FREE STORY⬇️ THE LONELY BILLIONAIRE AND HIS MAID ❤️
[Letlet]Pasimple n'yang hinila ang kamay mula sa pagkakahawak ni Gian."Nagluto nga pala ako ng ginataang isda na mayro'ng mga sili at talong." Kinuha niya ang apat na pagkain na binalot sa dahon ng saging at ini-abot sa dalawa ang mga 'yon. Dahil hindi sila pwedeng pumasok sa loob ng kulungan ay pinanood lang niya si Lucian na buksan ang dala niya. Ang nahuli n'yang isda ang niluto niya para dalhin sa dalawa.Nakita niya na lumapit si Lucian kay Gian, pinagtabi pa nito ang dalawang balot ng ulam na para bang nagmamalaki.Umasim ang mukha ni Gian ng mapansin na napakalaki ng isda na para kay Lucian at sa kanya ay hindi.Ngumisi si Lucian. "Parang pagmamahal 'to ni Letlet. Iyong para sa akin, malaki... at 'yong sa'yo ay maliit." Ani pa ni Lucian saka humalakhak."Tsk, malaki 'yan dahil pinsan ka niya. Balang araw ay sa akin na ang magiging ganyan kalaki." Ani naman ni Gian.Pareho sila ni Birang na nagpalipat-lipat ng tingin sa dalawa."Anong ginagawa niyo?" Takang tanong ni Birang.H
[Letlet]Nagmamadali n'yang inabot ang pagkain kina Lucian at Gian. Gusto niya pa sana na magtagal at makausap ang nobyo pero hindi na niya nagawa. Mahirap na at baka maabutan pa siya.Malungkot na naglakad siya pabalik ng bahay. Bakit gano'n? Hanggang ngayon ay tila galit pa rin sa kanya si Lucian? May nagawa ba siyang ikinagalit nito? Ano naman 'yon?Isang malakas na tapik ang nakapagpabalik sa diwa niya."B-Bakit ang lungkot ng mukha mo d'yan? Eh, ako itong hinahabol ng mga babaeng 'yon dahil nagsinungaling ako." Medyo hingal pa si Birang, nakahawak pa ito sa dalawang tuhod ngayon na halatang galing sa malayong pagtakbo. "Grabe ang mga 'yon! Sabik sa mga lalaki!" Palatak pa nito.Nagpatuloy siya sa paglakad at walang kabuhay-buhay na pumasok sa bahay nila, kasunod si Birang."Magandang tanghali, Mang Garry." Bati nila sa matanda. Lumapit si Mang Garry sa kanila. "Letlet, maraming salamat sa pagpapatuloy mo sa amin ng aking anak rito sa bahay niyo." Tumingin ang matanda kay Birang
[Letlet]Hindi mawala ang ngiti sa labi niya habang naglalaba rito sa dulo ng Hot Spring. Masaya siyang malaman na hindi naman pala galit si Lucian."Ang saya mo yata ngayon, Letlet." Ibinagsak ni Birang ang batya na may lamang labahan. "Parang noong nakaraan lang ay halos hindi maipinta ang mukha mo."Nakangiting pinalo niya ng palo-palo ang malaking damit ni Lucian. "May maganda lang kasing nangyari." Aniya, na pinamulahan ng mukha ng maalala ang naganap sa kanila ni Lucian."A-Aray ko naman, Letlet!" Nagpatalon-talon si Birang habang hawak ang paa. "B-Bwisit ka! Kailan pa naging damit ang paa ko!" "Naku, pasensya na!" MASAMANG nakatingin sa kanya ngayon si Birang habang hawak ang paa na napalo-palo niya."Pasensya ka na, huwag kang mag-alala, nilabhan ko na ang mga labada mo." Dahil kasalanan naman niya ang nangyari rito ay nilabhan niya ang mga labahan nito.Umingos lang si Birang.Nakaramdam siya ng konsensya. Namamaga kasi ang paa nito dahil sa nagawa niya."Magandang umaga, Lu
