CHAPTER TWENTY-FIVE

"Kailangan din matuto ni Dana kung paano mag-improve ng sarili, hindi palaging ganiyan, minsan kasi nakakasira na rin siya ng diskarte kakapigil niya sa 'tin." Naguumpisa na manakit ang ulo ko, sa mismong kapatid ko pa na sa halip ay makatulong.

Hindi naman nakapagsalita si Mike, alam niyang may punto ako dahil siya mismo ay halatang nahihirapan na rin itong tantayahin lalo na sila ang palaging magkausap at madalas na magkasama.

"Naiintindihan ko," tanging tugon niya.

"Alam niyo naman na ang isa sa ayoko ay iyung nakakakita ng malalambot, at mahina, talagang nawawala ako lalo sa mood imbis na ganahan ako, pati trabaho ko naaapektuhan at hindi ako makapag-focus ng maayos, pansin ko 'yun sa sarili ko dahil wala nang ginawa si Dana kung hindi manduhan at pa-nerbyusin ako, hindi ako makapag-isip ng tama, parang pati ako naging nerbyosa na rin," mahabang litanya ko.

"Ikaw rin pala, ganiyan ang nararamdaman mo, akala ko ako lang. Parehas pala tayo," reklamo niya sabay napatingala na lang siy