Matapos ipadala ang link sa mga kaibigan at kamag-anak, pakiramdam ni Hector ay hindi pa sapat iyon. Matingkad ang titig niya kay Renz at seryosong sinabi:"Magpadala kaagad ng emergency document, kinakailangang bumoto ang lahat ng empleyado ng kumpanya para sa asawa ko. Tatlong boto bawat tao bawat araw! Walang boto ang dapat maiwan! Sa madaling salita, hindi dapat matalo ang asawa ko!"“Naku naman boss, kaya ka ba nakasimangot kanina pa dahil lang dito?” nagtatakang tanong ni Renz“At saka, kailangan mong mag-ulat sakin bawat oras tungkol sa sitwasyon ng pagboto sa aking asawa. Kung sakaling mapunta siya sa 2nd place, kailangan nating mag-isip ng isang bagong plano." nakangiti kong sabi habang nag iisip "ano ba Renz! Ba't di ka magmadali?! Gusto mo bang mawala ang asawa ko?"Binato siya ni Hector ng tila isang matalim na kutsilyong nakatitig sa mga mata ni Renz, nakita niyang napapailing ito sa takot, at nagmamadaling kumilos para gawin ang mga pinapagawa ni Hector. Pagkatapos niy
Napabuntong-hininga si Charles. "Hindi kasi nakikinig ang nakababata kong kapatid. Napalo siya nina Mama at Papa ng ilang beses, kaya namaga ang mukha niya. Hindi siya makalabas ng bahay para humarap sa tao. Naisip ko na lang na kapag gumaling na ang mukha niya, saka ko siya dadalhin para humingi ng tawad sa'yo." Sinulyapan siya ni Damian. "Totoo ba?""Yes totoo ang sinasabi ko! Hindi mo kasi naiintindihan ang ugali ng mga magulang ko. Kakampi mo kami. Kasalanan lahat ito ng kapatid ko. Napaka-walang utang na loob niya!"Bahagyang lumuwag ang ekspresyon ni Damian. "Charles, sasabihin ko sa'yo, talagang gusto ko ang kapatid mo. Simula nang makilala ko siya, pakiramdam ko lahat ng iba pang bagay sa labas ay walang kwenta. Masyadong mababaw at hindi pasado sa paningin ko. Bukod diyan, hindi na ako magsisinungaling sa'yo. Talagang gusto kong pakasalan si Teacher Anne. Bilang isang lalaki, dapat magpakasal ka sa isang mabuting babae na kayang mag-alaga ng pamilya at magturo sa mga anak
Nang makita niyang marahas na tinuturo ni Charles si Anne, gusto niyang tumayo at diretsong basagin ang mga daliri. Pero hindi niya magawa. Hindi niya makalimutang ang kanyang pagkatao para sa kalokohang bagay na ito. Si Charles na walang kaalam-alam na halos patay na siya sa paningin ni Hector ay pinandilatan ng mata si Anne na galit na galit na hindi makapagsalita.“Bilisan mo Anne, pumunta ka sa harapan ni Damian, anong tinatayo-tayo mo diyan!”Pagkasabi ni Charles ay kinuha niya ang upuan at pinaupo si Damian. Mabilis na umupo si Damian na animo’y isang hari, naka dikwatro siya, at mababang tinignan si Anne. Galit na galit si Anne sa ginawang iyon ni Charles, halos gusto na niyang sumabog sa sobrang galit! Bago pa man siya makapag salita, mariing hinaplos ni Hector ang likod ng kaniyang kamay at malamig na nag-tanong. “Excuse me, anong ginawa ng asawa ko sayo para humingi siya ng tawad?”Itinuro ni Charles ang ulo ni Damian.“Bakit? Nakita mo ang ginawa ng magaling kong kapatid
