"Kung ako sayo iiwasan kong magtagpo ang landas ninyo. Alam kong kapatid pa rin ang turing mo sa kanya sa kabila ng lahat, pero iba na ang pagtingin niya sa iyo. At kung nagkita kayo, baka iba pa ang isipin niya." sabi ni Dave habang hawak ang baso ng alak.
"Hindi niya iyon iisipin, dahil alam na niya ang tunay kong nararamdaman sayo!" sabi ko na nakayuko. Iniisip ko kasi ang namumula kong pisngi. Ramdam ko na namumula na naman ito dahil sa init na nadarama ko rito.
"Ano nga ba? Ano nga ba ang tunay mong nadarama sa akin?" tanong niya habang lumalakad palapit sa akin. Umupo siyang muli sa tabi ko. At humarap sa akin.
Hinawakan niya ang baba ko at dahan dahan iyong inangat hanggang sa magtama ang paningin naming dalawa. Agad ko
Habang tinitingnan ko siya ay para talagang hindi ko mapigilan ang sarili ko. Nangingiting hinalikan ko siya sa labi. Smack lang naman iyon dahil alam ko namang tulog siya. At hindi pa ako nakuntento ay hinalikan ko naman siya uli sa pisngi. natawa ako, marahil ay kung may lipstick lang ako ay makikita niya ang mga kiss mark ko sa bawat angulo ng mukha niya. Napailing na lang ako sa kabaliwan ko, kaninang gising siya ay para akong tuta, na na bahag ang buntot, pero ngayon na tumba na ang kalaban ay saka ko naman pinag diskitahan. Anong magagawa ko, eto lang naman ako isang babaeng nagmamahal sa kanya ngunit natatakot sumugal. Bakit nga ba? Bakit ayaw ko pang sumubok na ibigay ang lahat e dun din naman ang punta namin. Wala naman akong ibang lalaking mamahalin kundi siya lang. Takot ako dahil sa dami pa ng problema na dapat kong asikasuhin. Nawawala ang dalawa kong kuya, hindi ko man ma itanong kung nasaan sila pero isa rin iyon sa mga pinuproblema ko.
Bumaba ako at pinuntahan ang headquarters ng mga bodyguards ko. Lahat sila ay naroon pa dahil sa tool box meeting at briefing ni Alvin sa kanila. Laking gulat din nilang lahat sa biglaan kong paglitaw roon. This is the very first time na dumako ako sa quarters ng mga bodyguard ko. Malinis naman doon pero hindi yun ang pinunta ko, kundi para pagalitan sila sa pagiging pabaya nila. "Bakit hindi kayo nag check ng CCTV? Alam niyo bang napasok na ang kwarto ko! All of you except to Alvin! You're fired!" galit kong sabi sa kanilang lahat. "Bakit sir? Ano bang nangyari?" tanong ni Alvin sa akin. "Ka sasabi ko lang diba!" Napakamot na lang si Alvin sa sinagot ko sa kanya at tiningnan ng masama ang mga tauhan niyang alam niyang naka-du
Matapos ang nangyaring engkwentro kanina ay sa opisina kami pumunta nila Dave at Flora. Sandali kaming Pinaupo roon ni Dave dahil may mga paliwanag daw na dapat ay maging malinaw sa aming tatlo. Maya maya ay dumating ang abogado ni Dave for legal advise na dapat naming marinig ni Flora. Umupo ito sa harap namin habang kami naman ay magkahanay na nakaupo sa harap nito. Nasa harap kami ng table ni Dave. Si Dave naman ay naka upo sa swivel chair na nasa kabilang side ng table niya. Nakatingin sa akin ng walang kurap ngunit hindi nagsasalita. Pero parating may sinasabi ang mga mata nito. Iniiwasan kong tingnan ang nakakapaso niyang tinging. "Well Atty. Jed, please explain to Ms. Flora, why our contract to her and to her company is null and void." Ipinaliwanag naman ng abogado ni Dave kung bakit hindi
