“Isang hakbang na lang,” sabi niya sa sarili, ang tinig niya ay puno ng determinasyon. “Kapag natapos na ito, ako na. Si Drake lang ang magiging akin.”Ang mga mata ni Ruby ay puno ng galit, at habang iniisip ang bawat detalye ng plano, ang kanyang konsensya ay unti-unting lumilipad sa dilim. Hindi na siya makaramdam ng awa. Ang tanging layunin niya ay makuha si Drake, at handa siyang gawin ang anumang kinakailangan. Ang kanyang galit at pagkatalo ay naging gabay sa kanya, at sa pagnanais na muling magkaroon ng kontrol, niyakap niya ang plano ng walang pag-aalinlangan.Tinutok ni Ruby ang kanyang tingin sa lahat ng aspeto ng kanyang plano. Hindi siya magpapakita ng kahinaan. Ang bawat hakbang ay minanipula, at ang bawat detalye ay pinlano nang maayos. Isang malaking sakripisyo para kay Dianne, ngunit isang panalo para kay Ruby—iyan ang tanging inisip niya.Ang lalaki na kanyang kinontak upang tumulong ay patuloy na nagbibigay ng impormasyon tungkol sa mga galaw ni Dianne. “Magiging ma
Sa kabilang banda, habang masaya si Dianne at Drake sa kanilang bagong simula, unti-unti namang umuusad ang madilim na plano ni Ruby. Ang mga taong hinire niya ay nagsimula nang magplano ng eksaktong detalye ng pagkidnap kay Dianne. Sa isang madilim na silid na puno ng usok ng sigarilyo at amoy ng lumang kahoy, nagtipon ang grupo ng mga bayarang tauhan ni Ruby, handang isakatuparan ang anuman para sa tamang halaga.“Dapat eksakto ang kilos natin. Walang sablay,” sabi ng lider ng grupo, isang lalaking may malaking peklat sa kaliwang pisngi, habang pinapakita ang blueprint ng lugar kung saan kadalasang dumadaan si Dianne at Drake.“Siguraduhin nating malinis ang trabaho. Hindi pwedeng malaman kung sino ang nasa likod nito,” dagdag pa niya, kasabay ng malamig na tingin sa bawat isa sa mga kasama niya. Ang mga tauhan niya’y tahimik na nakikinig, ngunit halata sa mga mata nila ang kawalan ng alinlangan sa gagawin. Isa lamang itong "negosyo" para sa kanila.“Paano kung lumaban siya?” tanong
Habang ang mga araw ay dumadaan, ang buhay ni Dianne at Drake ay puno ng pagmamahal at kaligayahan. Isang simpleng buhay na puno ng pag-aalaga at pagmamahal sa kanilang anak na si Elise. Ngunit sa kabila ng kanilang tahimik na buhay, may madilim na anino na palihim na lumalapit.Isang hapon, habang naglalaro si Elise sa garden, magkahawak kamay sina Dianne at Drake, nag-uusap at nagpaplano ng kanilang hinaharap. Ang saya ng mga sandaling iyon ay hindi nila alam na malapit na silang madurog ng isang kasamaan.“Alam mo, Drake, hindi ko na kayang isipin pa ang mga nangyari sa nakaraan,” sabi ni Dianne habang pinapanood ang anak na masaya. “Minsan, naiisip ko kung magiging ganito pa rin tayo, walang sagabal, walang mga takot.”Ngumiti si Dianne at napayakap kay Drake, ang puso niya’y puno ng pasasalamat at pagmamahal. “Alam ko, Drake,” sagot niya habang dahan-dahang tinatapik ang likod nito. “Tama ka. Lahat ng ito, ginagawa natin para kay Elise. Para sa pamilya natin. Kaya’t hindi ko na m