"At kung hindi kami umalis, anong gagawin mo?” mabagal na kinuhani Damian at sinindihan ang kaniyang sigarilyo at direstong binuga ang usok sa pwesto ni Anne na may mayabang na asal. “"Hindi lang kami ang aalis, hindi ka rin makakaalis. Kung hindi ako hihingi ng tawad ngayon, pauli ulit kong sasabihin sayo na kailangan mong humingi ng tawad . At kailangan mo akong pagsilbihan ng mabuti sa harap ng talunan mong asawa at pakalmahin ako. Saka lang pwede ka na bang umalis."Pagkasabi ni Damian ay tumingin siya sa kaniyang mga bodyguard , na animo’y nakalamang na siya. Iritable namang nakatingin si Anne at walang hiyang nagtanong sa lalaking ito. “Napakawalang hiya mo talaga Damian, hindi ka ba natatakot na tumawag ako ng pulis?”“Ikaw tatawag ng pulis?”Natawa si Damian .“Ano namang ikakaso mo sa akin? Kakasuhan mo ako na gusto kitang maka sex ? na may nag send sa akin ng location ng kwarto mo. Pwede kong sabihin sa mga pulis na inimbitahan mo ako sa bahay niyo. At ang magulang mo at
ANNE POVPaano akong magagalit sa asawa ko?! Naisip kong napakagwapo ng paraan ng paghawak ni Hector sa ulo ni Damian at pagsuntok nito sa pader! Ngunit hindi ko iyon masabi ng malakas, iniisip ko pa ring turuan si Hector na huwag basta-basta kumilos! Nang marinig niya ang aking sinabi ay bahagyang napaawang ang bibig ni Hector, at sinabi niyang "Okay" nang magalang. Sa pakikinig sa seryosong paglalandian ng dalawang tao, halos mapasuka ng dugo si Damian.“Huwag muna kayong magpakasayang dalawa! Sa oras na ito… puro pa rin kayo paglalandian! Pakawalan niyo ko bilisan niyo, kapag namatay ako, lahat kayo mapupunta sa police station.”Nagulat at natakot ako sa totoo lang ng marinig ko ang mga sinabi niyang pupunta sa police station, pero agad kong pinakalma ang sarili ko, hinayaan ko lang na kapit kapit pa rin ni Hector si Damian na tila isang bihag. , “Okay sige, papabitawan kita sa asawa ko pero paalisin mo ang mga bodyguard na nandito ngayon at hayaan mo kaming makaalis, kung hindi
Sa sobrang takot ni Charles, nanginig ang kanyang katawan at nanlaki ang kanyang mga mata. "Ano ang ibig mong sabihin Mr.Luigi ? Hindi ba para sa amin ang sinabi mo?!" "Ano bang iniisip mo? Nabagok ka ba sa ulo?" Matalim na tinitigan ni Luigi Ayala si Charles nang walang pag-aalinlangan, "Paanong makakapagsalita ako para sa inyo, mga huwad!"Sa mga sandaling iyon, si Damian, na hawak pa rin ni Hector, ay pinagpapawisan nang husto at ramdam ang mabilis na kabog ng kanyang dibdib. Sino kaya ang taong ito na kayang kontrolin ang pinakabatang tagapagmana ng mga Ayala, isa sa apat na pinakamakapangyarihang pamilya? "Pwede bang malaman kung sino itong tao na sobra mong pinahahalagahan Mr.Luigi?" tanong ni Damian nang maingat, nagbabakasakali.Sandaling sinipat ni Luigi Ayala si Damian, pero mabilis niyang naalala ang mga sinabi ni Renz . Hindi niya pwedeng hayaan na masira ang reputasyon ni Hector, kaya't tumugon siya nang mahinahon, "Ah, nagkakilala lang kami dahil sa isang business n
HECTOR POVHindi tulad ni Charles, si Anne ay hindi nagpapakita ng interes na makipag-daupan sa mga mayayaman. Matapos mag-isip ng sandali, tumayo si Anne at seryosong sinabi: “Isa pa, kahit wala nang kapangyarihan ang asawa ko ngayon, mas matanda pa rin siya sa iyo. Kung ayaw mo siyang tawaging Kuya, tawagin mo na lang siyang Mr. Valderama, magpakita ka pa rin ng paggalang sa asawa ko!” Nang marinig ko ito, bahagyang lumitaw ang paghanga sa aking mga mata, nakaramdam ako ng pagkakilig na kailangan kong itago pansamantala. Sa isip ko ay napapatawa ako, hindi ako nagkamali sa babaeng napili ko, napakaswerte ko kay Anne. Siya ang tipo ng babaeng papangarapin mo hindi lang dahil sa sex kundi dahil sa kabutihan ng puso niya! Talagang kakaiba siya sa karaniwang kababaihan! At ang mga salitang iyon na handa akong protektahan kahit na sabihin na wala ako sa kalimitang standard ng mga kababaihan ay handa pa rin niya akong protektahan, ang sarap pakinggan ng mga sinabi niya ngayon. Piniit ni