Kinabukasan ay nagpunta kami ni Dave sa Santivaniez Hospital kung saan naroon ang Papa ko. Napag-alaman namin na may kaunti nang pagbabago ito. Kaya naman masaya kaming nagtungo ro'n ni Dave upang mabisita si Papa at maka usap na rin niya sina Mama at kuya Dhino. Sinabi rin sa akin ni Dave na may hinala siyang wala sa America si Kuya Salmon. Matagal na raw nawawala si Kuya Salmon. Mga tatlong taon na. Pero hindi alam nina Kuya Dhino at Mama kung sa America ba ito tumungo upang sundan din daw ako. Pero wala akong nakitang Kuya Salmon doon no'ng naroon pa ako. Maging si Kuya Shimmen ay hindi ko nakita at nakausap noong nasa America ako. Laking pagtatakha ko nga dahil hindi naman nila sinasagot ang mga email ko noon. Kaya hindi ko nalaman na naroon pala ang dalawa kong Kuya upang pangalagaan sana ako. May nangyayari na palang kakaiba at nalalaman na nila iyon ngunit hindi nagsalita ang dalawa dahil nga sa
Kinabukasan na pala ang flight nina Carol at Shimmen kaya naman nang makauwi kami sa hotel ay maaga kaming nag pahinga.Doon parin ako tumuloy sa kwarto ni Dave bilang okay naman na ang lahat sa amin.Pero hindi naman kami tabing natulog. Para sa akin ay hindi pa namin dapat gawin iyon dahil sa hindi pa kami kasal at nagpapasalamat akong nirerespeto niya ang aking mga desisyon.Pasado alas-sais ng umaga ng magising ako. Lumibot ang paningin ko sa buong silid at sinilip ko si Dave na nakahiga sa kutson sa kabilang side ng kama.Mabuti na raw na sa kutson siya matulog kaysa naman daw lumipat pa ako ng kwarto.Handa raw siyang maghintay at magtiis para sa akin. Madramang sabi niya kagabi.Ako naman ay nangingiti habang pinapakinggan ang mga sinasabi niya.Marahan akong bumangon upang hindi ko siya magising. Dahil alam kong pagod din ito sa b
Pasado alas-tres na ng hapon nang makarating kami sa airport ng NAIA. Doo'y nakita ko ang napakaraming tao na nag-aabang din ng mga pasaherong bababa ng eroplano. Alam kong hindi magtatagal ay makikita ko na ang Kuya Shiemen ko at si Carol na matagal ko ring pinagtaguan sa America. Marami akong ginawang kasalanan sa kanya habang naroon ako sa ibang bansa dahil na rin sa magulong isipan ko at dala narin ng kabataan. Pero ngayon pagkatapos ng anim na taong hindi namin pagkikita ay magkakaharap na kami. Tiyak akong sagana ako sa kurot nito! Alam ko kasing pinag-alala ko sila nang husto. At ngayon ay pati si Kuya Shimen ay siguradong mapapagalitan ako. Nang dahil sa akin ay naghirap siya roon at nakaranas ng mga matinding problema. Pero handa naman akong tanggapin ang lahat nang sasabihin nila sa akin. Ang mahalaga sa akin ngayon
Annie's POV.Mag-aalas-singko na ng makuwi kami sa hotel. Alam naming pagod pa sina Kuya Shimen at Carol kaya hinayaan na muna namin ang mga ito na makapagpahinga sa isa sa mga VIP room ng hotel.Kami naman ni Dave ay tumuloy na rin sa aming silid. Pagpasok namin doon ay agad na dumeretso si Dave sa banyo. Nag-shower na siya agad, marahil ay para ma-release niya ang galit na dala-dala niya mula kanina sa sasakyan.Ako naman ay hindi ko pa siya nagawang kibuin. Sabay kaming lumalakad ngunit tahimik lamang siya at walang imik. Kaya naman nirerespeto ko ang kanyang pananahimik. Alam kong mahirap din para sa kanya ang suspindihin si Alvin dahil ito na ang pinakamatagal niyang personal bodyguard.Gusto ko tuloy makaramdam ng guilt. Dahil s
