มือใหญ่จับท่อนแขนเล็กเอาไว้มั่น โน้มตัวลงเข้าหาความอวบอิ่มที่เปิดเปลือย ลากปลายลิ้นชื้นแฉะลากผ่านอกอิ่ม ไล้ขึ้นมาจนถึงลำคอระหง การเล้าโลมคงเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขาจะชวนเธอให้ละจากความทรมานได้ครั้งนี้เขาตั้งใจขบเม้มตีตรา แสดงความเป็นเจ้าของ ต่างจากรอบแรกที่หวังเพียงให้เธอสบายตัว ไม่ได้อยากครอบครอง ก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นจูบซับน้ำตาให้คนขี้แงอีกครั้งคนตัวเล็กมัวแต่สนใจการปรนเปรอจากเขา จนเผลอละความสนใจจากความเจ็บปวดช่วงล่าง รสจูบดุเดือดจากคนพี่ ทำให้เธอเลิกพะวงถึงบางสิ่งที่เขาพยายามยัดมันเข้ามาไม่นานยูนิกซ์ต้องหยุดมันลงอีกครั้ง เพียงแค่ส่วนหัวผลุบหายเข้าไป แผ่นหลังของเขาก็เจ็บจี๊ดขึ้นมา เมื่อมือน้อย ๆ กำลังจิกเล็บลงบนนั้น แถมเธอยังตัวเกร็งสั่นแรงทุกครั้งที่เขาขยับ จนรู้สึกทรมานไม่ต่างจากเธอ“เจ็บเหรอเด็กดี” เขาพูดพลางลูบกลุ่มผมนุ่มดึงความสนใจ“เจ็บค่ะ” ใบหน้าสวยตอบกลับทั้งน้ำตา เธอไม่คิดว่าเซ็กซ์ครั้งแรกมันจะเจ็บขนาดนี้ ถึงแม้จะตื่นเต้นและต้องการมันแค่ไหน แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าด้านล่างของเธอ มันเจ็บจนเหมือนจะฉีกขาดออกจากกันอยู่รอมร่อ“งั้นคราวหลังก็ห้ามไปร้องขอให้ใครทำแบบนี้ เข้าใจมั้ย”
- เช้าวันต่อมา -“ตัวเล็ก” ยูนิกซ์เรียกคนขี้เซาเบา ๆ ไม่รู้ว่าหนาวหรืออย่างไรเธอถึงได้ซุกอกเขาหลับไปทั้งคืน ตื่นขึ้นมาก็ยังอยู่ในท่าเดิมน่าเอ็นดูพอเห็นน้องยังหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องรู้ราว เขาจึงค่อย ๆ ขยับตัวเธอออกอย่างเบามือ หยิบหมอนมารองแทนแขนของเขาที่เธอใช้หนุนมาตลอดทั้งคืนแทน ก่อนจะลุกไปอาบล้างหน้าแปรงฟัน แล้วรีบออกไปคุยงานสำคัญกับลูกน้องเสียงฝีเท้าค่อย ๆ ห่างออกไปเรื่อย ๆ ตามมาด้วยเสียงเปิดและปิดประตูประเบา ๆ คนที่แกล้งหลับอยู่จึงค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นทีละข้างอย่างระมัดระวัง กลัวเขาจับได้ว่าเธอตื่นนานแล้วเพียงแต่ยังไม่กล้าสู้หน้ากันเท่านั้นความจริงเธอตื่นมาสักพักแล้ว แต่ไม่กล้าขยับตัว สิ่งแรกที่เห็นตอนลืมตาขึ้นมา คือแผงอกเปลือยเปล่าของใครบางคนช่วงอกและช่วงไหล่ของเขา เต็มไปด้วยรอยข่วน ไหนจะรอยแดงเป็นจ้ำตรงลำคอนั่นอีก เป็นสิ่งที่ช่วยยืนยันได้ดีว่าทุกอย่างคือเรื่องจริง ไม่ใช่ความฝันนั่นทำให้เธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับเขาตอนนี้ เธอทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไร หลังจากเมื่อคืนเราสองคนเพิ่งผ่านสงครามอันดุเดือดร่วมกันมา ฉะนั้นพอเขาเริ่มขยับตัว พริกแกงเลยแกล้งหลับต่อเพื่อประวิงเวล