“Ha! Ganyan ba ang tingin mo sa akin, Drake? Tanging si Dianne lang ang kaya mong mahalin?” Sumabog ang galit sa bawat salita ni Ruby. “Hindi mo ba nakikita? Pinilit kong gawin ang lahat para sa iyo, Drake. Pinilit kong patunayan na kaya ko, na ako ang tamang babae para sa'yo. Pero ikaw... ikaw ay bulag sa mga sakripisyo ko. At ang masakit, hindi ka pa rin natuto na ang pagmamahal ko sa’yo ay hindi isang laro! Hindi ko kaya na ikaw ang maging maligaya sa iba!”Tumapik si Drake sa balikat ni Dianne, na nakatayo sa kanyang tabi, at tinitigan si Ruby ng malalim na mata. “Hindi ko kayang pahirapan ang puso mo, Ruby. Hindi ko kayang ipagpatuloy ang galit na ito. Pinili ko na ang landas na ito kasama si Dianne. Kung hindi mo kayang tanggapin ito, wala na akong magagawa.”Si Ruby ay huminga nang malalim, ang mga mata ay tila naglalabas ng apoy. “Bakit, Drake? Bakit si Dianne na lang? Hindi mo ba ako minahal kahit kaunti? Ano bang kulang sa akin na wala siya? Kung alam mo lang kung gaano ko p
Sa kabila ng mga pangakong binitiwan ni Drake, nanatili pa rin ang kaba sa dibdib ni Dianne. Alam niya sa kanyang puso na hindi basta-basta titigil si Ruby. Ang sinabi nito—puno ng galit at determinasyon—ay paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan.Habang mahimbing na natutulog si Elise sa kanyang kuna, tahimik na nag-usap sina Dianne at Drake sa sala. Hawak ni Dianne ang isang tasa ng mainit na tsaa, ngunit hindi iyon sapat upang palamigin ang tensyon sa kanyang pakiramdam."Drake," panimula ni Dianne, "hindi ko alam kung bakit hindi ko maalis sa isip ko si Ruby. Ramdam ko, may mas malalim siyang binabalak. Hindi ito basta selos lang. Parang... parang may panganib na paparating."Napabuntong-hininga si Drake, pinipilit na panatilihin ang pagiging kalmado. "Alam ko, Dianne. Naiintindihan ko ang nararamdaman mo. Pero hindi natin hahayaang guluhin niya ang buhay natin. Magiging maingat tayo. Magpapalakas tayo ng seguridad sa bahay. At kung kinakailangan, hihingi tayo ng tulong mula sa
“Maghintay kayo,” muling sabi ni Ruby sa sarili habang tumatayo, pilit pinapakalma ang nagngangalit na emosyon sa kanyang dibdib. Ang desisyon niyang maghintay ay pansamantala lamang—isang paraan upang pag-isipan ang susunod na hakbang, mas maingat at mas tiyak. Ngunit sa ilalim ng lahat ng ito, alam niyang hindi pa tapos ang laban niya.Lumapit siya sa salamin, tinitingnan ang sariling repleksyon na puno ng galit at pagkadesperado. “Hindi ko pwedeng pabayaan na maging masaya sila habang ako’y nagdurusa,” bulong niya, ang kanyang mga mata’y punong-puno ng determinasyon. “Kapag nawala si Dianne, lahat ng ito ay matatapos. Si Drake at Elise ay magiging akin.”Habang naglalakad papunta sa kanyang mesa, kinuha niya ang isang notepad at sinimulan ang bagong plano. Mas tiyak, mas madugo, mas walang kapatawaran. Ang kunsensiyang nagpahinto sa kanya kanina ay unti-unting naglalaho sa gitna ng kanyang kagustuhang makuha ang lahat ng ninanais.“Dapat wala nang sagabal,” aniya habang nagsusulat
Habang papalabas na ang pamilya nina Drake mula sa ospital, maingat na tumayo ang isa sa mga tauhan sa likod ng isang sasakyan. Sinubukan niyang kumuha ng mas magandang anggulo para masundan ang kilos ng mag-anak.Samantala, si Dianne ay nananatiling alerto. Habang karga si Elise, naramdaman niyang tila may mga matang nakamasid sa kanila. Naglakad siya nang mas malapit kay Drake, hawak ang kanyang braso. “Mahal, parang may kakaiba. Parang may nakatingin sa atin,” bulong niya.Tumigil si Drake at tumingin sa paligid, ngunit hindi niya nakita ang mga tauhang nagtatago sa malalayong sulok. “Relax, Dianne. Walang masama. Marami lang tao dahil weekend ngayon. Siguro nai-stress ka lang.”Ngunit hindi mapakali si Dianne. Ang kanyang puso ay tila nagpapahiwatig ng panganib na hindi niya maipaliwanag.“Boss, papalapit na sila sa parking lot,” sabi ng isa sa mga tauhan sa radyo.“Maghintay pa. Gusto kong tiyakin na walang makakaharang sa atin,” sagot ng lider habang pinipisil ang kanyang baril