[Letlet]"Samahan mo na ako." Pamimilit niya kay Birang. Narito siya ngayon sa bahay ng mga 'to, at heto nga at nagpapasama siya."Ayoko." Todo iling ang kaibigan niya. "Ito na ang pagkakataon para masolo niyo ang isa't isa, ano ka ba!" "Birang, naman! Samahan mo na ako, natatakot ako, eh!" Pag-amin niya.Noong una ay wala naman siyang takot na nararamdaman, pero no'ng nalaman niya na may pagtingin sa kanya si Gian ay nag iba na...Naalala niya si Rogelio..."Bakit ka matatakot, Letlet? Nakalimot ka na ba?" Sumeryoso ang mukha ni Birang. "Sa hardin na 'yon ay nagkalat ang engkanto, maligno, multo, at mga diwata. Kaya sa oras na gumawa ng masama si Gian ay may tutulong sa'yo!" Ang sarap hampasin ni Birang ng palo-palo sa ulo. Hanggang ngayon ba naman na matanda na sila ay naniniwala pa rin ito sa mga kwento ng matatanda tungkol sa hardin?"Ewan ko sa'yo!" Inis na nagmartsa na siya paalis. Maliwanag naman ang buwan kaya nakikita niya ang daan, at saka ginagabayan din siya ng napamarami
[Letlet]"Ito, Letlet, tikman mo." Nilagyan ni Gian ng isang malaking alimango ang plato niya."Salamat, Gian." Nakangiting sambit niya."Mas masarap 'to, Letlet." Naglagay naman si Lucian ng malaking pusit sa plato niya."Salamat, Kuya Lucian." Aniya rin rito ng nakangiti.Nang susubo na siya ng kanin ay naglagay na naman si Gian ng malaking sugpo sa plato niya, at hindi naman nagpatalo si Lucian, naglagay din ito ng mas malaking sugpo sa kanyang plato.Bakit parang nagpapaligsahan ang mga 'to? O akala lang niya 'yon?Binuhusan niya ng sabaw ng ginataang lamang dagat ang kanin niya, at saka sumubo ng kanin-tumingin siya sa hipon na hawak ni Lucian na nasa harapan niya."Binalatan ko na para sa'yo, Letlet." Ngumanga siya at isinubo ang hipon."S-Salamat, Kuya Lucian." Nasabi nalang niya. Ano ba ang ginagawa nito? Paano kung makahalata si Gian? "Ito rin, Letlet, binalatan ko na para sa'yo." Tumingin siya sa kamay ni Gian na may hawak ding hipon at gustong isubo sa kanya.Nang tumingin
[Letlet]"Letlet, naman! Ang sabi mo sa akin ay dadalo ka!" Kandahaba ang nguso ni Birang.Narito sila sa kwarto niya at kumakain ng nilagang mani."Wala nga akong maisusuot." Matamlay siyang tumingin rito. "Bakit kasi ang liit ng dibdib mo, hindi tuloy ako makahiram sa'yo ng bestida—" Binato siya ng mani ni Birang at pinandilatan siya ng mata."Kasalanan ko ba na ang laki ng dibdib mo?" Umirap ito at saka tumingin sa hinaharap. Napasimangot ito. "Bakit nga ba wala akong dibdib?" Akala niya ay makakasayaw niya si Lucian sa unang pagkakataon, pero hindi pala.Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya.Nakaalis na si birang, at heto siya, nananamlay na nakahiga sa papag. Tinatamad na tumayo siya ng makarinig ng katok. Si Gian."Para nga pala sa'yo, Letlet." Tumingin siya sa malaking kahon na hawak nito, maging sa paanan nito ay may may dalawang kahon pa. "Pumili ka ng susuotin mo d'yan para bukas." "Teka, wag mong sabihin—" Umawang ang labi niya sa sobrang tuwa. Ipinasok
[Letlet]Nagmamadali ang bawat hakbang niya habang tinatahak ang daan papunta sa kweba. Dahi huminto na si Birang sa pag-iimbestiga kung sino ang babae ni Lucian ay may panahon na ulit silang magkita ng pinsan niya.At dito nga sila nagkikita sa kweba.Tatlong linggo na silang nagkikita ni Lucian rito sa kweba tuwing gabi. Katulad ng nakaraan ay nagpapakalunod sila sa kandungan ng isa't isa.Pagpasok niya sa kweba ay nilabas niya sa bulsa ang kwintas na gawa sa perlas. Ginawa niya talaga 'to para kay Lucian. Palagi nalang kasi ito ang nagbibigay sa kanilang dalawa.Inabot na siya ng dalawang oras sa paghihintay pero hindi pa rin dumating si Lucian.Nakapagtataka.Kapag kasi magkikita sila ay agad na sumusunod 'to. Kinuha niya ang gasera at tinahak ang daan palabas ng kweba. Pagpatay niya ng gasera ay siya namang takip ng kung sino sa kanyang bibig.Nanlamig ang katawan niya sa takot!Gustuhin man n'yang sumigaw ay hindi niya magawa, hindi rin niya magawa na kalmutin 'to dahil walang ka