Kinabukasan ay sabay na kaming bumaba ni Dave sa resto dahil naroon na raw sina Kuya Shiemen at Carol para mag-almusal. Suot ko ang binili ni Dave na bestida sa akin noon pang nakaraang araw. Bagay talaga sa akin ang yellow dress na may malaking white rose na disenyo. Tinernohan ko pa iyon ng white plot shoes.Nakita kong titig na titig sa akin si Dave ng mga oras na iyon, alam kong hindi niya mapigilang tingnan ako mula ulo hanggang paa. Alam kong maganda ako kahit na simple lang naman ang ayos ko.Kaya nga lip balm lang ang gamit ko sa labi ko dahil hindi ko hilig ang mag lipstik. Sa paglalakad namin ay napansin kong maraming mga matang nakatingin sa akin. Lalo na ng hawakan ni Dave ang kamay ko.Alam kong inggit ang mga matang iyong sa akin. Sino ba naman ang hindi mai-inggit sa akin? Ako lang naman ang piniling mahalin ng isang lalaking pinapangarap ng lahat. One of the highest business tycoon in the country.Ngayon ay hawak kamay ko pa siya habang na
Malakas na tutugtugan at tambol mula sa mga banda ang nagpapaingay sa buong stadium. Naroon kaming lahat upang pakinggan ang pasasalamat ng presidente ng bansa at video message ng mga isa sa mga pinuno ng bansang nasasakop ng Europa. Ayaw man noon ni Dave na tanggapin ang parangal na iyon dahil sa hindi raw niya iyon ginawa para sa ikararangal niya lamang kundi para na rin sa kapakanan ng marami. Ngunit naisip niyang mas makakabuting magpunta na kami at malaman ng mga tao ang tunay na bayani ay hindi siya kundi ang mga taong nagbuwis ng buhay sa labang iyon. Inimbitahan namin ang pamilya ni Shiela, ang ama nito at mga kapatid na siyang pag-aalayan namin ng pasasalamat. Maging ang asawa at apo ni mang Badong ay pinadalo sa pagdiriwang na iyon. Ilang minuto pa ang lumipas ay naroon na ang lahat ng tao. At ang mga magbibigay ng parangal sa kanya. Bagamat maingay ang buong paligid ay natutuwa ang lahat para kay Dave. Bilang isang mayamang pilantropo at tunay na matulungin ay n
Ilang sandali pa ang lumipas at narinig na namin ang iyak ng isang sanggol. At alam kong iyon na ang anak kong kasisilang pa lang. Ilang sandali lang din ay lumabas na sa loob ng delivery room ang doktor na nagpaanak kay Annie."Okay naman na sila, pwede niyo nang makita mamaya sa recovery room," mahinahong sabi ng doctor sa akin. At lahat nga kami ay nakahinga nang maluwag. ********Six months later:Annie's pov:Ang lahat ay masaya sa bagong dating naming sanggol na pinangalanan naming Davenlyn at ang nick name nito at Aven. Si baby Aven na ngayon ay palaging kasama ng kanyang Papa. Sobrang bumawi si Dave sa kanyang ikalawang anak dahil sa pangyayari noon na hindi niya manlang nahawakan ang kanyang anak noong itoy sanggol pa lamang. Kasalukuyan kaming narito sa batanggas nagbabakasyon. May tatlong buwan na kami sa bahay bak
Dave's pov:Pagkatapos ng libing ay muli kong inasikaso ang kasong kinakaharap ni Don Fabian. Dinalaw ko ito sa piitan kung saan siya ikinulong ng buong NBI."Kamusta Don Fabian?" tanong ko sa kanya. Nakaupo ito at nakayuko. Nakaposas ang kanyang mga kamay at tumingalang tumitig sa akin."Ikaw? Masaya ka na ba? Masaya ka na bang namatay ang mga taong mahal mo?" sabi nito na nanlilisik ang mga mata."Hindi mo ba alam na anak ko si Churles! Pero nagawa niya akong trydorin para sa iyo!" sigaw ni Don Fabian. Isang rebelasyon ang kanyang isiniwalat nang mga oras na iyon para sa akin."Anak mo pala siya!" mariin kong sagot."Oo! Anak ko siya! Para sa kanya ang lahat!" Napatayo itong hinawakan ang kwelyo ng suot kong polo."Anak! na hindi mo pinahalagahan! Dahil nabaliw ka sa kayamanan!" Pabagsak kong binitiwan ang mga kamay niya at saka ko tinulak. Inawat naman siya ng mga pulis at mahigpit na hinawakan."Alam mo, Ikaw pa rin h
