Hindi na bumaba si Louie pagdating namin ng hotel. kahit anong pilit, hindi na n’ya `ko pinagbigyan. Pero okay lang, nakasilay na ko sa kan’ya, at sapat na `yun para mawala lahat ng bad trip at sama ng loob nang araw na `yun.
Nakapag-aral na `uli ako nang maayos, at maayos ko rin nasagutan ang mga exams namin kinabukasan. Sa pagdting ng Friday, laking pasalamat namin ni Aveera at nakaraos din kami.
“Lika, punta na tayo sa clubroom para makapag-relax.” Aya ko sa best friend ko.
“My thoughts exactly!” sabi ng nito na nagdantay ng mabigat na braso sa balikat ko. “Tamang-tama, gawa na tayo ng design para sa assignment natin sa Monday.”
“Kuya Josh!” tawag sa `kin ni Rome nang makita kaming parating, “Kamusta exams ninyo?”
“Okay naman, ikaw, nakapag-aral ka ba?” tanong sa kan’ya ni Aveera.
“S’yempre naman, Ate, may kinuha pa ngang special tutor an
”Kuya Gio!” agad ako’ng lumapit at yumakap sa kababata ko!Niyakap naman ako ni Gio pabalik, pero parang nanigas ang katawan ko nang himasin n’ya ang likod ko at ikuskos ang mukha n’ya sa gilid ng leeg ko. Parang kakaiba ang dating noon. Agad ako’ng tumulak palayo sa kan’ya at ngumiti para `di s’ya ma-offend.”K-kamusta na, Kuya Gio?” bati ko sa kan’ya, ”College ka na pala, saan ka nga ba nag-aaral ngayon?””Sa M University, I’m taking up medicine, I plan to go into research also.” sabi n’ya habang kapit ang kamay ko na mukhang wala s’yang balak bitawan.”Alam mo ba, Kuya Josh, nakakuha si Kuya ng full scholarship dahil sa sobrang talino n’ya!” pagmamalaki ni Rome na humarap kay Aveera, ”Ate Aveera, eto Kuya Gio ko, Kuya, si Aveera, kaibigan namin!””Hello,” bati ni Gio na `di maalis ang mata sa `kin,
Binaba ko na ang tawag at nakitang nakatitig sa kin sina Aveera at Rome na ang lalaki ng ngisi. Si Gio naman ay nakatingin lang sa `kin. Nag-init bigla ang mukha ko. “Ang sweet naman ng mate mo, Kuya Josh!” “Naku, mukhang nagalit nga sa `kin, eh!” ”Anong nagalit? Nagselos kamo!” sabi ni Aveera, ”Which goes to show that he cares a lot for you.” “Tama, Kuya Josh, iba ang galit sa selos, ang selos, may halong pag-aalala!” “Nako, kayong dalawa talaga, `wag n’yo nga’ng niloloko si Josh,” sabi naman ni Gio, “isa pa naman sa best qualities ni Josh ay ang pagiging inosente n’ya.” “Kaya mo ba nagustuhan si Kuya Josh, Kuya?” pang-asar ng kapatid n’ya. Nasamid si Gio, ako naman ay nahiya sa kanilang magkapatid. “Pero, mag-ingat ka pa rin, ha?” sabi sa `kin ni Gio, “You know what they say, ‘lawyers are good liars’, baka lokohin ka lang n’yan.” “Hindi naman lahat, Kuya! Saka fated pairs na nga sila, eh, imposibleng niloloko lang n’ya si Kuya Josh!” “Gayon pa man,” kinapitan ni Kuya Gio an
“Ate Mira, sigurado ba kayo’ng dito nakatira si Atty. Del Mirasol?” tanong ko sa dalawa ko’ng bantay.“Opo, sir, dito n’ya kami pinapunta noong nag-apply kami as bodyguards mo.”“Malaki rin pala ang bahay nila, ano, ang ganda pa ng lugar...”“Bababa ka na ba, sir?” tanong ni Ate Sol.Pumikit ako, huminga nang malalim ng ilang ulit, at saka dumilat `uli.“Game! Kayo na bahala kay Beck ha?” paalam ko habang niyayakap ang bhebhe ko.“Okay, Sir, tawag lang kayo `pag pauwi ka na.”“`Wag kayo’ng mag-alala, magpapahatid na lang ako kay Louie mamaya, p’wede na kayo’ng umuwi sa penthouse.”“Okay, pero maghihintay pa rin kami ng ilang minuto rito para sigurado.”“Sige, pero atras kayong konti, ha? Baka pauwiin agad ako ni Louie `pag nakita n’ya kayo.””Got it, sir!&rdquo
