Deal
I walked quickly across the field to find my necklace. Afraid that I might not be able to find it. Ano nalang ang iisipin at sasabihin sa akin ni Khael? Na hindi ko pinapahalagahan at iniingatan ang binibigay niya?I'm sure my necklace is just here. It might have fallen earlier when I got on the horse.
Sinikop ko ang mahabang buhok nang yumuko ako at tingnan ang damuhan.
I have to find my necklace. It's not just a necklace. Khael gave it to me!
"San ko ba yun nahulog?" Tanong ko sa sarili.
I stood up straight and turned to the whole field. I feel stressed to see how broad that is. How can I find that in such a vast field.
"Althea!"
Napabaling ako sa tumawag sa akin. Nakita ko si kuya na papalapit na ngayon sa kinaruruonan ko.
"What are you doing there? Come on. We'll leave now." Aniya niya ng tuluyang makalapit sa akin.
"We can't go home Kuya! My necklace is missing!" Saad ko sa nababa
Back to Manila Kinabukasan ay maaga akong nagising para sa flight mamaya. Nakapagbihis na din ako at bumaba para maagang makakain. Wala nga lang akong kasabay kumain. Tulog pa kasi sila mama ng kumain ako. Nang makabalik sa kwarto ay sinulyapan ko ang phone sa bed side table ng umilaw iyon. From: Khael <3Let me know when your plane lands. I'll pick you up at the airport. Napabuntong hininga ako sa message niya. After our fight, he didn't force me to talk on the call or even send me a message. He texted me but it was just a greetings or something like reminding me to eat. To: Khael <3Ok. I'll text you later. I simply texted him and sent it. Nilagay ko sa shoulder bag ang phone ko at binuhat ang maleta ko. I glanced around my room. I don't know when I'll be able to come back here, but I'm sure I'll be back for a vacation. Lalo na't malapit nadin naman ang end ng school year. Hinila ko ang m
ReconciliationI looked at the two men in front of me. Chris's jaw tightened as he gripped my luggage tightly. Nang dahil sa ginawa niya ay mas tumalim ang titig ni Khael sa kanya.What the hell are they doing?!Bago pa sila magpatayan gamit ang mga tingin ay hinablot ko na ang maleta mula sa kanilang dalawa. "Akin na nga. Ako na ang magdadala."They both turned to me. My eyes almost rolled when I saw their reaction. Chris's eyes were dark while Khael looked at me in confusion.Hinarap ko si Chris. "Thank You sa paghatid sa akin."Nakagat ko ang labi ng may may-maalala. Ever since we've met I haven't thanked him sincerely or even appreciate all his help. Siguro dahil puro bad side lang ang naiisip ko sa kanya. Yes! naiisip, hindi nakikita. Dahil wala naman akong nakitang mali sa kanya. Well...except for being a playboy, and because of that though, hindi ko na nakita ang kabutihan niya, but I learned to know it eventually. S
Friendly TalkNang makapasok sa bahay ay duon ko lang naramdaman ang lungkot. Mag-isa na naman ako sa malaking mansyon na ito. Every time I'm here, I remember mama and Papa who will greet me after school. Sabay-sabay kaming mad di-dinner at tatanongin kung kumusta ba ang araw ko sa klase.Napabuntong hininga ako sa naisip.I want the day to speed up so I can graduate right away and have my own penthouse to live in. Nakakalungkot kasi na mag-isa lang sa bahay lalo na kung ganito kalaking bahay ang tinitirhan ko habang naaalala ang mga magulang na wala naman dito.Inilabas ko ang mga gamit sa maleta at iniligpit iyon isa-isa. Pagkatapos ay kinuha ko naman ang dapat aralin para sa final exam bukas. Wala naman akong ibang gagawin eh, kaya ito nalang muna ang pagkaka-abalahan ko.I was writing in my notebook when my cellphone beep and its screen light up on my study table. Naibaba ko
AwayNapabuntong hininga ako ng makita ang message ni Khael pagkatapos naming kumain sa cafeteria. Naglalakad kami sa pathway pabalik sa kanya-kanyang classroom.From: Khael <3Hindi muna ako makakasabay. We have a group project today. Kumain ka na.Sinulyapan ko si Al at si Prian na nagtatawanan habang naglalakad sa unahan namin ni Pia."Let's go. I'll take you to your classroom. Baka magsimula na ang exam." Si Al.Kagaya ng sinabi ni Al ay sabay-sabay niya kaming hinatid sa classroom. Nauna niya kaming hinatid ni Pia bago hinatid si Prian sa classroom nito. Hindi kasi kami magkaklase ni Prian dahil nasa ibang section ito.Just like this morning we finished four subjects for this afternoon. I was putting my belongings in my backpack when I turned to Pia. Nakangiti ito habang mayka-text. Nangunot ang noo ko.Sino naman kaya ang ka-text nito?I shook my head and took the ballpoint pen and put it in my pencil case.
