CLAIRE'S POV
Nagising ako sa sinag ng araw na nagmumula sa labas ng bintana ng kwarto ko. Nag-unat pa ako ng katawan bago bumangon.
Panibagong araw na naman ang lilipas. Ang bilis talaga ng panahon. Linggo na ngayon at 'di ako sigurado na baka sa susunod na mga araw ay may sumundo na sa akin dito.
Ayokong iwan si Mama na mag-isa. Pag-umalis ako, wala na s'yang kasama rito sa bahay. Pero kailangan kong pumasok at 'yon din naman ang gustong mangyari ni Mama.
Kaso hindi ko maalis ang pangamba ko na baka pag-umalis ako ay bigla nalang dumating ang mga taong naghahanap sa 'kin. At kapag nangyari 'yon, mapapahamak si Mama.
Saka kinakabahan ako sa paaralang papasukan ko ngayon. Hindi ko alam kung ano ang naghihintay sa 'kin na pwedeng mangyari. Pangalan palang ng school na 'yon, alam mo na kaagad kung anong meron.
Gangster Academy, malamang may
CLAIRE'S POV Dumating kami sa cemetery mag-aalas diyes na ng umaga. Kaagad na ginarahe ni Mama 'yong kotse pagkatapos sabay na kaming bumaba. Habang hawak ang flower vase, nagsimula na kaming maglakad papunta sa lugar kung nasaan ang puntod ni Papa. Nang makarating kami roon, kaagad ko munang inilapag sa isang tabi ang bulaklak na dala ko bago lumuhod sa tapat ng lapida n'ya. Gano'n din naman ang ginawa ni Mama. Inalis ko ang mga tuyong dahon sa ibabaw ng lapida na nanggaling sa isang punong katabi lang namin. Maganda ang sikat ng araw at para lang kaming magpi-picnic ngayon. Napatingin ako kay Mama nang may ibinigay siya sa 'kin na puting kandila. Sinindihan ko 'yon at inilagay sa tabi ng lapida n'ya kung saan mayroong candle holder. Pagkatapos, inilagay ko na 'yong flower vase sa ibabaw naman ng lapida. "Nandito na ulit kami, Hon. Pasensya ka na kung ngayon nalang ulit ka
CLAIRE'S POV Nakahanda na ang mga gamit na dadalhin ko dahil ngayon na ang araw nang pag-alis ko, ang araw na may susundo sa 'kin. Nasa isang maleta lang lahat ng gamit na dadalhin ko dahil sabi ni Mama ay may mga pinalagay na raw s'yang mga susuotin ko ro'n sa kwartong tutuluyan ko. Para tuloy akong aalis ng bansa nito. Pero hindi ko pa naman alam kung saan naroroon ang paaralang 'yon. Sabi lang ni Mama, malayo raw 'yon kaya mahihirapan kaming makita ang isa't isa. Inaantok pa ako, ang aga-aga pa kasi ay pinaghanda na 'ko kaagad ni Mama para raw pagdumating 'yong sundo ko, handa na 'ko. Parang minamadali pa n'ya ang pag-alis ko e. Kaya ngayon, handang-handa na ang dating ko. Tapos narin akong kumain at ngayon nakaupo na 'ko dito sa sala. Hinihintay nalang na dumating 'yong susundo sa 'kin. Out of a sudden, bigla ko nalang naalala 'yong sinabi ni Lola kaha
CLAIRE'S POV Lumipas ang ilang oras pa ng biyahe at hindi nagtagal ay nakarating din kami sa bahay ni Mommy. Pumasok ang kotseng sinasakyan ko sa puting gate na may nagbukas pang dalawang lalaki. Malaki 'yong gate na pwedeng daanan ng dalawang sasakyan nang magkasabay. Maya-maya pa ay naramdaman ko nalang na huminto na 'yong kotse dahil nakapagpark na pala si Manong. Bababa na sana ako nang pigilan ako ni Manong. Nauna s'yang bumaba at pinagbuksan ako ng pinto kaya nagpasalamat naman ako. Pagkalabas ko ng sasakyan, napanganga nalang ako nang bumungad sa 'kin ang napakagandang bahay—este mansyon na pala. Ang ganda grabe, tutulo na yata ang laway ko rito. Kahit kailan ay hindi pumasok sa isip ko na makakakita ako ng ganitong kalaking tirahan o mansyon, tapos ngayon makakapasok pa ako sa loob. Maganda rin ang buong paligid. Merong malaking fountain sa gitna na sobrang linaw ng tubig habang pinalilibutan naman ng ibat-ibang
CLAIRE'S POV Six days passed, today is a new Monday of this week. I stayed additional six days before going to the Gangster Academy, at ngayon na ang araw na papasok ako roon. Nakaramdam na naman tuloy ako ng lungkot dahil mahihiwalay rin ako kay Mommy. I have more than one family but I have to leave both of them. Anim na araw akong nanatili sa mansyon ni Mommy, anim na araw ko s'yang nakasama at anim na araw akong nagmukhang prinsesa dahil sa kailangang pinagsisilbihan pa ako ng mga katulong namin. Ilang beses ko silang sinasabihan na 'hindi na kailangan' pero ang kukulit talaga nila kaya hinayaan ko nalang, at the same time naging malapit ako sa kanila. Mababait ang mga katulong sa mansyon at pinagkakatiwalaan sila ni Mommy since they knew their secret about me. Speaking of her, she is totally like her best friend. She's also a good mother, she has her sweet and childish side. Kaya nalayo
