“Hello Sister Lucy, Sister Bea,” masayang bungad ni Lyza at Haya nang makarating sila sa Orphanage.“Magkasama pala kayo ni Haya buti naman at napasyal ka rin dito,” saad ni Sister Lucy.“Opo Sister,” maikling tugon ni Lyza.“Sakto dahil personal ka namin na maiimbita,” saad ni Sister Bea.“Para po saan?” tanong ni Lyza.“Hindi pa ba nabanggit sayo ni Haya? may gaganapin na thanksgiving party rito sa Orphanage sa susunod na Linggo darating yung mga matatagal na namin na Sponsor,” patuloy na pahayag ni Sister Lucy.“Sa susunod na po palang Linggo yun? Paglilinaw ni Haya.“Ou, diba matagal na namin na nabanggit sayo,” saad ni Sister Bea.“Opo, nalimutan ko po kasi Sister. Pero ok lang po, may 1week preparation pa naman po,” tugon ni Haya.“Salamat Haya, hindi ka nagsasawang tulungan kami ni Sister Bea sa paghahanda sa mga ganitong okasyon.”“Wala po yun Sister, kulang pa nga po iyan sa mga naitulong n’yo sa amin ni Mama,” saad naman ni Haya.Mabilis na lumipas ang araw, naging abala man
“Napakahusay wala talagang kupas,” saad ni Sister Bea nang ibalik ni Haya ang mike sa kanya. “Salamat po Sister,” magalang na tugon ni Haya. Saka siya nagtungo sa table nila Teacher Ann at Sir Bryan nang bumaba siya sa stage. Muling nagpasalamat si Sister Bea iyon na rin ang hudyat na tapos na ang kanilang program at ang natitirang oras ay para sa pagkain ng mga bisita, kumustahan, kwentuhan at paglalaro naman ng mga bata. “Ang husay naman, pang championship ang performance,” saad ni Sir Bryan sa kanya. “Salamat, pero mas mahusay ka pa rin ikaw kaya nagturo sa akin,” nakangiting pahayag ni Haya. “Parehas kayong mahusay, tagapalakpak n’yo nga lang ako,” saad ni Teacher Ann. “Lahat tayo mahusay dahil produkto tayo ng Music School,” pahayag ni Sir Bryan. Natigil ang kanilang pag-uusap nang lumapit sa kanila si Lyza, “Hello!" nakangiting bati niya. “Lyza, halika rito,” paanyaya ni Haya saka niya hinila ang isang upuan sa tabi niya. “Ang ganda ng boses mo Haya, napalakas mo ang he
“Hello Miss Haya good morning,” masayang bati sa kanya ni Richard nang makarating siya sa opisina ng mga Sebastian. Iyon ang unang pagkakataon ni Haya na makapunta sa company ng mga Sebastian. “Good morning Richard, ang laki pala ng opisina ninyo,” pahayag ni Haya habang naglalakad sila patungong elevator. “Opo Miss Haya." “Ang dami rin ninyong empleyado." “Nagkataon na nandito silang lahat, pero madalas na sa mga site sila,” paliwanag ni Richard. “Ah ok, ang laki rin pala talaga ng minamange ni Galen,” mangha niyang pahayag. “Opo magkakahiwalay, may iba’t-ibang site po ang SCC (Sebastian Construction Corp.) sa magkakaibang lugar." Napatango siya sa mga sinabi ni Richard, “pasensya na sa mga tanong ko, medyo na curious lang kasi ako.” “Ok lang Miss Haya, part ka ng family Sebastian kaya may karapatan kang malaman.” Natigil ang kanilang pag-uusap ni Richard nang makasabay nila sa elevator sina Galen at Tricia. “Good morning Sir Galen,” bati ni Richard. Tumango lamang si Gal