HatidNauna nang umalis sila Al at Pia. Samantalang papalapit naman kami sa sasakyan ni Chris na nakaparada sa parking lot ng school.Binuksan ni Chris ang pintuan sa front seat at tumingin sa akin. Nagtaas ako ng kilay at naglakad para buksan ang pinto sa likod ng sasakyan. Mabilis akong pumasok at sinarado ang pinto. Masama pa din ang loob sa nangyari.Kita ko naman sa labas ng bintana ang pagbaling ni Chris kay Pia. Iminuwestra niya ang front seat sa kaibigan ko. Hindi ko tuloy maiwasang mapaisip.Pia already admitted to us that she has a crush on Chris, and I dont know what Chris feels for her. Is he attracted to my friend? Is he like her or what? If he likes my friend, then I want to protect her from him. I told her that he's a playboy but Pia doesn't believe me, so how can I protect her if she doesn't believe me?Pia smiled sparingly at him before entering the car where the front door was open.Napabuntong hininga ako sa na
New found Friend Nagtuloy-tuloy ang practice namin sa mga sumunod na araw para sa nalalapit na ball. Habang walang klase sa bawat subject ay nagkaroon kami ng evaluation, inasikaso din namin ang pagpapapirma ng mga clearance sa lahat ng subject teacher. Hindi naman kami masyadong busy dahil walang klase, dahilan para mas magkaroon ako ng oras para hintayin si Khael sa tuwing kakain ng lunch at para sabay na kaming umuwi after class. Pero, Hindi ko parin maiwasang malungkot sa mga nagdaang araw. I feel so down and underactive. Almost one week din akong naghintay kay Khael. Sa lunch, ay lagi kong kasama ang mga kaibigan ko samantalang lagi naman siyang hindi nakakasabay sa amin. "Hindi na naman makakasabay sa atin si Khael?" Tanong ni Pia isang araw habang kumakain kami sa cafeteria. I shrugged. "Grabe! ganun ba talaga ka busy pag college? Halos wala na ata siyang break ah." Hindi makapaniwalang saad nito at binalingan si Al na nasa h
RumorsWala sa sarili ng sumayaw ako habang nagpa-practice kasama ang ka-partner ko sa seniors night. I stepped on his foot."Ouch." Anggil niya."Sorry." I whispered."Are you okay? Kanina ko pa napapansin na wala ka sa sarili. Do you want me to tell our instructor to let us have a break first."Tipid akong ngumiti at umiling dito. "Wag na. Ok lang ako. Sorry."Kagaya ng sinabi ko kay Chris ay hindi na nga ako naghintay sa college building. Hinintay ko muna ang text ni Khael bago ako umuwi.Hindi ko muna masyadong inisip si Khael. Isinantabi ko din ang sariling nararamdaman kahit na mas sumama lang ang loob ko sa kanya, dahil bibira na siyang magparamdam sa akin. Mas lumala lang ang nararamdaman ko ng kumalat ang tsismis tungkol sa pangangaliwa ko."Thea!"Napaatras ako sa gulat ng makita ang humahangos na si Prian papasok ng classroom namin."bakit? Anong problema?" Nagtatakang tanong ko."Hav
Seniors NightTulala ako habang tinatahak ng sasakyan ang daan patungo sa eskwelahan. Hindi mawala ang lungkot na nararamdaman ko. Gusto ko na tuloy na sabihan si kuya Kiel na iliko nalang ang daan pabalik sa bahay."Althea?"I quickly turned to Kuya when he called my name."Did something happen to you that I didn't know about while I was away from school?"My expression remained as I looked at him. Yes Kuya, a lot has happened. Khael and I no longer see each other. My heart aches because our relationship isn't going well, so can we just go home and not go to the ball?Umiling ako at tipid na ngumiti dito. "Wala kuya. Ang boring nga eh. Puro practice lang sa school para sa seniors night."I quickly averted my eyes from him. Hinintay ko ang text o tawag ni Khael para sana ihatid ako sa school pero wala akong natanggap. Siguro nga ay kahit ang magaganap na seniors night sa gabing ito ay hindi niya alam. I wanted to tex
