HINDI pa rin nakakibo si Yesha dahil sa gulat ng ginawa sa kan'ya ni Shawnn. Tinakasan yata siya ng dugo dahil sa ginawa ng lalaki. Hindi niya mawari kung ilang minuto na ba magkalapat ang labi nila ni Shawn. Ang alam lang niya, hindi normal ang tibok ng puso niya at ang napakalambot nitong labi na para siyang dinadala sa kalawakan.
Ipinikit niya ang kan'yang mata at nakipaglaban ng halikan sa lalaki ngunit naputol iyon at bumalik siya sa ulirat dahil sa sunod-sunod na doorbell.
Si Shawn ang unang humiwalay at saka walang hiyang kinindatan siya na para bang gano'n lang iyon.
"Pasok," usal ng lalaki at nanlaki lalo ang mata niya nang makita ang sekretarya nito na pumasok at hindi maipinta ang mukha at hindi lang 'yon. Kasama nito ang lola, kuya at daddy ni Shawn! Wala sa sariling napatayo siya.
"Good afternoon po." bati niya sa mga ito. Ang lola ni Shawn ay malawak na nakangiti sa kan'ya dahilan para mas mamula ang mukha niya.
Nakita ba nila?! Oh go
HINDI napigilan ni Shawn ang inis sa sekretarya niya nang muli silang makapasok sa conference room ngunit ngayon, silang dalawa na lamang ang naroon. Ayaw lang niya na may makarinig sa pag-uusapan nilang dalawa.Kahit naman kasi magalit siya, kailangan pa rin niyang umaktong propesyonal. "Why did you fvcking hurt my Yesha?!" sigaw niya rito. Mukhang nakalimutan niya bigla ang palagi niyang itinatatak sa utak niya na maging professional kapag nasa loob ng kompanya."S-sir, siya po ang nanakit sa akin. Nakita niyo naman po 'di ba?" pangungumbise nito ngunit hindi niya magawang paniwalaan. Mabilis niyang dinukot ang cellphone na tinago niya kanina sa coat niya.Kaagad niyang plinay ang video kung saan naka-connect ang cellphone niya sa mini cctv na nakalagay sa loob ng opisina niya."I saw everything, Almira. I saw everything, from the start. Hindi ko pinansin no'ng una ang mga ginagawa mo kay Yesha, pero hindi ko mapapalagpas ang pananakit mo sa kan'ya." na
NAKAILANG pukpok na si Yesha sa cellphone niya pero mas lalo lang itong dumidilim. "Arghhh, letse!" halos itapon na niya ito sa inis. Kanina pa kasi niya ito hindi magamit ng maayos. At dalawang oras na lang ang mayroon siya bago magsimula ang orientation nila. Hindi siya pwedeng mawala roon.Kailangan niyang gumawa ng paraan. Tatawagan sana niya ang mama niya para manghiram ng pera pero nakalimutan niyang wala na nga pala siyang load para roon.Naiiyak na siya sa sobrang inis dahil wala siyang gagamitin.Lumabas siya ng kwarto na inuukupa niya at nagmamadaling nagtungo sa kusina. Naabutan niya roon si Shawn na abala sa laptop sa kung ano mang dahilan.Kumuha siyang baso at sinalinan iyon ng tubig bago pinilit ang sarili na kumalma habang nag-iisip ng ibang paraan. Para siyang nanghihina sa isiping baka hindi talaga para sa kan'ya ang pag-aaral sa daming hadlang na dumadating sa kan'ya sa t'wing may kinalaman sa school ang kan'yang gagawin."Are yo
PAREHO silang natawa ni Shawn nang makitang sobra ang fishball na nakuha niya. Ang usapan kasi nilang jogging lang ay naging food trip. Mabuti na lang talaga at may dalang pera si Shawn."Sinadya mo 'ata e..." pang-aasar ng lalaki sa kan'ya. Pabiro rin naman niya itong inirapan. "Shut up. I told you, sakto lang ang kinuha ko. Malay ko bng may sumabit!" malakas na tumawa sa kan'ya si Shawn dahilan para matulala siya.Ang gwapo naman ng tawa mo!"Balikan natin ang nagtitinda, baka malugi." natatawa na dugtong ni Shawn. Naiwan naman siyang nakatulala. "Hey, tara na!" tawag nito.Naiiling na naglakad sila papalapit sa stall na pinagbilihan nila. "Sir," tawag ni Shawn sa tindero na kaagad namang tumingin sa kanila. "Ay, sir. Kayo ho pala." tinguan ito ni Shawn, at siya naman ay nakatayo lang sa gilid habang pinapanood kung ano ang ginagawa nito.Kinuha ni Shawn ang wallet at naglabas ng limang libo. Nagulat si Yesha at ang tindero sa ginawa ng lalaki.
