Pero may kakaiba sa kanya—ang matalim at walang awa niyang tingin. At lalo pang pinatingkad iyon ng isang pilat sa kanyang kanang kilay, na para bang tinaga siya noon ng isang gangster.Walang emosyon na itinaas ni Keifer ang tingin kay Hector. “Anong ginagawa mo rito?”“Magbababad sa hot spring.”Kumunot ang noo ni Keifer, halatang hindi natuwa. “Hay Hector anong akala mo sa bahay ko? Sa tingin mo ba, hotel ang lugar ko?”Si Hector ay hindi sumagot, sa halip ay tumingin kay Vivian: *“Matagal na kayong hindi nagkausap ni Keifer hindi ba?, Sige na, mag-usap muna kayo nang maayos. Matanda na si Uncle, hayaan mo si Anne na itulak ako paakyat para magbabad sa hot spring at mapaluwag ang mga kalamnan ko.”*THIRD PERSON POVPagkarinig nito, lalong dumilim ang mukha ni Keifer. Kitang-kita sa kanyang mga mata ang inis at iritasyon. Tawang tawa naman si Hector sa likod ng kaniyang utas. Kuhang kuha talaga niya ang inis ng kaniyang kaibigan. Ano ‘to? Akala ba ng lalaking ‘to na hotel ng hot
Hinila ko ito nang malakas, ngunit nanatiling mahigpit ang pagkakaipit nito. Hindi ko na mapigilang magreklamo “Bakit ang higpit ng kapit nito?”Bahagyang natawa si Hector. “Tingnan mo muna ang problema. Kung paikot-ikot ka lang, lalo lang itong mamamali.”“Oh…” Namula ako at hindi naglakas-loob na tumingin kay Hector. Sa halip, marahan kong itinulak ang buhok ko sa likod ng aking tenga at muling pinagtuunan ng pansin ang naipit na tali.Ngunit may mga lugar kung saan naipit ang tali na nahulog sa kanyang blind spot, kaya’t nahihirapan akong makita ito, dahilan para patuloy akong nagpa-palit-palit ng posisyon. Dahil dito, hindi na ko maiwasang madikit ang mukha ko sa mga dibdib at abdominal muscles ni Hector.Paulit-ulit kong hinaplos ang tali, at ang matigas at mainit na texture ng katawan ni Hector ay lalong nagpatindi ng pamumula ng aking mukha. Hindi na ako magtataka kung bakit palaging sinasabi ni Mary na hindi niya kayang tiisin ang katawan ni Vince, at sinasabing kailangan
VIVIAN POVPanay ang pagpapa-cute ko kay Keifer, nakadikit lang ako sa kaniya at nakatitig sa kaniya habang abala siya sa pagpapakintab ng kaniyang kutsilyo. “Ano ba Vivian, naiirita ako sayo! Kanina ka pa nakatanghod diyan! Wala ka bang magawa sa buhay mo? Magpunta ka dun sa Hot spring, di’ba kaya ka nagpunta dito para mag relax?!” iritableng sabi ni Kuya Keifer. Ang gwapo talaga niya. Hindi ko inaalis ang tingin ko sa kaniya habang nakapangalumbaba ako sa sofa habang nakatitig sa kaniya. Wala akong pakielam kahit pa ipagtabuyan niya ako. Basta hindi ako aalis dito sa harap niya. Ang hirap hirap niyang malapitan. Nakakainis. “Wala akong ibang pagkaka-abalahan , busy ako! “ sagot ko sa kaniya“Saan ka naman busy?”“Busy ako sa pag-ukit ng bawat detalye ng mukha mo at katawan sa isip at puso ko!... eee… kinikilig ako! Hihihi!” sagot ko sa kaniya sabay sign ng oppa sign. “Haist… bwisit ka Hector!..” saad niya habang iritableng nagpatuloy sa kaniyang ginagawa.Pagkalipas ng ilang sand