Naintindihan ni Damian ang ibig sabihin ni Luigi, kaya hindi na siya gaanong natakot. Sinulyapan niya ang mga bodyguard sa likuran niya—tatlo sila! Samantalang ako na tinatawag niyang baldadong asawa ni Anne ay mag-isa lang, kaya nakakangiti pa ang baboy na to sa harapan ko na animo’y lamang siya. Ipinagpatuloy niya ang pagkain ng mga putahe sa mesa nang may kasiguruhan. “Sabihin mo, ano ba ang kailangan mo sa akin? Kung balak mo akong kikilan ng pera, wala kang mapapala. Hindi pa ako…” Bago pa siya matapos magsalita, tiningnan ko siya at agad na lumapit si Renz. Isang malakas na “klik,” at nadislocate ang panga ni Damian. Nang may tabinging bibig, hindi na siya makapagsalita nang maayos sa sobrang sakit. Napa-tulo na lang ang kanyang laway habang naglalabas ng hindi maunawaang tunog. “Kayo… bakit pa kayo nakatayo diyan… gumalaw na kayo, dali!”Agad namang kumilos ang tatlong bodyguard at pinalibutan ako. Ngunit bago pa sila makalapit, agad silang pinabagsak ni Renz. Napahiga silan
May gusto sanang sabihin si Chairman Dave, pero pinigilan siya ni Mrs. Heidi.“Tama na. Hayaan mo munang makapagpahinga ang kapatid mo. Tingnan mo, pagod na pagod na siya, at buntis pa!”Maingat na pinisil ni Mrs. Heidi ang balikat ni Anne: “May gagawin ka pa ba ngayong hapon? Matulog ka muna rito.”“Hindi na. May appointment ako sa isang babae na posibleng pumayag tumestigo laban kay Joshua. Malapit na ang oras.”May pag-aalalang tumingin si Mrs. Heidi kay Anne: “Sige, pero mag-ingat ka. Huwag mong kakalimutang buntis ka pa rin.” Tumango si Anne at nagtungo kasama si Maika.Sa isang coffee shop, hindi mapakali si Maika: “Bakit hindi pa dumarating ang babaeng ‘yon? Kapag hindi siya dumating agad, baka mahuli na tayo!”Paulit-ulit siyang tumingin sa kanyang relo: “Walo na lang ang natitirang oras bago ang eleksyon ng vice chairman ng foundation!”Pagkalipas ng halos isang oras, unti-unting nawalan ng pag-asa si Anne.“Mukhang hindi na siya darating.”Pagkatapos huminga nang malal
Gayunpaman, handa na rin si Anne na umatras sa pakikipaglaban bilang vice chairman.Naramdaman niyang kailangan niyang ipaliwanag kay Mrs. Heidi, asawa ni Chairman Dave ang dahilan kung bakit siya aatras sa eleksyon bilang vice chairman kaya pumunta siya sa bahay ng pamilya Sanvictores.Pagdating niya roon, masaya siyang sinalubong ni Mrs. Heidi at may misteryosong ngiti sa mukha: “Anne, naghanda ako ng damit na susuitin mo!” “damit?” Napakunot ang noo ni Anne.Hindi maitago ni Mrs. Heidi ang tuwa: “Oo, isang hand made ito mula sa magaling na designer ng pamilya Sanvictores! Hindi pa ito dumarating noon kaya hindi ko pa nasasabi. Pero kanina lang, dumating na ito sa mismong pintuan! Tiningnan na namin ng ninong mo, ang ganda talaga!”Pagkakita ni Chairman Dave kay Anne, agad nitong ibinaba ang hawak na diyaryo at tumayo: “Tiyak na babagay sa’yo ‘yan!”Kinuha ni Mrs. Heidi ang damit at itinapat ito kay Anne. “Ang ganda talaga, akmang-akma sa katawan mo, at hindi pa halata ang pagb