“คบแบบคนรักเลยใช่มั้ย” ดูเหมือนคนพี่จะเก็บทรงไม่ค่อย พอน้องบอกจะจริงจังด้วย ปากหยักก็ฉีกยิ้มกว้างโชว์แก้มบุ๋มทันที เขายิ้มจนแทบเห็นฟันครบทุกซี่ พลางดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดแนบแน่น“พี่จะทำให้พริกรู้ ว่าความรักที่แท้จริงเป็นยังไง สัญญาเลยครับ จะทำให้หนูรู้สึกโชคดีทุกวันที่มีพี่ยืนอยู่ข้าง ๆ กัน”แม้พริกแกงจะไม่ยอมตกลงแต่งงาน แต่การที่เธอยอมเอ่ยปากยอมคบ นั่นแสดงให้เห็นชัดแล้วว่า น้องพร้อมเริ่มใหม่อีกครั้งแล้วจริง ๆ ในที่สุดความพยายามก็สำเร็จเขากำลังจะได้คบกับคนที่แอบรักมานาน ส่วนเรื่องการแต่งงาน ไว้ค่อยหาทางหว่านล้อมใหม่ทีหลังแล้วกัน“เดี๋ยว ๆ พี่ดีใจอะไรขนาดนั้นคะ”“ไม่พี่แล้ว เฮียครับ หนูต้องเรียกเฮียว่าเฮีย”“ทำไมคะ?” ขมวดคิ้วมองอย่างไม่เข้าใจ เฮียก็แปลว่าพี่เหมือนกันนี่ ทำไมต้องเปลี่ยนให้วุ่นวายด้วยล่ะ อีกอย่างเธอก็ไม่ได้มีเชื้อสายจีนสักหน่อย หวังว่าจะมีเหตุผลที่ฟังแล้วประทับใจ ไม่ใช่ชวนปวดประสาทนะ“เพราะคนเรียกเฮียยังไม่มี แต่ถ้าให้ดี...”“ถ้าให้ดี?”“เรียกสามีเลยก็ได้ครับ”- เวลาต่อมา -“พักแล้วไปหาอะไรกินกันเถอะ เฮียหิว”“งานหนูยังไม่เสร็จเลยค่ะ”“เดี๋ยวค่อยกลับมาทำก็ได้”“แต่...”
‘แทนไท อดีตประธานฯ เทียร์ร่าแกรนด์โฮเตล พยายามฆ่าตัวตาย...’พาดหัวข่าวตัวหนาในเพจข่าวช่องดัง ทำให้พริกแกงต้องรีบกดเข้าไปดูเนื้อหาข้างใน เธอไม่ได้เป็นห่วงผู้ชายคนนั้น เพียงแค่อยากรู้ความเป็นไปมากกว่าว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมคนเห็นแก่ตัวแบบนั้น ถึงอยากจบชีวิตตัวเอง?พริกแกงไล่อ่านตั้งแต่ข่าวล่าสุด ย้อนไปถึงข่าวเก่า ๆ ก่อนที่จะเกิดเรื่องกับเธอ และเท่าที่ตามอ่านมาครึ่งวัน สรุปได้ว่า หลังจากเกิดเรื่องวันนั้น วันต่อมามีคนพบร่างโชกเลือดของแทนไทถูกทิ้งไว้ข้างถังขยะใกล้กับโรงพยาบาลเขาถูกซ้อมปางตายสภาพย่ำแย่เข้าขั้นวิกฤต ใบหน้ายับเยิน มองแทบไม่ออกว่าเคยเป็นใคร ซี่โครงแตกหักหลายซี่ ปอดฉีกขาด และส่วนที่อยู่ช่วงใต้เข็มขัด ยังถูกยิงจนมันไม่สามารถใช้งานได้อีกเรื่องนี้ไม่สามารถตามสืบได้เลยว่าเป็นฝีมือของใคร ไม่มีร่องรอยให้สาวถึงตัวผู้บงการ แต่หลายคนคาดว่าเขาน่าจะไปขัดแข้งขัดขากับคนใหญ่คนโต หรือผู้ทรงอิทธิพลระดับสูงของประเทศ ถึงได้มีจุดจบน่าอนาถแบบนี้ ตำรวจไม่ยอมตามเรื่องต่อ และปิดคดีลงโดยง่าย เพียงเพราะว่าไม่สามารถจับตัวผู้กระทำความผิดได้ไม่กี่วันต่อมา ก็เกิดเรื่องสะเทือนวงการธุรกิจ เมื่อเทียร์ร่าแ
