Surrender
I stand behind my friends as I approached them near the shore. Nakatalikod sila habang nakaupo sa buhangin at bahagyang nakatanaw sa dagat. I went here to see them and to talk to them as well.Napabuntong hininga ako at pinasadahan ng tingin ang sariling suot. Nag-aalangan ako ng tumingin sa likuran kung nasa'n si Chris. He smiled at me and nodded slightly. Encouraging me to come near my friends.
I bit my lip and sighed again. Nang makuntento ay binalingan kong muli ang mga kaibigan para tawagin, pero bago ko pa magawa ay natigil na ako ng makita na nakatayo na sila. Kita ko ang gulat sa mga mata ni Cyprian ng pasadahan niya ng tingin ang suot ko. Suminghap si Pia at naiiyak na tiningnan ako.
"Thea." Pia whispered. Hindi ko halos marinig iyon dahil sa layo niya sa akin. Pero nabasa ko iyon sa kanyang labi.
Nanlaki ang mga mata ko ng mabilis siyang lumapit sa akin. Napaatras ako ng humina ang lakad niya at tuluyan n
Second Chance"Thea, Sige na." Pilit sa akin ni Cyprian ng yayain ako ni Khael na umangkas sa kanya sa Jetski.Natawa ako at umiling. "Ayaw ko. Kayo nalang."Umirap si Cyprian. "Bahala ka. Tara na nga Khael. Huwag mo akong ihuhulog ah. Isusumbong kita kay Al."Natawa ako at si Pia sa sinabi ni Cyprian. "As if naman kakampihan ka nun. Baka nga magselos pa yun." Aniya ni Pia. Ngumuso naman si Cyprian at tinalikuran kami."Bakit nandito ang babaeng yan?" Iritadong aniya ni Pia sa kung sino. Napabaling naman ako sa tinitingnan niya.My forehead furrowed as I watched Chris talk to Katrina. Umirap ako ng makita ang tuwa sa mukha ni Katrina habang nag-uusap sila ni Chris, na para bang ang simpleng pag-uusap nila ay isang malaking bagay na para sa kanya."You know that girl?" Tanong ko sa kanya."Sinong hindi? Akalain mong nakaabot pa dito ang kalandian niyan."I licked my lip and frowned. "Nagbabakasyon yan dito. She's wi
Pag-sukoWalang pag-aalinlangan akong umalis sa harapan ni Pia para sundan si Chris. Humalo ako sa maraming turista para mahanap sila at dahil matangkad si Chris ay mabilis ko siyang nakita. Kita ko na patuloy na sumusunod sa kanya si Katrina at kinakausap siya, pero dere-deretso lang ang lakad ni Chris at hindi man lang siya pinansin."Chris!" Tawag ko sa kanya pero hindi niya ako nilingon. Nilingunan ako ni Katrina at inirapan saka hinawakan ang braso ni Chris."Chris!" I called him again and walked faster to catch up with him. "Chris! Teka lang! Stop ignoring me when I know you can hear me!" I shouted at him. Napakurap ako at biglang nahiya ng makita ang mga turista na lumingon sa akin.Nagpupuyos ako sa galit ng muling humakbang para mahabol sila. Ng tuluyang makalapit ay hinila ko si Katrina dahilan para mabitawan niya si Chris. "Ouch!" Reklamo niya ng hilahin ko siya. Nakakunot ang noo ng tiningnan ko siya. Nawala lang ang atensyon ko sa
Don't be Stupid I woke up one day as if everything was normal, but every day, every time I wook up, I felt like something is missing. There was a part of me that is lost and I couldn't name it, until one day, I realize that is was him that I'm looking for. "Hayst. Tulala ka na naman. Care to tell us kung sinong iniisip mo?" I turned to Pia as she spoke. It's been a month since the school had started. We're now in our first year in senior high at nandito kami ngayon sa cafeteria at kumakain. Pia tried to smile. We stared at each other for a moment until she averted her eyes. She sighed heavily again and looked at me with her sad eyes. "Kahit naman siguro hindi niya sabihin alam naman natin kung sino ang nasa isip niya." Aniya naman ni Cyprian na kakaupo lang ngayon sa harapan ko dala ang tray ng pagkain na hawak niya. "Meke him stop from courting you, Thea" Pia said. "Alam namin na nahihirapan ka na. Your hurting yourself."
