WALA sa sariling pumasok si Yesha sa university nila. Hindi na nga niya halos naramdaman at napansin na tapos na ang klase kaya hila-hila na naman siya ni Erika. Mas dumoble ang pagiging tahimik niya. Kaya nagpapasalamat siya kahit papaano na alam niyang may isang tao pa ring kumakausap sa kaniya kahit na nasaskatan siya.
"Nakausap mo na ba ang boyfriend mo?" naiintriga na tanong nito sa kaniya. Hindi niaya alam kung bakit kailangan pa niyang masaktan ng ganito. Pwede naman sanang ibang relasyon na lang ang nagkaganito dahil hindi naman siya malakas para harapin ito.
"Hindi pa, hindi ko rin alam kung paano ko sasabihin na alam ko na. O hahayaan ko na lang na malaman niyang alam ko na. Hihintayin ko na lang siguro ang araw na hihiwalayan niya ako dahil kung ako ang tanungin, nahihirapan ako." may butil ng luhang nakatakas sa mata niya pero wala pa iyon sa gusto niyang iluha.
Kung alam lang niya na ganito
KAHIT na umiikot na ang paningin niya, hindi siya nagpatinag. Sinikap niyang laklakin ang lahat ng alak. Si Erika naman ay napansin niyang kanina pa huminto sa pag-inom dahil naalalay ito sa kaniya. Gusto niyang uminom hanggang sa makalimutan ang lahat ng sakit na nararamdaman. Gusto niyang lumapit sa ina para magsumbong pero hindi naman niya magawa. Ayaw niyang mag-isip din ito at baka mas lalo lang lumala ang nangyayari. Wala siyang rason na maisip para magawa siyang lokohin ni Shawn. "Am I not pretty enough?" pagsisimula na naman niya pero dahil sa kalasingan, hindi na niya alam kung anu-ano ang kaniyang mga binibitawang salita. "Girl, wala tayo sa movie. Kaya please, huwag masyado mag-isip ng kung anu-ano. Maganda ka, okay?" Muli na naman siyang lumagok. Wala na nga siyang pakielam kahit pa na ngayon na mismo masira ang kaniyang atay o 'di kaya ay masunod ito. "Pwede ba yosi dito?" bulong niya ka
MASYADONG masakit ang buong linggo at kahit na anong iwas niya, hindi pa rin niya maiwasan ang masaktan Lalo na sa t'wing magpapaalam sa kaniya si Shawn na may kakausapin Lang daw ito at talagang lumalayo pa ang lalaki sa kaniya, kung alam lang din Sana nito na hindi na niya kailangang magtago dahil alam na alam naman na niya kung sino ang tatawagan ng nobyo. Nitong mga nakapag-isip isip naman siya kahit na papaano. Kahit masakit, kahit minsan hindi na talaga kaya. Kahit na minsan, sobrang nakakasuko na. She decided to continue her studies not for Shawn. But for her own dreams and for her mother dreams. Balak na rin niyang ayusin ang lahat ng perang ibinigay Kay Shawn, dahil once na makompleto ulit niya ang kulang sa limang milyon, ibabalik na niya ito sa lalaki at magsisimula kahit masakit. Mahirap at parang hindi na kaya. "Hindi ka sasama sa office ngayon?" tanong ni Shawn sa kaniya. Pansin niya ang pangingitim ng Mata nito at paglubog. Kahit na ganoon, wala naman
KAHIT na papaano ay naibsan ang mga alalahanin niya. May isa na siyang makukuhanang source of income. Ang Kailangan lang niya ay makaipon Para mabuong muli ang limang milyon. Mabuti na lamang pala at gastos lang sa bahay ang ginawa nila sa Pera hindi kung saan-saan. Kung sakali man na hindi pa niya buo ang limang milyon ta hindi na niya kayanin kasama si Shawn, Baka I-surrender na lamang niya sa lalaki ang bahay. "Okay ka na ba ngayon?" tanong ni Erika habang sumisimsim ng kape. Tipid lamang ang naging pagtango niya. "Medyo, kahit na papaano ay magiging abala ako. Pero hindi pa rin sapat. Mag-apply kaya akong factory worker? Or mananahi?" suhestiyon niya na Para bang hinihingi niya ang opinyon ni Erika. "Yesha, balak mo bang lunurin ang sarili mo sa trabaho?" Walang pag-aalinlangan siyang tumango. Iyon ang Plano niya, ang malunod sa trabaho nang sa gano'n, wala siyang oras Para isipin ang mga bagay na nakapanakit sa kaniya.&n
