Hello, it's been 2 months since my last update. Babawi po ako, pasensya na po medyo busy sa student life huhu.
GRAYI can't believe Yuri was behind all this, siya ang dahilan ng lahat, the cold realization gnawed at my insides. Anger surged through my veins as I clenched my fists, my mind racing with thoughts of revenge. As I rose to my feet, determined to confront my sister and make her pay for her sins— natigilan akong bigla nang marinig ko ang nanginginig na boses ni Jessica. "G-Gray," Jessica called out, "something's wrong with my stomach."I turned to face her, my pregnant girlfriend, holding her belly— worried. Panic mingled with my anger, and I rushed to her side. "What is it, Jess?" I asked.She winced, gripping my arm for support. "I-I don't know, basta masakit siya. It feels like... like something's not right."Frustration and fear welled up within me. I knew I couldn't leave Jessica in this condition, yet the burning desire for justice against Yuri tugged at my conscience."Gray!" She exclaimed, her voice rising in pain. "I need you here with me."I took a deep breath, torn betwe
JESSICA.Napabalikwas ako nang maramdaman ko ang paggalaw ni Gray mula sa gilid ko, As he stirred, I feigned sleep, letting the sheets rustle subtly. Nagpanggap akong tulog, nanatili akong nakapikit at hindi gumagalaw. "Jessica, love, stay in bed. I have business to attend to," bulong niya at hinagkan ako sa pisngi. Maya-maya pa ay naulanigan ko ang mga yabag ni Grayson na patungo sa banyo ng kwarto niya.I let my breathing slow, suppressing any hint of awareness. His departure, however, didn't escape my senses. The faint creak of the bathroom door signaled his entrance. Nang umalis siya ay doon na ako kinutuban. Bumangon ako at tinungo ang pintuan ng banyo, hindi ito nakasarang maigi. I pressed my ear against the slightly ajar door, straining to catch every word that passed between Gray, at sa tingin ko kausap niya ngayon ang isa sa mga tauhan niya."Zamir, make sure Yuri pays for her betrayal," naulanigan ko ang malamig na tinig ni Gray, wala itong emosyon hidni tulad kagabi. "
GRAYSON I gazed upon Yuri, my half-sister, who had betrayed me. Yuri's eyes met mine, she is still defiant even in her battered state. She is just as ruthless as I am—someone not to be taken lightly. She's a formidable force, a person who demands attention and respect. Her actions speak louder than words, proving she's a force to be reckoned with, much like myself. She is not merely a player; she's a mastermind, orchestrating her moves with a deadly elegance.Yuri's motives remain shrouded in mystery for me, it remained an elusive puzzle. Hindi ko pa rin maintindihan kung ano ang rason ni Yuri para gawin ang karumal-dumal na bagay na 'yon sa Mama ko.Pinaliligiran siya nina Janus, Ely, TJ, at ng iba pa, hinihintayang signal ko para ituloy nila ang nasimulan. Pikit na ang isang mata ni Yuri, dugo na rin ang tumutulo sa noo niya at hindi na pawis."Boss," sambit ni Janus habang pinatutunogang buko ng kanyang mga daliri. "Just say the word, and we'll make her regret every damn thin
JESSICA Halos gabi na, wala nang araw sa langit, madilim na ang paligid pero si Gray... hanggang ngayon ay wala pa. Hindi ko maalis sa akin ang mag-alala. kung nadaan na ba siya at kung ano na ba ang ginagawa niya. Ilang beses ko na siyang sinusubukan na tawagan o i-message pero wala, wala siyang sagot. "Jessica, my dear," si Señora Diana, lumapit siya sa akin, may dala siyang isang basong gatas. "Kanina pa kita hinahanap sa loob, nandito ka lang pala. Anong ginagawa mo rito? Bakit nasa labas ka, hija?""Hinhintay ko lang po si Gray," sagot ko. "Hija, napakalamig dito sa labas. You and the baby should be inside," nag-aalalang sambit niya."I just wanted some fresh air," aniko. Naramdaman ko ang pangingilid ng luha ko sa hindi ko malaman na dahilan. "Is everything alright, Jessica?" she inquired, as settled into the chair next to mine, I glanced at the mansion, as if searching for answers among its ornate details. "I don't know, Something feels off..." "Gray us a busy man, J