“Importanteng iniwan?” ulit na tanong ni Haya. Natuon ang atensyon ni Donya Ysabel at Don Samuel kay Galen na tumayo mula sa kinauupuan niya maging sina Richard at Tricia na seryosong nakikinig sa kanila ay nakatitig din kay Galen nag-aabang kung ano ang kanyang sasabihin. “Anung importanteng iniwan?” muling tanong ni Haya nang hindi agad sumagot si Galen sa kanyang tanong. “Diba isa sa pangarap mo ang makakita ang mga mata mo?” paalalang tanong ni Galen. “Ou,” matipid na tugon ni Haya. “Tinupad ni Gaius ang pangarap mo,” walang emosyon na saad ni Galen. PAGGUNITA SA MGA PLANO NI GAIUS: “Dr. Flores may iba pa bang option para sa karamdaman ko? tanong ni Gaius. “Ang ma operahan ka, pero sa ibang bansa yun pwedeng gawin,” may mga kakilala akong doctor sa ibang bansa na makatutulong sa kundisyon mo,” paliwanag ni Dr. Flores. “Sige payag ako doc, pero ok lang ba na ‘wag na lang muna natin sabihin kina mommy at daddy ang tungkol sa kundisyon ko ngaun lalung-lalo na kay Haya?” paki
“Ok lang naman sa akin kahit hindi mo na ako ihatid Galen para hindi kana rin maabala,” muling saad ni Haya habang binabaybay nila ang daan pa labas sa building.“Huwag kana tumanggi. Ayaw mo bang pagsilbihan ka ng brother-in-law mo?” walang emosyon na pahayag ni Galen.Walang nagawa si Haya kundi ang sumunod kay Galen. Paglabas nila ng elevator sa mismong ground floor na sila lumabas kung saan naka park ang kulay black na Ford Everest.Habang nasa biyahe ay hindi maiwasan na mailang ni Haya na kung saan napansin naman iyon ni Galen.“Masanay ka na dahil hindi ito ang una at huli na makakasama mo ako o isa sa family Sebastian,” saad ni Galen.Naibaling ni Haya ang kanyang tingin kay Galen, “maraming salamat,” maikli niyang tugon hindi na niya kinontra pa ang sinabi sa kanya.“Gusto ko rin humihingi sayo ng paumahin kaya nag-volunteer akong ihatid ka,” pahayag ni Galen sa maamong tinig.Nang marinig iyon ni Haya ay tila may malamig na hangin ang humamplos sa kanyang puso, “paumanhin pa
“Ano nga kaya ang sasabihin ni Don Bernardo?” tanong ni Haya habang naglalakad sila patungo sa meeting. “Mukhang mahalaga ang sasabihin sa atin,” tugon ni Teacher Ann. Pagpasok nila sa loob ay halos nandoon na rin ang iba nilang mga kasamahan, halos tahimik silang lahat habang hinihintay ang pagdating ni Don Bernardo. Ilang sandali nang pumasok si Don Bernardo kasunod niya ang isang babae na medyo may edad na ngunit bakas sa kanyang mukha ang likas na kagandahan at ang isang kasama niya ay isang lalaki na halos ka edad lamang ni Sir Bryan. “Good morning teachers!” bungad na bati sa amin ni Don Bernardo at bumati rin kami sa kanila ng sabay-sabay. “Maraming salamat sa inyong lahat dahil kahit na biglaan ang aking pagpapatawag ay nakapunta kayong lahat,” pagpapatuloy niyang saad. “Malugod kong ipinapakilala sa inyo ang aking anak si Cynthia Silvestre. Mula sa susunod na Linggo ay siya na ang mamahala rito sa ating eskuwelahan. Umaasa ako na tulad ng ating samahan ay ganun din kayo
“Nakakapagod na maghapon,” saad ni Haya sa kanyang sarili pagpasok niya sa kanyang bahay at pabagsak niyang inihiga ang kanyang pagod na katawan sa mahabang sofa na nasa sala. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata, habang ginugunita ang mga nangyari sa buong maghapon. “Walong taon ang lumipas Hiraya bago mo nalaman ang totoo na si Gaius ang naging daan para makita ang tunay na kulay ng mundo. Inihanda n’ya lahat para magkaroon ako ng magandang kinabukasan.” “Bakit mo ba kasi ako iniwan mahal ko (Gaius)? kung nandito ka hindi ako mag-iisa ng ganito, mas ok pang hindi ko makita ang mundo basta kasama kita. Sobrang buti mo. Sobrang buti ng pamilya mo sa akin kahit na walong taon na wala akong komunikasyon sa kanila pero patuloy pa rin nilang tinutupad yung bilin mo.” Halos hindi na namalayan ni Haya na nakatulog na s’ya mula sa kanyang paghiga sandali sa kanyang sala. Nagising na lamang siya sa alarm ng kanyang cellphone 6:00am na nang umaga at suot pa rin niya ang kanyang unifor