Phikkaeng Partปกติวันนั้นของเดือนมักจะเลื่อนเป็นประจำอยู่แล้ว บวกกับที่ผ่านมาเจอเรื่องราวหลายอย่าง ทำให้หลงลืมไปชั่วขณะ ไม่คิดว่าจะมาทะลักจนยัยปากหมานี่เห็นได้“หยุดพูดพล่อย ๆ ฉันไม่ได้ตกเลือด!” ฉันตะโกนใส่หน้ายัยพี่ซูซี่หน้าขาวปากแดงอย่างเหลืออด ถ้าปากพูดสิ่งดี ๆ ไม่ได้ก็ไม่ต้องพูดหรอก เป็นผู้หญิงด้วยกันน่าจะเห็นใจกันสิ ไม่ใช่ทำแบบนี้แต่ก่อนที่เหตุการณ์จะบานปลาย ทุกคนกลับเงียบสนิท จนไม่ได้ยินแม้แต่เสียงหายใจ เมื่อเสียงของใครบางคนดังแทรกเข้ามา“มีเรื่องอะไรกัน เสียงดังน่ารำคาญ”“บอสคะ ยัยเด็กฝึกงานตกเลือดค่ะ” ยัยซูซี่รีบอ้าปากพูดเหมือนกลัวใครจะแย่ง ส่วนเฮียยูนิกซ์น่ะเหรอ หลังจากได้ยินคำว่าตกเลือด เขาก็ยืนค้างไปเลย ไม่รู้ว่าช็อกอะไร“ตายู! ไปดูน้องสิ ยืนบื้อทำไมล่ะลูก” เสียงหวานติดจะดุ ดึงสายตาเราทุกคน รวมถึงเฮียยูให้หันไปมองผู้หญิงผิวขาว ที่น่าจะมีอายุราว ๆ ห้าสิบปี ทว่าความสวยไม่ลดลงแม้แต่น้อยจบประโยคนั้นของคุณป้าคนสวย เหมือนเฮียยูจะได้สติกลับคืนมา ทว่าเขากลับลืมตัวถอดเสื้อสูทผ้าดีออกมาคลุมตัวฉันไว้ และด้วยความสูงที่ค่อนข้างต่างกัน ทำให้ความยาวของเสื้อตัวนี้ปกปิดร่องรอยน่าอายจนมิด
“เฮีย~ วันนี้หนูเข้ามหา’ลัยนะ” ฉันแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว จึงเดินมาหาเฮียยูที่กำลังแต่งตัวในห้องของเขา แฟนตัวโตที่กำลังหยิบเสื้อมาสวมปรายตามองกันด้วยหางตา แล้วตอบ ‘ครับ’ สั้น ๆ ก่อนหันไปหยิบเนกไทมาผูกต่อ โดยไม่ร้องขอให้ฉันช่วยเหมือนทุกวันเอ๊ะ...หรือไม่พอใจที่ฉันแต่งตัวไม่เรียบร้อย? แต่วันนี้ฉันอยู่ในชุดพิธีการนะ กระโปรงทรงเอยาวคลุมเข่า ถึงเสื้อนักศึกษาจะรัดนิดหน่อย แต่ไม่ได้ดูน่าเกลียดอะไร เลยคิดว่าไม่น่าใช่เรื่องนี้แล้วเรื่องอะไรล่ะ?“เฮียเป็นอะไรหรือเปล่าคะ วันนี้ดูแปลก ๆ นะ”“เครียดนิดหน่อยน่ะ วันนี้หนูจะเข้าบริษัทฯ ด้วยไหม?”“ไม่น่าเข้านะคะ น่าจะพรีเซนต์งานทั้งวันเลยค่ะ”อีกแค่สองเดือนฉันจะฝึกงานเสร็จแล้ว วันนี้นักศึกษาปี 4 ทุกคนเลยต้องเตรียมไปพรีเซนต์ผลงานตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ให้อาจารย์และเพื่อนร่วมสาขาฟัง ซึ่งคณะฯ ของฉันมีนักศึกษาค่อนข้างเยอะ อาจต้องใช้เวลาทั้งวัน คงไม่มีเวลาเหลือให้แวะเข้าไปหาเขาที่บริษัทฯ หรอก“เฮียว่าให้เจฟไปส่งดีกว่า เฮียเป็นห่วงหนู”“หืม? อ้อ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวแผ่นดินกับน้ำหนาวมารับ”“โอเคครับ แบบนั้นก็ได้ งั้นไว้เจอกันตอนเย็นนะ”แปลก...ทำไมวันนี้ยอมง่ายจ
“พี่เจฟคะ”“คะ...คุณหนูมาได้ไงครับ”“ตกใจอะไรคะ? แล้วเฮียไปไหน พริกไปบนห้องก็ไม่เจอ” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน มองคนสะดุ้งโหยงหันกลับมาทำหน้าเลิ่กลั่กใส่ ไหนจะน้ำเสียงตกใจร้อนรนดูผิดสังเกตนั่นอีก“คือ...”