LOGINShare
Chapter 2
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Habang papunta kaming lima sa theatre room ay nadaanan namin ang tatlong classroom na puro mga bangkay ng mga schoolmates ko.
Ayaw ko mang tingnan pero hindi talaga maiiwasan. Nadaanan namin 'yong room ng Grade 7. Their death was bloodless.
"They were poisoned," rinig kong sabi ni Marie. Sa aming lima, si Marie ang may pinakamataas na rank at sad to say ako ang pinakamababa. Marie is in rank two. Gio is in rank four. Patrick is in the seventh and Christian is in the tenth.
Ako? Rank twenty-one.
Dahil na rin sa sinabi ni Marie, tumigil ako sa room ng Grade 7 at nakita kong may mga nakakalat na mga pagkain na naka-styro.
Mukhang kanya-kanya nilang kinuha ang mga packed food sa lamesa sa unahan.
Nakahandusay sila sa mga upuan nila at may mga bula ang bibig. Iniwas ko na lang ang tingin ko dahil pakiramdam ko ay maiiyak ako. Ang bata pa nila. They don't deserve this kind of treatment. Kung ano man ang nangyayari sa academy na 'to, pagbabayaran nila 'to.
"It's all about luck." I nodded without looking at Christian. Swerte nga siguro ang nagligtas sa aming lima. Nagsimula na kaming maglakad.
Swerte ko na lang at na-late ako at walang umupo sa upuang black na iyon.
Pero ayaw kong sabihing sinwerte ako kung may ibang nakaranas ng ganito. Hindi ko deserve magsaya dahil nabuhay ako kung ang iba ay namatay.
Hanggang kailan 'tong swerte ko? Namin?
"Ang swerte rin ng mga absent ngayon," sabi ni Patrick na sinang-ayunan ko naman.
"Nakamoto Academy is in complete attendance today. I heard the faculty officers fetch those students na absent kanina."
What the hell? Ano? Bakit? So, susunduin din nila ako if ever 'di pala ako pumasok? This is insane.
"Ano bang nangyayari?" I asked.
"Magkakasama tayo, are you expecting us to know something?" Tiningnan ko nang matiim si Gio. I clenched my hand. Ayaw ko sa lahat 'yong binabara ako. Pinili ko na lang na hindi siya pansinin. I heard him shrugged at diretso na siyang naglakad pauna.
Pero nawala 'yong inis ko nang matanaw ko na ang theatre room, napalitan 'yon ng kaba, ng matinding kaba.
Habang palapit kami nang palapit ay pabagal nang pabagal ang lakad ko. Gusto ko nang umuwi.
Wait!
"Guys! Natingnan niyo na ba 'yong school gate kung bukas?"
Magkakasama kami kanina pa pero wala ni isang nakaalala ng school gate.
"Nag-iisip ka ba? Sa tingin mo ba iiwan nilang bukas 'yon kung papatayin nila tayong lahat?" Again for the second time, I clenched my fist to control my emotions.
"'Yong mga kotse niyo? Like 'di ba, kung ibabangga niyo 'yon sa gate, masisira agad 'yon then katapat lang natin ang highway, Gio, madali tayong makakasigaw at makakahingi ng tulong sa mga dumadaan."
"Hindi bobo ang mga tao sa paaralang ito, Fiona. For sure, they had planned all of this ahead of time." I sighed with defeat.
"Wala namang masama kung titingnan natin 'di ba?" sabi ko pa ulit pero nauna nang naglakad 'yong tatlong lalaki. F*ckin' as*holes.
"Tara na?" Marie held my hand and I nodded.
Kaunting lakad pa at nasa tapat na kami ng theatre room. Mabuti na lang at hindi naunang pumasok 'yong tatlong ugok at hinintay kaming dalawa ni Marie.
Kapansin-pansin ang mga dugo sa may doorway at sa doorknob, sign na may mga nauna nang pumasok sa amin.
Dahil walang may balak ni isa sa aming buksan ang pinto, binuksan na ito ni Gio.
Bumungad sa amin ang mga duguang mga schoolmates namin from different grade levels at sections. 'Yong uniform nila ay puro dugo tulad sa uniform naming lima.
Lahat sila ay nakatingin sa pagpasok namin. May ibang mga takot at 'yong iba ay walang mga emosyon.
