"Oh, may mali ba sa sagot ko sa videong iyan?" tanong ni Anne na may ngiti.Nabigla ang celebrity at itinuturo ang malaking screen nang exxagerated "Hindi ba't malaking problema ito? Isang babae ang tumawag sa iyo para humingi ng tulong, at tinanggihan mo siya ng walang awa.Ang babaeng ito ay malamang na buntis. Ang pagtanggi mo ay katumbas ng pagtanggi sa dalawang buhay!Banaliwala mo ang buhay ng tao! Napaka-sama mo!""Teka lang ah, huminto tayo diyan sa sinabi mo." Pinutol ni Anne ang celebrity ng may ngiti, "Huwag ka kaagad mag-conclude ng masama.Una sa lahat, nung natanggap ko ang tawag na ito, hindi pa ako nahahalal bilang vice chairman, at wala pang sitwasyon na may mga mahihirap na grupo na kumonsulta sa akin at tinanggihan ko sila.Pangalawa, wala akong isyu sa sinabi mo. Ang babaeng ito ay buntis nga. Gusto niyang ituloy ang bata, pero may ibang opinyon ang ama ng bata, dahil ang gusto niya ay ipalaglag ang bata. So, nagkamali ba ako?Ang isyung ito ay usapin nila lang. H
Hinugot ni Euleen ang remote control, inalis ang baterya, tinignan ito, ibinalik ang mga battery, at pinindot ito ng matindi kay Anne.Bumukas ang indicator light, ngunit ang damit ni Anne ay mahigpit na nakadikit sa kanyang katawan, at walang anumang pagbabago."Paano nangyari ito?" Tanong ni Euleen habang pinipindot ang remote control na direkta kay Anne sa stage.Ngumiti si Anne na tila nakikita siya at may bahid ng pagsubok sa mga mata."Maraming salamat po sa inyong mga tanong.Ang damit na suot ko ngayon ay ibinigay sa akin ng isang kaibigan.Sinasabing nagkakahalaga daw ito ng 1 milyon.Pagkatapos ng salo-salo ngayong gabi, idodonate ko ang damit na ito sa foundation para sa auction. Ang perang makokolekta ay gagamitin para sa pondo ng Women's Care Association.Maraming salamat sa inyong lahat." Ang buong lugar ay muling napuno ng malalakas na palakpakan.Ibinato ni Euleen ang remote control at sobrang galit na tila puputok na ang kanyang mga baga!Ang walang hiya si Anne ay mu
Sa huli, wala nang magawa ang mga taong ito kundi itaas ang kanilang mga karatula.Sumigaw ang MC sa stage "60 votes!""63 votes!""66 votes! Isang votes higit kay Miss Euleen!""Grabe! 70 votes na!""Ay, may gusto pa bang bumoto? 75 votes!""100 votes!""150 votes!""218 votes! Lumampas ang votes rate sa 98%! Binabati kita si Miss Anne, ikaw ang nanalo sa unang pwesto ngayong gabi, gaya ng inaasahan!" Masayang inannounce ng MC. Samantalang si Noel at Euleen, na hindi nagtaas ng kamay upang bumoto, ay nagmukhang madilim na parang ilalim ng palayok.Si Donya Estrelita ay bahagyang ngumiti at tumingin kay Noel: "Bother, hindi ba exciting ang palabas na ito?"Hindi na sumagot si Noel, ngunit tumayo siya, inayos ang kanyang suit at umalis sa venue. Bago umalis, tinignan niya si Euleen ng masama "Wala kang kwenta!"Si Euleen ay nagngangalit ang mga ngipin sa galit.Tinitingnan ang Anne na napapalibutan ng mga bulaklak at tao sa stage kaya halos mahulog ang mga mata niya.Dapat sana ito a
