THE CALM

Pakanta-kanta si Kaia habang buhat-buhat ito ni Mhia. Naglalakad sila noon papasok sa isang ospital sa Manila. Monthly checkup nito at mas gusto niyang sa mas magandang pasilidad ito matingnan.

“Mama, ’no nga ’lit ’yon? Limot ko po,” anito sa kaniya.

“The people on the bus goes up and down, up and down, up and down. The people goes up and down, all day long. . .” dugtong niya sa kinakanta nito.

“Next, please. . .”

Napangiti siya. Siya na ang nagtuloy ng kinakanta nito habang tumatango-tango ito at nakikisabay kung minsan sa kaniya.

“’Pos na! Galing!” Pumalakpak ito nang malakas bago siya matunog na hinalikan sa pisngi. “Ospital ’to, Mama?” curious na tanong nito pagkatapos.

Tumango siya. “Mama already told you why we are here right?” aniya.

Sunod-sunod naman itong tumango. “Pelo sakit needle. Pede ’wag na lang tulok?” Nakikiusap ang mga mata tiningnan siya nito.

Natawa siya. Ganoon ito kapag babakunahan, kailangan muna ng mahabang paliwanagan bago ito mapapayag.

“What did mama tell yo