PAGOD na pinunasan ni Yesha ang kaniya ng noo. Oo nga at lumaki siya sa kahirapan, pero hindi naman niya naisip kailanman na darting siya sa puntong puro na siya gabok, sobrang dumi ng kaniya ng katawan dahil sa alikabok at higit sa lahat, nangangamoy pawis na siya at parang bibigay na ang kaniya ng tuhod sa pagod. Kahit na gustong-gusto niyang magreklamo, mas pipiliin na lamang niya ang ganito kaysa ang umiyak nang umiyak magdamag at tanungin kung ano ang mali sa kaniya. Mas maganda na ang may pinapagkaabalahan kaysa naman sa magmukmok sa isang tabi. Atlis sa pagkakataong ito, nagagawa pa niyang kumita. "Tubig?" alok sa kaniya ng isang babae na kasama niya sa pabrika. Napagpasyahan kasi niyang magtrabaho sa school supplies store sa Umaga hanggang sa tanghali tapos papasok siya at pagka-uwi didretso siya sa pabrika ng mga shorts nma pinapasukan niya. Kahit na gustuhin man niyang mag-overtime, hindi naman pwede dahil kailanman niyang umuwi Para ipagluto an
NAIYUKOM ni Yesha ang kamao nang marinig ang announcement ng kaniyang professor. "Sir, bawal ba kami sa ibang department?" nag-aalalang tanong ni Erika. Alam niyang alam ni Erika kung ano ang iniisip niya ngayon."Bawal, as of now, ang BSA lang ang may maluwag na schedule." Nawawalan ng pag-asa siyang nag-iwas ng tingin. Mukhang mapipilitan nga sila."It's okay, Yesha. Pwede naman na iba ang kuhanin natin, 'di ba? Tsaka hindi naman tayo sigurado na tayo ang pipiliin no'n na mag-interview sa kaniya, 'di ba?"Malalim siyang bumuntong-hininga. Tama si Erika. Pwede namang may ibang lumapit sa kanila o 'di kaya naman ay sila na lang ang lalapit sa isang student kung pwedeng ma-interview."Ang pangit naman ng project ni Sir. Sana sinabi na lang niya na mag-interview ng tanong sobrang busy sa buhay tapos alamin kung paano nila naha-handle ang mental health nila. Edi sana hindi na tayo nahihirapan, ikaw na ang kukunin ko." natawa na rin siya sa sinabi nito. Maski naman siya baka
"WHAT happened?" tanong ni Yesha nang makarating sa pagawaan ng mga shorts na pinapasukan niya. May mga umiiyak kasi at may mga galit naman. Kahit naguguluhan ay hindi na niya tinangkang pumasok sa loob. "Yesha," tawag sa kaniya ng babaeng unang nakasundo niya. Lumapit ito habang nanunubig ang mga mata dahilan para makaramdam siya ng awa. "Ano pong nangyayari?" "Isasara na raw ang factory kaya nga nagkakagulo kasi hindi man lang nagbigay ng abiso." bakas ang lungkot sa mga tinig nito. "N-no, kailangan ko po itong trabaho na 'to." naluluhang ani rin ni Yesha. Wala namang naying problema pero bigla na lang nagkaganito. Gusto niyang tanungin ang mismong may-ari dahil maayos naman ito kausap. Hindi niya alam kung bakit bigka na lamang magsasara. Wala naman kasing naging problema. "Umalis na kayo, hindi na ulit magbubukas ito." anunsyo ng may-ari sa mababang boses. Bakas sa mukha nito ang lungkot dahilan para umatras ang mga bagay na gustong itanong ni Yes
DIRETSONG pumasok sa loob ng kabahayan si Yesha kahit na ilang ulit siyang tinatawag ni Shawn. Hindi niya pinansin ang lalaki dahil wala namang mababago kahit pansinin niya ito. Baka makapagsalita lang siya ng masasakit dito. "Yesha, kausapin mo 'ko. Bakit ka nagpapahatid sa ibang lalaki?" Tuloy-tuloy na tanong ni Shawn pero tuloy-tuloy lang din siyang umakyat. Kung p'wede lang na mawalan siya ng pandinig ay ginawa na niya. Masyadong masakit na malaman mong niloloko ka. Pero wala ka namang lakas ng loob para komprontahin ito dahil natatakot ka. Natatakot kang mas piliin niya ang pangalawa kaysa sa 'yo na nauna."Yesha!" sigaw ni Shawn dahilan para mapahinto siya saka inis itong hinarap. "Bakit mo 'ko sinisigawan?" nagngingitngit na tanong niya sa nobyo. "I'm sorry, hindi ko sinasadya. Sorry baby, sorry."Gusto niyang masuka sa mga pinagsasabi nito pero nananaig ang sakit. "Ano bang gusto mong malaman?" napupuno niyang tanong. "Bakit ka nagpahatid sa ibang lalaki?"