“คืออะไรคะ” พริกแกงจี้คนก้มหน้าก้มตาทำอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไม่ยอมตอบอะไร นั่นยิ่งทำให้เธอสงสัยจิตใต้สำนึกกำลังบอกว่า เจ้านายกับลูกน้องคู่นี้กำลังร่วมมือกันปิดบังอะไรบางอย่างอยู่“ถ้าพี่ไม่บอกหนูจะเข้าไปนะ”“อย่าครับคุณหนู” บอดีการ์ดตัวโตร้องห้าม แต่มีหรือที่คนอย่างพริกแกงจะฟัง เจ้านายทำตัวผิดปกติ ลูกน้องยังมามีพิรุธอีกพริกแกงดันตัวสูงใหญ่ของเจฟที่ยืนขวางประตูให้หลบทาง ตอนแรกเขายังคงยืนนิ่ง แต่พอเห็นสายตาเอาเรื่องของแฟนสาวเจ้านาย จำต้องขยับตัวหนี ไม่อย่างนั้นได้ซวยไปด้วยแน่ได้แต่อวยพรเจ้านายในใจ ‘โชคดีนะนาย ผมทำได้แค่นี้’ด้วยความอยากรู้ ทำให้พริกแกงผลักประตูเข้าไปอย่างแรงจนคนในห้องตกตะลึง“หนู!”“มาอยู่นี่เอง” ปากอิ่มยิ้มเยาะยามขยับพูด เมื่อเห็นภาพบาดตาเบื้องหน้า หัวใจชาวาบ แขนขารู้สึกไร้เรี่ยวแรงจะเดินต่อยูนิกซ์อยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งในห้องนี้ เธอคนนั้นมีรูปร่างชวนฝันกับเสื้อผ้าสุดเซ็กซี่ที่
[พริกแกงหนูอยู่ไหน]...[คนดีตอบเฮียหน่อย เฮียเป็นห่วง]…[กลับมาคุยกันก่อนได้มั้ย หนูกำลังเข้าใจผิด]ยูนิกซ์คิดว่าคนรักจะกลับมาคอนโดฯ แต่ไม่ว่าที่ห้องของเธอหรือเพนต์เฮาส์ของเขา กลับไร้เงาแฟนตัวเล็ก เขาพยายามโทร. หาหลายสิบสายแต่เธอก็ไม่รับ ส่งข้อความไปมากมายเธอก็ไม่อ่านไม่ตอบ สร้อยคอก็ถอดทิ้งไว้ทำให้ไม่สามารถตามหาได้“โธ่เว้ย!” เพราะมันเป็นเรื่องที่คาใจมาตลอดแถมเธอยังมีเอี่ยว เขาถึงเลือกทำเรื่องโง่ ๆ อย่างการละเลยปล่อยให้คนรักหายไป เพียงเพราะอยากฟัง อยากคุยกับอดีตคนรักให้เข้าใจเราเป็นเพื่อนกันได้ แต่ถ้าสถานะอื่นคงไม่มีทางตอนแรกเขาเผลอคิดว่าการที่ยิปโซกลับมาเจอกัน เพราะเธออยากมาขอคืนดี แต่มันดันกลับตาลปัตรไปหมด ทุกอย่างเกิดขึ้นเพียงเพราะเธออยากแกล้งเขา ที่ไม่ยอมติดต่อกันนานหลายปี แถมยัยนั่นกำลังจะแต่งงานในอีกไม่กี่วันข้างหน้าหลังทิ้งบอมบ์เสร็จ ยิปโซก็กระดี๊กระด๊าออกไปหาแฟนหนุ่ม ทิ้งให้เขายืนเหวอคิดหาวิธีง้อแฟนให้วุ่น และที่ทุกอย่างมันดูลงล็อกไปหมด ก็เพราะมีเจนิกซ์ร่วมมือด้วยพี่ชายตัวดีมันอยากแก้แค้นเขา ที่ชอบขู่จะแฉความลับที่มันปกปิดไว้ให้เด็กมันรู้“ว่าไง” เมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นใ
- 10 ปีต่อมา -“เฮียขา ~”“ว่าไงครับคนสวย” ร่างสูงย่อตัวนั่งยองบนส้นเท้า กางแขนรอรับร่างลูกสาวคนสวยที่วิ่งยิ้มแป้นผมปลิวมาแต่ไกล ด้านหลังเด็กสาวผมเปียมีหนุ่มน้อยผิวขาวจัดตัดผมสีน้ำตาลธรรมชาติ ดวงตาคม รับกับริมฝีปากสีชมพูระเรื่อที่ทำเพียงยิ้มน้อย ๆ ไม่ได้พูดอะไรหลังจากลูกสาวคนแรกคลอดได้ไม่ทันครบปี พริกแกงก็ตั้งท้องลูกชายอีกคน คราแรกยูนิกซ์ค้านหัวชนฝา เพราะไม่อยากเห็นแม่ของลูกต้องทรมานอีก แต่สุดท้ายก็ต้องยอมเมียรักอยู่ดีทว่ารอบนี้มีการปรึกษาหมออย่างละเอียด และโชคดีที่เจ้าลูกชายเป็นเด็กดีตั้งแต่อยู่ในท้อง ไม่มีใครแพ้ท้องอาเจียนจนเป็นลมล้มพับเหมือนตอนท้องลูกสาว มีเพียงภรรยาที่ติดกลิ่นสามี