Pagkalayo ni Anne, biglang dumilim ang ekspresyon ni Hector. Tinawagan niya si Mr. Sanvictores ang Chairman ng isa sa mga kumpanyang nasa ilalim ng kaniyang pamamalakad at diretsong nagreklamo. "Dave, pagsabihan mo ang asawa mo, tinawag niya akong baldado sa harapan ng asawa ko!” Saglit na nanahimik si Chairman Dave sa kabilang linya, pagkatapos ay nagkunwaring galit na galit at sinabi "humihingi ako ng paumanhin sa iyo Hector, Hindi ito tama! Pagbalik niya, kakausapin ko siya! Paano niya nagagawang kuntsain ang kapintasan ng ibang tao?"Pagkasabi nito, lumambot ang tono ni Chairman Sanvictores at napabuntong-hininga "Pero, Boss Hector, yan ay kung makakapasok pa nga ako ng kwarto. Natutulog pa rin ako sa sahig ng study room! Alam mo, malalaman mo rin kapag nag-asawa ka na—hindi ganoon kadaling pagalitan ang asawa." "Alam ko!." "Alam mo? Paano mong nalaman?"Gulat na gulat si Mr. Sanvictores. “I’m married” Bahagyang tumaas ang mga sulok ng labi ni Hector na may bahid ng
Matapos pakinggan ang payo ni Jennie, ibinaba ni Damian ang telepono at mapait na napangisi. "Peste kang babae, tinutulak mo akong mamatay! Pero ni ikaw, wala ka ring kwenta!"Ang babaeng iyon, nilagay pa sa kama ng tiyuhin ng kaniyang fiance si Anne. Anong tingin niya sa akin, daga akong ipapain niya sa bibig ng pusa? Ang hayop na babaeng iyon. Akala niya tanga ako!GAnnenpaman, ang kanyang iba pang mga sinabi... ay medyo may silbi. Hinawakan ni Damian ang kanyang baba at bahagyang pinikit ang kanyang mga mata. Nagpasya siya at tumawag sa telepono upang Annesin ang bagay.Sa oras na ito, si Anne, na naghahapunan sa Restaurant, ay walang ideya na may isa pang madugong bagyo na naghihintay sa kanya. Sunod-sunod na ipinakita ang mga magagandang pagkain na hinahain sa restaurant na iyon. Napakatingkad na ngumiti si Mary at binigyan si Hector ng thumbs up"Ang galing mo Mr. Valderama! Tawang tawa ako sa itsura ng nanay ni Vince. Halos mangitim na sa sobrang galit. Ang sarap sa pakiramda
MARY POV Sa kabilang banda, kakahatid lang ni Renz sa akin, mula sa tapat ng pintuan ng aming bahay nang biglang may mahabang tassel na tumama halos sa windshield ng sasakyan ni Renz. Isang milimetro na lang ang layo bago magasgas ang salamin ng kanyang sasakyan, dahilan upang manlaki ang mata ni Renz sa pagka-gulat. Kaya naman dali-dali kaming bumaba ng sasakyan . “Dad—anong ginagawa mo?!” Hindi ko alama ang magiging reaksyon ko, halos mapatalon ako sa matinding pagkagulat at pagka-inis. Lumingon si Renz sa direksyon ng kinatatayuan ni Daddy at nakita niya si Daddy na kapit ang mahabang tassel—fifty years old na si Daddy pero napaka tigas pa rin ng ulo niya, nakasuot ito ng asul na pang-sports, at may tindig na matikas. Bahagya akong itinulak ni Daddy papalayo , saka siya sumilay ng singkit na titig kay Renz, halatang hindi natutuwa. Sa isang iglap, itinuro niya ng mahaba niyang tassel ang pagitan ng mga kilay ni Renz na may kasamang tunog na "whoosh." Hindi natinag si Re