Sa loob ng venue hall ay lumapit ang lahat kay Anne upang batiin siya.Maging ang mga matrona na nagpahirap sa kanya noon ay nagpakumbabang humingi ng tawad.May ilan pang walang hiya na binuksan ang kanilang mga fb account sa cellphone nila "yung nangyari kanina, kalimutan mo na yun, pwede naman tayong maging magkaibigan hindi ba?! Idadagdag kita sa friendlist ko para madali tayong makapag communicate sa hinaharap.” "Hindi na, bihira akong makisalamuha sa iba, at saka hindi ako basta-basta nagdadagdag ng kaibigan. Gusto ko ang kaibigan ko yung may kalidad.” Ngumiti si Anne at magalang na tumanggi.Si Mrs. Sanvictores, na nakatayo sa isang tabi, ay tumango bilang pagsang-ayon saka siya lumapit kay Anne at hinawakan ang kanyang kamay saka siya dinala sa isang lihim na daanan."Anne, sumasang-ayon ako sa sinabi mo. Kaya nga pinutol ko na ang ugnayan ko kay Jennie.Ang mga taong may magkaibang pananaw sa buhay ay hindi maaaring magtulungan. Ayokong mag-aksaya ng oras sa mga maling tao ,
Muling tumingin si Mrs. Sanvictores kay Hector nang may bahagyang pag-aalangan: "oh nandito ka na, heto na ang kamay ng asawa mo. Pwede na siguro akong umalis ngayon.” Matapos sabihin iyon ay naglakad na siya palayo nang nakaangat ang kanyang mga takong.Nang dumaan siya sa tabi ni Vince, mas lalo pang lumalim ang kanyang paghamak dito."Madam, nakapark na ang sasakyan ," yumuko si Renz at itinuro ang direksyon ng sasakyan.Kusang itinulak ni Anne si Hector pasulong at sumunod kay Renz upang umalis. Naiwan si Vince na nakaupo roon, yakap ang kanyang ulo habang humahagulgol sa sakit.Samantala, sa loob pa rin ng venue, si Elaine ay nakatitig pa rin sa direksyon kung saan umalis si Anne. Matagal bago siya nakabalik sa kanyang ulirat.Kitang-kita niya kung paano ipinagbunyi at pinaligiran ng mga tao si Anne bago ito umalis, at iyon ay nagpasiklab ng matinding selos sa kanya.Samantala, maraming tao ang lumapit kina Rolando at Felyn upang bumati at lahat ng ito ay dahil kay Anne."Boss
Mabilis na kumislap ang mga mata ni Hector bago ito bumalik sa pagiging kalmado. Hinawakan niya ang kamay ni Anne: "Kapag dumating ang tamang panahon, idaraos natin ang kasal."Napansin ni Anne ang saglit na pag-aalinlangan sa mga mata ni Hector. Nanigas sandali ang ngiti niya, pero pinilit pa rin niyang ngumiti at tumango.Nangamba si Hector na baka kung ano ang isipin ni Anne, kaya kusa niyang ipinaliwanag ang kaniyang dahilan "Tulad ng nangyari ngayong gabi, kung inihayag ko ang pagkakakilanlan mo, matatatakan ka na agad bilang asawa ko.Kahit anong pagsisikap mo o anong marating mo sa hinaharap, sasabihin lang ng mga tao na nakaasa ka sa akin.Tulad ngayong gabi kahit malinaw na ikaw ang nagwagi, may mga mag-iisip pa rin na dahil lang iyon sa akin. Anne, hindi iyon patas para sa’yo."Siyempre, hindi niya sinabi ang buong katotohanan.Ang pinakakinakatakutan niya ay ang mga natitirang miyembro ng Black Hawk Hall.Dahil anuman ang sabihin ng iba, kaya niyang baguhin ang paniniwala
Bumilis ang tibok ng puso ni Jennie at iniisip na baka nahuli siya. Gayunpaman ay pinapasok niya si Henry at pilit na nagpapanatili na kalmado saka nagtanong, "so , bakit ka nga nandito?"Huminga nang malalim si Henry at tiningnan siya nang may pag-aalangan. "Mag-impake ka. Pupunta ako sa Japan ngayon. Isasama kita para makita mo ang mga cherry blossom."Doon unang nagkita ang dalawa noon.Dahil sa maraming taon niyang pagtuon sa pag-aaral ng virus sa katawan ni Hector, napabayaan ni Henry ang kanyang pamilya. Sa totoo lang pakiramdam niya ay may pagkakasala siya sa nangyari sa pamilya niya.Gusto niyang isama si Jennie sa isang lakad at maipadama rito ang pagmamahal at maitama ang mga pagkakamali nito.Nanlaki ang mga mata ni Jennie sa pagka-gulat, at napangiti siya nang maluwang. "Henry, hintayin mo ako, maghahanda lang ako saglit.""Mm." Tumango si Henry .Maya-maya pa ay sabay na silang umalis.Sa kanilang biyahe na bumabalik sa kanilang alaala ng kabataan, kapwa sila nadala sa