ต้องตามติดแจไปไหนไปกัน ซึ่งเขาชอบมากที่เป็นอย่างนั้น ส่วนตอนคลอดเจ้าหนูก็คลอดง่ายดายต่างจากยัยแสบลิบลับฮันนี่ พรรณิกา เรเลอร์ตัน เด็กสาวแก้มป่องกับผิวขาวอมชมพูที่ใครเห็นก็อยากฟัด สีผมและนัยน์ตาดำสนิทเหมือนผู้เป็นพ่อ ตากลมโตฉายแววความดื้อรั้นมาตั้งแต่ยังไม่ทันครบขวบดี ปากนิดจมูกหน่อยดูจิ้มลิ้ม เป็นเด็กสดใสร่าเริง ไม่กลัวคน ไม่ยอมใคร แสบเหมือนแม่ แต่ติดความกวนนิด ๆ เหมือนพ่อ เป็นตัวของตัวเอง และที่สำคัญ
“ฮะ...เฮีย ฮึก”“คนดีเป็นอะไรครับ?” เสียงร้องเบา ๆ ทว่าเจ็บปวดจากคนตัวเล็ก ปลุกคนที่กำลังหลับใหล ให้ดีดตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจสุดขีดหมอคินกำชับนักกำชับหนา ช่วงนี้ให้ดูแลพริกแกงอย่างใกล้ชิด แต่ไม่คิดว่าจะเป็นคืนนี้ เพราะก่อนหน้านี้ยังไม่มีสัญญาณเตือนอะไรอย่างที่ไอ้หมอบอกไว้ ดีที่เขาพยายามตื่นตัวและเตรียมความพร้อมตลอดเวลา“นะ...หนูเจ็บ”“อดทนหน่อยนะครับ” เสียงสั่นเทาเอ่ยปลอบทั้งภรรยาตัวเล็กและตัวเอง เขาพยายามตั้งสติห้ามมือไม้ไม่ให้สั่น แม้จะเตรียมตัวตลอดหลายวันที่ผ่านมา แต่เอาเข้าจริง เขากลับตื่นเต้นจนแทบทำอะไรไม่ถูก ยิ่งเห็นชุดนอนเมียรักเปียกชุ่มไปด้วยน้ำคร่ำ อกด้านซ้ายยิ่งสั่นระรัวเหมือนจะหลุดออกจากอกยูนิกซ์จำคำเตือนของไอ้หมอได้ขึ้นใจ เมื่อไหร่ที่พริกแกงมีอาการน้ำเดิน นั่นหมายความว่า มีโอกาสเป็นไปได้สูงที่เจ้าตัวน้อยจะออกมาลืมตาดูโลกภายในสิบสองชั่วโมง ถ้าเป็นแบบนั้นก็แสดงว่าในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า เขาจะได้เจอหน้าคนที่เขาตกหลุมรักตั้งแต่ยังไม่เคยเจอกันสักครั้งว่าที่คุณพ่อทั้งตื่นเต้น ดีใจ และตกใจแต่ก็ไม่ลืมช้อนอุ้มภรรยาขึ้น กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากห้องด้วยความระมัดระวัง โดยมี
“ค่อย ๆ ลุกนะคะคุณยู มาค่ะดิฉันช่วย”“ปล่อยครับ ผมลุกเองได้ ทำไมกูมาอยู่ที่นี่ได้วะ แล้วเมียกูไปไหน ไอ้เจฟ!” เอ่ยปฏิเสธคนที่ทำท่าจะเข้ามาช่วยพยุง เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงคนอื่นมาถูกเนื้อต้องตัว แม้จะเป็นพยาบาลก็ตาม ก่อนประโยคหลังจะหันมาถามคนสนิท แต่คนที่ยืนอมยิ้มในความหวงตัวของเจ้านายกลับไม่ทันตอบ เสียงระคายหูของคนมาใหม่ ก็ทำให้คนที่เพิ่งพยุงตัวเองลุกพิงหัวเตียงได้ตวัดตามองไม่พอใจ“ตื่นมาก็ร้องหาเมียเลยนะมึง”ทำไมนอกจากหน้าไอ้เจฟ ตื่นมาคนที่เจอต้องเป็นมัน! คนที่เขาไม่อยากเห็นหน้ามากที่สุดตอนนี้ด้วย! โชคดีที่โผล่มาแค่ตัวเดียว ถ้าอีกคนมาด้วย มันคงหัวเราะเยาะเขาจนเสียงแหบหรือไม่ก็คอแตกตายไปแล้วมั้ง“มึงมาทำไมไอ้เจย์”“มาดูคนกระจอก” ตอบเสียงนิ่ง พลางปัดหน้าจอดูงานทำเป็นไม่ใส่ใจ แตกต่างจากความเป็นจริงพอเขารู้ข่าวว่าน้องชายถูกหามส่งโรงพยาบาลก็รีบมาดู แต่สภาพน่าอดสูของมัน กลับทำเขาอดยิ้มเยาะในความน่าสมเพชไม่ได้เกิดมาตากแดดตากลม อดหลับอดนอนลากยาวติดต่อกันแค่ไหนไอ้ยูก็ไม่เคยป่วย แต่วันนี้มันกลับโดนเสียบสายน้ำเกลือเพราะแพ้ท้องแทนเมีย ผู้ชายห่าอะไรแพ้ท้องหนักไม่พอ ยังเหม็นกลิ่นตัวเองหนักถึงขนาดเป็น
“เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่าตัวเล็ก” เสียงทุ้มเอ่ยถามภรรยาด้วยความห่วงใยเขายืนหวีผมให้เมียรักเหมือนอย่างที่ทำเป็นประจำก่อนนอนทุกวัน ทว่าวันนี้กลับสังเกตเห็นใบหน้าหวานที่สะท้อนผ่านกระจกมีสีหน้าเศร้าหมองเหมือนคนคิดไม่ตก ทำให้อย่างยูนิกซ์อดถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้เขาชอบเห็นใบหน้าสวย ๆ ของภรรยาประดับไปด้วยรอยยิ้มมากกว่า ไม่ชอบใบหน้าอมทุกข์อย่างเช่นตอนนี้เลยสักนิดพริกแกงจับมือใหญ่ของสามีที่วางอยู่บนบ่า พลางบีบเบา ๆ สบสายตาคมผ่านกระจกบานใหญ่อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะระบายลมหายใจหนัก หันมาเอ่ยกับคู่ชีวิตด้วยเสียงแผ่วเบาไม่ค่อยมั่นใจนัก เพราะรู้ว่าเป็นเรื่องที่ไม่ควรเก็บมาคิดหรือใส่ใจ“จู่ ๆ ช่วงนี้หนูก็คิดถึงข้าวฟ่างขึ้นมา ผ่านมาเป็นปีแล้ว ไม่รู้เธอจะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างนะคะ”“หนูเป็นห่วงผู้หญิงคนนั้นเหรอ”“ก็มีบ้างค่ะ” หากไม่นับเรื่องแทนไท ข้าวฟ่างก็นับเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง เธอกับข้าวฟ่างคอยช่วยเหลือดูแลซึ่งกันและกันมาตลอด แต่เพราะอีกคนพลาดที่มอบหัวใจให้คนผิด ไปรักผู้ชายเห็นแก่ตัวที่ทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง เรื่องมันถึงต้องจบลงแบบนั้น แต่ถึงจะไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ เธอก็ไ
“ทำอะไรอยู่ครับ หืม?” คุณสามีที่เพิ่งกลับมาจากทำงาน เดินเข้าไปสวมกอดภรรยา พร้อมกดปลายจมูกโด่งลงบนแก้มนิ่มฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึงนับวันเขายิ่งรู้สึกทั้งรักทั้งหลงยัยตัวเล็กมากขึ้นทุกวัน กลับมาจากทำงานเหนื่อย ๆ พอได้กอดรัดฟัดเหวี่ยงคนในอ้อมแขน ได้สูดดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากเรือนผมนุ่ม ก็ทำให้ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาทั้งวันหายเป็นปลิดทิ้ง เหมือนได้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง“อ่านบันทึกค่ะ”“ไม่เบื่อเหรอ เฮียเห็นหนูอ่านแทบทุกวัน”“ไม่เบื่อค่ะ ก็มันเป็นจุดเริ่มต้นของเรานี่คะ” เสียงหวานเอ่ยตอบพร้อมรอยยิ้มไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหน พริกแกงไม่เคยลืมเลือน เธอสามารถอ่านมันได้ซ้ำ ๆ ทุกวันไปตลอดชีวิต ทุกตัวอักษรคือเรื่องราวทั้งสุขและทุกข์ก่อนที่เราสองคนจะสมหวัง แล้วเธอจะเบื่อได้อย่างไรไม่มีทาง“แต่ตอนนี้หนูหยุดอ่าน แล้วมาช่วยเฮียก่อนได้มั้ยครับ?”“หือ ช่วยอะไรคะ”“อาบน้ำให้เฮียหน่อยค่ะคนดี”“...แต่หนูเพิ่งอาบไปเองนะ”“อาบแล้วก็อาบอีกได้ มาครับเมีย เฮียจะทำความสะอาดให้ทุกซอกทุกมุมเลย” แม้จะทำสีหน้าเหมือนไม่ยินยอมกับคำพูดสองแง่สองง่ามของสามี แต่เธอก็อ้าแขนออกกว้างให้เขาเข้ามาอุ้ม เรียกรอยยิ้มเอ็นดูได้ไ