Pagkapasok naming lima ay biglang nagsara ang pintuan. Tumakbo pa pabalik sina Christian para subukang buksan pero hindi na ito nagbukas pa.
Sh*t.
Narinig ko ang mga impit na hikbi ng ilan sa mga nandoon. Parang sumakit bigla ang puso ko dahil sa naririnig. Hangga't maaari ay ayaw kong umiyak.
"Congratulations, students, you survived the first round of the game." Isang boses ng isang matandang babae ang um-echo sa buong paligid. It was the same voice earlier. The voice came from the large speakers on the room. Parang recorded na parang nasa panel room ng school.
"So, we are moving on to the next round." Biglang umingay sa paligid. Alam kong hindi pa sa nangyari roon sa classroom nagtatapos 'to. Alam kong mayroon pa, pero natatakot na ako.
They're talking differently. May nagtatanong, may natataranta at may umiiyak na.
Round two? Laro ba 'to para sa kanila? Laro ba 'to kung may namamatay?
Mababawasan na naman ba kami?
I looked around, si Marie at si Patrick lang ang nakita ko.
"Sina Gio?" I asked Marie.
"Hindi ko alam. Sabi nila may titingnan lang daw sila." Tiningnan ko pang muli ang paligid at wala ni anino nina Gio ang nakita ko.
Nasaan sila?
"Okay! Since we are here in the theatre room, we have prepared different princesses and prince costumes in the fitting room. You may go there now and pick up one!"
Nagsimula na silang magsipuntahan sa fitting room, nagpa-iwan na muna kami dahil paniguradong magkaka-stampede pa if ever mag-agawan sila sa mga damit or baka nandoon na 'yong panganib.
Nang isa-isa na silang magsilabasan, pumasok na kami ni Marie at may dalawang damit na pambabae ang natira.
Isang damit ni Snow White at isang damit ni Belle. I let Marie choose first. In this game, wala na dapat arte-arte pa.
She chose the yellow dress kaya kinuha ko na ang white and blue na damit ni Snow White. I even checked it first kung may something pero wala naman.
Paglabas namin, nandoon na sina Gio at Christian, may dala na rin silang pang prince na costume. 'Yong ibang estudyante, nakadamit na.
They are left with no choice kung 'di ang sumunod sa sinabi no'ng babae.
But what caught my attention is the white boxes scattered everywhere in the room.
Wala kasi 'yon kanina. So, ibig sabihin ba no'n may kasama kaming tao rito sa loob?
Tiningnan ko si Gio. Kausap niya ngayon si Christian.
Are they planning something or what?
Gosh! I'm getting paranoid.
"And the princes and princesses are all ready." Mukhang recorded nga ang boses na 'yon. Hindi pa kasi kami nakakapagbihis nina Marie. May mga estudyante pa ring mga nakayupyop sa paligid at yakap-yakap 'yong mga costume na dala nila.
Bago pa may mangyari ay isinuot ko na ang Snow White dress na dala ko, gano'n din si Marie. Nahagip pa ng mata kong nagbihis na rin sina Gio.
"There are white boxes everywhere. To be able to proceed to the next level, you must open one box. Can the oldest student come here in front and open one?" Napako ang tingin ko sa puting kahon sa una. Isang lalaking Grade 12 student ang naglakas loob na pumunta roon.
Pero bago pa man siya makalapit sa box, bigla na lang itong nagkapira-piraso. Napatakip ako ng bibig sa nasaksihan.
This is insane.
Napako ang paa ko sa kinakatayuan ko. Hindi ko alam ang gagawin ko.
Hindi ako makagalaw sa gulat.
Bigla na lang may pumatak na luha sa mga mata ko.
Ang ilan sa mga estudyante ay nag-panic at nagsitakbuhan sa kung saan pero bigla rin silang nagkandapira-piraso na para bang dinaanan sila ng maraming kutsilyo.
Lahat kami ay na-stucked sa mga pwesto namin.
Parang isang galaw lamang namin ay magkakapira-piraso na rin kami.
All I need is to reach one box and I'm done.
Kahit paghinga ay kontrol na kontrol ko. Medyo nanginginig pa nga 'yong katawan ko pero kakayanin naman.
Hindi ko alam kung ano 'yong weapon na nakapatay sa mga ibang estudyante. Delikado kung isa itong invisible aerial weapon, kasi kahit anong pag-iingat namin, mamamatay at mamamatay kami.