PILIT ang naging ngiti ni Yesha habang papasok sila sa hall. Hindi niya alam kung bakit siya kinakabahan. Kasi naman itong si Nics parang tanga lang. Hindi man lang sinabi na ganiro pala talaga kabongga ang magiging event na ito."Hey, you look pressured." hindi niya alam kung bakit nga ba talaga siya kinakabahan. Siguro dahil naiintimidate siya sa mga tao na narito. "Ayos lang ako. Hehehe ang gagara naman nila." wala sa sariling usal niya. Hindi niya pinansin ang pagtawa ng ka-date niya. Bahala ito kung ano ang gusto niyang isipin. "Pfft. Mas mukha ka pa ngang may-ari ng event na ito kaysa sa may-ari haha." ginaya rin niya ang tawa ng lalaki na mas ikinatawa pa nito."Huwag mo akong gawing clown. Tigilan mo nga 'yang kakatawa mo." she hissed. Gagawin pa siyang clown ng lalaki."Hindi na. Pero huwag ka rin magpahalata na nahihiya. Nakakatawa ka kasi." malakas niya itong siniko. Wala namang nakakakita sa kanila kasi abala rin ang mga tao sa paligid nila, abala sa kaniya-
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
TALAGANG walang planong magpatalo si Ziah kay Steffanie. Kung inaakala nito na gano'n gano'n lamang siya maaapi. Well, she's wrong. Wala sa ugali niy ang magpatalo sa mga bagay, kay Ace pa kaya? Kay Ace na nobyo niya at mahal niya? Hindi niya alam kung paano siya magtitimpi kapag ganito ang ugali ng mga tao na nasa harapan niya dahil alam niya sa kaniyang sarili na hindi rin magpapatalo ang mga taong ito. "Kung wala ka nang ibang sasabihin, mabuti pa umalis ka na. Dahil hindi mo naman afford ang mga bags dito. Next time, bago ka maugod, make sure na alam mo muna kung saan ka lulugar. Hindi 'yong sugod ka nang sugod, pero hindi mo naman kinikilala kung sino ang binabangga mo." banat pa niya. She doesn't even care kung nawawala na 'yong manner niya sa pakikipagsagutan sa babaeng ito. Wala rin siyang pake kung nawawala na rin ang kaniyang pagpipigil sa sarili. Dahil kahit hindi gustuhin ni Ziah, kusang nagsasalita ang kaniyang bibig upang sagutin nang pabalang si Steffanie. KUng hindi
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
NAWALAN ng imik si Ziah dahil sa tanong ni Ynahn. Talagang hindi siya nito titigilan hanggang hindi nakakakuha ang babae ng tamang sagot at alam din niyang ang katotohanan lamang ang tatanggapin nito ngayon. Malalim siyang huminga dahil mukhang wala na siyang choice kung 'di ang sabihin sa kaibigan kung ano ang totoo. "Ynah..." Kagat ang sariling labi niyang usal sa pangalan nito. Bakas sa mukha ng kaibigan na naghihintay ito sa kung ano man ang balak niyang sunod na sabihin. "Kasi ano... si Ace at ako ano..." paputol-putol niyang simula. Mas lalo lamang lumalim ang gatla sa noo ng kaniyang kaibigan."Ano?" naiinip nitong tanong. "kami na." Buong tapang at titig na titig niyang dugtong upang makita ang reaksiyon ng kaibigan. Wala siyang nabasa kahit na anong gulat mula sa pagmumukhang nito na para bang ini-expect na nito kung ano ang kaniyang sasabihin. "Ynah?" pagpukaw niya rito. Tinaasan naman siya nito ng kilay saka umayos ng upo. "Well..." nagpunas ito ng labi. "I already expe
HAWAK kamay silang lumabas ng opisina, hindi maialis ni Ziah ang ngiti sa kaniyang labi. Wala namang bago, palagi naman silang ganito ni Ace at hindi na rin nagugulat ang mga tauhan nito. Kahit saan sila magpunta. Pababa na sila ng building ng biglang maranamdaman ni Ziah na may kung sinong nakamasid sa kaniya. Hindi niya alam kung sino ngunit ramdam na ramdam niya ang talim ng mga tingin nito. Kaagad na binalot ng kaba ang kaniyang puso dahilan upang bumitaw siya sa amay ni Ace na siyang ikinataka ng lalaki. "Why?" naguguluhan nitong tanong. Ngumii lamang siya rito at hindi ipinahalata ang pag-iwas. Alam niyang hindi iyon magugustuhan ni Ace. Gustong-gusto pa naman palagi ng lalaki na magkahawak sila ng kamay. "Wala lang, ramdam ko kasi ang pamamasma ng kamay ko." pagpapalusot niya. Hindi niya alam kung tama ba ang kaniyang ipinalusot ngunit alam niyang posibleng magtampo sa kaniya si Ace. Gustong-gusto na lamang batukan ni Ziah ang kaniyang sarili. When she tried to look around,
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p