Weekend and I'm out of the campus. Kasalukuyan akong naglalakad papunta sa isang store nang biglang may humatak sa aking braso.
"Girl, club tayo." Inalis ko ang kamay ni Amethyst sa aking braso.
"I'm not interested."
"Oh come on, Cypher. H'wag mong lunurin ang sarili mo sa ganitong klase ng buhay. You know it's boring," she said making me realized how boring my life is.
Tsk. Balak ko pa sanang magprotesta nang bigla niya akong hinatak papasok sa kaniyang sasakyan. This woman, hindi talaga ako titigilan hangga't hindi ako pumapayag. Wala na akong nagawa kun'di makisabay sa gusto niya. Ilang araw na rin ang lumipas at wala pang nagbibigay sa amin ng trabaho.
I checked my wrist watch and it's already 8 PM.
Samu't-saring ingay ang aking narinig nang nakarating kami sa loob ng bar. May mga usok pa akong nakita dahil sa mga taon
Cypher’s POV I'm in the cafeteria while enjoying my favorite ham and cheese pizza, when someone called my name. Nakita ko ang tumatakbong si Denise, Farris, at Sumi papunta sa table ko habang may malawak na ngiti sa kanilang mga labi. I raised my brow. Kailan pa sila nagsimulang mapalapit sa isa’t isa? As for Denise, well Sumi is her roommate, but Farris? I shrugged my shoulders. Maybe she’s really that friendly.“Good morning, Cypher!” sabay-sabay nilang bati sa akin bago naupo sa tatlong upuan sa aking table.“Who said you can sit there?” tanong ko sa kanila na ikinanguso ni Denise."Ang KJ mo talaga." Natawa sina Farris at Sumi dahil do’n."Just kidding," I said as a grin formed on my lips."Really? Nagbibiro ka sa lagay na 'yan, Ate Cypher? Hindi halata, promise," si Sumi. Tinatawag niya kaming tatlo na ate dahil siya ang pinakabata sa amin
Cypher’s POV Nakita ko ang aking sarili sa loob ng isang clinic nang nagmulat ako. Napalibot ang paningin ko sa paligid, may kurtinang asul na nakaharang sa tigkabila kong gilid kaya napaupo ako nang maayos. Tiningnan ko kung ano’ng oras na. Nanlaki na lang ang mata ko nang nakitang alas otso na pala ng gabi. I slept for the whole day then? Napahawak ako sa aking ulo nang bigla itong sumakit.“Cypher! Mabuti naman at gising ka na.” Napalingon ako sa nagsalita. Nakita ko si Denise, Sumi, at Farris habang may bitbit ang mga ito na basket.“Gosh! Sinabi ko na sa `yo na kumain ka kanina ng breakfast. Iyan tuloy, nihimatay ka,” sermon sa akin Farris. Natigilan ako sa sinabi niya. It’s true that I didn't eat breakfast, but I think that’s not the reason why I collapsed. Biglang pumasok sa isip ko ang nangyari kagabi
Cypher's POVKasalukuyan kaming nasa sasakyan ni Seike katapat ng isang five star hotel. Dito namin napiling huminto matapos naming makalabas ng university.“Kasama natin sina Avery sa masquerade. They have their own invitations,” panimula niya.“So what’s the main reason?”“Flashdrive.” Napatingin ako sa kaniya nang may pagtataka. Is he serious?“What about it?”“Kailangan natin 'yong makuha sa isang tao. Which is the main celebrant in the party.” Napahalukipkip ako sa sinabi niya.“Para lang sa isang flashdrive dadalo ang karamihan sa atin? Is it too important?” I mean, they can do it without me. We are just in the same place, so what’s the difference?But then the truth is, I don't want to go. Dahil ayaw ko sa mga ganoong klase ng event.“Yes, because it’s his order.” Natahimik ako sa aking narin
Cypher’s POV Naramdaman ko ang isang butil ng tubig na pumatak sa aking mukha. Pinakiramdaman ko ito hanggang sa nagsunod-sunod na ito sa pagpatak. I opened my eyes to see the dark clouds in front of me, at ang hindi mabilang na patak ng ulan na tumatama sa aking mukha. Napabangon ako sa pagkakahiga, at napalingon ako sa aking gilid kung saan nakita ko si Zero. Napapikit ako nang mariin nang naramdaman ang kirot mula sa sugat na nasa aking ulo.“Hey, wake up.” Tinapik ko ang braso ni Zero, hanggang gumalaw ang kaniyang mata at nagmulat bago sinalubong ang aking tingin. Napabangon siya mula sa pagkakahiga, at sinapo ang kaniyang ulo.“My head hurts. Crap.” Nagawi ang tingin ko sa kaniyang sentido at napansin na ang dugo mula roon.“Your head is bleeding.” Balak ko na sanang hipuin ang sugat niya sa ulo, ngunit naramdaman ko na lang ang kamay n