But one thing answered my question.
Sa may stage kasi ay may ilaw at may kumislap na kung ano sa tapat no'n.
It's a piece of thread.
Tiningnan ko yung katawan ng mga nagsimatay kong kasama. Masakit man sa mata, puso at sikmura ay tiningnan ko ito nang mabuti.
Hindi ako matalino pero may common sense naman ako kahit papaano.
The way every part of the body was cut, malaki ang chance na isa ngang sinulid ang dahilan nito.
The f*ck!
Nanginginig na talaga ang buong katawan ko.
Napatingin ako kay Gio. He looks calm pero nanginginig rin ang mga kamay niya, same as Patrick and Christian.
Nang dumako ang tingin ko kay Marie, nakaka-utay-utay na ito ng lakad. How lucky.
But what really stopped me is the fact na halos kalahati sa amin ay namatay na. Umaagos na ang dugo sa buong paligid at nagkalat ang piraso ng katawan nila.
"Sh*t." Napatingin ako kay Gio. Nadaplisan siya sa may braso at nagkaroon ng manipis na hiwa sa sleeve ng suot niyang prince costume.
Costume?
I looked at my dress. Hinawakan ko ito nang mariin and I waved it slowly sa may harap at nagkaroon ito ng maliliit na hiwa.
I waved it to my left at nagkaroon din ito ng hiwa. I waved it again this time to my right and to my relief, walang nangyari.
I deeply sighed.
Tumingin ako sa white box na nasa pinakagitna ng stage.
That's my box.
Related chapters
Game of Death   Chapter 3
Sirang-sira na ang damit ko. Pero what's good is ilang metro na lang ang layo ko sa puting box. Konting-konti na lang.Sina Marie ay malapit na rin sa kani-kanilang kahon. Pero ang mas pinaka-napuruhan sa amin ay si Christian, malalim ang hiwang natamo niya sa kanyang braso.Marami-rami na rin ang sugat ko sa iba't-ibang parte ng katawan ko pero kaya ko pa. Kakayanin ko pa.Thirty na lang kaming buhay. Mahigit forty kami kaninang lahat. Dahil sa panic ng ilan ay nagsi-takbuhan sila kaya nama'y nahati ang katawan nila ng mga invisible threads sa paligid.
Game of Death   Chapter 4
I felt someone tapping me on my cheeks. I opened my eyes and saw Marie's worried face."Thanks, God, you're awake now, Fiona! Kaya mo bang tumayo?" Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Hindi na ako nahihilo pero ramdam ko pa rin ang paghapdi ng mga sugat ko."Bakit wala ka ng sugat?" tanong ko nang makita kong napaka-ayos na ng kalagayan ni Marie.Her wounds were all gone. Naka-PE uniform na rin siya. All fresh!"
Game of Death   Chapter 5
Takot.Takot ang unang naramdaman ko nang may pumasok na isang metallic na tao na may hawak na silver circular blades sa kanang kamay.Pure silver ang kulay nito buong katawan. Wala itong buhok pero may face features tulad ng mata. Silver din ang bibig nito at ilong.Babae ito base na rin sa umbok sa may dibdib. Pero hindi siya tao.Isa siyang robot.