Bigla akong nakaramdam na parang tinadtad ng matatalim na kutsilyo ang aking puso. “Lahat ng 45 student sa klase at ang 45 na parents ay pumirma! Anne, ipinagmamalaki mo talaga ang ating paaralan! Hindi pa ito kailanman nangyari rito.” Habang nagsasalita, pinagtapik ni Mrs. Leoncio ang kanyang mga daliri sa mesa, lumilikha ng tunog na “tap tap.” Pakiramdam ko ay parang pinipilipit ang aking puso. Tinatanong ko ang sarili kung may nagawa ba akong mali sa mga estudyante ko, pero hindi ko talaga maunawaan kung bakit ganito ang naging reaksyon ng mga magulang laban sa akin. Ito na marahil ang pinakamalaking insulto sa aking propesyon! “Pumunta ka na at ipasa ang klase ngayon din. Wala akong pakialam gaano kayo kalapit sa isa’t isa! Tandaan mo, ito ay isang lugar ng trabaho, at kailangan mong sumunod sa mga utos ng iyong nakatataas. Kung may reklamo ka, pumunta ka sa dep-ed division at ayusin mo ito mismo!” Pagkatapos nito, ikinaway ni Mrs. Leoncio ang kanyang kamay, na sinenya
Hindi masasagot ng dahas ang isa pang dahas. Sa murang edad ng mga bata, bilang guro, hindi ko dapat ipakita ang isang masamang halimbawa. Hindi ko rin dapat saktan ang magulang ng aking estudyante. Pinigilan ko ang kirot at hinanakit sa aking puso, pilit na ngumiti, at lumapit kay Malou, at hinaplos ang kanyang ulo. “Bumalik ka na sa klase. Makikipag-usap nang maayos si teacher sa Mommy mo.” Ngunit bago pa man ako matapos magsalita ay malakas akong tinulak palayo ng Mommy ni Malou, at sumisigaw at sumisigaw. "Huwag ka nang magpanggap pa. Gusto mong mag-iwan ng magandang impression sa anak ko para maging stepmother ka niya, pero sinasabi ko sayo , hindi iyon mangyayari! Habang nabubuhay ako, huwag mo nang isipin na magiging madrasta ka ng anak ko!” Sa sandaling iyon, bumalik ang aking katinuan. Dahan-dahang kong hinigpitan ang aking kamao bago ibinaba ang aking kamay. Pagharap ko, bumungad sa akin ang magulong emosyon sa mga mata ng isang payat na batang babae. Doon ko
Biglang nagbago ang boses ko pagkarinig ko sa sinabi niya. Akala ko noong una ay nawalan na ng mukhang maihaharap si Jennie sa nangyari sa harapan ng restaurant kahapon, at ngayon ay tinawagan niya ako para malungkot? Pero hindi pa rin siya umaamin na may kinalaman siya sa nangyari kaninang umaga? Mahinahon ko siyang tinanong. "anong sinasabi mo Jennie?” Isang malumanay na tawa ang narinig ko mula sa kabilang dulo ng telepono: "Ano'ng ibig mong sabihin? Hindi mo ba naiintindihan? Anne, hindi mo kailanman matatapakan ang ulo ko! Kahapon sa harap ng high end restaurant, akala mo nanalo ka? Ngayon, ipapakita ko sa'yo kung gaano ako nasaktan kahapon, at pag-babayaran kita ng sampung ulit ngayon! Naalala mo ba kung ano ang sinabi ko sa'yo sa banyo? Anne, sisirain kita. Bago dumating si Vince, gagawin kitang maruming babae. Mapapahiya ka saan ka mang lugar magpunta sa Tondo! Mula sa pagiging tracher hanggang sa pagiging maruming babae na tinitignan ng lahat ng may paghamak, mararamdam
Pakiramdam ko ay hindi ko kayang tanggapin ang matinding pagkatalo. Kung mabibigo ako ni Hector, mararamdaman ko ang buong mundo ko ay magiging kulay abo. Sa sandaling ito, napagtanto ko kung bakit siya pumunta kay Hector. Dahil nang marinig ko na ang babaeng pinagseselosan ko noon ang sumagot ng tawag ko para kay Vince naramdaman kong muli na namang sinaksak ang puso ko. Kailangan ko ang mainit na yakap ni Hector upang sabihin sa sarili kong karapat-dapat pa akong mahalin sa mundong ito. Upang sabihing hindi pa nawala ang lahat. Si Hector lang ang huling pag-asa ko! Malalim akong huminga at kumatok sa pinto. Isang boses ng lalaki ang narinig mula sa loob, ngunit hindi si Hector. "Come in." Pagkasabi ko ay nakita ko si Luigi na itinulak ang pinto ng opisina, at saka ko ibinaling ang tingin ko kay Hector na nakatayo pa rin sa hindi kalayuan, at agad na pumutok ang ugat sa aking mata!! "Oh my god!" THIRD PERSON POV Mabilis na kumilos si Luigi at tumakbo papunta kay Hector,
