31

JESSICA

Ang liwanag ng umaga ay nasala sa mga kurtina, na nagliliwanag sa silid. Umaga na pero gising na gising pa rin ang diwa ko. Nakatulog na ako saglit, mga isa o dalawang oras ngunit ang pag-aalala ko kay Grayson ay patuloy akong hinihila pabalik sa kamalayan. On the other hand, Grayson js sleeping peacefully on the bed.

Habang nakaupo ako sa tabi ng kanyang higaan, hindi ko maiwasan na balikan ang mga pangyayari kagabi— 'yong nakita kong dalamhati sa mga mata niya, ang kahinaan na ipinakita niya nang umuwi siyang sugatan at pagod. Ito ay side ni Grayson na kakaunti lamang ang nakasaksi, at nag-iwan ito ng hindi maalis na marka sa puso ko.

Grayson stirred slightly in his sleep, and I leaned closer to check his temperature. Bumaba na ang lagnat niya ngunit may sinay-sinat pa rin . I sighed, knowing that he needed proper medical attention, but convincing him to go to the hospital was going to be a challenge.

Matigas ang ulo niya kahit noon pa.

"You should rest," ani Grayson