KAHIT nasa loob na sila ng simbahan ng kan'yang ina ay hindi pa rin niya maiwasang mainis. Naiirita pa rin siya sa ginawa ni Shawn kahit na wala naman siyang karapatan na mairita.Ay no! Anong walang karapatan?! May karapatan siya para mainis sa lalaki dahil ito pa mismo ang nagsabi sa kan'ya na sasama ito. Akala pa naman siya ay hindi talk shit si Shawn pero mukhang nagkamali siya. Nakita lang nito 'yong Mhia, nakalimutan na nito na kasama siya ng lalaki.Kung gusto niya, kahit pag-untugin pa niya ang dalawang ito e. O 'di kaya ay pagbuhulin na lamang niya. Tutal mukha namang walang plano maghiwalay ang dalawa.Naiirita talaga siya, at hindi nakakatulong sa kan'ya ang pangarap ng pastor. Pakiramdaman niya nagiging makasaanan na siya dahil mas matimbang talaga ang kan'yang inis kaysa sa pagpapatawad."Kanina ka pa nakasimangot diyan, ano bang problema mo?" tanong ng mama niya na ikinailing niya. Hindi naman na niya binanggit dito kung ano ang nangyari dah
NAIIRITA na pinagmasdan ni Yesha ang lalaki na ngayon ay nasa entrance ng pandaya. Akala niya no'ng una ay nmamalikmata lang siya pero hindi e. Papalapit na ito ngayon sa kanila at wala siyang mabasang kahit na anong emosyon sa mukha nito."Hi, hijo..." bati ng kan'yang ina rito. Tumango naman ang lalaki bilang tugon sa mama niya. "Hello, tita. Kamusta po ang church?" tanong ng lalaki na hindi man lang siya tinapunan ng tingin.Nilayasan na lang tuloy niya ang dalawa at nauna nang pumila para bayaran ang mga pinamili niya. Ito pa talaga ang may karapatang magalit samantalang ito ang kinalimutan na lang bigla ang kanilang usapan.Ang ganda ng mood niya tapos biglang may dumating. Ayos lang naman sana e, kaso hindi man lang nag-abala si Shawn na ipakilala siya. Kung nahihiya itong kasama siya edi sana sinabi na niya kaagad. Para naman hindi na siya nagmukha pang tanga roon kakahintay. Sino nga ba naman kasi siya para ipakilala? Isa lang naman siyang hamak na katul
TAHIMIK na ipinaghain ni Yesha ang dalawa. Ayaw niyang sumabay sa mga ito dahil hindi naman iyon ang gawain ng isang katulong. Hindi iyon ang ang dapat niyang ginagawa. Kasi ang totoo, dapat saka lang siya kakain pagkatapos din kumain ng amo niya."Uhh--- excuse me?" napatingin siya sa babae nang tawagin siya nito. "Bakit?" tanong niya at inihinto ang paghahain."Bakit dessert plate ang inilagay mo?" nakangiti ngunit ramdam niya ang pagiging sarkastiko sa boses nito."Anong dessert plate?" tanong niya sa babae saka bumaling kay Shawn na mukhang nababahala. "Ito, kasi hindi naman ito dinner plate. Dessert plate ang tawag dito, and this spoon is a salad spoon." nahihiyang napatingin siya sa mga pinggan. Kaya pala magkakaiba ang mga ito at dahil may iba't-iba rin pala itong gamit."Don't tell me, hindi mo alam?" kahit na malumanay ang paraan ng pagtatanong ng babae ay naiinsulto pa rin siya. Patago niyang itinikom ang kan'yang kamao para pigilan ang inis na