WakasChris P.O.V."Ma, anong sinabi mo kay Althea?" I asked my Mother angrily after I found out that she talked to Althea about my departure to go abroad which I am not sure yet."Son, sinabi ko lang sa kanya ang tungkol sa pag-alis mo.""Pero hindi ka dapat nagdesisyon para sa akin. Sana hinayaan mo nalang ako na kausapin siya.""Kausapin?" Natawa ng sarkastiko ang aking Ina. "Sigurado ka ba na kakausapin mo siya o hindi mo talaga siya kakausapin?"I looked sharply at my Mother."Alam ko! Hindi mo siya kakausapin tungkol dito, dahil una palang ay hindi ka na papayag, diba?!" Tumaas ang tuno niya habang galit din akong tiningnan. "Hindi mo ba napapansin, Chris. You haven't thought about your dreams since she came into your life. Puro nalang sa kanya ang iniisip mo. Akala mo hindi ko alam! You've been saving up for years to buy that land from General's so you can give her an art gallery!"Natahimik ako sa sinabi ng
Forever"Your ready?" Chris asked me when I went to his office one day. I was standing in front of him and he was sitting in his swivel chair with his laptop in front of him.I saw how the video call was answered. Nasia's face appeared on the screen. "What do you want now, Chris!" Iritadong sambit ni Nasia pagkatapos tanggapin ang tawag.Nagulat pa ako sa ini-asta nito. Nakita ko ang pag-igting ng panga ni Chris."May usapan tayo, last saturday, Nasia. Nakalimutan mo na?""Ang alin?!"Iritadong tiningnan ni Chris ang laptop niya. Ng umangat ang tingin sa akin ay lumamlan ang mga mata nito."Come here, baby." Chris said and reached for my hand then pulled my waist closer to him, dahilan para mapahawak ako sa balikat niya.Kita ko ang pag-awang ng labi ni Nasia sa screen at ang panlalaki ng mga mata niya ng makita ako. Pero kalaunan ay huminahon din siya."Oh? I'm sorry, I forgot.""Explain e
So sureChris opened the door of his car for me. When I finally got out, he took my hand and pulled me into their mansion. I glanced at our hands and looked up at him. Amazed at his actions.Sa kabila ng masasakit na salita na ibinato ko sa kaniya ay nagawa niya pa ding alalayan at hawakan ang kamay ko.Naagaw ng pansin ko ang mga katulong ng bigla silang nataranta ng pumasok kami ni Chris sa sala. Hindi din siguro inaasahan ang kanyang pagbabalik.I looked at the furniture and some antiques display on the wooden. That was not new to me, especially since I had been here several times, but every time I came here, I still amazed by the interior design of their mansion. The house is modern but some of their furniture is antique."Hijo, hindi ko alam na ngayon ang uwi mo." Said the middle age woman who enter the living room with the other helpers. Sa pagkakatanda ko ay siya ang mayordoma nila.Yumuko ako ng sulyapan ako ng matanda. Naramdaman ko
RumorsRumors about Chris and Nasia have spread on our school's social media site. Many pictures have been taken. Isa na duon ang magkasama nilang pictures habang nasa school. Marami iyon. Mayroon pang nagtatawanan sila at nakahawak sa braso ni Chris si Nasia at hawak naman ni Chris ang baywang niya... Sobrang lapit nila sa isa't isa na mapagkakamalan mo talagang mag on sila.Napapikit ako at padabog na naibaba ang cellphone sa table ko. Tumingin sa akin ang mga kaklase ko ng bigla akong tumayo dala dala ang cellphone. "Excuse me ma'am, can I go out please." Paalam ko. Hindi pa man sumasang-ayon ang professor ay lumabas na ako ng classroom. Naging bastos man sa harapan nila ay hindi ko na napigilan.Naglakad ako patungo sa restroom at pumasok sa isa sa mga cubicle. Inilock ko iyon at ibinagsak ang toilet cover. Napapikit ako at napahilamos sa mukha. Anong ibig sabihin ng nakita ko. What's the score between them?But then, Isn't this what I wan
Decision Lumipas ang dalawang taon at naging smooth naman ang relasyon namin ni Chris. Hindi man perpekto ay masaya kaming dalawa. Nag-aaway at nagkakatampuhan din minsan pero nagkakabati din kami ulit. I thought everything was fine. I thought our relationship would last. Pero kagaya nga ng sinabi ko nuon. Hindi natin alam kung ano ang pwedeng mangyari sa hinaharap. One day everything I did not expected happened. "Hija, I know how much you two love each other. But my son needs to take MBA abroad for his work in the future. I know it's too much to asked but he need this. Sinasabi niya na hindi niya kaylangan, pero alam ko na kaylangan niya..." Napakurap ako at umawang ang labi sa narinig. Nandito kami ngayon sa restaurant kung saan nakipag kita sa akin si Tita Natalie. "Matagal na niya itong sinabi sa amin nuon, hija. He had plans on taking MBA after graduation, pero biglang nagbago ang desisyon niya. He wanted to work in our company for now