Six months later: Annie's Pov: Anim na buwan na pala ang lumilipas at anim na buwan na rin ang tiyan ko. Wala akong ginawa kundi ang isipin ang asawa ko na hindi nagpapakita sa akin. Ngunit may mga makakating dila ang nagsasabing pumaparito ang lalaking iyon sa aking silid sa twing natutulog na ako. Iyon din ang sabi ni mama. Kapag daw natutulog na ako at saka dumarating ang asawa ko, binabantayan daw ako at pinagmamasdan habang natutulog. Hindi ko alam kung bakit niya iyon ginagawa. Si Daniel na anak namin ay nasa Santivaniez Hotel na at kasalukuyang binabantayan nina kuya Salmon at Joan. Nalamang ko sa kanila ang mga nabuong relasyon at magandang pagtitinginan nina kuya Salmon at Joan, na akin namang ikinatuwa. Si Tatay Arman naman at ang mga kapatid nito ay nakiusap na kung maaring makabalik sila sa Bagyo at asikasuhin multi ang strawberry farm doon na naiwan namin. Bagamat doon nangyari ang malungkot na pagkawala ni
Nang makalabas ako ay agad akong sinalubong ng mga tauhan ko. At nakita ko ngang nasa malayo na ang mga pulis at ang lahat ng mga kasama ko kanina sa loob ng mansion. Nakita ko rin na kinukuha na rin ng rescuers si Don Fabian na noo'y wala pa ring malay. Mas gusto ko sanang siya na lang ang naiwan doon at hindi si Churles. Ngunit naunawaan kong tama siya, mawawalan ng saysay ang lahat kung hindi niya pagdudusahan ang kanyang mga kasalanan sa batas. "Sir Dave, may tama ka," sabi ni Alvin at simon na sumalubong sa akin. Napasampay naman ang braso ko kay Alvin. "Simon, siguruhin mong mga pulis at NBI ang makakakuha kay Don Fabian." Tumango naman ito at agad na sumunod sa inutos ko. Pinuntahan niya si Don Fabian na kasalukuyang nakagapos na. Nang naroon na sila sa campo na medyo malayo na sa mansiyon ngunit tanaw pa rin namin ito. Hanggang sa naubos ang oras at tuluyang sumabog ang buong mansion. Hindi gumana ang planong naisip ko. Nakita naming tinupok ng ma
Nang makapaglabas na ng ilang baul ang tauhan ni Don Fabian ay pinagtulungan naming mga kalalakihan ang pagbuhat sa malaking aparato kung saan naroon ang bomba. Maliban kay Churles na kinuha ang mga lubid na kanina ay nakatali sa mga bihag at siya niyang itinali kay Don Fabian na wala pa ring malay."Isa...dalawa...tatlo...." bilang namin habang sabay-sabay na binubuhat ang aparato. Hanggang sa naipasok namin ang aparato sa loob ng silid at saka namin iyon muling isinara. May tatlong oras na nalalabi upang makatakas kami bago sumabog ang bomba.Samantalang naririnig na namin ang mga paghuhukay na ginagawa nila sa labas para mailigtas lamang kami sa nalalapit na pagsabog.Nakita nila ni Dhino at Shiemen ang kaunting lamat sa pader na nalikha ng mga tao sa labas. Habang pilit nilang hinuhukaya at tinitibag ang pader sa labas. Sinikap nilang mabasag ang mga salamin sa bintana ngunit napakatibay ng mga salamin dahil sa sobrang kapal at gawa sa mamahaling materyales.
