Hindi ko akalain na magagawa ni Leon sa ‘kin ‘to. He was the least person na pinag-isipan ko ng masama. And now that I’ve heard all about from him ay nangatog ang mga tuhod ko’t bumuhos ang luha sa akin. Ilang beses kong binayo ang dibdib ko sa sobrang bigat no’n. Nagsinungaling siya tungkol sa buong pagkatao ko? Ginawa niya ‘kong sunud-sunuran sa kaniya. Minanipula niya ang buhay ko. “Kaya ba hindi mo hinahayaan na magkaroon kami ng reconcilation ng asawa ko?” Garalgal ang boses ko na tinanong siya. Gusto niyang lumapit upang aluhin ako ngunit hindi ko siya hinayaan. Sa ngayon hindi ko alam kung mapagkakatiwalaan ko pa siya. “I-I just wanted to protect you, love.” Si Leon na nagsisimula nang mamuo ang luha sa gilid ng kaniyang mga mata. “Protect me? Are you serious Leon? Hindi tungkol sa akin kung ba’t mo nagawa ‘yon. Ginawa mo lahat ng iyon para sa panarili mong kapakanan, how can you be so selfish, huh? Ikaw na ang nagsabi, magkikita dapat kami dahil magkakaayos na kami… per
Hindi na natapos ang pag-aaway ng aking anak at ni Tiffany. Nahanap na nga nila si Sera pero nagsimula na naman sila sa pagtatalo and the reason is about my daughter-in-law Selene. Nalaman na ni Tiffany na narito ang legal wife ni Dreyk, at ang dinig ko’y sa kaniya niya pa nakuha si Sera. The woman was accusing my son na nakikipagkita sa asawa nito, which is valid para sa akin. Walang kahit na anong legal separation na nangyari sa mag-asawa noon. There is just a fact na biglang nawala si Selene isang araw hanggang sa umabot ng halos apat na taon. But good news is when I saw her on the Mall. Sinabi ko ‘yon agad kay Dreyk and he also said na nakita nga niya ang asawa niya. I was very happy back then, nagkaroon ako ng chance na muling magkaroon ng maayos na pamilya ang anak ko, malayo kay Tiffany. Tiffany is a worst. Kung hindi lang din talaga para sa apo ko na si Sera ay hindi ko siya tatanggapin sa buhay namin. Mabuti na lang at hindi sinubukan ni Dreyk na asawahin ang babae na ‘yo
Isang linggo na akong namamalagi sa bahay ng mga Sebastian kasama ang aking anak na si Fiel at ang naka ni Dreyk na si Sera. Hindi naging maayos ang mga unang araw namin dito dahil sa tantrums ni Fiel. Hinahanap niya si Leon na kahit ano’ng gawing kong pagpapaliwanag ay hindi ko siya basta-basta mapatigil. Hindi ko rin naman siya masisisi lalo na’t simula pagkasilang sa kaniya’y ito na ang nag-alaga sa sa anak ko. Naging maayos naman ang pakikitungo nila sa amin, walang kahit na ano’ng problema maliban sa pagpapabalik-balik ni Tiffany sa Mansiyon para sa anak niya. Nakakaawa ang bata dahil super attached din ito sa ina niya, kaso’y ayaw talagang ibigay ni Dreyk si Sera rito. “Wife, gusto mo bang lumabas?” Napapitlag ako sa tanong na ‘yon ni Dreyk. Narito ako sa labas ng mansyon nagpapahangin. Naglalaro naman si Fiel at Sera sa malapit na garden. “Ahm, ayaw ko sana eh,” sagot ko sa kaniya at saka ibinalik ang paningin ko sa mga bata. Umupo naman si Dreyk sa aking tabi’t hinawakan
“Bitiwan niyo ‘ko sabi eh! Ano ba!”“Aray! Nasasaktan ako!”Matapos kong mapakinggan ang call recording na ibinigay ni Leon ay kaagad kong pinadampot si Tiffany sa Condo na tinutuluyan niya. Ang mga pictures ang naging ebidensiya na siya ang maysala sa pagkakakidnap kay Selene four years ago na siyang naging dahilan din kung bakit siya nagah*sa sa ikalawang pagkakataon. Iyon lang ang maisasampa ko sa kaniya, hindi na nakasama iyong pang-nine years ago dahil wala kaming makuhang ebidensiya laban sa kaniya.“Hey! Ano ba!”“Pasensiya na kayo, ma’am. Pero kailangan niyo talagang sumama sa amin sa presinto, nakita niyo na naman ang warrant hindi ho ba?” Hindi ako tuluyang pumasok sa loob, nanatili lang ako sa labas dahil panigurado na didikit lang sa akin si Tiffany kapag nagkataon. Nasabi ko rin ito sa asawa ko’t wala naman naging kaso sa kaniya. Hinayaan niya akong kumilos para sa ganitong mga sitwasyon. Ang sabi pa nga niyang hindi naman daw na kailangan pa ang may makulong, past is pa