[Letlet]'Paano kapag nalaman mong niloloko ka lang ng taong mahal mo?'Hindi mawala ang sinabi ni Gian sa isip niya. Ano ba ang ibig nitong sabihin? Masasagot ba talaga ang tanong niya kapag pumunta siya mamaya sa hardin?Bumuntong-hininga siya at tinuon ang ginagawa sa paglalaba. Lumingon-lingon siya sa paligid para tingnan kung may tao ba o wala. Nang makitang walang ibang tao ay itinaas niya ang salawal ni Lucian at inamoy.Labahan na pero ang bango pa rin! Lalaking-lalaki ang amoy at nakakahalina!"Ano ang ginagawa mo?""Ay tsokoy!" Sa gulat ay naihagis niya ang salawal ni Lucian. "Ano ba, Birang?! Bakit ba nanggugulat ka?!" Nakairap na ani niya.Namewang si Birang. "Hindi ako nanggugulat, no! Sadyang abala ka lang sa pagsinghot ng kung ano d'yan." Naningkit ang mata ni Birang. "Ano nga pala ang sinisinghot mo? Damit ni Gian?"Nanlaki ang mata niya ng makitang inanod ng agos ng tubig ang salawal ni Lucian. Mabilis na tumayo siya at hinabol ang salawal na inanod ng agos."H-Hindi!
[Lance] "Ahhhhh!!!!! Bwisìt ka, Lance Kerford!!!! Hindi ka na makakaulit sa akin!!!!" Umalingaw sa paligid ang malakas na boses ng asawa niya habang sakay ito ng stretcher. Hindi na siya sumunod pa papasok sa loob ng silid kung saan manganganak na ito. Hindi niya kayang makita si Letlet na nanganganak. Nanghihina ang tuhod niya sa nerbyos. Namewang si Birang at tumawa ng malakas. "Hindi na daw makakaulit pero pang-sampong anak niyo na 'yan! Aba, Lance! Paabutin niyo naman ang isang taon ang pagitan ng tanda ng mga anak niyo! Sinunod- sunod mo naman ang kaibigan ko!" Ngumiwi si Birang habang sapo ang malaking tiyan. Si Vicencio naman ay natatarantang lumapit sa asawa. "Mahal, manganganak ka na rin? Gaano katagal ang pagitan ng pagsakit? Humihilab na naman ba?" Magkakasunod na tanong ni Vicencio kay Birang. Napailing nalang siya. Tsk. Kung magsalita ito ay parang hindi pang- sampo ang nasa tiyan na ipinagbubuntis ngayon. Aba'y kapag buntis si Letlet at buntis din ito. Kung m
[Letlet]NAGHAHANDA siya ng pagkain para dalhin kina Lance at Stefano. Naroon rin kasi si Lance ngayon. Nakakaawa nga dahil pinatulog din ito ni Kapitan Tanggol sa takot na baka mangarate din ito katulad ni Stefano. Pagkatapos magluto ay agad na umalis siya para magpunta sa dalawa. Nasalubong pa niya ang isang babae na Menggay ang pangalan. Kilig na kilig ito at may dala din itong pagkain para kay Stefano."Ang swerte mo talaga, Letlet. Palagi ka nalang nagugustuhan ng mga imported at makikisig na lalaki!" Inipit niya ang buhok sa likod ng tenga at ngumiti. "Gano'n yata talaga kapag maganda, hehe." "Sabihin mo naman ang sikreto mo. Gusto ko na rin mag-asawa, eh!"Huminto siya sa paghakbang ng makita ang isang lalaki na nakatingin sa kanya mula sa hindi kalayuan. Natatandaan niya na Balug daw ang pangalan nito ayon kay Lance. Napansin niya na simula ng magising ito mula sa pagkahimatay ay palagi na itong nakatingin sa kanya mula sa malayo. Hanggang ngayon ay tila hindi ito makapaniwa