Be better Para ito sa taong masyado kong pinahalagahanYung Tao na nandiyan lagi para sayo.Yung kahit saan pumunta go lang ng go.Yung kahit magtitigan lang kayo buong magdamag ay kontento na kayo pareho.Dahil diyan kayo masaya. I just found myself one day in a cafe. I was in the corner while listening to a man’s spoken poetry. Mukha din na nakikisama ang panahon sa nararamdaman ko. It's raining outside, It's also dark inside the cafe even though there are plenty of colorful lights surrounding us. Ang iba ay napapahiyaw dahil sa mga katagang sinasabi ng poeter. Ang mga kababaihan naman sa kabilang table ay tinutukso ang isa sa mga kaibigan nila. Days had past and I can't handle it anymore! The pain I felt did not subside especially when I saw Chris with Nasia. Yes! That's the girl name. Anastasia and everyone called her Nasia. I even got jealous of her name. It's so beautiful and unique just like her. Their relationship became a to
DarknessDumating ang Disyembre ng magsimula ang sem break namin. Pero bago sumapit ang pasko ay nagimbal ang mundo ko sa mga narinig at nalaman.I just came home from school when I went upstairs to get dressed. Natigilan ako sa paglalakad sa corridor ng makarinig ng ingay sa study room. Naka-awang ang pinto duon. I tried to peek at it and saw Kuya standing in front of the study table talking to my mother, while Papa was sitting in the swivel chair."Walang kasalanan si Iris at wala ding kasalanan ang kapatid ko! They were too young at that time. Those godamn syndicates were to blame kaya namatay si tita Medes. So let's just forget everything. It's been how many years! The culprits got caught and paid everything for it! ""You don't understand me, Ezekiel. That's not my point! I'm not blaming your sister. Sabihin na natin na masama ang loob ko kay Iris dahil sa nangyari, pero ang kapatid mo ang inaalala ko. She was young when it happened, pero
I know himDumilat ang mga mata ko at nakita ko ang iilang ilaw sa itaas. Ramdam ko din ang paggalaw ng hinihigaan ko. Nasulyapan ko ang mga muka sa tabi ko na hindi ko gaanong maaninag at tila tumatakbo. Hanggang sa marinig ko ang mahinang paghinga ko at ang unti-unting pagdilim ng paningin ko.[Flashback]"Why do you want to find your parents, Iris? You have us already. We're family." Aniya ko sa pinsan ko na umiiyak ngayon habang nandito kami sa park.We had just left from school when we decided to hang out in the park. Ilang distansya lang din naman ang layo ng school sa park. Minsan dito kami sinusundo ng driver, minsan naman sa waiting area ng school.Iris and IU were only 8 years old while I'm 9 years old when we found out that my cousin is not blood related to us. That she's not a real Dela Vega. Sobrang nasaktan ako para sa pinsan ko. Syempre bestfriend ko siya at malapit kaming magpipinsan sa isat-isa."Even so, The
Past Chris P.O.V. Its chirstmas eve, I was in the General's Club when I saw a familiar girl enter the hallway. Nakasunod sa kanya ang isa sa mga kaibigan niyang lalaki. Pagkatapos niyang piliin si Khael ay hindi na ako nakibalita pa. Sa sobrang sakit ng ginawa niya, ay dumating sa punto na sumuko na ako. It's just so hard to love her. I need to ignore the pain and my jealousy just for the sake of our friendship, but what can I do? I love her more than that and she just couldn't love me back. So I just accept the truth and stay away from her. Kahit sinong lalaki ay gagawa ng paraan para mawala ang sakit na nararamdaman. Sa kaso ko, lumayo ako at nagsimulang mang entertain ulit ng ibang babae. Nagbabakasakali na mapupunta sa iba ang atensyon ko. Zion, one of my closest friend set up a blind date for me. That's how I met Nasia. She's kind, beautiful, and soft. Iyong tipo na magugustuhan din naman ng isang lalaki. Pe
Not EnoughChris P.O.V.At a young age I need to be responsible enough for my brother and for myself too, because our parents are not always there to guide us. They are busy mourning for my sister's death. My mother cannot accept it, so I atleast need to stand strong for our family.Tila ako ang tumayong guardian ng kapatid ko sa mga panahong iyon and that's how my life goes on when I grow up. Noon, pamilya at pag-aaral lang ang iniisip ko, but my life's directions and dreams started to changed when I met her.Tinitigan ko ang mukha ng batang babae habang nakahiga siya sa kama ng isa sa mga guest room namin. She is now well dressed and cleaned."Kuya who is she?" Bumaling ako sa kapatid ko na nasa tabi ko at nakadungaw nadin sa batang babae na nakahiga sa kama."I don't know her, Ali. I just found her in the street." I whispered.Nang maisakay siya ni Herman sa sasakyan kanina ay mabilis kaming umuwi sa bahay. Nasa sala palang
