Share
Kabanata 38
Kaugnay na kabanata
For the Unloved Kabanata 39
"What will I call you? Lola? Auntie?" naabutan kong tanong ng anak ko sa nanay ni Aquilino. Prenteng-prente itong nakaupo sa gitna ng mag-asawa. Napagdesisyunan nilang ipagpatuloy nalang namin ang aming pag-uusap sa malapit na restaurant. Sabay kaming pumasok ni Aquilino sa loob. Kabado pa rin ako. Hindi makaimik. Pinagbuhat niya ako ng upuan, ingat na ingat ako na hindi ako makagawa ng mali dahil ang mga mata nila ay nakatuon sa amin."Of course, you will call me Lola. But I want Mommy Lola more. Can you do it, darling?" Narinig kong sagot ng nanay ni Aquilino kay Akihiro. Hindi ako makatingin sa kanila. Nahihiya ako. Hindi ako kumportable. Pakiramdam ko ay hindi naman talaga ako importante dito. Mas gusto nilang ang apo lang nila ang nandito, ito lang ang gustong makausap nila. "Okay, Mommy Lola! How about him?" Tinuro nito ang Daddy ni Aquilino na seryoso ang mukha. Pakiwari ko ay hindi ito mabiro. Kanina pa presente at seryoso ang itsura nito. "Akihiro." Pagbabanta ko rito da
For the Unloved Kabanata 40
"Hindi namin alam na may nabuntis siya noon dito! Hindi namin alam ang tungkol sa mga sinasabi mo!" giit pa nito.Sakto namang pumasok sa loob ng restaurant si Lazarus at karga-karga ang anak ko. Mabilis kong pinalis ang luha ko. Nang humarap sa anak ay agad ako tumayo at lumapit sa kanila para makuha ito kay Lazarus.Nang kargahin ko ito ay nakangiti pa ito ng napakalawak sa nanay ni Akihiro.Kawawang bata.Hindi niya alam na pinagdududahan siya.Hindi niya alam na hindi siya tanggap ng mga ito.Mahirap talagang makibagay sa mundo ng tatay niya.Napakakapal nalang talaga ng mukha ko para isiping matatanggap kami ng pamilya nila. Si Father Theodore lang ang tanggap kami. Siya lang ang kamag-anak ni Aquilino na nagmamahal, may totoo at klaradong intensyon sa akin."Saan kayo pupunta, Ramona?" tanong ni Aquilino. Naglakad ako patungo sa may pinto. Humarap ako sa kanilang lahat na nakatayo na ngayon. Pinagmamasdan ang galaw ko at hinihintay ang sasabihin ko."Doon sa kaya kaming tanggapi
For the Unloved Kabanata 41
Hindi ako umimik hanggang nasa hapag na kami. Mabuti nga at hindi na rin nagtatanong ang anak ko kung ano ang nangyayari sa amin ng Papa niya. Kahit naman magtanong siya ay hindi ko siya sasagutin. "Ako na ang maghuhugas ng pinggan," presenta niya. Tumango ako at hinanda nalang ang sarili para magpunas ng lamesa. Pumasok naman sa kaniyang kwarto si Akihiro naghahanda na iyon para magshower.Tumango lang ako sa kaniya. Hinayaan siya sa gustong gawin. Nang matapos ako sa paglilinis ng lamesa ay dumiretso ako kay Akihiro para tulungan itong makapagshower. Usually, ako ang pumipili at naghahanda ng damit niyang susuotin. Wala namang imik si Aquilino nang umalis ako roon. "Anak, nasa banyo ka na ba?" "Yes, Mama!" sigaw ni Akihiro sa loob ng banyo. Nagsasara na ito ng pinto, marunong nang mahiya. Noon, ako pa ang nagpapaligo dito. Ngayon ay nakakapag-isa na siya. Marunong na marunong na. "Ihahanda ko na ang damit mo," pagpapaalam ko at saka naghalungkat na ng kung ano ang masusuot niya
For the Unloved Kabanata 42
"This is my school, Papa!" iminuwestra ni Akihiro ang kanilang paaralan sa kaniyang Papa. Pagkababa namin ng kotse ay agad na hinagilap ni Akihiro ang kamay ng kaniyang Papa at naunang maglakad. Tinginan kaagad ang mga tao nang bumaba kami sa sasakyan. Hindi ko iyon pinansin. "We play there with my friends every break time and PE time, Papa!" tinuro pa ni Akihiro sa Papa niya ang playground na madalas nga nilang paglaruan ng mga kaibigan niya. Tuwing susunduin ko ito at wala sa classroom nito ay madalas ko siyang matagpuan doon."Alam mo na kung saan hahanapin ang anak mo kapag susunduin mo ito," natatawa kong sabi kay Aquilino. "Iyon kung hindi ka pa babalik sa Maynila para sa trabaho mo." dagdag ko pa. Pila ang mga estudyante at mga magulang sa may gate. Nasa huli kami bago tuluyang makapasok sa may mismong gate ng paaralan. Dahil nasa unahan ang mag-ama at nasa likod nila ako, nilingon ako ni Aquilino nang nakanguso. Hindi nagustuhan ang huling sinabi ko. "Ayan ka na naman s
