"Kam ideš (saan kayo pupunta)?" sabi nito sabay hawak sa braso ko. Masama ang tingin nito sa akin.
"uzavreli sme dohodu, takže musíme ísť (we closed the deal, so we have to go)," sagot ko naman na gamit ang kanilang wika. Mabuti na lang at bilang negosyante ay halos aralin ko na ang lahat wika.
"Did you understand our language? And yet you can speak to." Napangiti at hindi makapaniwala ang lalaking kanina lang ay tila naghihinala sa amin.
"Okay, I'm just impressed. You know what ? I'm just believe that you are a true investor," sabi pa nito na sa wikang ingles na nagsalita.
"O! Thanks, so we can go now, we have a lot of experience here and I'm just enjoying my time with here," sabi kong muli na hindi pa rin nagpahalata.
Makalipas ang ilang sandali at lulan na kami ng aming Van. Lahat kami ay kapawa mga nakahinga. Agad akong nagradyo sa mga team ko na ng mga oras na iyon ay nasa isang
Annie's Pov:Baguio City:Nalaman kong nagbunga ang isang gabing muling pagniniig namin ni Dave.Ala-ala:Nagising akong si Nurse Deliah lamang ang na ro'n sa quarter's area namin. Nakatingin lamang siya sa akin ng magising ako. "A-ano pong nangyari sa'kin?" tanong ko sa kanya at bumangon ako ng bahagya."Hinimatay ka kanina," tugon nitong lumapit pa sa akin. Nakatayo siya sa harap ko at nakatingin lamang. Tingin na may sinisipat at tila nais tanungin sa akin."Bakit po? May problema po ba ako Head Nurse Delia?" tanong ko sa kanya na may pag-aalala sa kalagayan ko. Nag-aalala akong malaman nila ang dating naging sakit ko na Trouma."Well, hindi naman problema talaga, depende sa sasabihin mo sa akin," wika nitong muli."Bakit po ano po bang kalagayan ko?" Nanginginig
Annies Pov: Baguio City: Inabot ng dalawang oras ang pag-iisip ko, puno pa rin ako ng alinlangan ngunit alam kong kailangan ko nang ipaliwanag ang mga bagay na ito sa kanila. Lumabas ako ng silid ko at nakita ko nang nakaupo silang lahat sa sala. Si Shiela at Marvin ay magkatabi, sina Kuya Shiemen at Kuya Salmon karga niya si Daniel, sina kuya Dhino at ang mga anak niya at ate Luisa ang magkakasama rin. Si Joan naman ay katabi ang kanyang ama at mga kapatid. May nag-iisang upuan na inilaan nila para sa akin. Lahat sila ay nakatingin ng lumabas ako ng aking silid. "Handa ka na na iha?" taong ni Tito Arnold sa akin. Tipid na tango lamang ang aking isinagot sa kanya. "Kung ganon ay handa kaming makinig sa mga sasabihin mo sa amin," sabi pa uli nito. Umupo ako sa upuan at nagsimulang magsalaysay. Nauunahan na agad ng lungkot at luha, maging ng bigat ng aking kalooban sa pagsasabi ng katotohanan sa kanila. "Noo
Chapter 77 Dave's pov: "Ano!" malakas kong sabi. Na siyang ikinagulat ng lahat kong kasama ng mga oras na iyon. "Bakit Sir?" tanong ni Alvin. "Wala na! Alam na ni Don Fabian kung nasaan ang pamilya ko! Alam na rin niya na ako ang kumikilos para kalabanin siya. Tiyak na kikilos na iyon para kunin ang buong pamilya ni Annie, na alam niyang mahalaga din sa akin. Nabaril si Shiela, ang kaibigan ni Annie!" Naiiling akong lumakad sa papunta sa drawer ko at kinuha ang passport ko. Nang mga oras na iyon ay kasalukuyan kaming nasa Japan. "Mag-ready na kayo! Wala na tayong dapat pang pagtaguan dahil nabunyag na tayo, nang dahil sa mga maling desisyon mo Churles," sabi ko uli. Lahat naman sila ay ngsimulang mag empake ng mga gamit nila. Sinabihan na rin ang iba pang grupo namin na ihanda ang lahat ng mga gamit dahil nga sa biglaang pagbabalik sa Pilipinas. Nang makapag-ayos na ang lahat ay ipinahuli ko si Churles sa paglabas. "Mag-u