Cypher's POV“Heto na nga pala ang trycicle na maghahatid sa inyo sa siyudad,” wika sa amin ni Aling Adelya habang tinuturo sa amin ang isang tricycle. Bandang alas otso nang nagising kami ni Zero. Pinakain muna kami ng agahan ni Aling Adelya bago niya kami kinuhaan ng masasakyan. Why is that there are some people that are willing to help you, even if that was the first time you met that person?Aling Adelya is kind, at hindi ko alam kung paano siya pasasalamatan.“Is she serious na riyan tayo sasa— ” Siniko ko si Zero sa may tagiliran na ikanadaing niya. Tsk. Ang arte. Pasalamat pa nga siya at may masasakyan kami.“Maraming salamat po sa tulong, Aling Adelya.” Iniisip ko lang kanina na hindi ko alam kung paano siya pasasalamatan, but here I am, saying those magic words.“Walang anuman. Sige na, sumakay na kayo.” Bahagya niya kaming itinulak papasok sa loob ng tri
Cypher's POVSince the theme of the party are blue and red, I chose to wear blue dress and a blue mask. Hindi ko napigilan ang mapangiwi dahil sa suot kong off shoulder dress, pero ayos na 'to sa akin, kaysa naman magsuot ako ng masyadong revealing. It’s an elegant dress yet simple. May taste talaga sa fashion si Seike.Bumaba na ako sa aking kuwarto at tumungo sa sala kung saan prenteng nakaupo sa sofa si Seike. He’s wearing a blue tuxedo with a white long sleeve under, and a blue necktie para terno kami. His hair is in a messy style, na nagpatingkad sa kaniyang hitsura.“I know, I’m handsome. Huwag mo akong pagnasaan,” pang-aasar niya sa akin. Here he goes again, ang kaniyang pagkamahangin.“Tsk. Tara na.” Pinauna ko siya sa paglabas ng aking apartment. Since trouble always following me, hindi na ako umaalis ng walang dalang kahit ano’ng weapon.I brought my silver sling bag where my gun is.
Third Person's POV Nakalabas nang matiwasay si Cypher mula sa condominium unit, ngunit naghahabol pa rin siya ng kaniyang hininga dahil bahagya siyang nakalanghap ng usok. She immediately ran to the elevator, until she reached the ground floor, ngunit nagtaka siya dahil nakarinig siya ng mga sigawan at putukan mula sa labas. Hawak niya sa kanan niyang kamay ang isang katana bago pumunta sa pinagdausan ng Masquerade. Her wound on her face is visible, dahil sa natamaan ito ng dagger kanina, may sugat din siya sa kaniyang ulo dahil sa pagtama ng bubog. Even her face have scratches including her arms. Bumungad sa kaniya ang mga nagbabarilang mga tao pagdating niya sa hall, she escaped on the wall beside her so the bullets wouldn’t fire her.“Cypher, where are you?” rinig niya ang boses ni Amethyst mula sa kaniyang earpiece. Napalinga-linga siya sa paligid para m
Cypher's POV“Oh my God, Cypher! Ano na namang nangyari sa mukha mo!?” Napatakip ako sa kabila kong tainga nang sumigaw nang malakas si Farris. I just arrived this morning at dumiretso ako sa cafeteria, hindi ako pumasok ng first subject dahil na-late na rin naman ako ng thirthy minutes, at ngayong oras na para sa break time ay nandito na rin sina Farris kasama si Denise at si Sumi. Halos mabingi na tuloy ako dahil sa malakas nilang pagsigaw sa akin.“Ate Cypher, may bumugbog ba sa `yo!?”“God, Cypher! Saan ka ba nagpunta—”“Will you three shut up? Nakaririndi ang mga boses niyo,” ngiwi kong saad na nagpatahimik sa kanila. Umupo sa tabi ko si Farris at sinuri ako nang mabuti.“Ano ba kasing nangyari?” usisa niyang tanong habang hinihigit pa ang laylayan ng aking damit. Tiningnan ko