CLAIRE'S POV "Guys! They are now fighting!" Napahinto ako sa paglalakad at napalingon sa pinanggalingan ng boses na 'yon. Nakita ko ang isang lalaki sa may pintuan ng cafeteria ang s'yang sumigaw. Nagtaka nalang ako nang biglang nagsitayuan ang mga estudyante sa kani-kanilang upuan at nag-unahang lumabas sa pinto. Tila susugod ang mga ito sa giyera, kahit ang mga estudyanteng ayaw umalis ay napilitan ding tumayo para hindi mapag-iwanan at makalipas lang ang ilang segundo ay wala ng tao sa cafeteria kundi ako nalang. What the hell was that? Napailing nalang ako bago muling nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa malagpasan ko 'yong counter at makarating sa dulo ng cafeteria. Hinanap ko ro'n 'yong sinasabi sa guide book na mal
CLAIRE'S POV Pagkarating namin sa hospital, kaagad kaming pumasok sa loob. Sakto namang nakasalubong kami ng nurse kaya tinanong namin kung nasaan si Chelsyn. Tinuro n'ya naman 'yong puting kurtinang nasa gilid kaya kaagad akong lumapit doon at hinawi 'yong kurtina. Bumungad sa amin si Chelsyn na walang malay. May benda ang kanang hita n'ya na s'yang tinamaan kanina at may nakatapal ding band aid sa leeg n'ya. "Miss, gamutin muna natin ang sugat sa kamay n'yo." Napatingin naman ako sa babaeng nurse na medyo may katandaan nang lapitan ako nito. Saka ko lang muling naramdaman na may sugat nga pala ako sa kamay ko na binalot na ng dugo. Pati 'yong hawakan ng maleta ko ay nagkaroon narin. "Ako ng bahala sa kan'ya," sabi naman sa 'kin ng babaeng sumama sa 'kin dito na tinutukoy si Chelsyn. Tinanguan ko lang naman s'ya saka sumunod na ro'n sa nurse para ipagamot ang sugat ko.
CLAIRE'S POV Sinamahan ako ni Elaine na maglibot ng academy pagkatapos n'ya rin akong samahan sa hospital para bisitahin si Chelsyn. Naabutan namin s'yang tulog habang nando'n naman si Chrisia na pinsan n'ya ang s'yang nagbabantay. Nalaman ko rin na kasalukuyang nasa third floor naman si Frey, ang babaeng miyembro ng Gang na nakaharap ko. Hindi rin kami nagtagal doon at nagpaalam ding aalis na dahil may gagawin pa kami, 'yon nga ay ang maglibot dito sa academy. Una naming pinuntahan ni Elaine ang malawak na sports field, and the arena which are currently unavailable where different activities or occasion takes place, iba pa ang auditorium inside the main building of the academy. Hindi ko naiwasan ang mapanganga dahil sa pagkamangha, this is really beyond my expectation. Itinuro rin sa 'kin ni Elaine kung nasaan ang locker room ng mga babae at lalaki, p
CLAIRE'S POV Wednesday na ngayon, alas sais ng umaga. Mamayang alas otso na ang simula ng klase ko. Katatapos ko lang maligo at heto ako ngayon nakatayo sa harapan ng salamin sa loob ng kwarto ko habang tinititigan ang suot kong uniporme. I feel uncomfortable with my skirt but I have no choice. Sinuot ko nalang 'yong black shoes ko with two inches high heels. Hindi ko na itinali ang buhok ko na lagpas ng balikat ang haba at isinuot na ang malaking salamin ko sa mata. Pagkatapos dinampot ko na ang shoulder bag ko at lumabas na ng kwarto. "Good morning, Laire!" masayang bungad namang pagbati sa 'kin ni Elaine nang makalabas ako ng kwarto. Nakabihis na rin s'ya at lalo pa s'yang gumanda dahil sa make-up n'ya. Bagay na bagay rin sa kan'ya 'yong suot n'yang uniform. Since we're friends, Laire nalang daw ang itatawag n'ya sa 'kin then El naman ang itatawag ko sa kan'ya
CLAIRE'S POV"You ready?" tanong ni Daddy bago malawak na ngumiti. Mr. Gonzales, his secretary took my luggage and put it inside the car's compartment. Inanyayahan na rin niya akong sumakay ng kotse at kaagad na tinabihan sa back seat. Nang makaupo sa driver's seat ang secretary niya ay pinaandar na nito ang sasakyan paalis ng bahay. "Are we going straight to the airport, Mr. Wilk?" magalang na tanong ni Mr. Gonzales na tumingin pa sa rear-view mirror. "Yes, that's right," pagsangayon naman ni Daddy sa tabi ko saka bumaling sa'kin ng tingin. "Did you tell your mom that I'm coming back?" he questioned.Kunot-noo akong umiling. "I thought that was supposed to be a secret?" Tumango siya bago natatawang tumingin sa harapan. Napailing na lang ako saka ngumiti. It's been three years since I lived with Dad in the States and just a heartbeat, time went by so fast. I already finished my studies in management and administration a week ago. My stay here feels like an emotional roller-coaster