Nang makita niyang hindi pa rin pumapayag si Anne, tumingin siya rito na parang kawawang kuting."Makakaya mo bang iwanan ang isang buntis na may kambal sa gilid ng daan? Hindi ko pa kabisado ang lugar na ito, wala na rin si Kuya Vince.. Natatakot ako...""Manahimik ka! Joana, hindi ako lalaki, kaya hindi uubra sa akin ang ganyan mong paglalambing," inis na sagot ni Anne habang sumusulyap sa kanya. Alam niyang kung iwan niya ito at may mangyaring masama, siya ang masisisi, kaya napabuntong-hininga na lang siya."Sige, I-kabit mo na ang seatbelt mo!" dagdag niya nang may iritasyon. Mabilis namang sumilay ang tuwa sa mukha ni Joana at agad niyang isinara ang seatbelt.Sa biyahe ay nakangiting pinagmamasdan ni Joana si Anne."Ate Anne, ang galing-galing mo noong tumakbo ka bilang vice chairman. Sobrang hanga ako sa kung paano ka nag grow.""Ate Anne, gusto ko talaga na maging pamilya tayo at ituring kang Tita ko.""Pwede ba nating kalimutan ang mga hindi pagkakaunawaan noon at magkasun
Hindi pinansin ni Vince si Joana at diretsong tumingin kay Anne"Handang isugal ni Uncle Hector ang kanyang buhay para sa’yo. Anne, kaya ko rin yung gawin!"Kasabay ng kanyang sinabi ay bahagyang ngumiti si Vince sa isang malamlam at mapanuksong paraan."Pwede na ba akong makipagkumpetensya sa kanya nang patas ngayon?"Gulat na gulat si Joana sa kanyang narinig."Kuya! Ano bang sinasabi mo! Paano mo nagagawang sabihin ang mga bagay na 'yan sa harapan ko at ng anak natin!"Pakiramdam ni Joana ay labis siyang naagrabyado!Kitang-kita niyang isinugal ng kanyang sariling kasintahan ang buhay nito para sa ibang babae at ngayon, umaamin pa ito sa tunay niyang nararamdaman sa harapan niya!Malamig na tiningnan ni Vince si Joana at walang emosyon na sinabi"Kung ayaw mong makinig, edi umalis ka.Ikaw ay ina lang ng aking anak, 'yun lang.Joana, kahit sabihing bunti ka sa anak natin pero hindi mo kayang kontrolin ang damdamin ko."Kagigising pa lang ni Anne at nang makita ang nangyayari kaya s
Samantala, ang driver ng itim na sasakyan ay mabilis na lumabas, na duguan ang ulo, tumalon sa railing, at gumulong pababa sa bundok para makatakas.Sa kabila ng lahat, naligtas si Anne dahil sa pagkaka-yakap ni Hector na bahagyang may gasgas lamang sa katawan.Nang tuluyan siyang mahimasmasan, mahigpit niyang niyakap si Hector, punong-puno ng damdamin at pasasalamat dahil sa second life niya dahil dito. Mukhang puno ng emosyon at tensyon ang eksenang ito, lalo na sa pagitan nina Anne, Hector, at Vince. Ang matinding sakripisyo ni Hector upang iligtas si Anne ay nagpapakita ng kanyang matinding pagmamahal at dedikasyon. Gayunpaman, may misteryo pa ring bumabalot sa kanilang sitwasyon, lalo na sa mga taong maaaring nasa likod ng panganib na kanilang kinakaharap. Paulit-ulit na isinugal ng lalaking ito ang kanyang buhay upang iligtas siya, at labis itong nagpagalaw sa kanyang damdamin.Ngunit sa oras na iyon ay matindi rin ang tensyon sa buong katawan ni Anne. Dahan-dahan siyang bumu
