CHAPTER 4

NAGISING naman ako sa liwanag ng araw na nagmumula sa maliit na awang ng kurtina, dahan dahan akong napatingin kay baby primo ng mapansing gumalaw ito.

Kinarga ko naman ito ng tuluyan na itong nagising, napatigtig naman ako sa mga mata nito na kaparehang kapareha ng mata ng ama nito. Sa lahat ng makukuha niya bakit ang sa ama niya pa? Naalala ko tuloy si Braxton. Napabaling naman ako sa orasan na nasa maliit na desk ko, it's just 6:30 in the morning.

Tumayo na ako habang dala dala ko parin si baby primo sa aking bisig, as I look in the mirror I almost jump when I see my swollen eyes it's because I cry at night. I sigh and put baby primo back in the bed so I can clean my face infront of the mirror.

As I clean my face I can't help but to notice a little hickey, it's still here. I sigh and continue to cover that hickey  and as I finished cleaning my face I get baby primo who's just staring at me. Like I'm the most interesting person in the world. This kid.... Is really something and I think he get it from his father.

Nang makalabas kami ng silid ay agad akong napatingin sa isang pinto na bumukas din at iniluwa si Hiroshi. Tulad ko ay mukhang puyat ito dahil malalim ang eyebags nito, pero ano kayang pinagkaka abalahan nito? Naka ayos na ito in business suit mukhang aalis na ito para mag trabaho.

Napatingin naman ito sakin ng walang emotion, I can't help but to think why do business man and woman always show no emotion?

"You can start tomorrow. For now just watch them how to do the chores, and also keep your baby close to you. I don't want to hear any nose." Saad nito na tinanguan ko nalang.

Mukhang wala rin ito sa mood, nang lampasan nito ako ay pumunta nalang ako sa kusina na kung saan ay sigurado akong naandoon si manang Cecelia at ang iba pa.

Bumungad naman sakin si manang Cecelia na nag hihimay ng malunggay, at ang dalawang kasambahay na nag lalaba at nagsasamay. Tatlo lang ang katulong ni sir Hiroshi? No wonder he needs a new maid, with this big house? You will definitely need at least 15 maids.

"Oh! Hija halika at ma-upo ka." Umupo naman ako sa tabi nito at inayos ko naman si baby primo at iniharap ko ito kay manang.

"Kamusta naman ang unang araw mo dito? Hindi kaba namamahay?" Tanong nito habang pinapag-patuloy ang pag hihimay.

"Okay lang naman po, sa katunayan nga po ay sanay na sanay na akong matulog sa kung saan saang bahay." It's actually true, the first time Braxton got me he left me on his pad, to his house and his penthouse. I even sleep of one of his friends house, So it's very easy for me to sleep anywhere.

"Ganon ba? Kaya naman pala. Pero mabuti naman kung ganon, nga pala mamaya pagkatapos ng dalawa doon ay ipapakilala kita sa kanila." Tukoy naman ni manang Cecelia sa dalawang nasa bakuran.

"E, itong baby nato hindi ba ito umiyak kagabi?"

"Hindi naman po, sa totoo nga po ay parang kanya itong bahay na ito kung makatulog." Humagikgik naman ako ng marinig ko itong tumawa ng mahina.

"Ay hala! Manang Cecelia mayroon pala tayong bagong kasama dito. Naku at siguradong matutuwa si Agatha nito!" Tuwang tuwang sabi naman ng bagong dating na kasambahay na nawiwili narin sa anak kong laging naglalaway.

"Naku naku! Baby yung laway mo tumutulo!" Saad nito sabay hiningi sa akin ang bimpo na nasa balikat ko na agad ko namang ibinigay para mapunasan nito ang laway ni primo.

Narinig ko namang natawa si manang habang pinapanood kung paano punasan ni ateng kasambahay si baby primo na paulit ulit na naglalaway.

"Ikaw talaga creselda! Dapat ay mag anak kana rin at hindi kana bumabata, forty kana." Saad ni manang Cecelia na ngayon ay tapos na sa ginagawa at hinuhugasan na ang malunggay kasama pa ng ibang mga ingredients.

Napanguso namang tumingin si manang creselda kay manang dahil sa pang aasar nito. Sumagot naman si Agatha na biglang pumasok.

"Manang naman! Alam mo namang mas prefer kong maging single kaysa sa mag karoon ng boyfriend, asawa at anak nayan! " Tumawa naman si Agatha na kapapasok lang. Tumingin ito sakin ng nakangiti sabay sabing.

"Hayaan mo yan miss, bitter lang yang isang yan dahil pinangakuan siyang magpapakasal sila nung ex niya. Pero sa huli iba pinakasalan kaya ganyan nalang yan ka hate ang mag karoon ng karelasyon." Tawa nito na mag lalong nagpahaba ng nguso ni manang creselda. Kaya naman pala ganito nalang nito ka ayaw na magkaroon ng karelasyon ay dahil may masakit na nakaraan pala ito.

