimangot na tanong nito sa mama niya."Anak,magbihis ka si Storm nasa baba hinihintay ka. Emergency daw,si Paul hindi maganda ang lagay." tuliro na sabi ng mama niya. Halata s amukha nito ang pag-aalala."Ha? Bakit ma, ano daw ba ang nangyari?" tanong niya."Hindi ko alam. Mabuti pa magbihis ka na para makaalis na kayo." utos ng mama niya saka ito dali-daling bumaba.Agad namang nagbihis si Ashy. Hindi niya alam kung ano ang gagawin ng mga oras na iyon.Nag-aalala siya sa pwedeng mangyari kay Paul.Pagdating sa sala ay nakita niya agad si Storm."Ash, sumama ka sa akin. Gusto kang makausap ni Paul. Kahit saglit lang."pakiusap nito."Kaya nga andito na ako diba? Tara na," agad na sabi nito. Nakalimutan na nga niyang magpaalam sa mama niya dahil sa labis na pag-aalala.Habang nasa sasakyan sila
Lumabas sa veranda si Ashy dahil tulog na si Paul. Kinailangan niyang tawagan ang mama niya dahil kailangan niyang pagbigyan si Paul sa hiling nito.Habang nasa veranda ay lihim naman siyang oinagmamasdan ni Storm. Kapansin-pansin ang pagbabago ng katawan nito base na rin sa suot niyang bestida.Lumobo ang katawan niya ng bahagya na bumagay naman sa maganda niyang mukha.Maya-maya pa ay lumaoit na ito sa kanya."Nandito ka pala, mabuti naman at pinagbigyan mo si Paul na dumito ka ngayong gabi." boses iyon ni Storm mula sa likuran.Panandalian siyang lumingon rito tsaka ibinalik ang tingin sa labas."Maliit na bagay lang ang hinihiling niya. Sino ba naman ako para tumanggi. Isa pa, may pinagsamahan din kami at naging mabuti siya sa akin. Maliit na bagay lang ito kumpara sa kasalanang nagawa ko sa kanya." sagot nito na halos hindi maalis ang tingin niya sa kausap."Sabagay tama ka. Mabuti naman at naisip mo iyon." walang anu-anong
Sinubukan siyang habulin ni Storm. Sapilitan niya itong isinakay at dinala kung saan. Hanggang sa magdidilim na at sinabayan pa iyo ng malakas na ulan. Walang nagawa nag mga ito kundi tumigil s aisang tabi."Kailangan ko ng umuwi Storm. Hahanapin ako ni mama. Ano ba kasing pumasok diyan sa utak mo at bakit mo ako dinala dito?" galit na tanong niya rito."Dahil gusyo kong malaman kung talaga bang wala na tayong pag-asa pa. Gusto kong malaman kung hanggang dito na lang ba tayo." sagot nito.Hindi niya ito binigyan ng pagkakataong magsalita pa.Agad niya itong hinila sa backseat ng sasakyan niya. Doon hinalikan niya ito."Storm ano ba? Pati ba naman dito? Ano bang akala mo sa akin?" pagpupumiglas nito ngunit hindi siya tumigil.Hinalikan niya ito ng halik na kailanman ay hindi niya malilimutan hanggang sa naramdaman niyang hinahalikan na din siya nito."I'm sorry pero kailangan ko itong gawin." gigil na sagot nito.Hinalikan
Halos matumba na si Ashy nang paakyat siya sa hagdan upang umakyat sa kanyang kwarto.Mabuti na kang at may matipunong katawan ang nakasalo sa kanya.Hindi na siya nag-abala pang tingnan iyo. Ipinikit na niya ang kanyang mga mata at hinayaan na lang ugong kargahin siya at ipasok sa kanyang kwarto.Pagkalapag sa kanya ay napaungol siya.. ramdam niya ang pananakit ng kanyang ulo.Pagdilat niya ng mata ay nakita niya ang mukha ni Storm."Don't cry, nandito na ako. Hindi ka na ulit masasaktan. Ramdam niya ang pagpahid nito sa mga luha niya sa mata.Dahan-dahang bumaba ang mukha nito at hinalikan siya. Nagpaubaya siya dahil iyon din naman ang gusto ng puso niya."Storm, mahal na mahal kita. Wala akong ibang minahal kundi ikaw lamang." malambing na turan nito habang si Storm ay abala sa paghalik sa buo niyang katawan.Bumalik ito sa mukha niya at hinalikan siya ulit sabay bulong.."Mahal na mahal din kita Ashy, hindi ko
Hindi pumasok si Ashy ng isang linggo dahil sa nangyari. Mas ginusto niyanv manatili sa kanilang bahay upang sa ganon ay makapag-isip. Pakirama niya unti-unting dinuduro ag puso niya.Bakit nga ba kailangan naying masaktan ng sobra?Bakit may mga bagay sa mundo na kailangan nating isakripisyo?Bakit may mga bagay na kailangan nating tiisin para lang maprotektahan ang iba?Bakit kailangang tayo lagi ang umuunawa?Totoo nga naman na ang isip ng tao ay hindi pare-pareho.Habang nakaupo sa may veranda ng bahay nila ay narinig niyanh may kausap ang ina. Naisip niya na baka si Jem iyon at dinadalaw siya."Anak may bisita ka,"maya-maya ay narinig niyang sabi ng kanyang ina na noon ay nasa likuran na niya.Nakangiti siyang nilingon ito at agad na nawala ang mga ngiti sa kanyang labi nabg makita kung sino ang bisita niya.Si Paul.May dala iyong bulaklak na halata namang ibibigay sa kanya. Simole lang ang suot nito n