Hindi alam ni Anne kung bakit, pero nang marinig niya ang steady na boses ni Hector, bigla siyang nakaramdam ng kapayapaan sa kanyang puso. Parang noong araw na sinabi niyang pakakasalan siya at gagawin ang lahat para alagaan siya, ang boses ni Hector ay kasing init ng simoy ng hangin sa bundok, na nagbigay sa kanya ng bihirang pakiramdam ng seguridad. Inilipat ni Hector ang wheelchair at umupo sa sopa. Nang makaupo, tinawag niya si Anne "Halika, dito ka." Sumunod si Anne at pag-upo niya sa tabi ni Hector, niyakap siya ng mahigpit ni Hector. "Sabihin mo sa'kin, anong nangyari? Bakit malungkot ka?” Sa isang pangungusap, biglang umiyak si Anne sa mga bisig ni Hector. Hindi nagsalita, patuloy lang siya sa pag-iyak. Malakas ang iyak niya sa simula, may kasamang panginginig, parang gusto niyang ilabas lahat ng hinagpis sa kanyang puso. Nang maglaon, humina ang iyak at naging mahina na parang ungol ng kuting. Siguro pagod na siyang umiyak at unti-unting humupa ang kanyang emosyo
May gusto sanang sabihin si Chairman Dave, pero pinigilan siya ni Mrs. Heidi.“Tama na. Hayaan mo munang makapagpahinga ang kapatid mo. Tingnan mo, pagod na pagod na siya, at buntis pa!”Maingat na pinisil ni Mrs. Heidi ang balikat ni Anne: “May gagawin ka pa ba ngayong hapon? Matulog ka muna rito.”“Hindi na. May appointment ako sa isang babae na posibleng pumayag tumestigo laban kay Joshua. Malapit na ang oras.”May pag-aalalang tumingin si Mrs. Heidi kay Anne: “Sige, pero mag-ingat ka. Huwag mong kakalimutang buntis ka pa rin.” Tumango si Anne at nagtungo kasama si Maika.Sa isang coffee shop, hindi mapakali si Maika: “Bakit hindi pa dumarating ang babaeng ‘yon? Kapag hindi siya dumating agad, baka mahuli na tayo!”Paulit-ulit siyang tumingin sa kanyang relo: “Walo na lang ang natitirang oras bago ang eleksyon ng vice chairman ng foundation!”Pagkalipas ng halos isang oras, unti-unting nawalan ng pag-asa si Anne.“Mukhang hindi na siya darating.”Pagkatapos huminga nang malal
Gayunpaman, handa na rin si Anne na umatras sa pakikipaglaban bilang vice chairman.Naramdaman niyang kailangan niyang ipaliwanag kay Mrs. Heidi, asawa ni Chairman Dave ang dahilan kung bakit siya aatras sa eleksyon bilang vice chairman kaya pumunta siya sa bahay ng pamilya Sanvictores.Pagdating niya roon, masaya siyang sinalubong ni Mrs. Heidi at may misteryosong ngiti sa mukha: “Anne, naghanda ako ng damit na susuitin mo!” “damit?” Napakunot ang noo ni Anne.Hindi maitago ni Mrs. Heidi ang tuwa: “Oo, isang hand made ito mula sa magaling na designer ng pamilya Sanvictores! Hindi pa ito dumarating noon kaya hindi ko pa nasasabi. Pero kanina lang, dumating na ito sa mismong pintuan! Tiningnan na namin ng ninong mo, ang ganda talaga!”Pagkakita ni Chairman Dave kay Anne, agad nitong ibinaba ang hawak na diyaryo at tumayo: “Tiyak na babagay sa’yo ‘yan!”Kinuha ni Mrs. Heidi ang damit at itinapat ito kay Anne. “Ang ganda talaga, akmang-akma sa katawan mo, at hindi pa halata ang pagb