XIAN'S POVAfter the attack at the parking lot, I accompanied Claire back to the hospital. I lied to her when I said I'm going back to the academy. It was just an excuse. The truth is, I recognized the pin badge that I got from Tita Mathezon. Those men who attacked us were wearing the same pin badge and it reminded me of when I saw it before. I drove back to my family's house and immediately entered when I arrived. Yumukod sa'kin ang mga katulong sa bahay nang makita ako. "Xian, you're here..." salubong sa'kin ni Mrs. Santos, she's in her late forties and the head housekeeper of the house. "Where's my father?" bungad kong tanong sa kaniya. My father has been living here alone since I and my mother stayed abroad apart from him. Matagal-tagal na rin noong huli kong pagbisita rito. "He's not home, he said he won't be going back for a while. Do you want me to inform him that you're here?" aniya na mabilis kong tinanggihan. "Hindi rin ako magtatagal," maikli kong sagot bago siya nilagp
CLAIRE'S POVHindi ko na siya nagawang pigilan nang lumabas siya ng sasakyan at harapin ang mga lalaking 'yon. Mahigit lima ang mga ito at ang iba sa kanila ay may kalakihan pa ang katawan. Xian tried to talk to them and shortly after I saw his smirk, all those guys started coming at him. Isa-isa silang sumusugod kay Xian at inatake siya ng suntok. They seem to be unarmed but they're strong and look well-trained in fighting. Hindi ko inaalis ang paningin ko kay Xian na patuloy lang sa ginagawa n'yang pakikipaglaban. Nagagawa nitong mapatumba ang ilan sa kanila pero muli silang nakababangon. His movements were fast and attentive so the enemy couldn't land a single blow at him. I know Xian is good at this but he will lose if they come at him at the same time.Hindi nagtagal ay nagawa niyang mapatumba lahat ng lalaking ito. I thought it ended but they immediately got back on their feet like nothing happened. Nangamba ako dahil sa sitwasyon ni Xian. He's catching his breath, I'm afraid
CLAIRE'S POV I still remember the day when my foster father died because of me. 29th of August, this day of the year has now come, his death anniversary. Nag-iwan ako ng note sa ibabaw ng bedside table bago tahimik na nilisan ang silid ni Mama habang natutulog pa si Mommy. Hindi ko na siya hinintay na magising dahil siguradong hindi niya ako papayagang umalis ng mag-isa. A beam of sunlight touches my face as I exit the hospital. It's still early in the morning. I called a taxi and told the location after I got inside the back seat. Kaagad namang nagmaneho paalis ang taxi driver habang kalmado akong bumaling ng tingin sa bintana ng sasakyan. Xian said he will be back this afternoon when he left last night. He told me that he's staying at his own residence in their family's hotel. He probably stayed there alone. I felt embarrassed after I misunderstood him yesterday. It's funny how we said sorry to each other after a small misunderstanding. Ilang sandali pa, napansin kong huminto
XIAN'S POVI headed directly to the headmaster's office after I found that Claire was gone from her room. Where did that woman think of going with that weak body? That stupid. "Where is she?" bungad kong tanong kay Lolo Edgar nang makapasok ako sa opisina nito. Sa unang pagkakataon, nakita ko siyang bumuntong-hininga at mapanglaw ang mga mata na tumingin sa'kin. "She's too stubborn so I let her go." He stood up and faced the window. "That's why I need you to look after her and also..." He interlocked his fingers behind his back before turning around. "I want you to do something for me in secret," he requested. Unti-unti siyang naglakad pabalik sa kaniyang lamesa at may kung anong bagay na kinuha sa drawer nito. I stared at a picture and a phone when he placed it on the table. He moved the photo toward me. It's a photograph of an old warehouse. "I ordered to burn down this warehouse six years ago. That's where all the illegal weapons were stored, it was an illegal activity committe