Cypher’s POV Madaling araw na nang umalis ako sa mismong unit ni Zero. He’s still sleeping, kaya hindi niya alam na umalis ako. Balak ko ngayong bumalik sa aking apartment dahil may pasok pa ako pagdating ng umaga. Susulitin ko na ang mga nalalabing araw ko rito sa Pilipinas. Natulog muna ako nang mga ilang oras dahil hindi naman masyadong maagap ang aking pasok. I checked my phone and found out a lot missed calls came from Zero. Napaikot nalang ang dalawa kong mata, nasisiguro kong nap-paranoid na 'yon ngayon dahil sa pag-alis ko sa kaniyang apartment. Tsk. That guy. Pinatay ko ang aking cellphone dahil baka maisipan na naman niyang tumawag. Pagkarating ko ng university ay dumiretso kaagad ako sa dorm. I still have thirty minutes before my first period starts. Prente akong nakahiga sa ak
Cypher’s POV Life isn't fair. Life has never been fair. I could still remember those times that we suffered in that organization. Mahirap, sobrang hirap. Lalo na't puros pasakit lamang ang aming nararanasan. We've learned to fight, yes, pero sa kabila pala ng lahat ng kabutihan ng ibang mga tao ay may kaakibat ding masamang pagpaplano. When me and Seike survived the plain crashed, I really don't know where should I start. Iniisip ko, na paano pa ako makakapag-simula kung ang kaisa-isa kong pamilya na si Rus ay nawala rin sa akin? Paano ako magsisimula kung ang kalahati ng buhay ko ay kinuha na sa akin? Paano ako magsisimula kung ang mga taong gustong-gusto kong protektahan ay bigla nalang nawala sa akin? How am I supposed to live without him? Without my twin that the only family that I had. Those
Cypher’s POV Life taught me how to be a strong person despite of everything that I've experienced. Kill to live, or die without fighting, these are my only choices that I have. Though killing thousands of lives won't ever bring back the lives of the people that I love. I maybe like those people who killed them, but they taught me how to kill, they just created a monster like me, a monster that will going to bury them in hell. I'm hiding for more than a year, and it’s time for me to come out. I’m coming out for them, if they’re done chasing us, then I’m the one who will gonna chase them now. Bumangon na ako sa aking pagkakahiga at kinuha ang aking cellphone. I dialed his number as I waited for it to ring. Nang natapos ang ikatlong ring ay kaagad na itong sinagot ng nasa kabilang linya.“Cy...&
Cypher’s POV I woke up from my bed while my hands are shaking. I dreamth again.... Napahilamos nalang ako sa aking mukha saka ako bumaba ng aking higaan at dumiretso sa kusina. My knees are shaking, at hindi ko mapagilang gapangan ng matinding kaba sa tuwing napapanaginipan ko iyon. Why it has to be like this? Dalawang taon na rin ang nakakalipas, pero paulit-ulit pa rin akong sinasampal ng katotohanan; katotohanang kinubli ko sa loob ng dalawang taon; katotohanang kahit kailan ay alam ko namang hinding-hindi ko matatakasan. I closed my eyes and closed my fist. Hindi pa, hindi ko pa kayang harapin ang katotohanan. I chose this life, not because I wanted to escape from the truth, but for me to get ready. Dahil kahit kailan, alam kong hinding-hindi matatahimik ang aking kaluluwa hangga’t hindi nagbabayad ang mga taong
Denise’s POV Abala ako sa pag-aayos ng mga utensils dito sa kitchen ng restaurant ni Kuya Badong. It’s been a week since Cypher’s birthday, akala talaga namin nawawala si Cypher, iyon pala umuwi siya ng apartment noong mga panahon na iyon, tumawag kasi sa akin si Kuya Badong noong gabi na iyon at nalamang nakita pala niya si Cypher na umuwi. I blamed myself for that night actually, simula kasi noong gabi na iyon ay hindi na siya pumasok sa eskwelahan, hindi ko pa siya nabibisita sa kaniyang apartment dahil kadarating ko lang din kanina galing ng university. I don’t know but I think Cypher has a problem, hindi niya lang sinasabi. Though palagi naman 'yong tahimik at hindi mahilig magkuwento. Ni wala nga akong ideya sa kung ano ang mayroon sa nakaraan niya. I mean, me and Kuya Badong didn’t even know where she came from, or kung may pamilya