Ngumiti si Anne, “Lagi kang umiiwas. Hindi masaya kung gano’n. Nakalimutan kong sabihin sa’yo, kami mga mayayaman may ganyang bisyo na gusto naming nanonood ng palo na hindi umiiwas ang tao.”“nililinlang mo naman ako niyan! Hindi mo naman sinabi kanina.” Nanginginig sa sakit ang kanyang boses, pati ang mga ngipin ay naglalaban sa panginginig.“Nilinlang nga kita—e ano ngayon?” malamig ang tingin ni Anne. “Kung ayaw mong umangal, puwede naman kitang paluin ulit ng 17 beses, 'di ba?”Sa puntong ito, lumabas ang matabang walong taong gulang na anak at itinuro ang ama habang sumigaw:“Paluin mo pa! 'Yung pera mula sa palo ay pag-aari ko!”Nang marinig ito ay napakagat-labi ang ama ni Melody sa kaba.Tiningnan siya ni Anne nang may panunuya at sinabi, “Kung anong klaseng magulang, gano’n din ang anak na mapapalaki.”Pagkasabi nito, dinala nina Anne at Maika si Melody sa ospital.Pagkatapos ng gamutan, magkatabi sa kama si Anne at Maika. Muling nagtanong si Anne, seryoso ang tono niya
Makinig ka sa nanay mo kung hindi ka isinilang para maging mayaman, huwag mong piliting maranasan ang buhay na para lang sa mayayaman. Dahil kapag bumagsak ka, mas masakit ‘yan.”Sa sobrang galit ni Anne, huminto siya at biglang lumingon.Gusto mo bang ipagpatuloy ko ang susunod na eksena kung paano siya sumagot o kung paano niya pinagsabihan ang ina ni Melody sa huling pagkakataon?“'Wag ka munang umalis!”“Paano kang naging ina? Gano'n na ang sinapit ng anak mo na durog-durog na, pero ang kaya mo pang gawin ay mang-insulto?”Napakakunot ng noo ng ina ni Melody, sabay sabing, “Kaunting latay lang ‘yan. Noong bata pa kami, nagsasaka kami sa bukid—mas grabe pa ro’n.”“Ah gano’n?” Ngumiti si Anne nang may sarkasmo, humila ng upuan, at umupo nang maayos. Pagharap kay Maika, kalmado niyang sinabi: “Kunin mo nga sa kotse ang latigo.”“Okay!” Alam ni Maika na maraming gamit sa sasakyan at matagal na rin siyang pigil na pigil sa mag-asawang 'to.Nang marinig ng ama at ina ni Melody ang
"Ina ka ‘di ba? At pinayagan mong gahasain siya ng isang hayop sa mismong bahay niyo?"Hindi makatingin ang ina ni Melody. Pursado ang mga labi niya at hindi makaimik."Kung hayop si Joshua, kayo naman ang kasabwat niya! Hindi kayo nalalayo sa kanya!"Yumuko ina ni Melody na puno ng kahihiyan.Biglang lumabas ang ama ni Melody na galit na galit."Bakit naging ganito ang pamilya namin? Dahil kasalanan mo ‘to!Ikaw ang nagturo sa anak kong magsumbong sa pulis!Kung hindi dahil diyan, hindi sana kami napahamak! Hindi niya sana na-offend ang mayaman!""Tumigil ka!" Sigaw ni Anne. "May ama bang tulad mo? Ginahasa na nga ang anak mo, gusto mo pang manahimik?Ginamit mo ang perang nakuha para mapalitan ng kidney ang asawa mo! At plano mo pang gamitin ang natira para bumili ng bahay para sa anak mong lalaki! Walong taong gulang pa lang ang bata, sinimulan mo nang sipsipin ang buhay ng sarili mong anak na babae!"Napangiti ama ni Melody, pero halatang natamaan siya. Gayunman, nagsalita pa
"Binabalaan kita. Kung gusto mong mamatay, hintayin mong umatras si Anne sa eleksyon. Kung magpakamatay ka ngayon, ilalabas ko ang lahat ng litrato mo sa mismong burol mo. Kahit patay ka na, hindi ka makakahanap ng kapayapaan. Ikakahiya ka ng buong pamilya mo at sa bawat kanto, pagtatawanan ka."Pagkatapos noon ay binitiwan niya ang leeg nito at tumayo, iniwan siya roon na wasak."Hayop..." bulong ni Melody, habang nakatingin sa likuran ni Joshua at puno ng galit ang kanyang mga mata.Paglabas ni Joshua sa silid, agad sumalubong ang mga magulang ni Melody na may pakunwaring ngiti."Mr. Joshua, sinunod na namin ang lahat ng gusto mo. Tungkol naman po sa kaso ng asawa ko...""Hindi ko na itutuloy," malamig na tugon ni Joshua. Saglit siyang tumingin kay Maika na nasa labas, tapos lumingon sa bahay, tumitingin kung saan siya pwedeng lumabas. "Eh... 'yung pera po?" tanong pa ng ama ni Melody."Ibibigay ko." Saka tumalon palabas ng bintana, ang mismong bintana ng kwarto ni Melody.Pumaso