Forgiveness Papasok ako sa bahay ng bigla akong nagulat sa sumalubong sa akin. "Happy birthday!" Sigaw nilang lahat. Ngumiti ako at isa isa silang niyakap. My family and close friends are all here. I even glanced at the laptop that was turned on and saw Khael there waving at me. I covered my lips and looked at them in tears. "Happy birthday to you! Happy birthday to you." Kanta ng isang pamilyar na boses galing sa likod ng aking mga kaibigan. Naglalakad na ngayon si Chris papalait sa akin dala-dala ang isang cake habang nakikisabay na din sa pagkanta ng aming mga kaibigan. "Make a wish." Bulong niya ng tuluyan siyang makalapit sa akin. I smiled and stared at him. "You're enough for me." I whispered back. He laughed and shooked his head. Nagsigawan naman ang mga kaibigan ko sa likod niya. "You don't have to wish for it, baby. You have me already." Natatawang sambit niya. I smiled, sighed and closed my eye
Gift "When did your memory came back?" Tanong niya sa akin habang inaayos ang tali ng kabayo. Nakatayo ako sa gilid niya at tinitingnan ang ginagawa niya. "When I woke up in the hospital. I thought it was just a dream but then I realized it's a memory of mine." Tumango siya at hinarap ako. "Ikaw? Why didn't you tell me you've known me for a long time?" "How can I tell you when your brother told me about your condition. You fainted many times and everytime it happened you lose your memory. May parte na bumabalik at may parte na nawawala. And when your brain can't hold it anymore. There's a possibility that you won't recover your lost memory forever." I sighed and nooded. "Now I understand, Kahit na hindi kita maalala. Naaalala ka naman ng puso ko." I mumbled. Kaya pala kakaiba ang naramdaman ko nung una ko siyang makita. Kaya pala pamilyar ang mukha niya sa akin. Hinaplos ko ang kabayo habang nagsasalita. "That's w
DateNakangiti ako habang hinahaloghog ang mga damit ko sa loob ng walk in closet ko."What should I need to wear?" I asked myself. Umiling ako at walang pasubaling kinuha ang mga damit na naka hanger at isa isang sinukat iyon habang nasa harapan ako ng malaking salamin.I smiled remembering what he told me after our kissed yesterday."Kaylangan mo ng pumasok. You'll be late in a few minutes from now." he said glancing at his own wrist watch.Ngumuso ako sa sinabi niya. Parang ayaw ko na yatang umalis dito ngayon kasama siya. Sobra sobra ang sayang nararamdaman ko. Hindi ko na maalala kung kaylan ako nakaramdam ng ganito."By the way. I will now asked for my dare." Aniya niya. Nangunot ang noo ko sa sinabi niya."Dare? What dare?""You forgot. You owe me a dare, Thea. Remember." He said and raised an eyebrow at me. Nanlaki ang mga mata ko ng maalala ang dare namin nuon, na hanggang ngayon ay hindi ko pa
I love youI will never forget what Al told me when my friends had visited me while I was still recovering in our house. My eyes widened at what I heard."He's there when the accident happened. Actually I didn't saw him that night. Nung masagasaan ka ay hindi ako agad nakalapit sayo dahil sa gulat. Ng sinubukan ko na lumapit sa'yo ay nakita ko nalang na sumulpot si Chris sa harapan ko. I'm about to stop him dahil baka galawin ka niya. Of course when an accident usually happened you shouldn't move the victim lalo na ang ulo dahil delikado." Tumango naman si Pia at si Cyprian habang nakikinig kami sa sinasabi ni Al. "Hindi ka niya ginalaw. He just couldn't move like me when we came near you. Then I saw Khael running towards you so I stop him.""You told me too na siya ang nagdala kay Thea sa hospital, diba?" Cyprian asked him.Al nodded. "Yes. I was about to go with them but the police came. Kinuha nila si Khael para dalhin sa prisinto. I can't leave him, s