“Galen?” saad ni Haya habang sinisigurado na hindi multo ang nasa harapan niya. Hindi siya agad sumagot kay Haya, bagkus ay nanatili lamang nakatitig sa kanyang mukha. “Hipan ka sana ng masamang hangin,” madiin na saad ni Haya habang masuri niyang tinititigan ang lalaking nasa tabi niya. Napakurap si Galen saka hindi napigilan ang matawa sa reaksyon ni Haya, “anu ba kasing ginagawa mo? kanina ka pa nakapikit hindi mo man lang namalayan ang pagdating ko,” nangingiti pa niyang saad. “Kausap ko si Gaius.” “Sumagot ba s’ya sayo?” saad ni Galen na tila nang-aasar. Tinignan lamang siya ni Haya saka muling ibinalik ang atensyon sa kandilang malapit ng matunaw.“Alam mo malulungkot si Gaius kapag nakita ka n’yang nakasimangot,” pahayag ni Galen saka na upo sa tabi niya. “Alam mo rin ba na baka bumangon d’yan si Gaius kapag narinig ka n’ya na inaasar mo ako,” naiinis na saad ni Haya. “Sa pagkakaalam ko ibinilin kana n’ya sa akin, sabi n’ya “Galen ikaw na ang bahala sa mahal ko,”seryoson
Masaya kong pinapanood ang aming mga anak ni Galen na naglalaro sa malawak na garden sa harapan ng aming bahay. Apat na taon na rin ang lumipas mula nang maipanganak ko ang mga anak namin. Ang malaking bahay at malawak na garden ng pamilya Sebastian ay mas naging masaya, nang dumating sa buhay namin sina Albie at Ashira. Ang buhay na dating pinapangarap ko lang ngayon ay tinatamasa ko, kasama ang mga mahal ko sa buhay. Ang pagpapatawad ko kay Papa Harold, ang lubos na nagpagaan sa aking pakiramdam. Itinuloy rin niya ang kanyang pag-awit at minsan ay nakakasama ako sa kanya. Si Galen, ang pinakamamahal kong asawa ay mas lalo ko pa s’yang minahal dahil napatunayan din niya ang tapat na pagmamahal niya sa ‘kin at sa aming mga anak. Tinanggap niya ako ng buo, siya ang pumuno sa lahat ng aking kakulangan at aking kalakasan sa tuwing nanghihina ako. Ngayon ay hindi na ako natatakot na mawala ang aking paningin dahil alam kong nasa sa tabi ko ang pamilya ko na magsisilbing paningin ko.
“Sino ka ba? Wala akong utang sayo,” sinikap kong itago ang takot na nararamdaman ko. Hindi ako pwedeng mamatay rito, kawawa ang mga anak ko.“Ikaw, wala, pero ang tatay mo meron.” Nagimbal ako sa narinig sa kanya. Tumunog ang cellphone na nasa bulsa niya sinadya pa niyang e-loudspeaker iyon:“Hello my dear, husband, na miss mo ba ako kaya ka tumawag?” malandi niyang bati mula sa kabilang linya.“Walang hiya ka talaga, Mildred, huwag mong idamay ang anak ko. Pakawalan mo si Haya, at ibibigay ko ang perang kailangan mo,” boses iyon ni Papa Harold. Mildred pala ang pangalan ng babaeng baliw na ito. Sayang lang at hindi ko makita ang itsura n’ya, pero sigurado akong kamukha s’ya ng mga kontrabida sa pelikula.“Oh, come on, Harold. Hindi lang pera ang kailangan ko. Ikaw ang kailangan ko, ang pagmamahal mo,” pasigaw na saad ni Mildred.“Sige, kapalit ng buhay at kalayaan ng anak ko, ibibigay ko ang gusto mo.”“Talaga?”“Maawa ka sa anak ko, Mildred, pakawalan mo na s’ya.”“Pakakawalan ko,