WakasChris P.O.V."Ma, anong sinabi mo kay Althea?" I asked my Mother angrily after I found out that she talked to Althea about my departure to go abroad which I am not sure yet."Son, sinabi ko lang sa kanya ang tungkol sa pag-alis mo.""Pero hindi ka dapat nagdesisyon para sa akin. Sana hinayaan mo nalang ako na kausapin siya.""Kausapin?" Natawa ng sarkastiko ang aking Ina. "Sigurado ka ba na kakausapin mo siya o hindi mo talaga siya kakausapin?"I looked sharply at my Mother."Alam ko! Hindi mo siya kakausapin tungkol dito, dahil una palang ay hindi ka na papayag, diba?!" Tumaas ang tuno niya habang galit din akong tiningnan. "Hindi mo ba napapansin, Chris. You haven't thought about your dreams since she came into your life. Puro nalang sa kanya ang iniisip mo. Akala mo hindi ko alam! You've been saving up for years to buy that land from General's so you can give her an art gallery!"Natahimik ako sa sinabi ng
Forever"Your ready?" Chris asked me when I went to his office one day. I was standing in front of him and he was sitting in his swivel chair with his laptop in front of him.I saw how the video call was answered. Nasia's face appeared on the screen. "What do you want now, Chris!" Iritadong sambit ni Nasia pagkatapos tanggapin ang tawag.Nagulat pa ako sa ini-asta nito. Nakita ko ang pag-igting ng panga ni Chris."May usapan tayo, last saturday, Nasia. Nakalimutan mo na?""Ang alin?!"Iritadong tiningnan ni Chris ang laptop niya. Ng umangat ang tingin sa akin ay lumamlan ang mga mata nito."Come here, baby." Chris said and reached for my hand then pulled my waist closer to him, dahilan para mapahawak ako sa balikat niya.Kita ko ang pag-awang ng labi ni Nasia sa screen at ang panlalaki ng mga mata niya ng makita ako. Pero kalaunan ay huminahon din siya."Oh? I'm sorry, I forgot.""Explain e
So sureChris opened the door of his car for me. When I finally got out, he took my hand and pulled me into their mansion. I glanced at our hands and looked up at him. Amazed at his actions.Sa kabila ng masasakit na salita na ibinato ko sa kaniya ay nagawa niya pa ding alalayan at hawakan ang kamay ko.Naagaw ng pansin ko ang mga katulong ng bigla silang nataranta ng pumasok kami ni Chris sa sala. Hindi din siguro inaasahan ang kanyang pagbabalik.I looked at the furniture and some antiques display on the wooden. That was not new to me, especially since I had been here several times, but every time I came here, I still amazed by the interior design of their mansion. The house is modern but some of their furniture is antique."Hijo, hindi ko alam na ngayon ang uwi mo." Said the middle age woman who enter the living room with the other helpers. Sa pagkakatanda ko ay siya ang mayordoma nila.Yumuko ako ng sulyapan ako ng matanda. Naramdaman ko
RumorsRumors about Chris and Nasia have spread on our school's social media site. Many pictures have been taken. Isa na duon ang magkasama nilang pictures habang nasa school. Marami iyon. Mayroon pang nagtatawanan sila at nakahawak sa braso ni Chris si Nasia at hawak naman ni Chris ang baywang niya... Sobrang lapit nila sa isa't isa na mapagkakamalan mo talagang mag on sila.Napapikit ako at padabog na naibaba ang cellphone sa table ko. Tumingin sa akin ang mga kaklase ko ng bigla akong tumayo dala dala ang cellphone. "Excuse me ma'am, can I go out please." Paalam ko. Hindi pa man sumasang-ayon ang professor ay lumabas na ako ng classroom. Naging bastos man sa harapan nila ay hindi ko na napigilan.Naglakad ako patungo sa restroom at pumasok sa isa sa mga cubicle. Inilock ko iyon at ibinagsak ang toilet cover. Napapikit ako at napahilamos sa mukha. Anong ibig sabihin ng nakita ko. What's the score between them?But then, Isn't this what I wan