[Lance]MASAMA ang tingin niya kay Stefano kanina pa. Narito sila ngayon sakay ng Yatch nito papunta ng Isla. Nagpasya siyang do'n niya dadalhin si Letlet. Marami silang alaala ng magkasama sa Isla kaya baka makatulong 'yon para agad na bumalik ang alaala nito. Tsk. Ang hindi niya maintindihan ay bakit kailangan pang sumama ng Stefano na ito sa kanilang dalawa ni Letlet. Ang sarap itulak sa dagat. Pasipol- sipol pa ang gagò!"Letlet." Dinikit niya ang katawan sa dalaga. Grabe! Pakiramdam niya ay kinukuryente siya. Hindi pa rin talaga nagbabago ang epekto nito sa kanya."Bakit, Lance?" Malambing na tanong ni Letlet. Napatitig siya sa labi nito na mamula- mula. Gusto n'ya itong halikan!'Shìt! Control yourself, Lance! Baka mamaya ay matakot mo siya!' Kastigo ng utak niya. Tinaas niya ang braso para akbayan si Letlet, pero may pumigil sa kanya- si Stefano! Napahilot siya sa sintido. Limang araw na siyang nagtitimpi sa siraùlong ito. Paano ay hindi siya makaporma kay Letlet dahil palagi
[Lance]Lumipas ang bente minuto bago niya naramdaman ang pagbalik ng kanyang pakiramdam. Puno ng katanungan na tumingin siya rito. "What the hell are you doing here, Vicencio?!" Sa pagkakaalam niya ay mahigpit at hindi basta- basta nakakapasok sa PDA events. Kaya ano ang ginagawa ni Vicencio rito?Umawang ang kanyang labi ng makita ang mga high-end weapons na nakasiksik sa tagiliran nito."Don't tell me..." Hindi siya makapaniwala ng aminin sa kanya ni Vicencio ang lahat. Isa pala ito sa miyembro ng Knights at maging si Joey. Kaya pala taon ng hindi nagpapakita ang isa pa nilang kaibigan ay dahil sa buwis-buhay na misyong ginagawa nito ngayon.Damn! Lahat ba ng malapit sa kanya ay kasapi ng organisasyong ito?Pinigilan na naman siya ni Vicencio ng maglakad siya pabalik sa loob kung nasaan nagkakasiyahan ang miyembro ng PDA.Madilim ang mukha na tumingin siya sa kaibigan. "Naglihim ka sa akin, Vicencio. Nakita mo kung paano ako umiiyak araw-araw dahil sa pagkawala niya. Pero hindi mo
NAGKAKASIYAHAN ang lahat sa Isla Lasun sa nalalapit na kasal ng magkasintahan na sina Lance at Letlet. Itinaas ni Kapitan Tanggol ang hawak na Red Horşe. "Para sa magandang kinabukasan nila Lance at Letlet! Magsaya tayong lahat at hilingin na silay magkaanak ng sampo o higit pa!" Wika nito sabay tungga."Walang uuwi ng hindi gumagapang!" Si Mang Hagud ay itinaas din ang hawak na Tandųay Ice na kulay pula. Tuwang-tuwa ito dahil ngayon lang ito nakainom ng iba't ibang kulay ng alak.Lahat ng matatanda sa Isla ay tuwang- tuwa dahil sa iba't ibang klase ng alak na dala ni Lance na galing pa ng Maynila. Ang mga kadalagahan naman ay kanya- kanyang pahid ng kolorete sa mukha gamit ang mga iba't ibang klase ng makeup na dala pa ni Letlet galing din ng kapatagan."Letlet, salamat nga pala dito, ha. Pakiramdam ko ay gumanda ako ng isandaang porsyento dahil sa mga 'to." "Anong gumanda? Aba, hoy, Menggay wag ka ng umasa na gaganda ka! Partida lasing pa ako neto pero hindi ka naman gumanda sa pan
[Letlet]HINDI niya mapigilan ang luha na patuloy sa pag-agos habang naglalakad sa altar kung nasaan si Gian naghihintay. Katunayan ay kanina pa siya umiiyak kahit noong inaayusan palang siya.Hindi niya gustong ma-ikasal kay Gian pero wala siyang magawa. Gusto n'yang humingi ng tulong sa kanyang Lola at sabihin na napipilitan lang siya subalit natatakot siya sa maaaring gawin ng mag-amang Garry at Gian kay Lance.Kaunti lamang ang bisita at pili lang dahil bukod sa minadali ang kasal nila ay iyon din ang gusto ng mag-ama. Ngayon ay malinaw na ang lahat sa kanya kung bakit gustong madaliin ni Gian ang kasal nila. Napakasama ng mga ito... mga walang puso...Inamin din ni Gian sa kanya na maging ang pagpadpad ng mga ito sa Isla ay planado, maging ang pagdating ni Chloe doon... ang masakit pa ay nalaman n'yang maging ang nangyari 2 years ago at ang aksidente kung bakit nawalan ng alaala si Lance ay ito ang mga dahilan...Nakakasuklam... hindi na yata tao sina Garry at Gian... masyadong ma