"O siya, creselda, Agatha ito pala si Scarlett Rain. Pero mas gusto niyang tawagin siyang rain base sa sinabi ni sir hiroshi ninyo." Huh? Paano naman nalaman ni sir hiroshi na mas gusto kong tinatawag akong rain? As far as I know only rose ann and yoshi is the only one who knows that.

Ipinag sawalang bahala ko nalang ito at ngumiti kila manang creselda at Agatha na ngayon ay nakangiting nakatingin nadin sakin.

"Hello sainyo, please to meet you po! Sana gabayan niyo ako sa mga gawaing bahay na dapat gawin. Ito nga pala ang anak kong si baby primo he's a week old." Nakangiting sambit ko sa kanila.

Agad namang humagikgik ang anak ko ng biglang nilapit ni manang creselda ang mukha nito, pero tinampal tampal ito ni primo na habang papaiyak na.

"Oh ayan! Tabi! Ang panget mo raw Hahaha. Ako naman." Ngayon ay si Agatha naman ang lumapit at sinimulang bulagain ang anak ko na napatawa ng malakas.

"Oh diba! Dapat ganon! Hindi yung ilalapit mo lang yung feslak mo! Tapos mukha kapang bruha! Suklay suklay din pag may time!" Pang aasar nito kay manang creselda na ngayon ay nakatanaw lang kay baby na ngayon ay parang naluluha.

"Uh... Agatha parang iiyak na si manang creselda." Bulong ko kay Agatha ng bigla nalang tumulo anh luha sa mga mata ni manang creselda.

"Naku ka talaga agatha! Pag hanggang ngayon ay wala ka paring preno! Alam mo namang naaalala ni creselda ang yumao niyang anak!" Napatingin naman ako kay manang ng sabihin niya iyon.

"P--pasensya na kayo ah, tama si manang naalala ko lang ang anak kong babae na namatay sa panganganak. At dahil rin sa isang tao na walang ibang ginawa kundi saktan siya." Weird. Parang si mariela lang pero wait, kung namatay ang anak nito sa panganganak nasaan ang anak nito?

Kunot nuo akong humarap dito. "Nasaan po ang apo mo ngayon?" Tanong ko rito sabay bigay kay Agatha si primo.

Napangiti naman ito na tila may naalala.

" Ang sabi ng anak ko ay ibinilin niya ito sa isang taong alam niyang may mabuting puso." Agad na pinukol ng kaba ang aking dibdib sa narinig. Pero sabi ni mariela ay wala na siyang ibang pamilya!

"K--kung ganon po ay .... Anong pangalan ng anak mo manang creselda?" Habang binanggit ko iyon ay muling dumagundong ang aking dibdib sa kaba.

"Ang pangalan ng anak ko ay Mariela Talucod." Tila nag slow motion ang aking paningin ng sabihin niya iyon. Kung ganon ay apo nito ang aking pinapakilalang anak!

"Rain, ayos kalang ba? Bakit tila'y nababalisa ka?" Napatingin naman ako kay Agatha ng mapansin nito ang aking reaksyon.

"Manang Cecelia, Agatha, manang Creselda. May dapat kayong malaman, lalong lalo na ikaw manang creselda." Pilit akong tumatayo kahit pa nanginginig na ang aking tuhod sa natuklasan, kinuha ko naman si baby primo sa bisig ni Agatha.

"Si Baby primo ay hindi ng galing sakin." Mahinanon kong sambit. Kita ko naman ang pag tataka sa kanila.

"Pero rain hija, wala namang kaso samin iyon. Ang mahalaga ay naalagaan mo siya ng maayos." Sambit naman ni manang Cecilia na ikinatango din nila manang Creselda at Agatha.

"Diba Mariela Talucod ang ngalan ng iyong anak?" Tanong ko kay Creselda na ngayon ay naguguluhan na.

"Oo."

"At may anak ito na ibinigay sa alam niyang kayang alagaan at mahalin ang anak niya?"

"Oo."

Dahan dahan ng nag iinit ang sulok ng aking mata habang binibigkas ko ang mga salitang iyon.

"Kilala niyo ho ba ang taong nag aalaga ngayon sa apo niyo?"

"Hindi." Naiiling na sabi nito.

Agad ko namang tiningnan si baby primo na nagseryoso ang mukha na tila nararamdaman ang gusto kong ipabatid. Natatakot ako na sa oras na sabihin ko ang katotohanan ay kunin na nito ang apo nito.

"A--ako ho iyon. At ang apo ninyo ay nasa harap ninyo." Tuluyan ng nalaglag ang mga luhang kanina pa gustong kumawala. Kasabay ng dahan dahang pag ka upo nito sa upuan na nasa tabi nito. Inalalayan naman si manang Creselda nila manang Cecilia at Agatha.

"Sinasabi mo bang ikaw at ang anak ko ay nasa pangangalaga nung lalaki? Parehas kayo ng pinagdaanan? Ikaw... Ikaw yung sinasabi niyang kayang alagaan at mahalin ang apo ko?" Tila nanghihinang sambit nito. Sunod sunod naman akong napatango sa mga tanong nito.