Sinundan ako ni Dave hanggang sa banyo ng silid ni Shiela. Nagtataka siyang tiningnan ako. Ako naman ay nagpunas ng bibig kong nabasa. "Bakit ganyan ang tingin mo sa'kin?" tanong ko sa kanya na parang may inis ako sa tinig ko. "Are you pregnant?" naguguluhang tanong ni Dave sa akin. At ang tanong na may kasamang pag-aalala. "Bakit! Imposible bang mabuntis ako!" may galit kong tanong sa kanya. Lumakad ako patungo sa labas ng banyo at tinungo ang lamesita sa tabi ng kama ni Shiela. Kumuha ako ng alcohol at inilagay sa palad ko. "Bakit anong akala mo magkakandarapa akong salubungin ka! Para sabihin ko sayo galit ako! Dahil marami nang nadadamay sa problema ko. Problemang dulot ng mga taong masasama. Hindi ba sabi mo tutugisin mo silang lahat! Hero ka nga raw! Bakit nandito ka!?" Ngunit sa halip na magalit din si Dave sa akin ay ubod luwang ang mga labi nitong ngumiti sa
Nang makarating ako sa ospital ay agad akong pumunta kay Annie. Nakita kong nagtitinginan na naman ang mga nurse sa akin. Isang nurse ang humarang sa akin. "Sandali lang Sir," tawag nito sa akin. Huminto naman ako at lumingon,"May problema ba Miss?" "Ikaw ba ang nakabuntis kay Nurse Annie? Ano bang sinabi mo sa kanya kahapon at dinugo siya? Sinabi mo bang hindi mo siya pananagutan? O tinanggi mo na anak mo iyon?" galit na tanong ng nurse. Ngumiti muna ako at sa pag ngiti kong iyon ay nagtilian naman ang ibang nurse na naroon din sa nurse station. "Pwede ba tumahimik nga kayo! 'Wag nga kayong padadala sa ka gwapuhan ng taong to! Kung sasaktan naman niya si Annie!" Tinuro pa ako ng hintuturo nito, pero hindi ko ikinagalit iyon. "Well, maybe your one of the friends of my wife, thanks and please continue for being consern with her, you know she suffering about the condit
Agad akong pumunta sa condominium building na pagmamay-ari ni Marvin. Upang iligtas pa sana ang buong pamilya ko. Ngunit tila na huli na ako ng dating ang mga gwardiya doon ay pawang mga wala nang malay may mga tama sila ng baril sa kanilang mga katawan. Mabilis akong sumakay sa elevator at tinungo ang mismong unit na tinitirhan nila at nang makapasok ako ay nakita ko ngang wala nang tao. Ngunit may isang kamay na nakalitaw sa likod ng sopa. Nakahandusay ang katawan nito doon medyo gumalaw iyon kaya nilapitan ko upang malaman kung sino siya.Nanlaki ang mga mata ko ng sobra dahil sa nakilala ko ang lalaki. Si Marvin!"Marvin! Anak!" Agad ko siyang kinalong sa aking mga bisig at niyakap."P-Papa...s-sorry... pinilit kong... protektahan sila...p-pero w-wla akong nagawa...." Duguan ang buong katawan ni Marvin dahil sa dami ng tama ng bala na tinamo niya."Sir okay lang po ba kayo?" tanong nila Alvin ng makasunod sila. Nakita nilang lumuluha ako."Don'
Isang tawag ang natanggap niya mula kay Don Fabian. "Gusto kong pumunta ka rito sa lugar kung saan ko dinala ang buong pamilya mo, ano nagustuhan mo ba kung kaninong buhay ang kinuha ko bilang kapalit ng pataniman ko," humalakhak ito matapos sabihin ang mga salitang iyon. "Don Fabian, demonyo ka tagalga! Tumigil ka na sa pandadamay mo sa mga inosenteng tao!"sigaw ko sa kanya. Malakas na tumawa si Don Fabian, "Oo naman dahil hindi ako magtatagal sa mundong ito kung hindi ako ganito kasama, aminin na nating walang magagawa ang yaman at katanyagan kung mabuti ka, dahil lalam