“มันกวนตีนแบบนี้มานานแล้วน้องรัก เธอแค่ยังไม่เห็น!”“ถ้ามึงไม่หยุด ผมจะโทร. บอกเมียคุณนะ”“โอ๊ย ถ้าขึ้นมึงแล้ว ก็ไม่ต้องผม ๆ คุณ ๆ หรอกเพื่อนรัก” พี่เขยเอ่ยเย้า แต่พอเห็นน้องเขยในคราบเพื่อนสนิททำท่าขอโทรศัพท์จากการ์ดด้านล่าง ชานนท์ก็รีบรูดซิปปาก แล้วกลับไปนั่งเงียบ ๆ ข้างเจนิกซ์แต่โดยดี“น้องมึงแม่งชอบขู่”“กูก็โดน” พอได้ฟังเจนิกซ์ตอบก็ยิ่งต้องเงียบเสียงกว่าเดิมพี่มันยังไม่เว้น แล้วเพื่อนจะเหลืออะไรล่ะคร้าบ“กลับมาต่อนะครับ เหตุผลแค่นี้เองเหรอเนี่ยที่ทำให้เธอจำพี่ใจดีไม่ได้? งั้นพี่ช่วยตอบเพื่อนผมหน่อยสิว่าทำไม”“ที่ผิวคล้ำ เพราะช่วงนั้นบ้าเล่นเซิร์ฟครับ ครั้งแรกที่เราเจอกัน พี่ก็เพิ่งกลับจากแข่งเซิร์ฟ ส่วนทำไมผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นถึงเป็นสีน้ำเงิน มันเป็นของแจกน่ะ พี่ได้มาตอนไปลงทะเบียนแข่งครับ ขอโทษนะที่ไม่ได้บอก แล้วปล่อยให้เข้าใจผิดตั้งนาน ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมถึงชอบกวน...” ยูนิกซ์ลดไมค์ลงครู่หนึ่ง ก้มลงไปใกล้ใบหูสีแดงของว่าที่ภรรยา เขาพูดเสียงกระซิบทว่ายกไมค์ขึ้นจ่อปากไว้“พี่กวนเฉพาะคนสนิท แต่กับหนู...พี่อยากกวนทั้งตัวทั้งใจเลยครับที่รัก”หลังส่งตัวบ่าวสาวเข้าห้องหอเสร็จ แขกเหรื่อแล
- สองเดือนต่อมา -พิธีมงคลสมรสระหว่างสองตระกูลนักธุรกิจดังถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เทียร์ร่าแกรนด์สาขาย่อยถูกเหมาพื้นที่ทั้งโรงแรม เพื่อเฉลิมฉลองวันมงคลของน้องชายเพียงคนเดียวของท่านประธานพัชริกา ฮาร์ตลีย์ (พริกแกง) ❤ ยูนิกซ์ เรเลอร์ตัน (ยู)ทั่วทั้งงานเนืองแน่นไปด้วยสักขีพยานรักจากคนชั้นสูง ถือเป็นงานแต่งงานสุดยิ่งใหญ่ในรอบหลายปีที่ผ่านมา รูปถ่ายสุดหวานของคู่บ่าวสาวประดับประดาอยู่ทั่วทั้งห้องบอลรูมมิหนำซ้ำไดอารีทุกเล่มที่พริกแกงจดบันทึก ยังถูกนำมาจัดแสดงเรียงรายตลอดทางเดินเข้างาน ยาวไปจนถึงเวทีกลางซึ่งถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สดหลายชนิดที่เปี่ยมล้นไปด้วยความหมายไม่ว่าจะเป็น…ดอกยิปโซสื่อถึงรักแรกพบที่ทั้งสองมีให้กันตั้งแต่สิบสองปีก่อนดอกเยอบีราเปี่ยมไปด้วยความสดใสร่าเริง แฝงไว้ด้วยความเข้มแข็งเหมือนเจ้าสาวอย่างพริกแกง หรืออีกนัยหนึ่ง เธอคือแสงอาทิตย์แห่งชีวิตของฉัน เหมือนที่ยูนิกซ์ที่ยึดเอาพริกแกงเป็นสิ่งเหนี่ยวนำให้เขากลับมารักตัวเองอีกครั้งดอกกุหลาบขาวคือความรักบริสุทธิ์ที่ทั้งสองมอบให้กันเป็นนิจนิรันดร์ดอกฟอร์เก็ตมีน็อตดอกไม้ในวันแห่งความรักที่มีความหมายว่า โปรดอย่าลืมฉัน เหมือน