Ngumiti si Anne, “Lagi kang umiiwas. Hindi masaya kung gano’n. Nakalimutan kong sabihin sa’yo, kami mga mayayaman may ganyang bisyo na gusto naming nanonood ng palo na hindi umiiwas ang tao.”“nililinlang mo naman ako niyan! Hindi mo naman sinabi kanina.” Nanginginig sa sakit ang kanyang boses, pati ang mga ngipin ay naglalaban sa panginginig.“Nilinlang nga kita—e ano ngayon?” malamig ang tingin ni Anne. “Kung ayaw mong umangal, puwede naman kitang paluin ulit ng 17 beses, 'di ba?”Sa puntong ito, lumabas ang matabang walong taong gulang na anak at itinuro ang ama habang sumigaw:“Paluin mo pa! 'Yung pera mula sa palo ay pag-aari ko!”Nang marinig ito ay napakagat-labi ang ama ni Melody sa kaba.Tiningnan siya ni Anne nang may panunuya at sinabi, “Kung anong klaseng magulang, gano’n din ang anak na mapapalaki.”Pagkasabi nito, dinala nina Anne at Maika si Melody sa ospital.Pagkatapos ng gamutan, magkatabi sa kama si Anne at Maika. Muling nagtanong si Anne, seryoso ang tono niya
Makinig ka sa nanay mo kung hindi ka isinilang para maging mayaman, huwag mong piliting maranasan ang buhay na para lang sa mayayaman. Dahil kapag bumagsak ka, mas masakit ‘yan.”Sa sobrang galit ni Anne, huminto siya at biglang lumingon.Gusto mo bang ipagpatuloy ko ang susunod na eksena kung paano siya sumagot o kung paano niya pinagsabihan ang ina ni Melody sa huling pagkakataon?“'Wag ka munang umalis!”“Paano kang naging ina? Gano'n na ang sinapit ng anak mo na durog-durog na, pero ang kaya mo pang gawin ay mang-insulto?”Napakakunot ng noo ng ina ni Melody, sabay sabing, “Kaunting latay lang ‘yan. Noong bata pa kami, nagsasaka kami sa bukid—mas grabe pa ro’n.”“Ah gano’n?” Ngumiti si Anne nang may sarkasmo, humila ng upuan, at umupo nang maayos. Pagharap kay Maika, kalmado niyang sinabi: “Kunin mo nga sa kotse ang latigo.”“Okay!” Alam ni Maika na maraming gamit sa sasakyan at matagal na rin siyang pigil na pigil sa mag-asawang 'to.Nang marinig ng ama at ina ni Melody ang
"Ina ka ‘di ba? At pinayagan mong gahasain siya ng isang hayop sa mismong bahay niyo?"Hindi makatingin ang ina ni Melody. Pursado ang mga labi niya at hindi makaimik."Kung hayop si Joshua, kayo naman ang kasabwat niya! Hindi kayo nalalayo sa kanya!"Yumuko ina ni Melody na puno ng kahihiyan.Biglang lumabas ang ama ni Melody na galit na galit."Bakit naging ganito ang pamilya namin? Dahil kasalanan mo ‘to!Ikaw ang nagturo sa anak kong magsumbong sa pulis!Kung hindi dahil diyan, hindi sana kami napahamak! Hindi niya sana na-offend ang mayaman!""Tumigil ka!" Sigaw ni Anne. "May ama bang tulad mo? Ginahasa na nga ang anak mo, gusto mo pang manahimik?Ginamit mo ang perang nakuha para mapalitan ng kidney ang asawa mo! At plano mo pang gamitin ang natira para bumili ng bahay para sa anak mong lalaki! Walong taong gulang pa lang ang bata, sinimulan mo nang sipsipin ang buhay ng sarili mong anak na babae!"Napangiti ama ni Melody, pero halatang natamaan siya. Gayunman, nagsalita pa
"Binabalaan kita. Kung gusto mong mamatay, hintayin mong umatras si Anne sa eleksyon. Kung magpakamatay ka ngayon, ilalabas ko ang lahat ng litrato mo sa mismong burol mo. Kahit patay ka na, hindi ka makakahanap ng kapayapaan. Ikakahiya ka ng buong pamilya mo at sa bawat kanto, pagtatawanan ka."Pagkatapos noon ay binitiwan niya ang leeg nito at tumayo, iniwan siya roon na wasak."Hayop..." bulong ni Melody, habang nakatingin sa likuran ni Joshua at puno ng galit ang kanyang mga mata.Paglabas ni Joshua sa silid, agad sumalubong ang mga magulang ni Melody na may pakunwaring ngiti."Mr. Joshua, sinunod na namin ang lahat ng gusto mo. Tungkol naman po sa kaso ng asawa ko...""Hindi ko na itutuloy," malamig na tugon ni Joshua. Saglit siyang tumingin kay Maika na nasa labas, tapos lumingon sa bahay, tumitingin kung saan siya pwedeng lumabas. "Eh... 'yung pera po?" tanong pa ng ama ni Melody."Ibibigay ko." Saka tumalon palabas ng bintana, ang mismong bintana ng kwarto ni Melody.Pumaso