CLAIRE'S POVI was looking in a daze, my eyes locked directly in my grandfather's direction. He's currently talking to someone over the telephone.Mahigit isang araw akong nawalan ng malay. Nang magising ako kanina lang mula sa hospital ng akademya, nagmadali ako para pumunta sa opisina ni Lolo. He promised to let me go and visit my mother once the duel is done. He refused at first since my body is still recovering but I insisted that I must go right away.Hindi pa alam nina Elaine na nagising na ako. Hindi ko rin alam kung nasaan sila ngayon, kahit si Xian ay hindi ko nakita nang magising ako. Pero mas mabuti na 'yon dahil wala akong balak na magpaalam pa sa kanila.Nabalik ako sa huwisyo nang maibaba ni Lolo ang telepono bago bumaling sa'kin ng tingin. He just called someone who would escort me outside the academy."May naghihintay na sa'yo sa tapat ng entrance gate ng academy. I'll give you two weeks to be with your mother and after that, you have to come back here. I will send som
CLAIRE'S POVDinig ko hanggang sa loob ng waiting room ang malakas at sabay-sabay na sigawan ng mga estudyante mula sa academy's arena. Ngayong araw na gaganapin ang labanan sa pagitan naming apat.Five days have passed since I learned about my mother's accident. Supposedly, the duel should be held two days after that but Lolo gave me time to fully recover. My body is fine but my mind keeps straying, I've been restless these past few days because of too much concern.Nababahala tuloy ako sa magaganap na laban ilang sandali lang mula ngayon. Unang maghaharap sina Elaine at Rachelle bago ako at si Abby. Kaya naman nakahanda na ang lahat para sa matinding pagtutuos naming apat.Kasalukuyan akong mag-isa sa loob ng waiting room ng arena dahil ayoko pang lumabas at magpakita sa maraming estudyante. Meron namang monitor sa loob ng silid. Nakikita ko mula roon ang mga nagaganap sa labas. Maraming estudyante ang nasa kaniya-kaniya nilang upuan para manood. Pati ang mga grupo at mga miyembro
CLAIRE'S POVBumitaw siya sa pagkakayakap at naupo sa tabi ko. Nangungusap ang kaniyang mga mata na diretsong tumitig sa'kin habang marahang hinaplos ang aking mukha. At kahit hindi niya sabihin, alam kong talagang labis siyang nag-alala para sa'kin. Pero sa kabila no'n ay hindi ko rin maiwasang mag-alala because of his circumstance. It made me happy to see him but he's not supposed to be here. What if he suddenly experiences an anxiety attack? I held his hand away from my cheek and looked at him with a worried face. "You... You shouldn't be here, Xian. Paano kung-" he cut me off using his index finger."I'm fine. I don't know why but maybe I overcame my fear because of you..." He moved his face closer to mine and whispered, "You're the only one I could think of right now..." Nag-init ang pisngi ko sa sinabi niya at ilang beses pa akong kumurap ng mata. Ano bang sinasabi niya? That doesn't make any sense to me, is he serious?I wrinkled my forehead when I heard his soft laughter. Ni
CLAIRE'S POV Nang makapasok sa loob ng ikalimang kwarto ay may namataan kaming isang pigura ng babae. Nakatalikod ito sa amin habang magkalakip ang dalawang kamay sa likod. "Congratulations on reaching this level..." Unti-unti itong humarap sa amin. She seems like in her late twenties. Nakatali ang kaniyang buhok at nakasuot ng itim na pants at leather jacket. "I'm the holder of the key, kailangan niyo lang makuha ang laso sa aking braso para manalo. But if I injured your target mark, you lose..." mahaba niya pang pahayag sa marahang boses bago ngumisi. Kulay puting laso ang nakatali sa kaniyang kanang braso. We can't underestimate her, she might be a good fighter that my grandfather has chosen to be part of this tournament."What are you waiting for? Let the game begin..." nangingising usal niya bago naglabas ng punyal sa dalawa niyang kamay. Kaagad kaming naalerto ni Elaine at inihanda ang aming sarili. Hindi nagtagal ay mabilis niya kaming sinugod. Napahigpit ang pagkakahawak