Ngumiti si Linda at tinignan ang babaeng mukhang inosenteng walang alam sa kamalditahan nitong bruhang ito. Hinawakan niya ang kamay ng babaeng ito at pinapakalma siya. “Huwag mong seryosohin ang mga sinabi ng batang ito. Ilang taon na siyang nanliligaw kay Keifer, pero wala namang naging resulta. Lagi siyang tinatanggihan ng apo ko!”Ngumiti ng pilit ang babae, hindi ito sumagot, at hindi matapang na tinignan si Keifer.Ang mga mata ni Keifer ay bumagsak sa kanyang itim na buhok ng may matinding lamig “Anak ng kaninong pamilya ka?”Tumingin ang babae kay Keifer na kinainis ko, bahagyang bumuka ang kanyang mga labi, at bago pa siya makapagsalita, narinig na naming magsalita muli si Keifer.“Gusto mo bang mamatay ng maaga?”Napangiti ako samantalang ang babae naman sa tabi ni Linda at nanginig sa takot.“Hindi mo ba narinig na karamihan sa mga babaeng gustong magpakasal sa akin ay namamatay ng maaga?”“Hindi mo ba narinig na ako ay isang malupit na tao at nakapatay na ako ng ilang ba
Pakiramdam ko ay biglang nanlabo ang paningin ko dahil sa luhang papabagsak mula sa aking mata habang bumabalik sa isip ko ang mga narinig ko nitong mga nakaraang araw tungkol sa aking future-hipag na nakatira sa bahay ni Uncle Hector. Bigla akong nanlamig—pakiramdam ko ay naubos ang dugo ko sa aking mukha tila ba ako ay kandilang nauupos. Hindi ko napigilan ang sarili kong lumapit kay Anne. Hinawakan ko nang mahigpit ang kanyang mga braso, para akong nalulunod na humawak sa kahoy na inaanod sa ilog. Niyugyog ko ang kaniyang braso ng malakas habang higpit na higpit ang aking pagkakakapit. “Anne, sabihin mo sa akin! Di’ba hindi totoo yun? Diba nagsisinungaling lang siya! Yung matandang bruha lang na’yun ang gumagawa ng kwento tungkol sa nangyari sa inyo ni Uncle?!sabihin mo sa akin, bilisan mo!” halos pasigaw kong sabi , hindi ko mapigilan ang nanginginig kong boses dahil sa naghahalong takot, galit at pagkabigla sa mga sinabi ng bruhang iyon. Pero natigilan ako ng biglang mags
Napakapit ako sa dibdib ko. Parang hindi ako makahinga. Napapikit ako habang tumutulo ang luha ko. Hindi ko alam kung paano ko kakayanin ang lahat ng nalaman ko. "Hindi... hindi mo pa kilala ang Mommy mo Vivian. Mula pa noon , may plano na siyang tanggalin ako sa buhay ng kapatid mo!” mariing sabi ni Anne, halata ang pait sa kanyang boses. "Imposible 'yan!" mabilis kong sagot at punong-puno ng kumpiyansa. "Ang Mommy ko... tinuring ka niyang parang tunay na anak!" Bigla na lang natawa si Anne, pero halatang may bahid iyon ng pang-iinsulto at sakit. "Kung ganon... sige nga sabihin mo sa akin Vivian, kaya mo bang itulak ang isang babae sa kama ng ibang lalaki ng ganun lang kabilis?" Parang natulala ako sa narinig ko. Naramdaman kong unti-unting lumabo ang paningin ko dahil sa mga luhang pumupuno sa aking mga mata. Pero kahit ganon, pilit pa rin akong umiling. "H-hindi! Hindi ko pa rin matanggap ito!" nangangatog ang boses ko habang pinipilit kong labanan ang sakit na bumalo
Tahimik akong nakatayo sa harap ni Mommy, habang nararamdaman kong unti-unti nang bumabagsak ang mundo ko. Parang binibiyak ang puso ko sa bawat salita niya, pero hindi ko magawang gumalaw. Wala akong magawa. Ito na ang katotohanan—ang katotohanang kinatatakutan naming lahat. “Gusto ko na lahat ng miyembro ng Valderama Family ay gagalangin ako!” mariing sabi ni Mommy, nanginginig ang boses niya sa galit. “Gusto ko na lahat ng mga mayayamang asawa sa Manila ay yumuko at magpakumbaba sa harapan ko kapag nakita nila ako! Hindi ko na kayang tiisin ang palaging mayabang na itsura ng Uncle mo! Lagi na lang niya tayong minamaliit! Bakit?! Ano bang mali sa atin kaysa sa kanya?!” Nagulat ako sa pagsabog niya ng damdamin. Napako ako sa kinatatayuan ko—walang salitang lumalabas sa bibig ko. Ilang sandali akong nanatiling tahimik bago ko nagawang magsalita, mahina pero puno ng hinanakit. “Mommy… bakit ka naging ganito?” halos pabulong kong tanong. “Kung gusto mo ng kapangyarihan