Tahimik ang buong silid.“Si Joshua, oo, may kaugnayan sa akin ang nangyari. Pero hindi ako nagkamali.Hangga’t ako ang guro ng Class 8, sisiguraduhin kong ligtas at may dignidad ang bawat estudyante ko. Ginawa ko ang tungkulin ko at para sa akin, karapat-dapat akong respetuhin bilang guro.”Pagkatapos ay tumingin siya ng diretso sa mga magulang na may halong lungkot at tapang.“Sabi n’yo, wala pa akong anak. Hindi ko alam ang nararamdaman n’yo.Tama ba ‘yon?”"Mali kayo." Matatag na tinig ni Anne."Kung dumating ang araw na magkaroon ako ng sarili kong anak kahit pa anak kong babae at harapin namin ang ganitong sitwasyon, hinding-hindi ko pipiliin ang takasan ito.""Hahanapin ko ang lahat ng paraan para protektahan ang anak ko. Magbubuo ako ng samahan ng mga magulang, magsanib-puwersa kami, at lalaban kaming magkakasama para sa kaligtasan ng mga bata.""Ituturo ko sa mga anak ko kung paano ipagtanggol ang sarili nila, kung paano umiwas sa mga lalaking may masamang balak.""Sabi nga n
Pagkatapos ng weekend, lalong lumala ang isyu ni Joshua.May mga nagsasabing babagsak na raw ang dalawang tiyo niya sa pwesto.Pero pagkalipas ng dalawang araw, ayos pa rin sila at kaliwa’t kanan ang lumabas na balita para linisin ang pangalan nila.Halimbawa, sinabing nasugatan daw ang pangalawang tiyo habang humahabol ng isang kriminal, at naospital pa ang isang matandang lalaki na sinagip niya...Ang sabi ng lahat, masyado raw makapangyarihan ang Pamilya Cruz!Isang bagong pwersa na kayang tapatan ang Pamilya Valderama !Hindi nagtagal, may naglabas ng mga lumang picture ni Joshua sa mga nightclub, at sinabing bago lang ito na patuloy pa rin siyang nananakot at abusado.Dahil dito, nag-alala na ang mga magulang ng mga estudyante sa klase ni Anne.Pagsapit ng Lunes, naimbitahan si Anne sa conference room.Kakapasok pa lamang ni Anne nang sumulyap siya sa mga magulang ng mga estudyante sa Class 8. Sa isang iglap pa lang, nabuo na agad sa isip niya ang kabuuang ideya ng sitwasyon.Me
Tumango si Hector at mahinahong nagsalita "Kaibigan ng tatay ni Charlene si Dad. Kaya noong namatay ang matanda, inampon niya si Charlene at pinalaki na parang anak."Hindi naman tanga si Anne. Halata niyang pinapaliit ni Hector ang kwento at may tinatago pa ito.Pero ngumiti siya at sabay kapit sa braso ni Hector, "Dear, ang sikreto ng mag-asawa ay katapatan. Kung meron ka man talagang naging relasyon kay Charlene, okay lang. Dahil nakaraan na 'yon. Curious lang ako. Kwento mo naman sa’kin."Habang nagsasalita siya, tumingin siya sa puting bahay sa likod ng Pamilya Valderama at bigla siyang napangiti. "Ganito na lang. Ako rin, magiging totoo sa’yo. Hindi si Vince ang unang minahal ko. Meron din akong first love.""Kuwento mo sa’kin ang tungkol sa’yo at kay Charlene, at ikukuwento ko rin ang sa’kin. Walang lihiman, okay?"Pagkarinig ni Hector, biglang nagbago ang ekspresyon niya. "Hindi puwede! Wala talaga kaming naging kahit ano ni Charlene! Mahal ko, sino yung first love m