CHAPTER 3

"I'm sorry, hindi ko 'yan kayang gawin."

Tumayo na si Rose sa kanyang inuupuan. Buong akala niya ay totoong trabaho ang ibibigay sa kanya. 30 million kapalit ng pagbibigay niya rito ng supling? Hindi ganon kadali 'yon para sa kanya. Oo, malaking halaga na ang 30 million pero hindi niya pa rin kaya.

"Ms. Verdejo, hindi kita masisisi kung nabigla ka sa inooffer niya sa'yo, but isn't 30 million a good deal? Hindi pa kasali doon ang gagastusin sa surgery ng kapatid mo. He made sure you won't be offered low hand." Desidido pa rin itong kumbinsihin siya.

Hindi siya makapaniwala na ganoon na lamang kababa ang tingin nila sa kanya. A woman worth of something. Nangako siya sa sarili na isuko ang pagkabirhen sa kanyang magiging asawa, at hindi sa kung sino man. Ni hindi niya nga kilala kung sino ang lalaking makakasiping niya at bibigyan niya ng anak.

Hindi charity case ang isang bata.

"Bakit ako?" tanong niya.

"Well, the fact that you-"

Bumuntong-hininga siya para panatilihin ang kanyang composure.

"Pwes mali kayo ng nilapitan, hindi ako baby machine tulad ng iba. Kung ganyang trabaho na lang din naman ang ibibigay niyo, I'm sorry, hindi ko kaya. Hahanap ako ng ibang paraan para mapagaling ang kapatid ko, at hindi sa ganito iyon. Kung wala na po kayong sasabihin, aalis na po ako." sabi niya.

Nakakatatlong hakbang pa lang siya nang matigilan siya, muli niyang hinarap si Nikolas.

"Have you changed your mind?" A satisfying smirk plastered on his face, na para bang nagtagumpay ito sa kanyang misyon.

Kinuha niya ang sobre sa kanyang bag at inilahad iyon kay Nikolas, nawala ang panandaliang tuwa sa ekspresyon nito. "Salamat pero hindi ko po ito kailangan."

"Ms. Verdejo, it's a-"

"Aalis na po ako."

Hindi niya na hinintay ang pagsagot ni Nikolas at nilisan na ang opisinang iyon. So that's it. Ang pag-asang natanaw niya, tila mas lalong lumayo. Bagsak ang mga balikat na bumalik siya sa kanyang trabaho, back to zero na naman. Wala siyang ibang choice kundi humanap ng ibang paraan para matustusan ang mga pangangailangan niya pero hindi sapat ang limang trabaho para mabayaran ang lahat ng hospital bills ng kapatid.

Napahilamos siya sa kanyang mukha.

"Kumain ka muna. Huwag mong pabayaan ang sarili mo. Kung magkakasakit ka rin, paano na si Riel?" nag-aalalang wika ni Sally.

Inilapag nito ang isang chicken sandwich sa kanyang harapan, sinalinan na din siya nito ng juice. Nginitian niya lang ito at walang ganang kinuha ang sandwich.

"Thank you, Sally. Ibabalot ko na lang, paborito 'yan ni Riel e," malungkot na sabi niya at akmang kukunin ang sandwich.

"Kainin mo na 'yan, may binukod ako para kay Riel," Naghila na rin ito ng upuan at umupo sa harapan niya. "Ano na nga pala nangyari doon sa nagbigay sa 'yo ng sobre?" pag-iiba nito sa usapan.

Umiling na lang siya bilang sagot. Iniiwasan niya na na mapag-usapan ang mga bagay na iyon, nagbibigay lamang iyon sa kanya ng inis. Hindi niya lubos maisip na nagkaroon siya ng ganoong tagpo sa mga taong hindi niya man lang muna kinilala bago siya makipagkita sa mga ito.

"Sally, pwede ba akong humingi ng pabor sa 'yo?" pagbabago niya sa usapan.

"Ano 'yon?" sagot ni Sally.

Huminga siya ng malalim bago nagsalita. 

"Pwede ko ba gamitin ang shift mo ng isang lingo? Alam kong nagmumukha na akong makasarili sa pabor na 'to. Kailangan ko na kasing doblehin ang kayod."

Inabot ni Sally ang mga kamay niya at tiningnan siya sa mata. 

"Hindi mo na kailangan pahirapan ang sarili mo. Hindi ka nag-iisa sa labang 'to. Ibibigay ko na lang sa 'yo ang sasahurin ko ngayong linggo." sabi nito na nagpaiyak sa kanya.

Hindi talaga siya pinapabayaan ng diyos, kahit na inulin na siya ng problema, nanatili pa rin ang mga taong ito sa buhay niya para tumulong sa kanya. Hindi siya hinahayaan ng mga itong pasanin ang lahat ng mag-isa. At labis siyang nagpapasalamat sa biyayang iyon.

Tumunog ang cellphone ni Sally at unregistered number ang lumitaw sa screen. Nagdalawang-isip pa ito na sagutin dahil baka isa na namang prank call na bubwesit ng araw niya. Pagkasagot niya ay bumungad ang umiiyak na boses ng babae. Agad niya namang nakilala kung sino ito.

"Aling Nely?" sambit niya, napatingin naman agad sa kanya si Rose.

Hindi niya maintindihan ang sinasabi nito dahil sa ingay sa paligid, dagdag pa ang garalgal na boses ng ginang. "Si Riel, kailangan niyo na pumunta rito."

Halos liparin na nila ang patungong hospital noong mga oras na 'yon, hindi mapakali si Rose sa kanyang inuupuan, hawak-hawak ni Sally ang kanyang nanginginig na kamay. 

"Magiging okay lang si Riel, manalig tayo na hindi siya pababayaan ng nasa taas. Malakas si Riel, hindi siya susuko. Babalik pa siya sa school." pagpapakalma ni Sally pero maski siya ay nanghihina na din.

Maging si Aling Nely ay hindi magkandaugaga sa pag-abang sa pintuan ng silid ni Riel. Ilang minute pa ang lumipas nang lumabas na ang doctor.

"Doc, kamusta po ang kapatid ko?" tanong niya agad pagkalapit sa doctor.

Dr. Salcedo heaved a deep sigh. "Tatapatin ko na kayo, hindi na talaga maganda ang kalagayan ni Riel. Lumalaki na ang tumor sa ulo niya. Kapag pinatagal pa ito, baka ikamatay niya na. Sa pagdaan ng mga araw, dahan-dahang bumibigay ang katawan ni Riel kaya kailangan na nating maipa-schedule ang operasyon niya."

Tila nanghina ang tuhod ni Rose sa narinig, kaagad naman siyang inalalayan nina Sally. Para siyang sinaksak ng isang libong kutsilyo sa buong katawan niya. Hindi masikmura ng sistema niya ang mga balitang natanggap. 

Ilang minuto din siyang tulala matapos iyon. Nang matauhan ay hiniram niya ang cellphone ni Sally. Hawak ang nakatuping calling card, tinahak niya ang pinakadulong pasilyo kung saan walang makakarinig sa kanya.

Dinial niya ang numerong nakasulat doon. Tatlong ring lang ang inabot bago may nagsalita sa kabilang linya.

"Hello?" baritonong boses ang bumungad sa pandinig niya, hindi ito boses ni Nikolas.

She bit her lip before answering it. "Pumapayag na ako sa kasunduan." wala sa sariling sabi niya.