Sunod-sunod na mga sasakyang pangkomersyal na may malalakas na busina sa bubong ang mabilis na lumagpas sa sasakyan ni Anne at tumuloy sa unahan niya.Biglang may nagsalita mula sa loudspeaker sa kaniyang harapan."Paunawa sa lahat ng motorista! May isang puting sasakyan na may plakang JA7568 sa likuran natin na may sira ang preno. Pakiusapan ang lahat na lumipat agad sa pangalawang linya para sa kaligtasan ng lahat.""Paunawa sa lahat ng motorista..."Kapwa napabuntong-hininga sina Anne at Joana, kahit papaano ay nabawasan ang kanilang kaba.Lumabas na kaya pala nandito ang mga sasakyang ito ay upang tumulong at linisin ang daan para sa kanila! Sa sandaling iyon, narinig nila ang mahinahon at matatag na tinig ni Hector mula sa speaker ng cellphone."Huwag kang matakot, paparating na ang mga tao ko mula sa sangay. Malapit na din akong dumating.""Ok hon," sagot ni Anne, ngunit nanatiling tensyonado ang kanyang katawan.Pagkalipas ng sampung minuto, naitaboy na ang mga sasakyan sa pa
"Pag-isipan mo ito nang mabuti. Nagpunta ako rito para sa isang business trip, at sakto namang nasa parehong van tayo papunta dito. Sakto rin na ang pupuntahan kong eskwelahan ay malapit sa ospital na pupuntahan mo.""At si Teacher Jeffrey? Bigla siyang nagkaroon ng sakit ng tiyan at ibinigay sa akin ang susi ng kotse... Hindi ba parang masyadong co-incidence ang lahat?"Nanlaki ang mata ni Joana."Gusto mo bang sabihin na may gustong patayin ka? Napahamak lang ako dahil sumakay ako sa kotse mo?"Napailing si Anne at tiningnan siya na para bang napaka-obvious ng sagot."Ayan na nga ang sinabi ko, hindi ba?"Habang nagsasalita, saglit niyang ibinaba ang tingin sa tiyan ni Joana."Sadyang pinaalis ng may gawa nito si Vince at iniwan kang mag-isa sa sasakyan ko... Natatakot akong baka ang tunay nilang pakay ay patayin ang batang dinadala mo."Namuti ang mukha ni Joana sa narinig."Huh? Si Tita Jennie?! Sinadya niyang sabihin kay Vince kagabi na may kaibigan siyang pumunta sa Batangas Hos
Nang makita niyang hindi pa rin pumapayag si Anne, tumingin siya rito na parang kawawang kuting."Makakaya mo bang iwanan ang isang buntis na may kambal sa gilid ng daan? Hindi ko pa kabisado ang lugar na ito, wala na rin si Kuya Vince.. Natatakot ako...""Manahimik ka! Joana, hindi ako lalaki, kaya hindi uubra sa akin ang ganyan mong paglalambing," inis na sagot ni Anne habang sumusulyap sa kanya. Alam niyang kung iwan niya ito at may mangyaring masama, siya ang masisisi, kaya napabuntong-hininga na lang siya."Sige, I-kabit mo na ang seatbelt mo!" dagdag niya nang may iritasyon. Mabilis namang sumilay ang tuwa sa mukha ni Joana at agad niyang isinara ang seatbelt.Sa biyahe ay nakangiting pinagmamasdan ni Joana si Anne."Ate Anne, ang galing-galing mo noong tumakbo ka bilang vice chairman. Sobrang hanga ako sa kung paano ka nag grow.""Ate Anne, gusto ko talaga na maging pamilya tayo at ituring kang Tita ko.""Pwede ba nating kalimutan ang mga hindi pagkakaunawaan noon at magkasun
Bumilis ang tibok ng puso ni Jennie at iniisip na baka nahuli siya. Gayunpaman ay pinapasok niya si Henry at pilit na nagpapanatili na kalmado saka nagtanong, "so , bakit ka nga nandito?"Huminga nang malalim si Henry at tiningnan siya nang may pag-aalangan. "Mag-impake ka. Pupunta ako sa Japan ngayon. Isasama kita para makita mo ang mga cherry blossom."Doon unang nagkita ang dalawa noon.Dahil sa maraming taon niyang pagtuon sa pag-aaral ng virus sa katawan ni Hector, napabayaan ni Henry ang kanyang pamilya. Sa totoo lang pakiramdam niya ay may pagkakasala siya sa nangyari sa pamilya niya.Gusto niyang isama si Jennie sa isang lakad at maipadama rito ang pagmamahal at maitama ang mga pagkakamali nito.Nanlaki ang mga mata ni Jennie sa pagka-gulat, at napangiti siya nang maluwang. "Henry, hintayin mo ako, maghahanda lang ako saglit.""Mm." Tumango si Henry .Maya-maya pa ay sabay na silang umalis.Sa kanilang biyahe na bumabalik sa kanilang alaala ng kabataan, kapwa sila nadala sa