"Tadhana nga naman! Pinagtagpo parin kami ng apo ko." Matapos sabihin ang mga katagang iyon ay napatitig naman ito sakin sabay unti unting napangiti.

"Kung ganon ay natutuwa akong malaman na ikaw ang taong binabanggit ni Mariela."

"Hindi niyo po ba kukunin mula sakin si primo?" Nag aalangan na sambit ko habang napapa higpit ang kapit ko kay baby primo.

"Hindi Hija, dahil tulad ng sabi ng anak ko ay alam niyang nasa mabuting kalagayan ang aking apo." Dahan dahan naman itong lumapit sakin sabay haplos sa mukha ni primo na ngayon ay nakatingin lang sa kanyang lola.

Nang maalala ang huling bilin ni mariela ay agad akong napatayo ng maayos.

"Nga po pala, may sinabi si mariela na huling bilin nito." Agad na napabaling sakin ang tingin ng matanda.

"Sinabi niyang huwag hahayaan na kunin ang apo ko?" Tumango naman ako. Ngumiti naman ito.

"Hija, wag mong hayaan na saktan nito ang aking apo. At saka may tiwala naman ako sayo na hindi mo ipapahamak ang apo ko." Naibsan ang kabang nararamdaman ko kani kanina lang.

"Salamat po sa pag titiwala. Sana po ay maliban sa ating tatlo ay wala ng makakaalam ng katotohanan na hindi akin si primo, dahil ang alam ng iba ay nagmula sakin ang bata." Halata sa tinig ko na nagsusumamo ako. Tanging tango at ngiti lamang ang naisagot nito kaya naka hinga ako ng maayos.

"Oh, siya tara na at mag aayos pa tayo ng mga gamit dito. Matagal tagal naring nagamit itong bahay." Matapos ang madamdaming tagpong iyon ay agad naman kaming bumalik sa kanya kanyang gawain. Ako naman ay nilibot ang buong bahay kasama ang aking anak na ngayon ay karga ko sa bisig ko.

Napakagandang tanawin ang nasa likod ng bahay, maraming magagandang bulaklak at sa centro nito ay may malaking swimming pool. Specially when the fresh air brush on my face.

Sa sobrang tuwa ko ay hindi kona namalayan ang oras, kung kanina nina lang ay 7:30 ng umaga ngayon ay tanghaling tapat na. Tunay ngang napaka bilis ng oras kapag ikaw ay nag e- enjoy.

I was enjoying the breeze when suddenly I hear someone approaching, because of panicked I hide in a bush. I just hope that primo don't make any unnecessary noise to lead us getting caught.

"It's true! I know this woman he wants me to take care of!" Sir Hiroshi? Umuuwi ba talaga ito tuwing tanghali?

" I..... I know that. But there's something wrong with me! And I can't do this on his behalf. I want to do this because I want to!" Tila iritado nitong sabi habang sinuklay ang mga mahahabang daliri nito sa kanyang buhok.

"Fine! I'll do it then. But don't expect me to just let him do what he wants. I have a plan for this. I know ..... Bye." Sino kayang pinag uusapan nila? At sobrang problemado nito. Nang dahan dahan na itong umalis ay agad akong umalis sa pinagtataguan ko.

At mukhang gutom narin ang anak ko, nagsisimula na kasi itong umiyak kaya agad agad akong pumasok sa loob ng kusina. Buti nalang ay bago ako umalis kanina ay may inilagay si manang Creselda na gatas para rito.

"Oh, iha. Narito ka pala maagang nauwi si Hiroshi ngayon. At ayaw nito ng maingay kaya heto, gamitin mo ito para hindi umiiyak ang batang ito." Sambit naman nito sakin habang nagtitimpla ako ng gatas para kay primo.

"Sige po. Pahawak po muna kay primo at kukunin ko ang stroller nito sa taas." Matapos mabigay ang apo ay agad naman akong tumungo papataas.

"Hey." Napabaling naman ako kay sir Hiroshi ng bigla ako nitong tawagin. He was leaning on the door while seriously looking at me. Geez! Did I do something wrong?

"Sir! Ano pong ginagawa nyo dyan?" Medyo tarantang tanong ko rito. Unti unti naman itong tumuwid ng pag-kakatayo at dahan dahang umalis sa pagkaka sandig nito sa kanyang pinto.

"I.... I just want to ask you something." Tila nag aanlinlangan pang sabi nito sakin at batid ko ang pagkataranta nito.

"Ano po iyon sir?" Mahinanong sambit ko rito ng kumalma na ako.

"Are you comfortable in here?" Medyo nabigla naman ako sa tanong nito pero agad ding naka bawi.

"Opo, naman po. At saka nandyan naman sila manang para alalayan ako simula bukas." Nakangiting sabi ko rito na nakapag paayos ng tindig nito.

"Okay, then. I'll get going now. Bye." Dere-deretsong lakad nito papuntang garahe-anan at maya maya pa ay narinig ko na ang tunong ng papalayong sasakyan nito.

So I guess. Tomorrow will be the new beginning of my life then. I just hope everything will be alright.