คนติดงานที่ฉันเฝ้ารอ กำลังเดินฝ่าวงล้อมสาวสวยที่ส่งสายตาแพรวพราวพร้อมขย้ำเหยื่อมาให้ ไม่รู้เขาตอบอะไร พวกหล่อนถึงมองมาทางฉันด้วยสีหน้าหงอย ๆ พลันล่าถอยออกไป“เงียบปากไปเลย” กระแทกเท้าหมายจะเหยียบรองเท้าหนังมันวาวของบัณฑิตชาย แต่คนเยอะสิ่งอย่างแผ่นดินกลับหลบทัน“ไวกว่าชนะ” ฉันเลิกต่อปากต่อคำกับเพื่อนสนิท แล้วหันมาฉีกยิ้มให้แฟนสุดหล่อ ปกติก็หล่อมากอยู่แล้ว แต่วันนี้พอได้แต่งตัวจัดเต็มด้วยชุดที่ฉันเลือกให้ ก็ยิ่งหล่อขึ้นเป็นสิบเท่า“ยินดีด้วยครับที่รัก”“ขอบคุณนะคะ” ฉันคว้าช่อกุหลาบขาวขนาดใหญ่ ที่แซมด้วยดอกทานตะวันสีเหลืองสดจำนวนสามดอกไว้ตรงกลางเข้ามากอดแนบอกอย่างแสนรักแฟนฉันน่ะเป็นผู้ชายที่โรแมนติกมาก ขัดกับใบหน้านิ่ง ๆ ที่ชอบแสดงให้คนอื่นเห็น เขาชอบสื่อความนัยผ่านดอกไม้ เหมือนกับรอยสักรูปดอกเดซีของเขา จึงพลอยทำให้ฉันไปหาความรู้มาบ้างอย่างดอกไม้ช่อนี้ กุหลาบขาว หมายถึงความรักบริสุทธิ์และสง่างาม ทั้งยังหมายถึงรักนิรันดร์ได้อีกด้วย ส่วนดอกทานตะวันหมายถึงความซื่อสัตย์ ความรักมั่นคง และ...การรักเดียวใจเดียวฉันไม่รู้หรอกว่าทำไมดอกกุหลาบต้องมีสิบสองดอก และทานตะวันสามดอกนี้ มันอาจจะมีหรือไ
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ” พริกแกงถามขึ้นหลังวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ ขณะลอบสังเกตแฟนตัวสูงที่ทำหน้าหดหู่ไม่ยิ้มแย้มเหมือนทุกวัน“เฮียเซ็ง”“เซ็งเรื่องอะไรคะ”“วันนี้หนูมาฝึกงานวันสุดท้ายแล้ว”“จริงด้วย...”“นั่นแหละที่เฮียเซ็ง” อยู่ด้วยกันทุกวัน มาทำงานพร้อมกัน กลับบ้านพร้อมกัน กินข้าวหรือทำอะไรก็มักทำด้วยกันเสมอ แต่วันนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาและเธอจะได้มีช่วงเวลาแบบนั้นด้วยกัน อดนึกเซ็งไม่ได้ ความเคยชินกำลังทำร้ายใจของเขายอมรับว่าติดแฟนเด็กมาก การมีเธออยู่ใกล้ ๆ ทำให้รู้สึกมีชีวิตชีวา อยากยิ้มอยากหัวเราะ และมีแรงจะสู้กับทุกอย่างไม่ว่าจะเจอกับปัญหาหนักหน่วงแค่ไหน“อย่างอแงสิคะ ถึงหนูจะไม่ได้มาทำงานด้วย แต่เรายังอยู่ด้วยกันทุกวันนะ”“แต่นอนคนละห้อง” ท่ากอดอกเหมือนเด็กขี้งอนทำให้ปากอิ่มส่งเสียงหัวเราะชอบใจ ยื่นนิ้วเขี่ยแก้มคนหน้าบึ้งเล่นเบา ๆ“แก่แล้วนะ ทำงอนเป็นเด็ก ๆ ไปได้”“คำก็แก่สองคำก็แก่ ห่างกันแค่หกปีเอง”“ตั้งหกปี”“ที่รัก...”“ล้อเล่นค่ะที่รัก มา ๆ กอดกัน ๆ วันนี้อยากกินอะไรคะ? เดี๋ยวหนูเลี้ยงเอง ส่งท้ายการทำงานวันสุดท้าย เดี๋ยวสั่งพิซซ่ามาให้พี่ ๆ ในออฟฟิศด้วยดีกว่าเนอะ”“เลี้ยงเ