Habang patuloy ang takas ng pamilya, ang grupo ni Ruby ay muling nagtipon para planuhin ang kanilang susunod na hakbang.“Hindi tayo pwedeng magkamali sa susunod,” sabi ng lider, mariing tinitigan ang kanyang mga tauhan. “Kapag nagkaroon tayo ng pagkakataon, hindi na tayo magdadalawang-isip.”Sa kabila ng tila tahimik na sandaling ito, ang panganib ay patuloy na nagkukubli, unti-unting sumasakop sa masayang mundo nina Drake at Dianne. Ang galit ni Ruby ay tila apoy na naghihintay lamang ng tamang oras upang magliyab. Sa bawat sandaling lumilipas, mas lumalapit ang bangin na maaaring magpabago sa kanilang buhay nang tuluyan.Pagkarating sa bahay nina Drake, sinimulan nilang ipatupad ang mas maingat na seguridad. “Mahal, maglagay tayo ng CCTV sa paligid ng bahay at siguraduhin nating naka-lock lahat ng pinto at bintana, lalo na kapag gabi,” sabi ni Dianne habang nagpapahinga sa sala kasama si Elise. “Gagawin ko 'yan. Huwag kang mag-alala, mahal. Hindi tayo pababayaan ng Diyos, at hindi
Sa wakas, bumitaw si Ruby sa kanyang galit. Tumango siya nang mahina, tila tanggap na ang kanyang pagkatalo—ang hindi nila alam pumunta sa gilid si ruby at tinutok ang baril sa kanyang sentido"Drake kung hindi ka mapasakin mas mabuti pang mawala na ako sa mundo hindi ko kaya makitakang may kasamang iba!"umiiyak na sabi ni ruby habang nanginginig na kamay nakahawak sa baril"mahal na mahal kita drake pinilit ko magmoveon noong pinili mo si tiffany sa akin at yang punyetang dianne ang pinalit mo sa akin na naman!"Biglang nanlaki ang mga mata ni Drake nang makita si Ruby na nakatayo sa gilid, hawak ang baril na nakatutok sa kanyang sentido."Ruby, bitawan mo 'yan!" sigaw ni Drake, ang boses niya ay puno ng pag-aalala at takot.Si Dianne naman ay natigilan, ang puso niya ay kumakabog habang pinipigilan ang sarili na lumapit. "Ruby, hindi ito ang sagot. Hindi mo kailangang gawin 'yan," pakiusap niya, ang boses ay nanginginig.Nanginginig ang kamay ni Ruby, ang kanyang mukha ay basang-basa
Ang mga salitang iyon ay tila nagpagulo lalo kay Ruby. Hinila niya ang braso ni Dianne at tinulak ito, "Punyeta ka! Babae ka! Inagaw mo sa akin si Drake! Hindi tayo aabot sa ganito kung nakinig ka sa akin na layuan mo si Drake! Akin lang siya!"Halos napadausdos si Dianne sa sahig matapos siyang itulak ni Ruby. Ramdam niya ang kirot sa kanyang braso, pero mas masakit ang mga salitang binitawan nito. Tumayo siya nang marahan, tinignan si Ruby na punong-puno ng galit at desperasyon."Ruby," sabi ni Dianne, ang boses niya'y kalmado ngunit mariin, "hindi ko kailanman inagaw si Drake sa'yo. Hindi mo siya pag-aari. Hindi ang pagmamahal ng isang tao ang isang bagay na puwede mong angkinin o pilitin."Nanginginig si Ruby sa galit. Lumapit ito kay Dianne, hawak ang balikat nito nang mahigpit. "Punyeta ka! Hindi mo naiintindihan! Sinira mo ang lahat ng plano ko! Si Drake dapat ang magbibigay sa akin ng buhay na para sa akin—ang buhay na deserve ko!"Pilit na kumawala si Dianne mula sa mahigpit