Game of Death   Chapter 6
[Marie's POV] Medyo late na akong pumasok ngayong araw. Ewan pero dama ko nang may mangyayaring hindi maganda dahil kagabi pa ako hindi mapakali. Pagpasok ko sa classroom, the first thing that caught my attention was the different colors ng mga upuan at ang babaeng naka-Kimono na nagsasalita sa may harapan. Inilibot ko ang paningin ko at nakita kong tatlo na lang ang vacant seat. Ang kulay dark violet na upuan na nasa likuran at ang black sa may unahan. Pero napili kong umupo sa yellow green chair. Palapit na ako sa upuan pero ang tingin ko ay nasa aming class president — ang aking long time crush, si Gio. Uupo na sana ako ng biglang may tumulak sa akin dahilan para masubsob ako sa sahig na siyang tinawanan ng mga kaklase ko. Nakayuko lamang ako ng biglang may nakita akong nakalahad na palad sa harapan ko. Tumingala ako at bumungad sa
Game of Death   Chapter 7
Next area is the school's cafeteria. I looked at my watch at ang oras 11:30 na ng tanghali.Bigla akong nakaramdam ng gutom.The robot didn't explode. Pero bigla namang nabalot ng usok ang buong gymnasium paglabas na paglabas naming kinse.Oo. Kinse na lang kami."Students, you may now take your lunch. The next round will be on one pm."Kahit nasa labas na kami ay malakas pa rin ang dinig ko sa nagsalita. It turned out na may mga speakers pala sa mga gilid-gilid.Talagang handang-handa ang school para sa larong ito. Nagawa pa nilang mag-set up ng ganito.Isa isa na silang nagsideretsuhan sa school cafeteria. Paniguradong iisa lang ang nararamdaman namin ngayon - gutom.Kaya nama'y sumunod na rin ako. Magkakasama sina Gio, Patrick, Christian at Marie kaya lumapit na rin ako sa kanila at nakiupo.Ka
Game of Death   Chapter 8
"Let's get in on," sabi ko pa at may pag-ayos pa ng manggas ng suot-suot kong snow white na costume na punit na punit na talaga. Ako na lang ang nakapalda sa aming labing-apat. Lahat sila mga naka-PE uniform na. Pero napatigil ako sa pagtakbo dahil sa gulat. Nakaupo ng ayos ang mga kasama ko sa cafeteria. Nakaayos ang mga upuan sa kung paano naka-arrange ang mga upuan sa classroom. Nando'n na sila lahat at ako na lang ang wala. Naglakad na ako nang mabilis at umupo sa tabi ng hindi ko kilalang lalaki. But what caught my attention is the familiar red button sa may desk ng upuan ko. Tumingin din ako sa katabi ko at meron ding mga pulang button. I even looked at my feet at parang bumalik ang kabang nawala na nang biglang makitang nakatali na naman ito katulad na katulad ng kung paano nakatali ang mga paa ko kanina. Tiningnan ko sina Marie at kasalukuyan na ring hindi maipaliwanag ang ekspres
Game of Death   Chapter 9
"There will be a change of venue for the next and last round..It will be on the school's ground at exactly 3PM."Nakaupo lang ako. Nakatulala. Tahimik.Walang gustong magsalita sa aming anim. Lahat kami'y pawang naubusan ng salitang sasabihin. Lahat kami ay hindi alam ang nangyari sa ibang mga kasama namin.Lahat sila ay patay na. Pawang mga duguan ang katawan na puno ng saksak.Katulad ng nangyari sa mga kaklase ko.Pero ano nga ba ang nangyari?Bakit kami buhay?"Bakit sila namatay?" wala sa sarili kong sambit na naging dahilan ng pagtingin nilang lima sa akin."Isa lang naman ang naisagot kong mali sa mga tanong, ssi C-Christian lang," dinig kong sabi ni Marie dahilan para mag-iiyak na naman siya.Alam kong masakit sa kanya ang katotohanang
Game of Death   Chapter 10
Ramdam kong may umaalog sa balikat ko pero wala pa ako sa wisyo magmulat at gumising. Masyado pa atang pagod ang katawan ko sa mga nangyari kaya pinili kong manatiling nakapikit at sumandal sa kung ano man 'tong sinasandalan ko."Gagawin ko ang lahat makalabas lang ng buhay sa paaralan na 'to," pakinig kong seryosong sabi ng lalaking katabi ko."Lalabas tayong anim ng buhay." Sa pagkakataong ito boses naman ng isang babae ang napakinggan ko.Napaisip ako. Makakaya ba naming lumabas na anim ng buhay?Paano kung ang labasan palabas sa paaralang ito ay ginawa para lamang sa isang tao?"Lalabas tayong anim ng buhay," rinig kong sabi uli ng katabi ko.Ilang segundong tumahimik at tanging naririnig ko na lamang ang kalampog sa paligid."Fiona, I know you're already awake." Bigla akong napaayos ng upo na