Chapter 43: PreviouslyTwo years ago....Halos hindi na magkamayaw ang mga tao sa pagsayaw habang patuloy na sumasabay sa tugtugin. Everyone was drunk except for the one group of boys and girls at the corner of the bar.“Para kay Cypher!” sigaw ni Peia saka itinaas ang hawak nitong baso na may lamang alcoholic drink. Nakaakbay naman dito ang binatang si Seike na hindi pa tinatamaan ng kalasingan dahil sa walang humpay nitong katatawa.“Come on, Cy! It’s your birthday. Loosen up!” wika ng natatawang si Seike sa dalaga, pero imbis na sundin ang sinabi nito ay ngumisi lamang ang dalaga saka tinungga ang isang shot ng tequila, dahil doon ay naghiyawan ang kanilang mga kasama at nangunguna pa nga roon si Seraphina.“Your twin will definitely sue you after this,” wika pa ng nakangising si Seraphina na namumungay na ang mga mata at halatang lasing na,
Denise’s POV Napansin kong bumalik ng gymnasium si Farris at mukhang badtrip ito dahil na rin sa magkasalubong niyang mga kilay. What happened? At ano nang nangyari kina Cypher at Zero? “Ano’ng nangyari? Bakit hindi mo pa sila kasama?” Nakiusap kasi ako sa kaniya na sundan sina Cypher at Zero dahil panigurado akong magagalit talaga si Cypher. “I really don’t understand, Denise! She punched Zero! Bakit hindi man lang niya na-appreciate 'yong ginawa ni Zero for her!?” inis niyang wika. Lumapit ako sa kaniya at tinapik ko ang kaniyang likuran. “It’s normal, you know Cypher isn’t fond of celebrating her birthday,” I told her, bahagya namang kumunot ang noo niya sa labis na pagtataka. “What do you mean?” Napabuntong-hininga naman ako dahil doon. Sana pala hindi ko nalang ni-consider si Zero para i-surprise si Cypher, sigurado akong itatanggi na naman ni Cypher na
Cypher’s POVMabilis kong nahablot ang aking bag sa katabi kong upuan at isinuksok ang aking cellphone sa bulsa ng aking pantalon. Hindi ko puwedeng ipagsawalang bahala na lamang ang aking narinig. They can hurt me, but not Denise. No, not her.“What happened?” tanong sa akin ni Boss Raze na napatayo na rin.“Emergency,” I told him. I am very sorry for my cocky attitude this time.Hindi ko puwedeng isakripisyo ang buhay ni Denise sa kahit na ano’ng bagay. She’s important, marami pa namang time para makausap ko si Boss Raze.“I’ll go with you.” Napahinto ako sa paglalakad nang hinablot niya ang aking braso kaya naman napabaling ako sa kaniya. I was about to protest, but he's still forced to go with me. “You know I can help,” and with that ay wala na akong nagawa kun’di ang isama siya.Sumakay ako sa kaniyang sasakyan at itinuro sa
Cypher’s POV Hindi maiwasang kumunot ng aking noo habang nakatingin ako sa pintuan ng cafeteriaat kumakain ng pasta. For the whole week ngayon ko lang napansin na hindi ko na nakikita si Keira kasama si Zero. Not that I want them to be together, but I really don't know what's going on between them. Hindi ko na rin kasi madalas makita si Keira, kaya naman kampante na ako na hindi binabantayan si Zero. And speaking of Zero, I’ve never seen him for a week, same as with Trace and Xaver. Huling usap namin ay noong kinompronta niya ako tungkol sa nangyari sa party ni Boss Raze, and speaking of my boss— isang linggo na rin mula noong nakausap ko siya. I’ve never agreed that I would date him, pero dahil kailangan ko talaga ang mga impormasyon na nalalaman niya ay mukhang wala na akong magagawa. And he’s the one who schedul