For the Unloved Kabanata 43
One of the most challenging difficulties we might face in life is realizing how little time we frequently have to spend in some of life's greatest moments. It's at times like this that you wish your train was delayed, or that his grin might last just a little longer, or that he would reconsider going after all.We cannot keep people for longer than we are meant to have them. Maybe they are ours for years or maybe we were only lucky enough to know them for just a few, quick moments. Whatever the case and whoever they are, just know that the length of a moment does not dictate its value in your life. You can meet someone once and remember them forever, or you can spend years with someone who will eventually become nothing more than a distant, foggy memory.Love will often come to you in the unlikeliest of times, and if you spend that time dreaming of what it could be, you will miss out on all that you already have.But if we never tried, we would have never experienced all of the beauti
For the Unloved Kabanata 44
Kinaumagahan, dahan-dahan akong bumangon sa kama. Mga bandang alaso tres na ako nakatulog nang itulak ko nang dahan-dahan si Aquilino para doon naman yumakap kay Akihiro. Hindi kasi ako mapakali na hindi ito abot-kamay, kung hindi naman ay may nakaagapay sa gilid na pwede niyang yakapin.Baka mahulog ito. Nangangamba ako na baka kapag nahulog ito ay makatama ang ulo niya sa sahig. Nagkatrauma na ako dail noong baby pa ito, muntik itong mahulog sa kama. Dala na rin ng post-partum, noong unang dalawang buwan kasi ni Akihiro ay hindi ko ito pinapansin at ayaw na ayaw ko itong nakikita. Mabuti nalang at mabilis na nakarespondedang mga madre. Kaunti nalang daw ay mahuhulog na ito. Kung hindi siguro naagapa, walang malaming na Akihiro ngayon. Kung hindi din iyon nangyari, baka hanggang ngayon, malayo ang loob ko sa anak ko.Iyon ang nagbukas ng isip ko para pahalagahan si Akihiro dahil ito lang ang pamilya mayroon ako.Magkayakap ang mag-ama nang iwan ko. Inayos ko pa ang kumot nilang dal
For the Unloved Kabanata 45
Leaving.Just hearing that term makes me want to cry. Just thinking that I will leave them tomorrow tears stream down my cheeks. They are neither happy nor sad tears. They are tears from every emotion I've ever felt or created in this place. They're tears of regret for not being able to remain. I'm wishing I didn't have to go. I wish I had more alternatives."Bakit hindi ka pa natutulog at pumapasok sa loob, Ramona?" nagulat ako nang biglang nagsalita mula sa aking likod si Sr. Si. Natawa siya nang makitang nagimbal ang katawan ko sa pagkakagulat nang dumating at nagsalita siya. "Kape pa more," natatawang sabi nito nang maupo ito sa tabi ko. Parehas kaming napatingin sa kawalan. "Bukas na ang alis niyo, no? Nakapaghanda na ba kayo ng mga dadalhin niyo?""Tapos na po..." sagot ko rito. Kahapon pa kami nag-impake nila Aquilino. Hindi naman marami ang dinala namin. Kailangan na kasi talaga naming makaalis. Hindi na raw maganda ang lagay ng kumpaniya nila. Lumalaki na raw ang nawawalang
For the Unloved Kabanata 46
"Let us go to our room so we can start making Akihiro's sibling, Ramona."That's what Aquilino stated as soon as he stood up from his seat. We had just finished our meal. I quickly glared at him. His parents laughed at his naughtiness. Hindi na talaga matigil ang panghaharot nito sa akin! Mas nakakabuwelo pa ito at mas lalo pa talaga akong inaasar. Hindi pa kami nakakaisang araw dito ganito na itong si Aquilino. Baka kapag talagang natuluyan at hindi na ako nakapagtimpi at baka naman umuwi ako sa probinsyang buntis na naman!Ayoko ng ganoon! Hindi pa talaga kami tuluyang naaayos, may problema pang kinakaharap si Aquilino, hindi pa tuluyang bumabalik ang ala-ala niya... masyadong kumplikado pa ang lahat. "Just slow down, son. You've just returned from a trip!" his Daddy commented. Napahilot nalang ako sa aking sintido. Hindi pa rin tumatayo sa kinauupuan. Nahihiya na ako sa mga magulang nito. "I'm just kidding, Dad." he answered to his Father. He was looking at me and waiting for me
Pinakabagong kabanata