Latest chapter
Game of Death   Chapter 17
"Kumusta na po siya, Doc?" I heard a familiar voice.So, nasa ospital pala ako?Nakalabas na ako?"She's in a stable condition na, Sir. Magigising na siya ano mang oras.""Sige, Doc. Salamat po" I heard the sound of opening and closing of the door.The room was filled by silence. I tried to remember what happened to me at bakit nandito ako sa ospital.Doon na nag-flashback lahat ng nangyari sa Academy at ang pagkakabaril sa akin.Si Gio.I slowly opened my eyes. Bumungad sakin ang isang hospital room. Sa gilid ko ay may mga prutas and even flowers.Lumabas siguro si Daddy dahil wala akong kasama ngayon dito. Hinawakan ko ang tiyan ko dahil alam kong doon ako tinamaan ng baril.May mga bandages din ako sa may paa ko dahil sa mga small wounds. Nakaswero din ako maybe because of dehydrat
Game of Death   Chapter 16
Umalingawngaw sa paligid ang tunog ng mga wangwang ng padating na pulis."Daddy, mauna ka na sa cafeteria." Hinawakan ko ang balikat niya at nginitian ko siya."May gagawin pa ba kayo?" tanong nito na tinanguan ko naman. Napabuntong hininga ito at tinapik ako sa balikat. Bumaling ang tingin niya kay Gio at nginitian ito.Habang tinitingnan papalayo si Daddy ay mas lumakas naman ang tunog ng wangwang ng pulis.Andito na sila.Tumingin ako kay Gio na tahimik lang na nakasandal sa pader ng classroom. Malalim ang iniisip nito.Napatingin ito sa akin at bakas ang lungkot sa mga mata."Tara na, hanapin natin si mama mo." I tried to be calm. Kahit alam ko kung ano ang tumatakbo sa isip niya."Marahil, siya ang tumawag sa mga pulis." I saw how his jaw became tensed na tila nagpipigil ng nagbabadyang luha.
Game of Death   Chapter 15
Tahimik lang kaming tatlo nina Marie at Principal Kagami. Tanging ang mga putok lang ng baril galing sa cafeteria ang naririnig naming ingay.Sana ayos lang sila.Tiningnan ko si Principal Kagami, nakatulala sa kawalan."Makakauwi ba tayo?" pagsira ko sa katahimikan. Napagawi sa 'kin ang tingin nilang dalawa. Agad din namang nagbawi ng tingin si Marie at napabuntong hininga."Sa totoo lang..." Bakas sa mukha nito kung ano ang nais niyang sabihin."Hindi ko alam." I sighed."Si Princess!" napatayo kaming tatlo at nakita namin sina Patrick at Gio na buhat-buhat ang walang malay na si Princess.Kinuha naman agad ito ni Marie at inihiga sa tabi niya. Dumako ang tingin ko kay Gio."Si Drake?" nakita ko kung paano dumaan ang lungkot sa mga mata niya bago bumuntong hininga."Wala na siya." Napaupo na lan
Game of Death   Chapter 14
[Gio's]The robot is almost a meter away mula sa nawalan ng malay na si Fiona. Hindi ko alam kung nawalan ba ito ng malay o nakatulog sa sobrang pagod o bilis ng mga pangyayari.Sinubukan kong ihakbang ang kaliwang paa ko paatras.Sabay ng paghakbang ko ang paglingon ng robot sa gawi ko at hinakbang din nito ang paa papunta sa 'kin.Napasadahan pa ng tingin ko si Marie na pilit ginigising si Principal Kagami. Nakita ko rin ang pagpasok ni Patrick na may dala-dalang baseball bat.Akmang lalapitan ako ni Patrick ng sinenyasan ko siyang tumigil.I mouthed 'tubig'. Inihagis ko sa direksyon niya ang sling bag ni Fiona.Nakita ko kung paano niya halughugin ang bag at kumuha ng bote ng tubig.I tried to step backwards again thus making the robot step forwards.Humakbang naman ako paharap at humakbang pa rin ito palapit sa akin.Sinenyasan ko si Patrick na
Game of Death   Chapter 13