IT'S SATURDAY pero dahil sabi ni Shawn na kailangan nito ng personal assistant ngayon ay wala siyang nagawa kung 'di ang sumama na tumanganga sa opisina ng lalaki.Hindi niya alam kung bakit gustong gusto niyang tanungin sa lalaki ang dahiln kung bakit hindi niya nakikita ang sekretarya nito. Kanina pa kasi niya iyon napapansin pero syempre after that--- night incidents, hindi na niya inabala ang sarili na pansinin at magkaroon ng personal na usapan silang dalawa ni Shawn."Excuse me, sir. I want to buy coffee..." nag-angat ng tingin ang lalaki sa kan'ya kaya naman palihim niyang sinaway ang malakas na kabog ng kan'yang dibdib. Hindi niya maintindihan ang kabang nararamdaman niya. Para siyang mamamatay sa paraan ng titig nito sa kan'ya. "for us." dugtong niya.Hindi na niya ito hinintay pa na makasagot dahil kaagad niya itong tinalikuran at lumabas ng opisina nang mag-isa. Ayaw niyang magtanong pa ito at sasagot na naman siyang muli dahil paniguradong... magkaka
KAAGAD na napasimangot si Yesha nang maramdaman niyang mag-vibrate ang cellphone niya. Kaagad naman niya iyong inabot at saka mabilis na sinagot. Sa dating bahay nila siya nanatili ngayon. Ayaw niyang umuwi ngayon sa bahay ni Shawn dahil ayaw niyang umiyak ulit. Kakatapos lang niay roon at ayaw niyang magtago ulit para lang pakawalan ang halo-halong emosyon na kumukulong sa kan'ya ngayon roon.Malapit na rin naman ang pasukan nila kaya mapapadalas na lang din ang pagkikita nila ni Shawn. Sisiguraduhin niyang hindi sila nito halos magkikita kahit na nasa iisang bahay. At sisiguraduhin di niyang magagawa niya ng maayos ang trabaho niya kahit na nasa ganoon silang sitwasyon."Hello?" inaantok niyang tanong mula sa kabilang linya. Ni hindi nga niya tiningnan kung sino ang tumatawag e!"Yesha..." sapat na ang baritonong boses nito para mapatayo siya at mawala bigla ang kan'yang antok. Takang inilayo niya ang cellphone mula sa pagkakalapat sa kan'yang tainga saka tini
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
TALAGANG walang planong magpatalo si Ziah kay Steffanie. Kung inaakala nito na gano'n gano'n lamang siya maaapi. Well, she's wrong. Wala sa ugali niy ang magpatalo sa mga bagay, kay Ace pa kaya? Kay Ace na nobyo niya at mahal niya? Hindi niya alam kung paano siya magtitimpi kapag ganito ang ugali ng mga tao na nasa harapan niya dahil alam niya sa kaniyang sarili na hindi rin magpapatalo ang mga taong ito. "Kung wala ka nang ibang sasabihin, mabuti pa umalis ka na. Dahil hindi mo naman afford ang mga bags dito. Next time, bago ka maugod, make sure na alam mo muna kung saan ka lulugar. Hindi 'yong sugod ka nang sugod, pero hindi mo naman kinikilala kung sino ang binabangga mo." banat pa niya. She doesn't even care kung nawawala na 'yong manner niya sa pakikipagsagutan sa babaeng ito. Wala rin siyang pake kung nawawala na rin ang kaniyang pagpipigil sa sarili. Dahil kahit hindi gustuhin ni Ziah, kusang nagsasalita ang kaniyang bibig upang sagutin nang pabalang si Steffanie. KUng hindi
HINDI maialis ni Ziah ang kaniyang masamang titig sa lalaki. Hindi siya papayag na ganituhin lang at hindi siya puwedeng manahimik na lamang dahil alam niya sa kaniyang sarili na may maling nagaganap at kung ano man 'yon, pilit niyang aalamin. "Wala kang ibang gagawin," may halong pagbabanta nito sa kaniya. Napangisi na lamang si Ziah sa sinabi ni Ken. Humakbang siya papalapit sa lalaki. "Bakit? May kinakatakot ka bang malaman ko?" Wala siyang mabasa na kahit anong reaction sa mukha ng lalaki. Kung puwede lang niyang basahin ang isip nito ay matagal na rin niyang ginawa. "Lumalagpas ka na sa linya mo, Ziah." Tumayo siya nang tuwid dahil ngayon may kung anong namumuong paghihinala na sa kaniyang isipan. Parang bigla siyang nawalan ng tiwala sa organization nila. "Hindi lumalagpas, boss." May halong sarkasmo niyang ani rito. "Ginagawa ko lang ang alam kong tama. Ginagawa ko lang ang alam kong makakatulong at mas makakapagpabuti sa lahat." Hindi niya magawang deretsuhin ang kaniyang