Pagbalik niya sa loob ng bahay ay nakita niya ang mama niya na nasa pintuan. Hindi na niya mitatago pa ang katotohanan.Umupo siya sa sofa at umiyak ng umiyak.Naramdaman niya ang paglapit ng mama niya at umupo ito sa tabi niya."Bakit kailangan mong itago? Tinanong kita kung may problema ka. Hindi mo dapat itago sa akin anak. Nanay mo ako, kubg meron mang isang tao na dapat makakaibtindi sayo, walang iba kundi ako." itinaas nito ang baba niya upang makita ang mukha nito."Natakot ako ma. Natakot ako na masira ang magandang pagkakakilala niyo kay Paul. Ayokong mawala ang respeto na ibibigay niyo sa kanya. Ayokong maramdaman niya yung dating naramdaman na niya sa mga magulang niya.""Dahil sa kagustuhan mong protektahan ang nararamdaman ng iba hindi mo namamalayan na sarili mo na ang nasasaktan. Dahil sa kagustuhan mong protektahan ang nararamdan ni Paul hindi mo namamalayan na unti-unti ng nawawala sayo ang lalakeng minahal mo ng sobra. Bakit a
Lumabas na ito mula sa bahay ng magkapatid.Halos hindi ito masabayan ni Jem sa paglalakad dahil sa bilis nito."Ash sandali. Please kausapin mo ako." maya mayapa ay sinundansiya ni Storm.Hinarap niya ito at binigyan ng mag-asawang sampal."Sige saktan mo ako kung yana ng makakatulong sa'yo upang ilabas ang nararamdaman mo. Tatanggapin ko dahil alam kong mas masakut pa ang nararamdan mo sa ngayon. Patawarin mo ako kung hindi ko agad sinabi sa'yo. Alam ko pero wala akong karapatang manghimasok sa buhay ng ibang tao. Kapatid ko siya pero may mga bagay na siya dapat ang magsabi sa'yo." paliwanag nito."Alam mo. Pero hindi mo sinabi sa akin. Hinayaan mo lang na gawin akong tanga ng kapatid mo. Habang nagpapakatanga ako sa pag-aayos sa kasal namin mag-isa. Sa bawat pagkakataon na sinayang mo para sabihin sa akin doble ang balik na sakit nun dito," itinuro nito ang bahagi ng puso niya."Bakit Ash? Kung sinabi ko ba sa iyo noon pa,maniniwala
Natapos ang isang araw na hindi siya kinausap man lang ng maayos ni Paul. Papalabas na siya ng opisina ng makita niya si Jem na papalabas na rin."Ohh ano kumusta? Nagkausap na ba kayo?" tanong ng kaibigan sa kanya habang naglalakad sila palabas."Hindi pa, lalo pa nga siyang nagalit sa akin ehh. Nasahot ko kasi yung bisita niya kanina. Paano kasi, pabalang kung magtanong at sumagot sino ba naman ang matutuwa. Tama ba naman na panghimasukan niya ang pagiging sekretarya ko?" nakasimangot na tugon niya sa kaibigan na noon ay napatigil sa paglalakad."Iyon bang gwapo na bagong mukha? Nagoubta na iyon dito nun. Noong wala kayo ni Storm. Business partner daw, mukhang nagkakaproblema yata sa kabilang branch." sagot ng kaibigan."Kaya siguro maiinitin ang mga ulo. Pati ako damay.""Hayaan mo na muna. Magrelax ka din kaya. Ano akin tayo?""Sige, sagot niyo.Nakarating ang maga ito sa isang kainan. Doon ay simple lang ngunit mukhang mama
Masama man ang pakiramdam ay bumangon parin si Ashy upang pumasok sa trabaho. Inaasahan niya na makikita niya si Paul at baka sakaling kausapin siya nito.Pagdating sa opisina ay nakita niya na wala pang tao sa opisina ni Paul. Ibig sabihin ay hindi pa ito dumatingMaya-maya pa ay dumating na ito. Tumayo si Ashy upang salubungin sana siya ngunit nilampasan lang siya nito na para bang wala siyang nakita.Sinundan niya ito sa loob."Goodmorning sir," bati nito. Bahagya siyang lumapit sa kanya upang mapansin niya na nasa loob siya."Yes? What can I do to help?" pormal na tanong nito.Inilapag niya ang mga dokumento na kailangan niyang pag-aralan."Ito yung mga projects na kailangan ng approval niyo. Kailangan na kadi yan ngayong araw na ito sir." tipid na sagot nito.Nasaktan siya sa lamig ng pakikitungo nito sa kanya ngunit naiintindihan niya dahil alam niya na nasaktan niya ito."Storm will do the review. May mga ma