Naglalakad lang kaming tatlo sa may hallway. Nakahanda sa kung ano mang pwedeng mangyari. Kung meron man!"I think kailangan muna nating tulungan si Principal Kagami." I turned my gaze to Gio habang nakakunot ang noo. Sana ma-gets niyang nagtatanong ako kung bakit."I saw him being chased by two robots! 'Yong isa naka-school uniform at 'yong isa kasing edad ni Principal." I nodded. Inilabas ko sa bag ko ang botelyang color black. Nakita kong kinuha na rin ni Marie 'yong Berde at Pula."Ano 'yan?" I looked at Gio as he look down sa hawak kong bote."Malalaman mo rin mamaya. Mahirap i-explain," sabi ko na lang sabay kuha ng pulang bote kay Marie at inihagis ito sa kanya."Nasaan kaya si Sir Kagami?" I looked around and I saw no trace of our dear principal."Wait." I looked at Gio whose now in a serious mode. Maging si Marie na kanina pa nagta-tantrums ng
Game of Death   Chapter 12
[Gio's]"Oh, Gio? Papasok ka na ba?" tanong ni Papa sa akin pagkababa na pagkababa ko ng hagdan. Tinanguan ko lamang ito at dumiretso sa kusina at kumuha ng isang sandwich na nasa mesa."Your mom sent a letter last week 'di ba? Nabasa mo na ba?" He asked me kaya bigla akong napatigil. I never read her letters. It's just a waste of time and effort.I heard him sighed when I ignored his question at nagpatuloy sa paglalakad papunta sa kotse ko.Papasok na sana ako sa driver seat ng biglang patakbong lumapit si Papa at may inabot na isang malaking tumblr na may lamang tubig."What's this?" I asked. It's just out of the blue na bigla na lang siyang magpapadala ng tubig because in the first place I never brought one."Kakailanganin mo 'to anak. I also put some bottled water sa compartment. Parada mo kotse mo sa malapit sa may school ground." Confused but I tried to
Game of Death   Chapter 11
[Principal Kagami's] Noong isang buwan pa pinagmi-meetingan ng mga opisyal ng Nakamoto Academy ang plano nilang magsagawa ng student clearing. At noong isang buwan pa rin ako tumututol pero tila'y lahat sila'y nagpasilaw sa pera. Sino nga naman bang makakahindi sa milyon-milyong ibinibigay sa kanila ni Mr. Nakamoto? Money is a dangerous thing. Kaya nitong kontrolin ang lahat ng bagay. Kaya nitong paluhurin ang mga mahihina at kaya nitong palakasin pa ang mga malalakas. Money is just a piece of paper but its power is unmeasurable. Unang round pa lamang ng laro ay hindi ko na masikmura ang mga nangyayari. Ipinipikit ko na lamang ang mga mata ko, dahil isang kahibangan ang makita ang isang Principal na pinapanuod lamang ang walang awang pagpatay sa mga estudyante niya. Pero unang round pa lang ay nagplano na kami ni Mr. Yap. Galit si Mr. Yap lalo na nang makita niya mismo at mapanuod sa malaki
Game of Death   Chapter 10
Ramdam kong may umaalog sa balikat ko pero wala pa ako sa wisyo magmulat at gumising. Masyado pa atang pagod ang katawan ko sa mga nangyari kaya pinili kong manatiling nakapikit at sumandal sa kung ano man 'tong sinasandalan ko."Gagawin ko ang lahat makalabas lang ng buhay sa paaralan na 'to," pakinig kong seryosong sabi ng lalaking katabi ko."Lalabas tayong anim ng buhay." Sa pagkakataong ito boses naman ng isang babae ang napakinggan ko.Napaisip ako. Makakaya ba naming lumabas na anim ng buhay?Paano kung ang labasan palabas sa paaralang ito ay ginawa para lamang sa isang tao?"Lalabas tayong anim ng buhay," rinig kong sabi uli ng katabi ko.Ilang segundong tumahimik at tanging naririnig ko na lamang ang kalampog sa paligid."Fiona, I know you're already awake." Bigla akong napaayos ng upo na
Game of Death   Chapter 9
"There will be a change of venue for the next and last round..It will be on the school's ground at exactly 3PM."Nakaupo lang ako. Nakatulala. Tahimik.Walang gustong magsalita sa aming anim. Lahat kami'y pawang naubusan ng salitang sasabihin. Lahat kami ay hindi alam ang nangyari sa ibang mga kasama namin.Lahat sila ay patay na. Pawang mga duguan ang katawan na puno ng saksak.Katulad ng nangyari sa mga kaklase ko.Pero ano nga ba ang nangyari?Bakit kami buhay?"Bakit sila namatay?" wala sa sarili kong sambit na naging dahilan ng pagtingin nilang lima sa akin."Isa lang naman ang naisagot kong mali sa mga tanong, ssi C-Christian lang," dinig kong sabi ni Marie dahilan para mag-iiyak na naman siya.Alam kong masakit sa kanya ang katotohanang