Naglagay si Blessing ng extra pinggan at kubyertos sa tabi ni Nathan. Sayang nga, eh, ang layo ko kay Louie, nasa dulo s’ya ng pahabang mesa, sa kabisera. Katabi n’ya si Nathan sa kanan at si Mercy sa kaliwa, habang nasa tapat ko naman si Ate Blessing. Pero okay lang, ang saya-saya ko na dahil nakasama ko’ng kumain ang pamilya n’ya! Sana start na `to nang pagiging pamilya namin! “`Wow, ngayon lang `uli ako makakakain ng diner na maraming kasama!” sabi ko sa pag-upo sa mesa. “Bakit? Wala ka bang ibang kasama sa bahay?” tanong sa `kin ni Ate Blessing. “May dalawang kuya ako, pero alpha sila pareho, kaya hiwalay silang kumakain sa `kin,” sabi ko habang sumasandok ng mechado. “Si Mama naman, laging kasama ang step Dad ko na madalas umaalis pa-abroad.” “So, sino’ng kasama mong kumakain?” tanong `uli ni Blessing. ”May Yaya ako, saka si Beck, lagi ko’ng kasama!” ”Beck?” tanong ni Nathan. ”`Yung alaga ko’ng rottweiler.” ”Ah... at nag-aaral ka sa Erminguard International School?” napa
“Okay, since you’re going to stay overnight, kailangan mo’ng sumunod sa rules ng pamamahay ko,” seryoso’ng sabi ni Louie matapos naming kumain. “Bawal mag-ingay, bawal magulo at pumasok sa kung saan-saang kuwarto, nine o-clock, lights out, dapat tulog ka na...”“Sobrang aga naman n’yan, pa,” sabat ni Nathan na dumaan sa likod ng inuupuan n’yang sofa sa den. “Para namang bata `yang kausap mo.”“Nathan, matulog ka na nga kung wala ka’ng magawa!” naiiritang sagot n’ya sa anak na tumatawang lumabas ng den. “And close the door!” habol n’ya rito. “You will be staying downstairs, sa guestroom namin.” patuloy n’ya pagkaalis ni Nathan.“Saan ang kuwarto mo?” tanong ko.“None of your business,” sagot n’ya. Mukhang mainit pa rin ulo n’ya dahil sa nangyari kanina.As if s’ya lang ang
Nagising ako kinabukasan sa katok sa pinto. ”Josh, bangon na, mag-ayos ka na at ihahatid na kita sa inyo.” tawag ni Louie na `di man lang pumasok sa kuwarto. Umikot-ikot ako sa kama at sininghot ang suot ko’ng oversized pajamas. Binigay n’ya `to sa `kin kagabi para isuot, matapos ko’ng magpunas at maghilamos. Amoy Louie ito! Kaya buong gabi, feeling ko, nakayakap sa `kin ang Louie ko! ”Josh?” tawag `uli ni Louie, ”Gising ka na –” Binuksan ko ang pinto bago pa n’ya matapos ang tanong n’ya. ”Goodmorning!” bati ko sa kan’ya. Nanlaki ang mga mata ni Louie na tinutubuan na ang balbas sa mukha. Gulo-gulo pa at nakatayo ang buhok n’ya at lukot ang suot n’yang pangtulog. Bumaba ang tingin n’ya at sinundan ko `yun sa nakalabas ko’ng balikat at pababa sa mga binti ko. Hindi ko kasi sinuot ang lower part eh, sobrang haba at luwag. ”Magbihis ka nga!” bigla s’yang umiwas ng tingin. ”Bihis naman ako, ha?” ngumuso ako sa kan’ya at tin
Pagdating sa kotse, pinangunahan agad ako ng sermon ni Louie. “Tandaan mo, ayoko nang may istorbo habang nagmamaneho ako, naiintindihan mo ba?!” tanong niya, at sa galit na tono ng pananalita n’ya, ay wala ako’ng nagawa kung `di tumango. ”Bawal lumampas sa upuan mo ang kamay mo, naiintindihan mo ba?” tango `uli. ”`Pag `yan lumampas, pipitpitin ko `yan at pabababain kita ng kotse, maliwanag ba?” ”Opo.” Binuhay na n’ya ang makina at inilabas ang kotse. ”Pano mo nga pala nalaman kung saan ako nakatira?” tanong ni Louie. ”Tinanong ko sina Ate Mira.” masaya ko’ng sagot, akala ko kasi `di na ako kakausapin ni Louie buong byahe. ”Ah, ganon? `Yan talagang mga bantay mo, puros mga kunsintidor!” sabi n’ya na mukhang galit. “A-ay... hindi naman... actually, pinilit ko sila’ng sabihin sa `kin ku’ng san ka nakatira!” agad ko’ng bawi, ”A-ayaw nilang sabihin nang una! Pero pinilit ko talaga sila!” “Hmph. Hindi pa rin nila dapat sinabi kung saan ang bahay ko. Private information `yun. At kung