Mahigpit kong tiniklop ang report at marahas na isinilid ito sa aking bag. Nag-aapoy ang aking damdamin habang nakatitig ako kay Mommy."Kaya mo ibinigay ang mapapang-asawa ni Kuya kay Uncle Hector, dahil alam mong hindi magkaka-anak si Anne, para manatiling walang anak si Uncle dahil ng sa gayun ay hindi siya maging karapat-dapat sa posisyon ng chairman? Para masigurong ang ating pamilya ang magwawagi?"Hindi sumagot si Mommy. Ngunit alam kong totoo ang sinabi ko.Sa mundo ng mayayamang pamilya, napakahalaga ng pagkakaroon ng tagapagmana.Napalunok ako. "Mommy, ang lupit mo. Alam ba ito ni Daddy?"Biglang tumayo si Mommy, kitang-kita ko sa kanyang mukha ang pagkapikon. "Ano ang sinabi mo? Ako malupit? Para kanino ko ba ginagawa ito? Kung ang Daddy mo o ang Kuya mo ang may kapangyarihan, mag-iiba ang halaga mo! Sa oras na iyon, maaari mong piliin ang sinumang lalaking gusto mo sa Manila ng walang pag-aalala! Vivian, hindi ka maaaring maging iresponsable!"Nagningning ang aking mga
"Bakit? Ibig sabihin, si Papa lang pala ang nakakaalam na maayos ang binti mo?"Habang nagsasalita si Anne ay kalmado nang naupo si Hector sa tabi niya."Mas kaunti ang nakakaalam, mas mabuti. Kung hindi nila alam, mas natural ang magiging reaksyon nila, kaya mas madali nating maloloko ang mga tagalabas. Si Papa? Hindi rin talaga niya alam nagkataon lang na nakita niya akong nagre-rehabilitate."Sandali siyang tumigil bago nagpatuloy. "Ilang taon na ang nakalipas, may isang misteryosong organisasyon na lumitaw sa Tondo na tinatawag nila ang kanilang sarili bilang Black Hawk Hall.""Ang grupong ito ay palihim na pumasok sa malalaking pamilya, sinusubukan nilang makipagsanib sa kanila upang manupalahin at kontrolin ang ekonomiya ng Tondo. Noong panahong iyon, gusto nilang gamitin ang pamilya Valderama bilang tulay para maipasok ang isang lason na bakuna sa pamamagitan ng pambansang sistema, yung mga libreng turok sa mga healt care center sa mga baranggay para sa mga bata.” "Tumanggi si
Sa wakas, tumayo si Hector at mahigpit na hinawakan ang kamay ni Anne, at seryosong sinabi, "Hintayin mo ako. Magpapakuha muna ako ng kwarto para doon ko ipaliwanag sa'yo nang maayos. Maraming tao dito sa corridor, at hindi ko gustong may ibang makarinig sa usapan natin."Sa isang iglap, agad niyang tinawagan ang kanyang mga tauhan upang kumuha ng kwarto, pagkatapos ay mabilis na dinala si Anne palayo.Habang si Luigi , na naiwan sa lugar, ay napaihip sa hangin at hindi makapaniwala."Si Hector ba talaga ‘yung lumuhod kanina?Tama ba ang nakita ko? Nananagip ba ako?Pero hindi ako maaaring magkamali sa nakita ko.My God!Talaga bang lumuhod si Hector para humingi ng tawad sa asawa niya?!Si Hector ang hari ng Tondo, lumuhod sa isang babae?!Grabe, pasabog to! Hahaha” Dali-daling tinawagan ni Luigi si Keifer upang ipamalita ang tsismis. "Keifer, alam mo ba kung ano ang nakita ko ngayon?""Ano?"Halos hindi mapakali si Luigi sa sobrang tuwa. "Ito na nga, nakita kong nag-aaway si Hect