Si Don Fabian ay nakaupo sa upuang kumikinang sa ginto at umaastang parang hari. Naisip kong maaaring nababaliw na ito. Sa sobrang dami ng pera niya ay hindi na niya alam kung saan niya ilalagak at gagamitin kaya kung ano-ano na lang ang naiisip nito."Ano Don Fabian? Inaakala mo na bang hari ka kung nakaupo ka na sa mamahaling upuan mo? Ang mabuti pa ay tapusin na natin ang usapang ito!" malakas kong sigaw sa kanya."Kalma ka lang Dave! Darating din tayo sa gusto mong mangyari!" At sinabayan pa nito ng malakas na tawa."Sige lang tumawa ka! Pwede ba? Ilabas mo na ang pamilya ko! Pakawalan mo na sila!" sigaw kong muli sa baliw na matanda.Tumayo muna ito sa kinauupuan nito at lumakad ng bahagya papunta sa amin. "Ano Dave ang hari pa ang lalapit sa'yo?" seryoso nitong sabi sa kanya nang makalapit sa amin ni Churles. Si Charles naman ay bahagyang niluwagan ang pagkakatali sa mga kamay ko sa aking likod
Malakas na tutugtugan at tambol mula sa mga banda ang nagpapaingay sa buong stadium. Naroon kaming lahat upang pakinggan ang pasasalamat ng presidente ng bansa at video message ng mga isa sa mga pinuno ng bansang nasasakop ng Europa. Ayaw man noon ni Dave na tanggapin ang parangal na iyon dahil sa hindi raw niya iyon ginawa para sa ikararangal niya lamang kundi para na rin sa kapakanan ng marami. Ngunit naisip niyang mas makakabuting magpunta na kami at malaman ng mga tao ang tunay na bayani ay hindi siya kundi ang mga taong nagbuwis ng buhay sa labang iyon. Inimbitahan namin ang pamilya ni Shiela, ang ama nito at mga kapatid na siyang pag-aalayan namin ng pasasalamat. Maging ang asawa at apo ni mang Badong ay pinadalo sa pagdiriwang na iyon. Ilang minuto pa ang lumipas ay naroon na ang lahat ng tao. At ang mga magbibigay ng parangal sa kanya. Bagamat maingay ang buong paligid ay natutuwa ang lahat para kay Dave. Bilang isang mayamang pilantropo at tunay na matulungin ay n
Ilang sandali pa ang lumipas at narinig na namin ang iyak ng isang sanggol. At alam kong iyon na ang anak kong kasisilang pa lang. Ilang sandali lang din ay lumabas na sa loob ng delivery room ang doktor na nagpaanak kay Annie."Okay naman na sila, pwede niyo nang makita mamaya sa recovery room," mahinahong sabi ng doctor sa akin. At lahat nga kami ay nakahinga nang maluwag. ********Six months later:Annie's pov:Ang lahat ay masaya sa bagong dating naming sanggol na pinangalanan naming Davenlyn at ang nick name nito at Aven. Si baby Aven na ngayon ay palaging kasama ng kanyang Papa. Sobrang bumawi si Dave sa kanyang ikalawang anak dahil sa pangyayari noon na hindi niya manlang nahawakan ang kanyang anak noong itoy sanggol pa lamang. Kasalukuyan kaming narito sa batanggas nagbabakasyon. May tatlong buwan na kami sa bahay bak
Dave's pov:Pagkatapos ng libing ay muli kong inasikaso ang kasong kinakaharap ni Don Fabian. Dinalaw ko ito sa piitan kung saan siya ikinulong ng buong NBI."Kamusta Don Fabian?" tanong ko sa kanya. Nakaupo ito at nakayuko. Nakaposas ang kanyang mga kamay at tumingalang tumitig sa akin."Ikaw? Masaya ka na ba? Masaya ka na bang namatay ang mga taong mahal mo?" sabi nito na nanlilisik ang mga mata."Hindi mo ba alam na anak ko si Churles! Pero nagawa niya akong trydorin para sa iyo!" sigaw ni Don Fabian. Isang rebelasyon ang kanyang isiniwalat nang mga oras na iyon para sa akin."Anak mo pala siya!" mariin kong sagot."Oo! Anak ko siya! Para sa kanya ang lahat!" Napatayo itong hinawakan ang kwelyo ng suot kong polo."Anak! na hindi mo pinahalagahan! Dahil nabaliw ka sa kayamanan!" Pabagsak kong binitiwan ang mga kamay niya at saka ko tinulak. Inawat naman siya ng mga pulis at mahigpit na hinawakan."Alam mo, Ikaw pa rin h