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p
NAWALAN ng imik si Ziah dahil sa tanong ni Ynahn. Talagang hindi siya nito titigilan hanggang hindi nakakakuha ang babae ng tamang sagot at alam din niyang ang katotohanan lamang ang tatanggapin nito ngayon. Malalim siyang huminga dahil mukhang wala na siyang choice kung 'di ang sabihin sa kaibigan kung ano ang totoo. "Ynah..." Kagat ang sariling labi niyang usal sa pangalan nito. Bakas sa mukha ng kaibigan na naghihintay ito sa kung ano man ang balak niyang sunod na sabihin. "Kasi ano... si Ace at ako ano..." paputol-putol niyang simula. Mas lalo lamang lumalim ang gatla sa noo ng kaniyang kaibigan."Ano?" naiinip nitong tanong. "kami na." Buong tapang at titig na titig niyang dugtong upang makita ang reaksiyon ng kaibigan. Wala siyang nabasa kahit na anong gulat mula sa pagmumukhang nito na para bang ini-expect na nito kung ano ang kaniyang sasabihin. "Ynah?" pagpukaw niya rito. Tinaasan naman siya nito ng kilay saka umayos ng upo. "Well..." nagpunas ito ng labi. "I already expe
HAWAK kamay silang lumabas ng opisina, hindi maialis ni Ziah ang ngiti sa kaniyang labi. Wala namang bago, palagi naman silang ganito ni Ace at hindi na rin nagugulat ang mga tauhan nito. Kahit saan sila magpunta. Pababa na sila ng building ng biglang maranamdaman ni Ziah na may kung sinong nakamasid sa kaniya. Hindi niya alam kung sino ngunit ramdam na ramdam niya ang talim ng mga tingin nito. Kaagad na binalot ng kaba ang kaniyang puso dahilan upang bumitaw siya sa amay ni Ace na siyang ikinataka ng lalaki. "Why?" naguguluhan nitong tanong. Ngumii lamang siya rito at hindi ipinahalata ang pag-iwas. Alam niyang hindi iyon magugustuhan ni Ace. Gustong-gusto pa naman palagi ng lalaki na magkahawak sila ng kamay. "Wala lang, ramdam ko kasi ang pamamasma ng kamay ko." pagpapalusot niya. Hindi niya alam kung tama ba ang kaniyang ipinalusot ngunit alam niyang posibleng magtampo sa kaniya si Ace. Gustong-gusto na lamang batukan ni Ziah ang kaniyang sarili. When she tried to look around,
HABANG abala ang dalawa sa pag-a-almusal. Nakatanggap si Ziah ng tawag mula sa kaniyang agency. Hindi pa man sa kaniya sabihin ay alam na kaagad niya na may kinalaman ito kay Ace. Kasi pa hindi aminin sa kaniya. Alam niyang ang lalaki lang ang puwedeng sabihin ng mga ito. Wala naman kasi silang mga personal na usapan at mas lalong hindi rin naman siya nakikisama sa mga ito kahit noon pa. Si Ken, never din silang lumabas ng lalaki nang sila lang dahil alam niya kung ano ang nararamdaman nito at ayaw niyang kahit anong signal o motibo. "Are you going out today?" biglang pagtatanong ni Ace na ikinatahimik ni Ziah. Hindi siya nagpapaalam sa lalaki kapag sa agency ang punta niya. Alam niyang delikado iyon para sa kanilang dalawa at hindi niya gustong mapahamak si Ace dahil lang sa kaniyang mga ginagawa niya. Alam niyang naiintindihan nito kung ano man ang mundong kaniyang ginagalawan. "Mahal?" Kusa siyang napaangat ng tingin sa sinabi nito. Napangiti siyang bigla. "Hindi ko lang alam, p