”Halika Louie, tuloy ka!” masaya ko’ng hinatak si Louie sa loob ng penthouse, ”Ma?” tawag ko, ”Ma, nasaan ka?” ”Good morning po, Sir Joshua,” si Ate Valerie ang sumagot sa `kin, ”Wala po si Mama mo, sinundo s’ya kanina ng Daddy mo.” ”Ha? Ganon ba?” ”Pinapasabi po n’ya na babalik na s’ya sa bahay n’yo.” ”Mukhang nagkaayos na sila ng dad mo.” sabi ni Louie sa tabi ko. ”Sir, kakain po ba kayo? Ipapatawag ko po si Chef?” “Ah, hindi na, tapos na kaming kumain, thank you na lang, Ate Valerie.” “Sige po, Sir, tawag lang po kayo kung may roon kayo’ng kailangan.” “Pano ba `yan, Louie, wala pala si Mama?” Para ako’ng nabunutan ng tinik sa lalamunan! At least hindi s’ya mapapagalitan ni Louie! “That’s okay, matawagan na lang s’ya later when I get to my office...” tumingin s’ya sa relo n’ya at pabalik na sana sa elevator nang pigilan ko s’ya! “Ah, sandali!” hinatak ko ang braso n’ya, “`Di ba, sabi mo titignan mo ang laptop ko?” “Oo nga pala,” nakahinga ako nang malalim, “nasaan ba lapto
John Denver Daniel (This is a ‘From Top to Botom’ side story from my version of the omegaverse. You may look for ‘From Top to Bottom’ in my stories here to read about the characters here, but this is pretty much stand-alone and self explanatory.) I used to believe in God. Naniniwala ako na as long as I trust in him, be good, and pray hard enough, ibibigay n’ya lahat nang hinihiling ko. Malalampasan ko ang lahat ng mga pagsubok sa buhay kung magtitiwala ako sa kanya, dahil walang imposible sa Diyos. Ipinagdasal ko na mapansin ako ng crush ko na si Nathan, at sinagot n’ya ang kahilingan ko. But I let him down because of my own stupidity. Natakot ako’ng mapagalitan at mawalan ng scholarship. Dahil doon, nabali-wala lahat ng blessings ni God sa akin. At sa huli, iniwasan niya ako at ipinagpalit sa iba. I prayed again, ’Please, please, God, let us get back together again, show me a sign!’ And he answered me with a phone call. Inisip ko noon, binigyan ako ni God ng bagong chance. `Di
Nais nyo ba'ng magbasa pa ng ibang mga kwentong nagaganap sa Omegaverse? :D Eto naman ay storya ng isang alpha na iniligtas ng kanyang 'anghel' na pinamagatang "Seeing Angels". Pero `wag kayong papaloko sa title, dahil hindi ito tungkol sa mga anghel, bagkus, ito ang storya ng isang tao na nagmula sa impyerno. Babala lang po, hindi po ito pambata >:D . ==================== . I saw an angel when I died. He was beautiful and glowing and had gentle lilac eyes. In fact, I was wondering where he was taking me, since we all know that whores go straight to hell. "There's someone else in here!" His brilliance hurt my eyes. Heaven is such a bright place, compared to the hell I’ve lived in for the past 9 years, and this being of pure light was like a beacon, engulfing me, slowly burning me into ashes. "Are you alright?" His hands are like ambers, burning my skin. I didn't know whether I laughed or cried. One thing was for sure, though, he was an angel, and he has come to take me aw