Tahimik ang buong silid.“Si Joshua, oo, may kaugnayan sa akin ang nangyari. Pero hindi ako nagkamali.Hangga’t ako ang guro ng Class 8, sisiguraduhin kong ligtas at may dignidad ang bawat estudyante ko. Ginawa ko ang tungkulin ko at para sa akin, karapat-dapat akong respetuhin bilang guro.”Pagkatapos ay tumingin siya ng diretso sa mga magulang na may halong lungkot at tapang.“Sabi n’yo, wala pa akong anak. Hindi ko alam ang nararamdaman n’yo.Tama ba ‘yon?”"Mali kayo." Matatag na tinig ni Anne."Kung dumating ang araw na magkaroon ako ng sarili kong anak kahit pa anak kong babae at harapin namin ang ganitong sitwasyon, hinding-hindi ko pipiliin ang takasan ito.""Hahanapin ko ang lahat ng paraan para protektahan ang anak ko. Magbubuo ako ng samahan ng mga magulang, magsanib-puwersa kami, at lalaban kaming magkakasama para sa kaligtasan ng mga bata.""Ituturo ko sa mga anak ko kung paano ipagtanggol ang sarili nila, kung paano umiwas sa mga lalaking may masamang balak.""Sabi nga n
Pagkatapos ng weekend, lalong lumala ang isyu ni Joshua.May mga nagsasabing babagsak na raw ang dalawang tiyo niya sa pwesto.Pero pagkalipas ng dalawang araw, ayos pa rin sila at kaliwa’t kanan ang lumabas na balita para linisin ang pangalan nila.Halimbawa, sinabing nasugatan daw ang pangalawang tiyo habang humahabol ng isang kriminal, at naospital pa ang isang matandang lalaki na sinagip niya...Ang sabi ng lahat, masyado raw makapangyarihan ang Pamilya Cruz!Isang bagong pwersa na kayang tapatan ang Pamilya Valderama !Hindi nagtagal, may naglabas ng mga lumang picture ni Joshua sa mga nightclub, at sinabing bago lang ito na patuloy pa rin siyang nananakot at abusado.Dahil dito, nag-alala na ang mga magulang ng mga estudyante sa klase ni Anne.Pagsapit ng Lunes, naimbitahan si Anne sa conference room.Kakapasok pa lamang ni Anne nang sumulyap siya sa mga magulang ng mga estudyante sa Class 8. Sa isang iglap pa lang, nabuo na agad sa isip niya ang kabuuang ideya ng sitwasyon.Me
Tumango si Hector at mahinahong nagsalita "Kaibigan ng tatay ni Charlene si Dad. Kaya noong namatay ang matanda, inampon niya si Charlene at pinalaki na parang anak."Hindi naman tanga si Anne. Halata niyang pinapaliit ni Hector ang kwento at may tinatago pa ito.Pero ngumiti siya at sabay kapit sa braso ni Hector, "Dear, ang sikreto ng mag-asawa ay katapatan. Kung meron ka man talagang naging relasyon kay Charlene, okay lang. Dahil nakaraan na 'yon. Curious lang ako. Kwento mo naman sa’kin."Habang nagsasalita siya, tumingin siya sa puting bahay sa likod ng Pamilya Valderama at bigla siyang napangiti. "Ganito na lang. Ako rin, magiging totoo sa’yo. Hindi si Vince ang unang minahal ko. Meron din akong first love.""Kuwento mo sa’kin ang tungkol sa’yo at kay Charlene, at ikukuwento ko rin ang sa’kin. Walang lihiman, okay?"Pagkarinig ni Hector, biglang nagbago ang ekspresyon niya. "Hindi puwede! Wala talaga kaming naging kahit ano ni Charlene! Mahal ko, sino yung first love m