Habang minamasdan ni Drake ang tracker sa kanyang tablet, biglang nawala ang signal. "Ano 'to?" galit niyang tanong sa sarili. Mabilis niyang tinawagan ang kanyang mga tauhan. "Sir, nawawala ang tracker! Mukhang natanggal ng mga kumidnap kay Ma'am Dianne," ulat ng kanyang bantay. Mabilis na sumiklab ang galit ni Drake. "Incompetence! Paano nangyari 'yon? Alamin niyo ang posisyon nila ngayon din!" "Sir, sinusubukan naming i-trace ang ruta nila gamit ang ibang surveillance. Bigyan niyo kami ng ilang minuto," sagot ng tauhan, halata ang kaba sa boses. Pero wala nang pasensya si Drake. Tumigil siya saglit sa gilid ng kalsada, hinihigpitan ang hawak sa manibela. Alam niyang lumalamang na ang mga tauhan ni Ruby at si Dianne ay nasa panganib. "Ruby, kung akala mo mananalo ka, nagkakamali ka," bulong niya habang muling umaandar ang kanyang sasakyan, ang galit at determinasyon ay tila apoy na lumalamon sa kanya.Samantala, sa loob ng warehouseDahan-dahang bumukas ang pinto ng isang
Napansin iyon ng tauhan ni Ruby na nakaupo sa harapan. Agad itong bumaling sa kanya, ang mga mata ay galit at mapanganib. “May balak ka pang lumaban, ha?!” sigaw nito habang mabilis na nilapitan si Dianne. Sa galit, sinampal nito si Dianne nang malakas, dahilan upang mapangiwi siya sa sakit.“Huwag ka nang magmatigas!” dagdag ng lalaki, ang boses ay puno ng pananakot. “Huwag ka magmadali, malapit na tayo sa katapusan mo!”Hindi umimik si Dianne, ngunit ang galit sa kanyang puso ay lalong lumaki. Sa kabila ng sakit at takot, pinilit niyang magpakatatag. Alam niyang hindi siya pwedeng sumuko. Pilit niyang itinatago ang bakal na nasa kanyang kamay, naghihintay ng tamang pagkakataon.“Ang tapang mo,” muling sabi ng lalaki. “Pero tingnan natin kung gaano katibay ang loob mo kapag nasa harapan ka na ni Ma’am Ruby.”Sa kabila ng mga salita nito, hindi pinakawalan ni Dianne ang bakal sa kanyang kamay. Ang kanyang puso ay malakas na tumitibok, ngunit ang kanyang isip ay malinaw: kailangang mak
Habang nasa daan papunta sa Davao Municipal Hospital, magkahalong kaba at pag-asa ang nararamdaman nina Dianne at Drake. Si Dianne ay tahimik na nakatingin sa labas ng bintana habang mahigpit ang hawak ni Drake sa manibela. Nang makarating sila sa ospital, maingat nilang binaba si Pedro na dinala agad ng mga nurse sa emergency room. Nakaluwag ng kaunti ang pakiramdam ni Dianne nang masigurong maasikaso ang kanyang ama."Mahal, sigurado ka bang magiging okay si Papa dito?" tanong ni Dianne, ang boses ay puno ng alalahanin."May mga tao akong iniwan dito para magbantay," sagot ni Drake habang hinahaplos ang likod ng asawa. "Hindi natin pwedeng pabayaan si Elise, kaya kailangan na nating umalis. Mas ligtas tayo kung hindi tayo magtatagal sa iisang lugar."Napilitan si Dianne na sumunod, bagama’t mabigat ang kanyang puso. Nang makalabas sila ng ospital, sumakay sila agad sa sasakyan. Si Drake ay tumingin sa rearview mirror, binabantayan kung may mga sasakyan o taong kahina-hinala.Habang
Habang nakaupo si Dianne sa gilid ng kama ng kanyang ama, mahigpit niyang hinawakan ang kamay nito. Ang bawat hibla ng kanyang puso ay nagdarasal na gumaling si Pedro sa lalong madaling panahon. Sa likod niya, si Drake ay nananatiling alerto, ang kanyang mga mata ay hindi nagpapahinga sa pagmamasid sa bawat galaw sa paligid ng ospital."Dianne," bulong ni Drake, ang boses ay puno ng pag-aalala ngunit mahinahon. "Alam kong mahalaga si Papa Pedro sa'yo, pero kailangan nating maging handa. Hindi tayo pwedeng magpakampante. Nandito ako para sa'yo, pero kailangan mo rin akong tulungan na panatilihin tayong ligtas."Napatingin si Dianne sa kanyang asawa, ang mga mata ay puno ng emosyon. "Drake, naiintindihan ko. Pero sa sandaling ito, ang gusto ko lang ay maramdaman ni Papa na hindi siya nag-iisa. Naiintindihan ko ang panganib, pero hindi ko pwedeng pabayaan ang pamilya ko."Bago pa man makasagot si Drake, biglang tumunog ang telepono nito. Mabilis niya itong sinagot, at sa kabilang linya a