Ngayon naman ay alamin natin kung paano nagkakilala sina Tito Eric at ang kanyang habibi na si Dr. Aahmes Abdel. Sabi nila, opposites attract, at magandang halimbawa nito ang dalawang genious na ito. ==================== . Old clothes and stale coffee. That was my first impression of him. That was what he smelled of. There I was, stark hopping mad with anticipation, ready to meet this brilliant mind that is well known through out the international scientific community for his advanced and unparalleled research concerning the omega gene. Then I see this... uncouth man in front of me, sipping tepid coffee from a chipped cup in his pajamas. “Sino `to?” he asked the lab assistant who ushered me inside the maze-like laboratory. “Sir, this is Dr. Aahmes Abdel!” the assistant said excitedly, “In the flesh!” He looked back at me from head to toe and smiled. Then he turned to his assistant with the same fake smile stuck in his face. “Sino `yun?” “Sir, s’ya `yung sikat na scientist n
Muli po, maraming-maraming salamat sa lahat nang tumangkilik sa "Good Luck Charm"! Sana po y lubos kayong nasiyahan sa storyang ito, at kung sakaling medyo bitin o naghahanap pa kayo ng kasagutan sa ilang katanungang inyong naisipan sa pagbasa nito, ay narito ang ilang karagdagang kwento tungkol sa ibang mga tauhan sa ating storya :) Eto po ang maiksing intro sa kwento ni Nathan Del Mirasol, ang pasaway na unico hijo ni Atty. Louie Del Mirasol. ==================== ’It's survival of the fittest, baby.’ sabi ng magandang artista sa telebisyon. Siya ang pinaka sikat na babaeng artista dito sa Pinas, pati na rin abroad. Well, at least hindi na sila tinatratong parang mga diyosa ngayon. Matapos kasi makapaglabas ng gamot ang isang Filipino scientist para sa covid22, ay unti-unti nang dumarami `uli ang population ng babae sa mundo. Nang una ay naging national treasure ang mga female born dahil iilan lang sa kanila ang natira, pero matapos lumabas ang Secondary Genders ng mga lalaki,
And that is the last chapter of our novel, "Good Luck Charm" Sana po ay nagustuhan ninyo ito at napulutan ng aral :D (meron ba? ehehehe) Maraming-maraming salamat po sa lahat ng inyong suporta sa pagbasa at pagtapos ng kuwento'ng ito! :) Sana po at tuluyan nyo pa ako'ng masuportahan by reading, following, voting for and leaving comments on my stories! :D And if you wish to support me further, you can always do so by buying me a cup of ko-fi here: ➜ ko-fi.com/psynoidal I thank you in advance for your generosity! :D And did you know? I've been planning to turn this novel into a web comic, but sadly, I haven't found an NSFW artist that could work on it on a 50-50% profit basis. Baka may kakilala kayo? :D Anyway, mukhang suntok sa buwan pa ang pangarap kong iyon ^^' For now, I'm happy that there are people reading it :) So thanky you once again! And I'll see you in my other stories! - Ako g.vecino . alex rosas . psynoid al