Six months later: Annie's Pov: Anim na buwan na pala ang lumilipas at anim na buwan na rin ang tiyan ko. Wala akong ginawa kundi ang isipin ang asawa ko na hindi nagpapakita sa akin. Ngunit may mga makakating dila ang nagsasabing pumaparito ang lalaking iyon sa aking silid sa twing natutulog na ako. Iyon din ang sabi ni mama. Kapag daw natutulog na ako at saka dumarating ang asawa ko, binabantayan daw ako at pinagmamasdan habang natutulog. Hindi ko alam kung bakit niya iyon ginagawa. Si Daniel na anak namin ay nasa Santivaniez Hotel na at kasalukuyang binabantayan nina kuya Salmon at Joan. Nalamang ko sa kanila ang mga nabuong relasyon at magandang pagtitinginan nina kuya Salmon at Joan, na akin namang ikinatuwa. Si Tatay Arman naman at ang mga kapatid nito ay nakiusap na kung maaring makabalik sila sa Bagyo at asikasuhin multi ang strawberry farm doon na naiwan namin. Bagamat doon nangyari ang malungkot na pagkawala ni
Nang makalabas ako ay agad akong sinalubong ng mga tauhan ko. At nakita ko ngang nasa malayo na ang mga pulis at ang lahat ng mga kasama ko kanina sa loob ng mansion. Nakita ko rin na kinukuha na rin ng rescuers si Don Fabian na noo'y wala pa ring malay. Mas gusto ko sanang siya na lang ang naiwan doon at hindi si Churles. Ngunit naunawaan kong tama siya, mawawalan ng saysay ang lahat kung hindi niya pagdudusahan ang kanyang mga kasalanan sa batas. "Sir Dave, may tama ka," sabi ni Alvin at simon na sumalubong sa akin. Napasampay naman ang braso ko kay Alvin. "Simon, siguruhin mong mga pulis at NBI ang makakakuha kay Don Fabian." Tumango naman ito at agad na sumunod sa inutos ko. Pinuntahan niya si Don Fabian na kasalukuyang nakagapos na. Nang naroon na sila sa campo na medyo malayo na sa mansiyon ngunit tanaw pa rin namin ito. Hanggang sa naubos ang oras at tuluyang sumabog ang buong mansion. Hindi gumana ang planong naisip ko. Nakita naming tinupok ng ma
Nang makapaglabas na ng ilang baul ang tauhan ni Don Fabian ay pinagtulungan naming mga kalalakihan ang pagbuhat sa malaking aparato kung saan naroon ang bomba. Maliban kay Churles na kinuha ang mga lubid na kanina ay nakatali sa mga bihag at siya niyang itinali kay Don Fabian na wala pa ring malay."Isa...dalawa...tatlo...." bilang namin habang sabay-sabay na binubuhat ang aparato. Hanggang sa naipasok namin ang aparato sa loob ng silid at saka namin iyon muling isinara. May tatlong oras na nalalabi upang makatakas kami bago sumabog ang bomba.Samantalang naririnig na namin ang mga paghuhukay na ginagawa nila sa labas para mailigtas lamang kami sa nalalapit na pagsabog.Nakita nila ni Dhino at Shiemen ang kaunting lamat sa pader na nalikha ng mga tao sa labas. Habang pilit nilang hinuhukaya at tinitibag ang pader sa labas. Sinikap nilang mabasag ang mga salamin sa bintana ngunit napakatibay ng mga salamin dahil sa sobrang kapal at gawa sa mamahaling materyales.