Habang si Drake ay nakatayo sa labas ng ospital, pinapanood niya ang bawat galaw ng mga tao sa paligid. Sa kabila ng tila normal na araw, ang kanyang kutob ay mas lalong nagiging mabigat. Ang bawat tunog ng pintuan, bawat yabag ng tao, at kahit ang mahinang ingay ng mga sasakyan sa paradahan ay tila may dalang babala."Sir," tumawag ang isa sa kanyang mga tauhan mula sa earpiece. "May gumalaw sa loob ng kahina-hinalang sasakyan. Isang lalaki ang bumaba at naglakad papunta sa harap ng ospital. Nasa paligid niya ang dalawa pang kasamahan, pero nanatili sila sa loob ng sasakyan."Agad na naging mas alerto si Drake. "Huwag kayong kikilos hangga't hindi kinakailangan. Manatili kayong nakaantabay, pero siguraduhin ninyong hindi sila lalapit sa entrance.""Roger that, Sir," sagot ng tauhan.Sa kabila ng kanyang tahimik na panlabas na kilos, si Drake ay nakikipaglaban sa loob. Ang ideya na nasa panganib si Dianne at ang kanyang pamilya ay nagpapabigat sa kanyang dibdib. Ngunit kailangan niyan
Isang tahimik na umaga sa mansyon nina Dianne at Drake nang biglang tumunog ang telepono. Tumigil si Dianne sa pag-aasikaso kay Elise, at agad na sinagot ang tawag. Ang tinig mula sa kabilang linya ay nagdala ng matinding kaba sa kanyang puso.“Dianne, anak…” basag ang tinig ng kanyang ina, si Lena. “Ang tatay mo... naaksidente sa bukid. Ang traktora, muntikan na siyang lamunin ng gulong!”Natigilan si Dianne, nanginginig ang mga kamay habang pilit pinoproseso ang narinig. Napalitan ng alala ang kanyang mukha at agad siyang tumayo.“Drake!” sigaw niya, nanginginig ang tinig at halatang nag-aalala. “Naaksidente si Papa! Kailangan natin siyang makita ngayon din!”Agad na tumayo si Drake mula sa kanyang inuupuan. Kita sa kanyang mukha ang pag-aalala, ngunit pinilit niyang manatiling kalmado. Lumapit siya kay Dianne at hinawakan ang kanyang mga balikat. “Mahal, huminahon ka muna. Tatawag ako sa mga bantay natin. Sisiguraduhin nating ligtas ang lahat bago tayo umalis.”Ngunit umiling si Di
Sa mga sumunod na araw, patuloy na nagbabantay ang mga tauhan ni Ruby, ngunit ang pamilya nina Dianne at Drake ay mas naging alerto. Tinututukan ni Drake ang bawat galaw ng kanilang mga bantay at sigurado siyang walang makakalapit sa kanilang tahanan nang hindi nila alam.Isang araw, habang naglalakad si Dianne at Drake sa paligid ng bahay, napansin ni Dianne ang isang lalaki na mabilis na dumaan sa kanilang kalsada. “Drake,” tawag ni Dianne nang mapansin ang lalaki. "Parang may nakita akong hindi pamilyar na tao na dumaan."Tinutok ni Drake ang kanyang mata sa direksyon na tinutukoy ni Dianne. "Mahal, sigurado kang hindi lang iyon ang nagmamasid sa atin? Wala na yatang nakalusot sa atin," sagot ni Drake habang pinapakita ang kanyang mga mata na puno ng pag-aalala."I don’t know, Drake... Hindi ko alam kung paano ko ilalarawan, pero may pakiramdam akong hindi normal ang nangyayari," sagot ni Dianne, ang boses ay puno ng takot. "Puwede bang may plano si Ruby?"Nais man ni Drake na magb