Sa isang iglap, nanlabo ang paningin ni Euleen.Ang kahihiyan ng nakaraang pangyayari ay muling bumalik sa kanyang isipan, at halos gusto niyang sumigaw sa sakit ng alaala.Mas masakit pa sa kanya ang pag-amin na hindi siya minahal ni Hector, kaysa sa mismong kamatayan.Sa loob ng mahabang panahon sinigurado niyang si Hector lamang ang lalaking mapapang-asawa niya.Pinilit niyang tumayo at gusto niyang tumakas.Ngunit biglang pumasok si Renz na may seryosong ekspresyon sa mukha. "boss, patay na ang driver. Totoo ang hinala mo, parte siya ng miyembro ng Black Hawk Hall."Biglang nanigas ang kamao ni Hector. Galit na galit siya ng maisip niyang may natitira pa ring miyembro ng Black Hawk Hall sa Tondo ang malayang gumagala gala.Matalim ang kaniyang tingin at ibinaling kay Renz. "Kung ganoon, wala nang halaga si Euleen. Itapon siya ngayon sa harapan ng hotel ng pamilya Cruz. Nakakairita siyang tingnan.""Ok boss!" mabilis na sagot ni Renz.Tumingin siya kay Euleen nang may matinding
Pumasok siya sa kwarto at ang matataas na takong ng sapatos niya ay lumalagutok sa sahig, puno ng kumpiyansa.Bago pa makapagsalita si Hector ay matalim na siyang tinitigan ni Anne at matapang na nag-utos—"Tumalikod ka. Huwag kang tumingin!"Agad na tumalikod si Hector at iniiwas ang tingin kay Euleen.Nakita ito ni Euleen at halos sumabog siya sa sobrang galit."Hector, ikaw ang lalaki?!Pinatalikod ka lang niya, sumunod ka agad!Huwag mong kalimutan, ikaw si Hector Valderama ang kinakatakutan ng lahat sa Tondo!"Pero nanatiling nakatalikod pa rin si Hector nang sumagot, malamig ngunit may halong biro"Sa pamilya namin, ang asawa ko ang may mas mataas ang ranggo.Kaya hindi ako pwedeng sumuway sa kanya.Kung hindi ako makikinig, baka wala akong maging baon sa mga susunod na buwan."Nanlaki ang mga mata ni Euleen.Parang may isang bagay siyang hindi maintindihan."A-Ano'ng sinabi mo?Asawa?!Paano mo siyang naging asawa?!""Hindi...hindi totoo yan. Imposible!" sigaw ni Euleen at hind
Ang lalaking nasa nakikita niya ay matangkad, may tuwid na tindig at ibang-iba sa lalaking nakapako sa wheelchair.Pero siya iyon.Ang kanyang asawa.Hindi maipaliwanag ni Anne ang pagkabigla sa kanyang dibdib, pero kasunod noon, nangibabaw ang galit niya sa panlilinlang ni Hector.Humanda ka Hector!Niloko mo akong hindi ka makalakad, tapos ngayon may lakas ng loob ka pang tumingin sa ibang babae?!Pinatay niya ang tawag at mabilis na naglakad papunta sa Room 808 ng hotel.Sa kabilang dako, halos mawalan ng malay si Euleen sa sobrang pagkahumaling nang makita si Hector.Ang mahalaga rito ay nakakatayo siya!Ang kanyang tindig ay matuwid, at ang kanyang presensya ay nakakabighani. Suot niya ang isang navy blue dark-patterned suit na perpektong plantsado, at nakasandal siya sa pintuan ng kwarto habang ang isang kamay ay nasa bulsa ng pantalon niya.Sa ilalim ng malamyang ilaw, lalong lumitaw ang kanyang pagka-elegante at nakakaakit na karisma.Ang kanyang mahahabang mata sa likod ng ka
Pagkatapos noon ay pumasok siya sa banyo.Sa puntong ito ay agad na sumakay ng taxi si Anne para pumunta sa binanggit na address ng hotel, at dali-daling pumunta roon.Ngunit hindi siya nagmadaling "mahuli sa akto."Sa halip, pumunta muna siya sa isang coffee shop malapit sa hotel, umorder ng kape at maliit na cake, saka naupo nang komportable.Sa totoo lang, curious din siya kung paano magre-react si Hector.Pagkalabas ni Euleen mula sa shower, agad niyang napansin si Anne sa video, relaks na nakaupo sa isang maliit na booth ng café, umiinom ng kape at kumakain ng cake.Ang walang pakialam na itsura nito ay lalo pang nagpagalit sa kanya."Anne, hindi ka ba kinakabahan? Malapit nang makipagtalik sa akin si Hector!"Ningitian lang siya ni Anne at eleganteng humigop ng kape, saka sumandal sa malambot na sofa."Euleen, sa tingin ko ay mas kinakabahan ka kaysa sakin. Sa totoo lang, hindi ka sigurado kung tatabihan ka nga ni Hector sa higaan, tama ba ko?"Biglang natigilan si Euleen pagkat