[Lance]Muntik na siyang matumba sa kanyang narinig mula sa kanyang Lolo Lauro. Si Letlet ay ikakasal na daw sa loob ng dalawang linggo.Nanlalabo ang kanyang mata dahil sa luha. "Lance!" Tawag ng kanyang Lolo.Hindi siya lumingon at agad na umalis para puntahan si Letlet.Sunod-sunod ang ginawa n'yang pagpindot ng doorbell at makailang ulit na kinalampag ang gate ng mansion ng Mardones."Sir, pasensya na po pero ayaw ni Ma'am na harapin kayo———""Pakisabi sa kanya na hindi ako aalis dito hangga't hindi niya ako kinakausap." Napakamot na lamang sa ulo ang kasambahay bago umalis. Mayamaya pa ay lumabas si Letlet na nakasuot pa ng pantulog."Umuwi ka na, Lance. Wala na tayong dapat lang pag-usapan." Iwas ang mata na sabi ni Letlet sa kanya.Akmang aalis na ito ng pigilin niya ito sa braso. "Bitiwan mo nga ako———" Natigilan ito ng makita ang kanyang mukha na puno na ng luha."P-Please, wag kang magpakasal sa kanya..."Bumagsik ang mukha ni Letlet at hinila ang braso mula sa kanya. "Wal
[Gian]"Ano ba, Gian! Bitiwan mo nga ako!" Pilit na hinila ni Lizeth sa kanya ang braso subalit hindi niya ito binitiwan, bagkus ay mas lalo lamang dumiin ang pagkakahawak niya sa braso ng dalaga.Punýeta! Ginagalit talaga siya ng babaeng ito! Ang tagal n'yang nagpakabuti makuha lamang ang tiwala nito, tapos makikita niya itong kasama si Lance at dinala pa ito sa hospital!"Nasasaktan ako, Gian—–—""Talagang masasaktan ka kapag inulit mo pa ang ginawa mo!" Banta niya kay Lizeth. Halata na nagulat ito sa sinabi niya subalit wala siyang pakialam. Sobra ba ang selos niya at galit... "Nangako ka sa akin na hindi na makikipaglapit pa kay Lance, hindi ba?!"Kahit minsan ay hindi ni Lizeth sinabi na mahal siya nito. Ramdam niya na wala itong pagmamahal sa kanya kahit na siya ang nasa tabi nito sa paglipas ng 2 taon. Kaya naman ang puso niya ay nanggagalaiti sa sobrang selos at galit ng makita na kasama nito si Lance.Kitang-kita ng kanyang dalawang mata ang pag-aalala ni Lizeth para kay Lance
[Letlet]"Ma'am, mayro'n dumating na mga bagong bulaklak galing kay Mr. Kerford." Imporma ng kanyang secretary habang inilalagay ang napakaraming bulaklak dito sa loob ng kanyang opisina.Napahilot siya sa sintido. Hindi pa ba sapat ang mga sinabi niya para tantanan na siya nito? "Itapon mo lahat ng iyan. Sa susunod na magpadala siyang muli ng mga bulaklak ay itapon mo na agad at huwag ng ipasok dito sa office ko." Agad naman na tumango ito sa sinabi niya.Dalawang buwan na simula ng bumalik siya ng Pilipinas, at isang buwan siyang kinukulit ni Lance. Panay ang padala nito ng mga bulaklak ba may kalakip na note na 'sorry'. Hindi lang iyon, palagi din siya nitong inaabangan at sinusundan saan man siya magpunta. Mabuti na lamang at hindi ito nagpapang-abot at si Gian. "Ma'am?" Untag ng kanyang secretary sa kanya. "Ipapaalala ko lang po ang meeting ninyo mamaya kay Mr. Ferrer." Tumango siya at saka tumayo.Siya na ngayon ang CEO ng Mardones Group of Companies. Dalawang taon na rin mula