Kumalas ako sa pagkakayakap sa asawa ko. Naramdaman ko ang pagpunas niya sa mga luha ko, at ginawaran pa n’ya ako ng magaan na halik sa ‘king noo. “Do what you know will be good for you, Hon, nasa likod mo kami ng mga anak natin.” Masuyong saad ni Galen. Pinakalma ko ang sarili ko bago nagsalita. Sa sandaling ito ay ayoko ng umiyak tama na ang mga luhang pinakawalan ko para sa maling akala mula sa ‘king nakaraan. “Anak, mapapatawad mo ba ako? Please patawarin mo ako. Kahit anong kapalit ibibigay at gagawin ko patawarin mo lang ako. Gusto kong maging ama sa’yo kahit sa maikling panahon.” Pakiusap niya sa ‘kin. Tumango ako at ginawaran siya ng matamis na ngiti. Naramdaman ko ang paghalik ni Galen sa likod ng aking kamay. Ramdam ko rin ang presensya nila daddy at mommy na natuwa sa aking sagot. “Talaga anak?” Naramdaman kong lumapit sa ‘kin si Mr. Harold. Inabot ni Galen ang aking kamay sa kanya. Paulit-ulit na humingi ng tawad sa ‘kin si Mr. Harold at ginawaran n’ya ng halik ang kam
Tahimik din sila mommy sa susunod na mangyayari naramdaman ko ang paghawak ni Galen sa ‘king mga kamay. “Hon, pakinggan natin ang video na dala ni Mr. Harold. Baka ito na rin ang daan para mawala ang bigat na nararamdaman mo. Kahit hindi mo sabihin sa ‘kin, alam kong tuwing hating gabi ay lumalabas ka sa balkonahe para doon umiiyak.” Nagulat ako sa sinabing iyon ni Galen, ibig sabihin ay narinig niya ang mga sinasabi ko tungkol sa tatay ko. Umiiyak ako dahil sa nararamdaman kong galit sa kanya, nahirapan si mama dahil sa kapabayaan n’ya. Kung nasa tabi siya ni mama habang ipinagbubuntis ako at noong ipinanganak ako baka nasustentuhan ng maayos ang pangangailangan namin. Baka hindi ako ipinanganak sa labas ng orphanage habang malakas ang ulan. Baka hindi ako nabulag. Baka napagamot si mama ng mas maaga at humaba pa ang buhay n’ya at baka na tanggap na rin sila ng mga magulang ni Mama Hana, kung naging mabuting asawa at ama s’ya sa amin. “Sige, Harold, pakikinggan namin ang video,” ma
Dahan-dahan akong naglakad palabas nang aming silid patungo sa nursery room ng aming mga anak. Gamay ko na rin ang kabuuan ng aming bahay kaya kahit na wala akong kasama ay nakakapaglakad ako mag-isa. “Hon? Bakit hindi mo ako hinintay na makabalik sa silid natin para na alalayan kita.” Boses iyon ni Galen, katatapos lamang niyang mag-jogging. Mas naging health conscious din siya mula nang maaksidente siya, at tuwing weekend ay inilalaan niya ang kanyang oras sa mga anak namin. “Ok lang naman gamay ko na rito sa bahay.” “Ihahatid na kita sa room ng mga anak natin,” inalalayan niya ako sa paglalakad. “Good morning, Ma’am Haya, Sir Galen,” boses iyon ni Cristy. “Gising na ba ang mga baby namin?” “Tulog pa sila, sir, pero maya-maya gigising na rin po sila.” “Sige. Hon, maiwan na muna kita rito maliligo lang ako.” “Buti pa nga para paggising nila nakaligo kana rin.” mabilis naman siyang umalis. “Kumusta ang tulog ng mga baby namin, Cristy?” “Palagi po masarap ang tulog nila, ma’a
“Naniniwala akong babalik ang paningin mo, Hon,” saad ni Galen sa ‘kin. Nang makarating kami sa bahay ay nandoon ang mga malalapit naming kaibigan. Sina Sister Lucy, Sister Bea, Sir Bryan, Teacher Ann, Richard maging si Lyza na nasa ospital kanina ay nauhan pa kaming makauwi. Sabi n’ya ay s’ya ang punong abala sa paghahanda ng mga pagkain. Nagkaroon ng salu-salo at masayang nagkuwentuhan sobrang na mis ko rin sila. Kahit na wala akong makita at naninibago sa sitwasyon ko ay pinilit kong maging masaya sa harapan nila. Ang pangarap kong pamilya ay nasa kamay ko na ngayon kasama ko ang mga mahal ko sa buhay. Ngunit tila may kulang pa rin sa ‘king pagkatao marahil iyon ang pagbabalik ng aking paningin “Haya, anak,” naagaw ang aking atensyon sa boses na tumawag sa ‘kin. “Sister Bea?” “Ako nga, hindi na kami nakabalik sa ospital may mga kailangan asikasuhin sa orphanage.” Inalalayan pa niya akong makaupo sa silong ng puno na madalas kong tambayan noong buntis pa ako. Nagtataka man ako