JESSICA Halos gabi na, wala nang araw sa langit, madilim na ang paligid pero si Gray... hanggang ngayon ay wala pa. Hindi ko maalis sa akin ang mag-alala. kung nadaan na ba siya at kung ano na ba ang ginagawa niya. Ilang beses ko na siyang sinusubukan na tawagan o i-message pero wala, wala siyang sagot. "Jessica, my dear," si Señora Diana, lumapit siya sa akin, may dala siyang isang basong gatas. "Kanina pa kita hinahanap sa loob, nandito ka lang pala. Anong ginagawa mo rito? Bakit nasa labas ka, hija?""Hinhintay ko lang po si Gray," sagot ko. "Hija, napakalamig dito sa labas. You and the baby should be inside," nag-aalalang sambit niya."I just wanted some fresh air," aniko. Naramdaman ko ang pangingilid ng luha ko sa hindi ko malaman na dahilan. "Is everything alright, Jessica?" she inquired, as settled into the chair next to mine, I glanced at the mansion, as if searching for answers among its ornate details. "I don't know, Something feels off..." "Gray us a busy man, J
GRAYThe chapel's air felt heavy as Jessica and I walked in, eyes shifting towards the mournful gathering. My family, Señora Diana sat solemnly, Enrico with his wife and kids, Angela beside her secretary Chami, and my niece and nephew, Luigi and Nashi. But Melody, Yuri's daughter, was kneeling by the coffin, tears streaming down her face. Depite of it, I feel nothing."Sit down, Jess," I whispered, guiding her to a seat. Behind Señora Diana and Angela.I took my place beside her, eyes scanning the room. Yuri's betrayal echoed in my mind; the pain, the anger. But today, I wore the mask of grief, concealing the truth that only I and Jessica shared."Gray," sambit ni Señora Dianan nang lingonin niya ako. "Wala na ang ate mo.""Opo, señora," tipid kong wika. "Hindi ko akalain na magagawa ni Marco 'yon kay Yuri," saad ni Enrico. "Napakasama niyang tao, ipinagkatiwalaan natin siya tapos ganito lang ang isusukli niya.""Enrico, puwede bang manahimik ka na? Marco is already in jail, let the
GRAY The chapel's air felt heavy as Jessica and I walked in, eyes shifting towards the mournful gathering. My family, Señora Diana sat solemnly, Enrico with his wife and kids, Angela beside her secretary Chami, and my niece and nephew, Luigi and Nashi. But Melody, Yuri's daughter, was kneeling by the coffin, tears streaming down her face. Depite of it, I feel nothing. "Sit down, Jess," I whispered, guiding her to a seat. Behind Señora Diana and Angela. I took my place beside her, eyes scanning the room. Yuri's betrayal echoed in my mind; the pain, the anger. But today, I wore the mask of grief, concealing the truth that only I and Jessica shared. "Gray," sambit ni Señora Dianan nang lingonin niya ako. "Wala na ang ate mo." "Opo, señora," tipid kong wika. "Hindi ko akalain na magagawa ni Marco 'yon kay Yuri," saad ni Enrico. "Napakasama niyang tao, ipinagkatiwalaan natin siya tapos ganito lang ang isusukli niya." "Enrico, puwede bang manahimik ka na? Marco is already in jail, l
GRAYSONTinapos ko lang ang isang linggong burol at libing ni Yuri para walang masabi sa akin ang pamilya ko. Sinubukan ko naman na pagluksaan ang kapatid ko, sadyanh hindi ko lang talaga maramdaman na kaluksa-luksa siya. Nasusuklam ako sa ginawa niya, her reason is not justifiable. Surrounded by the whispers of mourning, I couldn't muster an ounce of emotion. No sadness, no remorse. Just emptiness. Yuri's burial was done— swift, like a chapter closed in a book I never wanted to read. Naroon ako, oo, pero hindi para makiramay kung'di para kamuhian siya kahit na bangkay na siya, and sooner ay madedecompose na tulad sa ginawa niya sa mama ko at kay Grace. Ni hindi ko matignan ang walang buhay niyang katawan.She deserves it.Buhay ang kinuha niya kaya buhay niya rin ang siningil ko. Killing my sister was just business, a harsh reality I had accepted. The numbness had become a loyal companion, shielding me from the ghosts of my past. The Fœdus affiliation demanded a certain indiffere