Mabilis na kumislap ang mga mata ni Hector bago ito bumalik sa pagiging kalmado. Hinawakan niya ang kamay ni Anne: "Kapag dumating ang tamang panahon, idaraos natin ang kasal."Napansin ni Anne ang saglit na pag-aalinlangan sa mga mata ni Hector. Nanigas sandali ang ngiti niya, pero pinilit pa rin niyang ngumiti at tumango.Nangamba si Hector na baka kung ano ang isipin ni Anne, kaya kusa niyang ipinaliwanag ang kaniyang dahilan "Tulad ng nangyari ngayong gabi, kung inihayag ko ang pagkakakilanlan mo, matatatakan ka na agad bilang asawa ko.Kahit anong pagsisikap mo o anong marating mo sa hinaharap, sasabihin lang ng mga tao na nakaasa ka sa akin.Tulad ngayong gabi kahit malinaw na ikaw ang nagwagi, may mga mag-iisip pa rin na dahil lang iyon sa akin. Anne, hindi iyon patas para sa’yo."Siyempre, hindi niya sinabi ang buong katotohanan.Ang pinakakinakatakutan niya ay ang mga natitirang miyembro ng Black Hawk Hall.Dahil anuman ang sabihin ng iba, kaya niyang baguhin ang paniniwala
Muling tumingin si Mrs. Sanvictores kay Hector nang may bahagyang pag-aalangan: "oh nandito ka na, heto na ang kamay ng asawa mo. Pwede na siguro akong umalis ngayon.” Matapos sabihin iyon ay naglakad na siya palayo nang nakaangat ang kanyang mga takong.Nang dumaan siya sa tabi ni Vince, mas lalo pang lumalim ang kanyang paghamak dito."Madam, nakapark na ang sasakyan ," yumuko si Renz at itinuro ang direksyon ng sasakyan.Kusang itinulak ni Anne si Hector pasulong at sumunod kay Renz upang umalis. Naiwan si Vince na nakaupo roon, yakap ang kanyang ulo habang humahagulgol sa sakit.Samantala, sa loob pa rin ng venue, si Elaine ay nakatitig pa rin sa direksyon kung saan umalis si Anne. Matagal bago siya nakabalik sa kanyang ulirat.Kitang-kita niya kung paano ipinagbunyi at pinaligiran ng mga tao si Anne bago ito umalis, at iyon ay nagpasiklab ng matinding selos sa kanya.Samantala, maraming tao ang lumapit kina Rolando at Felyn upang bumati at lahat ng ito ay dahil kay Anne."Boss
Sa loob ng venue hall ay lumapit ang lahat kay Anne upang batiin siya.Maging ang mga matrona na nagpahirap sa kanya noon ay nagpakumbabang humingi ng tawad.May ilan pang walang hiya na binuksan ang kanilang mga fb account sa cellphone nila "yung nangyari kanina, kalimutan mo na yun, pwede naman tayong maging magkaibigan hindi ba?! Idadagdag kita sa friendlist ko para madali tayong makapag communicate sa hinaharap.” "Hindi na, bihira akong makisalamuha sa iba, at saka hindi ako basta-basta nagdadagdag ng kaibigan. Gusto ko ang kaibigan ko yung may kalidad.” Ngumiti si Anne at magalang na tumanggi.Si Mrs. Sanvictores, na nakatayo sa isang tabi, ay tumango bilang pagsang-ayon saka siya lumapit kay Anne at hinawakan ang kanyang kamay saka siya dinala sa isang lihim na daanan."Anne, sumasang-ayon ako sa sinabi mo. Kaya nga pinutol ko na ang ugnayan ko kay Jennie.Ang mga taong may magkaibang pananaw sa buhay ay hindi maaaring magtulungan. Ayokong mag-aksaya ng oras sa mga maling tao ,