ILANG sandali lamang ay dumating na si Dr. Flores at Lyza. Dumistansya ako para mabigyan sila ng espasyo, nakita ko ang kanilang ginagawa sa ‘king asawa. Tinulungan pa s’yang makainom ni Lyza, may malay na s’ya, hindi ako nagkakamali sa nakikita ko. “Galen,” tawag sa ‘kin ni Dr. Flores. Lumapit ako at hinawakan ang kamay niya. “H-hon, Haya,” humigpit ang paghawak n’ya sa ‘kin, luminga-linga pa s’ya sa paligid bago tumingin sa gawi ko. “G-galen?” “Yes, Hon, kumusta na ang pakiramdam mo?” “B-bakit p-puro kulay puti ang n-nakikita ko?” nahihirapan niyang usal. Napatingin ako kay Dr. Flores at Lyza. “H-hon, ang b-baby natin s-safe ba s-sila?” naiiyak na s’ya. “Nasa incubator ang baby ninyo ate, safe na safe na sila. Kaya magpalakas ka para mabuhat mo na ang mga baby mo.” “L-lyza?” “Yes, ate.” “A-anong nangyayari, hindi ko kayo makita?” “Nakaranas ka ng temporary blindness. Habang wala kang malay nag-undergo ka ng cesarian session para ilabas ang baby ninyo. Bumaba rin ang pulse
Lyza: Oh, my God. Wala kayo sa ambulance?Galen: Wala.Lyza: Ok, sige, ituloy mong bigyan s’ya ng hangin hanggang sa makarating kayo sa ospital. H’wag kang mataranta, ok. Pupuntahan ko kayo.Nang makapagbigay ng instruction si Lyza ay naputol na ang aming pag-uusap. Ilang beses kong inulit-ulit ang pagbibigay ng hangin sa asawa ko bago makarating sa ospital. Pagdating namin ay sumalubong sa ‘min sina Dra. Mendez, Dr. Flores, Nurse Lyza at may dalawa pang doctor silang kasama.“Doc, please iligtas ninyo ang mag-iina ko.”“Gagawin namin ang lahat sa abot ng aming makakaya,” saad ni Dra. Mendez bago sila tuluyang nagtungo sa emergency room. Sumama rin si Lyza sa loob ng Emergency Room.“Sir, tumawag si Donya Ysabel papunta na rin sila rito ng daddy mo,” saad ni Cristy.Ngunit tila wala akong narinig, wala akong tigil sa paglalakad ng pabalik-balik. “Sir, nahihilo na ako sa’yo, maupo ka muna rito ipagdasal natin sila ma’am,” hindi na nakatiis si Cristy na sitahin ako. Tumigil naman ako at
Mula nang mangyari ang insidenteng iyon sa company ay hindi na muli pumasok si Galen. Sa bahay na niya ginagawa ang kanyang mga gawain para masiguro niyang masamahan ako. “Hon, naka-prepare na ang breakfast. Kumain muna tayo,” tinulungan pa niya akong bumangon at inalalayan patungo sa balkonahe na nasa gilid ng aming silid kung saan nakahain ang pagkain. “Hindi ka ba papasok sa office?” “Hindi na muna, Hon, nagagawa ko naman ang trabaho ko kahit nandito ako sa bahay.” Masarap lahat ng nakahain kaya naman mas natuon ang atensyon ko na kumain muna. Nang matapos ako ay muli akong nagtanong tungkol sa kalagayan ngayon ng kumpanya. “Hon, kumusta na ang company ngayon? Wala bang na apektuhan na empleyado sa biglaang pagkuha ng share ni Mr. Harold, kahit hindi pa lubusan na nakakabawi?” pansin kong natahimik si Galen sa tanong kong iyon. “Meron, Hon, may mga pinagbakasyon muna ako, habang inaayos ang financial status ng company. Pero h’wag kang mag-alala dahil malapit ko ng matapos ang