Chapter 12 Hindi ako pinansin ng mga tao sa pag-alis ko. Sino nga ba ako, kung `di isang side character lang sa love story nina Jinn and Rome na pang box-office hit ang peg? Eto na ang grand happy ending na hinihintay nila.Well, happy rin ako para sa kanila.“You happy now?” O-oo sana ako sa paglingon ko, nang makaharaap ko ang nanay ni Rome na naghihintay sa labas ng sunken area. “You just gave my son a lifetime of hardships and misery!”Muli ako’ng lumingon sa malalaking TV screens sa magkabilang side ng stage.Nakayapos si Rome sa dibdib ng mate n’ya, at punung-puno ng saya ang mukha nilang dalawa habang ini-interview ng MC ng battle of the bands turned grand pasabog.“Does that look miserable to you?” tanong ko sa kan'ya.“Ngayon lang `yan. Habang masaya pa ang mga tao sa paligid nila. Habang sikat pa si Jinn at mahal ng kan'yang mga fans. `Di magtatagal, pagsasawaan din s’ya at mababaliwala, and when the make-up fades and the lights die away, then, they will know just how mi
Chapter 11 ”Yuu Jinn! Si Yuu Jinn Gunn!””We love you Yuu Jinn!” Tili ng mga tao sa paligid.Pati si Rome, napatitig sa stage at mukhang maiiyak.Tumingin rin ako sa entablado. Sure enough, nandoon si Jinn, kinakausap ang MC at pinalilibutan ng ilang mga fans n’ya.Lalong humigpit ang kapit sa `kin ni Rome.”H-halika... alis na tayo, ate Aveera.” Hinatak n’ya ko paalis.”Sandali, nasa direction na `yan ang bodyguard mo,” pigil ko sa kanya, ”Kung babalik tayo, baka makasalubong naman natin ang mommy mo.””I don’t care. Ayoko’ng makita si Jinn,” matigas n’yang sinabi.“Kahit pa balak ng mama mo na ipa-abort ang baby ninyo?”That did it.Namutla si Rome na nanlaki ang mga matang napuno ng luha. Nanginig ang mga labi n’ya at `di na nagawa pang makapagsalita. Ni `di na s'ya nakalakad pa.“Let’s just stay here for a while,” sabi ko sa kanya. "Hintayin nating mapunta lahat ng atensyon kay Jinn, tapos saka ako
Chapter 10Nakaupo na sa isang mesa ang mommy ni Rome nang dumating kami sa cafe. Nakakapagtaka, naunahan pa n’ya kami na halos walking distance lang ang layo rito.Tumayo s’ya nang makita kami at itinipa ang mga braso para yakapin ang anak n’yang nag-aalangan lumapit sa kanya.Maganda s’ya, artistahin, walang kakulu-kulubot sa makinis n’yang mukha, `di mo iisiping dalawa na ang anak. Hanggang balikay ang light brown na buhok nito na mukhang bagong cellophane at naninilaw ang katawan sa suot na mga gintong accessories.S’ya ang tipong babae na pag nakita mo, alam mo’ng mayaman at `di mo ma r-reach, also, hindi papayag na makanti mo man lang. Kitang-kita naman sa dalawang bodyguard na nasa tabi n’ya, maliban kay kuya Jun sa likod na masama ang tingin sa `kin.“Mommy! I’m so sorry...” `yun ang unang-unang sinabi ni Rome, at doon pa lang, alam ko, talo na kami.“It&
Chapter 9 ”Nako, eh, sira-ulo pala `yang syota mo, eh!” sabi ni Albert, ”Dapat pala, inubos mo mga tanim ni mama, baka kunsakali matamaan mo s’ya!””Anong matamaan, eh, ang lalayo ng bato ni kuya Rome!” tumatawang sabi ni Alvin, ”Type mo pa rin, eh, `no? `Di mo masaktan? Aminin!”“May punto rin naman `yung jowa mo, eh, wala rin ako’ng tiwala kay Star! Kahit sa mga labas n’ya `pag ume-extra s’ya sa TV, kung `di s’ya mayaman na mayabang, eh, basagulerong tambay ang role n’ya!” sabi ni Andrew.“Pero imbes na magalit, dapat nag-usap na lang muna kayo,” payo ni papa, “Paano kayo magkaka-ayos kung uunahin mo ang galit?”“Tama, iho,” si mama. “Pati tuloy `yung mga halaman ko nadamay sa away n’yo...”“S-sorry po talaga, tita...” sumisinghot na sagot ni Rome, “kasi naman... sa dinami-raming kantang pagpipilian, `yun pa ang naisipan n’ya!”“Nya-ha-ha-ha-ha! Oo nga, eh! Insulto!” gatong pa ni Albert.“Well, given na bobo talaga si Jinn sa ganyang bagay, a