Decision Lumipas ang dalawang taon at naging smooth naman ang relasyon namin ni Chris. Hindi man perpekto ay masaya kaming dalawa. Nag-aaway at nagkakatampuhan din minsan pero nagkakabati din kami ulit. I thought everything was fine. I thought our relationship would last. Pero kagaya nga ng sinabi ko nuon. Hindi natin alam kung ano ang pwedeng mangyari sa hinaharap. One day everything I did not expected happened. "Hija, I know how much you two love each other. But my son needs to take MBA abroad for his work in the future. I know it's too much to asked but he need this. Sinasabi niya na hindi niya kaylangan, pero alam ko na kaylangan niya..." Napakurap ako at umawang ang labi sa narinig. Nandito kami ngayon sa restaurant kung saan nakipag kita sa akin si Tita Natalie. "Matagal na niya itong sinabi sa amin nuon, hija. He had plans on taking MBA after graduation, pero biglang nagbago ang desisyon niya. He wanted to work in our company for now
Forgiveness Papasok ako sa bahay ng bigla akong nagulat sa sumalubong sa akin. "Happy birthday!" Sigaw nilang lahat. Ngumiti ako at isa isa silang niyakap. My family and close friends are all here. I even glanced at the laptop that was turned on and saw Khael there waving at me. I covered my lips and looked at them in tears. "Happy birthday to you! Happy birthday to you." Kanta ng isang pamilyar na boses galing sa likod ng aking mga kaibigan. Naglalakad na ngayon si Chris papalait sa akin dala-dala ang isang cake habang nakikisabay na din sa pagkanta ng aming mga kaibigan. "Make a wish." Bulong niya ng tuluyan siyang makalapit sa akin. I smiled and stared at him. "You're enough for me." I whispered back. He laughed and shooked his head. Nagsigawan naman ang mga kaibigan ko sa likod niya. "You don't have to wish for it, baby. You have me already." Natatawang sambit niya. I smiled, sighed and closed my eye
Gift "When did your memory came back?" Tanong niya sa akin habang inaayos ang tali ng kabayo. Nakatayo ako sa gilid niya at tinitingnan ang ginagawa niya. "When I woke up in the hospital. I thought it was just a dream but then I realized it's a memory of mine." Tumango siya at hinarap ako. "Ikaw? Why didn't you tell me you've known me for a long time?" "How can I tell you when your brother told me about your condition. You fainted many times and everytime it happened you lose your memory. May parte na bumabalik at may parte na nawawala. And when your brain can't hold it anymore. There's a possibility that you won't recover your lost memory forever." I sighed and nooded. "Now I understand, Kahit na hindi kita maalala. Naaalala ka naman ng puso ko." I mumbled. Kaya pala kakaiba ang naramdaman ko nung una ko siyang makita. Kaya pala pamilyar ang mukha niya sa akin. Hinaplos ko ang kabayo habang nagsasalita. "That's w
DateNakangiti ako habang hinahaloghog ang mga damit ko sa loob ng walk in closet ko."What should I need to wear?" I asked myself. Umiling ako at walang pasubaling kinuha ang mga damit na naka hanger at isa isang sinukat iyon habang nasa harapan ako ng malaking salamin.I smiled remembering what he told me after our kissed yesterday."Kaylangan mo ng pumasok. You'll be late in a few minutes from now." he said glancing at his own wrist watch.Ngumuso ako sa sinabi niya. Parang ayaw ko na yatang umalis dito ngayon kasama siya. Sobra sobra ang sayang nararamdaman ko. Hindi ko na maalala kung kaylan ako nakaramdam ng ganito."By the way. I will now asked for my dare." Aniya niya. Nangunot ang noo ko sa sinabi niya."Dare? What dare?""You forgot. You owe me a dare, Thea. Remember." He said and raised an eyebrow at me. Nanlaki ang mga mata ko ng maalala ang dare namin nuon, na hanggang ngayon ay hindi ko pa
I love youI will never forget what Al told me when my friends had visited me while I was still recovering in our house. My eyes widened at what I heard."He's there when the accident happened. Actually I didn't saw him that night. Nung masagasaan ka ay hindi ako agad nakalapit sayo dahil sa gulat. Ng sinubukan ko na lumapit sa'yo ay nakita ko nalang na sumulpot si Chris sa harapan ko. I'm about to stop him dahil baka galawin ka niya. Of course when an accident usually happened you shouldn't move the victim lalo na ang ulo dahil delikado." Tumango naman si Pia at si Cyprian habang nakikinig kami sa sinasabi ni Al. "Hindi ka niya ginalaw. He just couldn't move like me when we came near you. Then I saw Khael running towards you so I stop him.""You told me too na siya ang nagdala kay Thea sa hospital, diba?" Cyprian asked him.Al nodded. "Yes. I was about to go with them but the police came. Kinuha nila si Khael para dalhin sa prisinto. I can't leave him, s