Habang nag-iiyakan ang lahat ay nagising si Don Fabian. Tumawa na naman ng malakas."Ano, natatakot na ba Kayo!" sabay tawa ng napakalakas. "Ano ngayon ang gagawin niyong lahat?" tanong nito na halos baliw nang nagsasalita."Hayup ka!" sa sobrang galit ni Churles ay nasapak na niya ito at sinundan pa ng napakarami pang suntok. Natigilan na lamang siya ng makita niyang wala na naman itong malay.Samantalang kausap ko ang mga ka-team ko na kasalukuyan nang gumagawa ng paraan para maaccess nila ang security system ng buong mansion ni Don Fabian. Lahat ng data ay nasa computer na nila. At malaki ang tiwala ko na maha-huck nila ito.Habang ginagawa nila iyon ay tinignan ko ang bomba, meron na lamang kaming apat at kalahating oras para maka alis sa mansiong iyon."Hello Chip! Gumawa kayo ng paraan upang makaligtas kami, magpadala kayo ng mga kagamitan para magiba ang mga pader!"
"Ano! Huwag kayong kikilos ng hindi ko gusto! Subukan niyong galawin ang mga bihag niyo siguradong mamatay 'tong amo niyo!" sigaw ni Churles na idiniin pa ang bisig niya sa leeg ng matanda. Nakatutok sa sintido nito ang forty-five caliber na baril na hawak niya. "Sige na Dave! Lapitan mo na sila!" baling sa akin ni Churles. Mabilis naman akong nakalapit sa mga bihag. Mabilis kong kinalagan si Shimen, at Salmon upang matulungan nila akong kalagan ang iba. "Salamat Dave,"sabi ni Shiemen na agad namang kinalagan si Carol, at ang iba pang naabot niya. Nakatali ang mga kamay at paa nila. Sinunod ko naman si Salmon, at si Dhino.At nang makalagan ko na sila ay pinalabas ko na sila upang makalapit sa mga pulis. "Bilisan niyo lumabas na kayo, Dhino kayo nang bahala sa anak ko." sabi ko dahil nilapitan ko naman si Edmon, na noon ay nakahandusay at halos hindi na makakilos. "Edmon kaya mo pa ba?" tanong ko. Ngunit sinigawan ako nina Shimen at Salmon.
Si Don Fabian ay nakaupo sa upuang kumikinang sa ginto at umaastang parang hari. Naisip kong maaaring nababaliw na ito. Sa sobrang dami ng pera niya ay hindi na niya alam kung saan niya ilalagak at gagamitin kaya kung ano-ano na lang ang naiisip nito."Ano Don Fabian? Inaakala mo na bang hari ka kung nakaupo ka na sa mamahaling upuan mo? Ang mabuti pa ay tapusin na natin ang usapang ito!" malakas kong sigaw sa kanya."Kalma ka lang Dave! Darating din tayo sa gusto mong mangyari!" At sinabayan pa nito ng malakas na tawa."Sige lang tumawa ka! Pwede ba? Ilabas mo na ang pamilya ko! Pakawalan mo na sila!" sigaw kong muli sa baliw na matanda.Tumayo muna ito sa kinauupuan nito at lumakad ng bahagya papunta sa amin. "Ano Dave ang hari pa ang lalapit sa'yo?" seryoso nitong sabi sa kanya nang makalapit sa amin ni Churles. Si Charles naman ay bahagyang niluwagan ang pagkakatali sa mga kamay ko sa aking likod