Habang nag-iiyakan ang lahat ay nagising si Don Fabian. Tumawa na naman ng malakas."Ano, natatakot na ba Kayo!" sabay tawa ng napakalakas. "Ano ngayon ang gagawin niyong lahat?" tanong nito na halos baliw nang nagsasalita."Hayup ka!" sa sobrang galit ni Churles ay nasapak na niya ito at sinundan pa ng napakarami pang suntok. Natigilan na lamang siya ng makita niyang wala na naman itong malay.Samantalang kausap ko ang mga ka-team ko na kasalukuyan nang gumagawa ng paraan para maaccess nila ang security system ng buong mansion ni Don Fabian. Lahat ng data ay nasa computer na nila. At malaki ang tiwala ko na maha-huck nila ito.Habang ginagawa nila iyon ay tinignan ko ang bomba, meron na lamang kaming apat at kalahating oras para maka alis sa mansiong iyon."Hello Chip! Gumawa kayo ng paraan upang makaligtas kami, magpadala kayo ng mga kagamitan para magiba ang mga pader!"
"Ano! Huwag kayong kikilos ng hindi ko gusto! Subukan niyong galawin ang mga bihag niyo siguradong mamatay 'tong amo niyo!" sigaw ni Churles na idiniin pa ang bisig niya sa leeg ng matanda. Nakatutok sa sintido nito ang forty-five caliber na baril na hawak niya. "Sige na Dave! Lapitan mo na sila!" baling sa akin ni Churles. Mabilis naman akong nakalapit sa mga bihag. Mabilis kong kinalagan si Shimen, at Salmon upang matulungan nila akong kalagan ang iba. "Salamat Dave,"sabi ni Shiemen na agad namang kinalagan si Carol, at ang iba pang naabot niya. Nakatali ang mga kamay at paa nila. Sinunod ko naman si Salmon, at si Dhino.At nang makalagan ko na sila ay pinalabas ko na sila upang makalapit sa mga pulis. "Bilisan niyo lumabas na kayo, Dhino kayo nang bahala sa anak ko." sabi ko dahil nilapitan ko naman si Edmon, na noon ay nakahandusay at halos hindi na makakilos. "Edmon kaya mo pa ba?" tanong ko. Ngunit sinigawan ako nina Shimen at Salmon.
Si Don Fabian ay nakaupo sa upuang kumikinang sa ginto at umaastang parang hari. Naisip kong maaaring nababaliw na ito. Sa sobrang dami ng pera niya ay hindi na niya alam kung saan niya ilalagak at gagamitin kaya kung ano-ano na lang ang naiisip nito."Ano Don Fabian? Inaakala mo na bang hari ka kung nakaupo ka na sa mamahaling upuan mo? Ang mabuti pa ay tapusin na natin ang usapang ito!" malakas kong sigaw sa kanya."Kalma ka lang Dave! Darating din tayo sa gusto mong mangyari!" At sinabayan pa nito ng malakas na tawa."Sige lang tumawa ka! Pwede ba? Ilabas mo na ang pamilya ko! Pakawalan mo na sila!" sigaw kong muli sa baliw na matanda.Tumayo muna ito sa kinauupuan nito at lumakad ng bahagya papunta sa amin. "Ano Dave ang hari pa ang lalapit sa'yo?" seryoso nitong sabi sa kanya nang makalapit sa amin ni Churles. Si Charles naman ay bahagyang niluwagan ang pagkakatali sa mga kamay ko sa aking likod