I was fine.Or maybe I thought I was fine.Tinunga ko ang isa shot ng brandy, nakauwi na ako sa probinsiya kanina lang pero dito na ako dumiretso sa isang Bar. Gano’n din naman dahil wala akong uuwian sa bahay namin. Umalis ako na kasama ang mag-ina ko pero heto ako’t mag-isa na lang na bumalik. I was a fool.Hindi ko na rin alam kung gaano katagal na akong narito, hangga’t kaya kong lumunok ng alak ay gagawin ko kahit panandalian lang na makalimutan ang pangungulila sa kanila. Sinensyasan ko ang bartender na bigyan pa ulit ako ng isang shot.Medyo nahihilo na ako, pero sige pa.Pumunta ako sa tinitirahan bago ako umuwi, una’y gusto ko lang naman na ibigay sa tunay na asawa nito ang USB na nakuha ko habang nag-iimbestiga sa nangyari kay Selene. I’ve found a concrete evidence to point Tiffany Andres sa mga ginawa niyia. And I am hoping na makatuloy ‘yon para mas matahimik ang buhay nila roon. Good thing na naroon si Fiel, I good say goodbye for the last time for him.I’ve missed my s
Napatulog ko na sina Fiel at Sera kaya sinumulan ko naman ang aking night routine bago matulog. Maghapon akong nakipaghabulan sa dalawang batang makukulit, sobrang nagkapalagayan ng loob ang dalawa siguro ay dahil sa magkapatid sila. Naayos na rin ang transfer papers ng anak ko for his schooling dito sa Maynila at bukas ay magsisimula na siyang puamsok. Ako ang umako sa paghahatid sa kanila sa eskwela, maaga rin iyon kaya kailangan na maaga rin ako sa pagising. Iba na ang routine ko ngayon, hindi katulad dati na si Leon ang naghahatid at sundo kay Fiel, na kahit na busy ito ay gagawan niya talaga ng paraan. Natigilan ako sa tapat ng salamin nang maalala na naman ang lalaki, hindi na kami nagkausap pang muli, hindi ko rin siya magawang tawagan lalopa’t ako naman ang lumayo sa kaniya. I even asked Liset pero wala rin siyang maibalita sa akin, hindi rin daw sila nagkakausap ng kapatid niya. “Ano na kayang nangyari sa kaniya?’ I asked myself. Ngunit kalaunan ay napailing-iling na ang
Ano ba’t kailangan ba akong madamay sa kaso ni Tiffany Andres? Isang pulis ang tumawag sa akin upang sabihin na nagtangkang magpakamatay ang babae habang nasa kulungan. Ang sabi’y kung hindi nga raw naabutan ng ilang kasamahan sa banyo ay baka malamig na bangkay na ito ngayon. At bakit ako rin ang tinawagan nila, bakit hindi na lang si Dreyk? Dalawang Police Officer ang nagbabantay sa silid na okupado ni Tiffany, may malay na siya pagdating ko kaya naman kinausap ko na kaaagd siya. Kailangan ko ring makabalik agad papuntang school para sa mga bata. “Ano ba ang naisip mo’t gusto mong magpakamatay?” Prangka kong tanong sa kaniya. Naupo ako sa may malapit sa kaniya. Nakaupo naman ito habang may nakatusok na aparato sa kaniyang wrist arm. Hindi sumagot si Tifany, tinapunan lang ako nito ng tinging sakka muling tumingin sa labas ng kaniyang bintana. Nag-eemote lang? “So, gusto mo nang magpakamatay?” tanong ko ulit. “Wala kang pakialam.” Napasinghap ako’t tinarayan siya, in
Madudurog na ang kamao ko kakasuntok sa puting pader ng Ospital na pinagdalhan sa mag-ina ko. Maayos ang lagay ni Sera pero hindi ni Selene, ang sabi’y kailangan agad na ma-operahan ang asawa ko sa lalong madaling panahon. Mahigit isang oras na ang lumipas, wala pa ring balita tungkol sa operasyon ng asawa ko. “Dreyk, anak, w-what happened?” humahangos si mom na lumapit sa akin. Siya ang una kong tinawag matapos kong matanggap ang balita tungkol sa nangyari sa asawa ko. “Ang sabing nabundol sila ng kotse mom, Selene save Sera. And then I don’t know…” hindi ko na napigilan pa ang hindi mapaiyak, ngayon lang bumalik ang asawa tapos ay may nangyari pang ganito. Hinaplos ng aking ina ang aking likuran at sinubukan akong pakalmahin, I tried kanina kaso’y ang saklap lang talaga. “Wala pang sinasabi ang Doktor, sa katunayan ay hinihintay ko nga na may lumabas mula sa operating room.” Tumango-tango si Mom. “Okay, so, were is Sera, ang apo ko?” Itunuro ko kay mom kung saan ang silid ng