Pagkatapos sabihin iyon, nagbuhos siya ng tubig para kay Anne at inayos ang kanyang higaan.Nahiya si Anne, at mabilis siyang pinigilan. "Mrs. Sanvictores, huwag na po, nakakahiya naman. Maayos naman po ako, magpahinga na din po kayo at malayo ang binyahe niyo. Na-appreciate ko talaga ang pagpunta niyo dito at pagpayag sa kahilingan ng asawa ko"Ngumiti lamang si Mrs. Sanvictores at inayos ang kama, nagpalit siya ng komportableng cotton pajama, at umupo sa tabi ng higaan."Sinabi ko na kay Hector na aalagaan kita, kaya hindi muna ako babalik."Pagkatapos ay binuksan niya ang kumot at kinawayan si Anne."Anne, halika rito. Matagal ko nang gusto magkaroon ng anak na babae. Ngayong gabi, pagbigyan mo na ako at matulog tayong magkatabi."Nagkaroon ng kakaibang pakiramdam sa puso ni Anne.Mula pagkabata ay hindi niya kailanman naranasang matulog katabi ang kanyang ina.Minsan, naiinggit siya kay Elaine tuwing nakikita niyang kasama ng kanyang ina sa paglabas o natutulog magkasama.Pero sa
Pagkasigaw niya ay agad siyang nagsisi at luminga-linga sa paligid. Sa kabutihang palad, walang ibang tao sa paligid.Habang mas pinag-iisipan niya ma lalong hindi niya matanggap ang katotohanan.Sa simula pa lang ay ayaw niyang ituloy ito dahil napakasimple ng maliit na klinika at parang isang ilegal na pasilidad na walang sapat na lisensya.Nagkaroon ng saglit na katahimikan sa kabilang linya bago muling nagsalita ang kanyang kapatid,"Inamin ng matanda sa pulisya na ginalaw ka niya habang… nasa ilalim ka ng anesthesia at walang malay… ang batang dinadala mo ngayon ay siya ang totoong ama.""Ano?!"Parang binagsakan ng mabigat na martilyo ang ulo ni Joana, at dahan-dahang bumagsak ang katawan niya sa dingding."Hindi… paano… paano ako mabubuntis ng anak ng matandang iyon… ugh… ugh…hindi ako makakapayag"Pakiramdam niya ay masusuka siya sa sobrang pandidiri habang iniisip ang matandang lalaking humawak sa kanyang katawan. Napahawak siya sa kanyang bibig at pilit pinipigilan ang saril
“Sumama na lang po kayo ng matiwasay" Mahigpit na sagot ng pulis. "Inamin na ng pekeng teacaher na nag-abot ng susi ng sasakyan kay Miss Anne na kayo mismo ang nag-utos sa kanya na ibigay ang sasakyang may sira ang preno kay Miss Anne."Mabilis na nanlamig at namutla ang mukha ni Jennie.Napatingin siya kay Henry , ngunit sa halip na proteksyon, tanging matinding pagkadismaya ang nakita niya sa mata nito.Mabilis siyang lumapit at hinawakan ang kamay ng asawa, nagmamadaling nagpatunay."Hindi! Mahal, maling paratang ito! Pakinggan mo ko! Mahal! Please pakinggan mo ang paliwanag ko!Wala akong kinalaman dito! Tinawagan ko pa nga sila habang nasa daan para pigilan sila sa paggawa nito!"Pero nang matapos niyang sabihin iyon, napagtanto niyang naibulgar niya ang sarili niyang lihim at agad na nanahimik.Dahan-dahang binuksan ni Henry ang mga daliri ni Jennie, isa-isa."Wala ka na talagang pag-asa! Jennie, anuman ang maging resulta ng paglilitis sayo, maghihiwalay na tayo. Magpapagawa na