KABANATA 27
"GOOD afternoon ladies and gentlemen. Honestly nagtatampo ako, may pa-surprise birthday party pala sa anak ko pero hindi ako imbitado"
Sya lang ang tumawa sa sarili nyang joke habang ako ay hindi makapag react.
My heart was beating fast and loud that I've already figured out that something bad might happen today specially because of Venice's sudden arrival.
"Anyway happy birthday to my baby at dala ko ang regalong hindi ko alam kung maganda ba o masama para sayo"
"What the hell? Kuya do something" si Florence lang ang nag react
Nagsimula na ang bulung-bulungan ng ibang mga invited na guest. May mga ilan akong marinig na pasimpleng nagpapahayag ng pagkairita sa biglaang
Hi I would love to hear your thoughts about this novel. Feel free to leave it here. Love, Marya
KABANATA 28ALAS nwebe na ng makadaong kami sa Sta. Elena kaya imbis na sumakay sa bus ay naghanap ako ng pwedeng matuluyan. Sa tulong ng mabait na aleng napagtanungan ko, napadpad ako sa isang hindi ganoon kalaking inn.Wala na akong oras para pumili ng iba kaya kumuha na lang ako ng isang kwarto. The last thing I want to do is to rest. I've been through so much today.Gaya ng cabin, hindi rin gaanong malaki ang kwartong nakuha ko pero imbis na magreklamo naging thankful pa ako. At least makakatulog ako ng maayos ngayong gabi.Ibinaba ko lang ang gamit ko at naghalughog sa maleta ng damit para makapaligo na ako.I took a half bath and immediately doze off to bed.I found myself crying hard the next morning coz I thought I'm still living on Zurich's villa. That I would woke up early, check on Sydney and cook breakfast for the three of us.
KABANATA 29HINDI na ako nagpatumpik-tumpik pa. Pagkaalis ko sa opisina ni tita dumiretso ako kay mommy."Mom..."She looked tinner now. Well it's been almost four months since I last saw and checked her. Somehow nakonsensya ako. Mukhang nahihirapan na sya dito."I missed you" bulong nya ng bumitaw sa yakap ko."Me too"Umupo sya at ganon din ako. Inilahad ko ang dalang mga prutas na sinulyapan lang nya."How are you?""I'm g-great..." I slightly stammered.Am I great? Really?"Good to hear that"I sigh coz I'm torn between telling her about my new discovery or staying quite and solve things on my own so that it won't add to her suffering here.And the end of my discussion with rational self, I decided to tell her.
KABANATA 30As if in a cue, Tammara came out of her room looking so anxious."Xaicee I told you to wait in my room. Bakit nandito ka sa sala?" tanong nya at padabog na lumapit sa bata."Ugh... It's boring in there so I went here"Napakurap-kurap ako at tahimik na minura ang sarili ko.Bakit naman mapapadpad dito ang batang yun Praia? The last time I checked, galit na galit sya sayo. Ni hindi nga nakinig sa paliwanag mo hindi ba? Can't you just move your fucking ass of? Stop daydreaming and please wake up... They will never forgive you."Hay naku" Tammy rolled her eyes before it went on me "Praia you're here"Tipid na ngiti lang ang isinukli ko sa kanya.Right. It's not Sydney."Come here little girl"The kid immediately obeyed like a puppy and stand beside Tammy.
KABANATA 31I PROBABLY looked anxious now. Parang gusto ko ng mahimatay sa kinatatayuan ko ng kaswal na bumati si Keiv Monteclaro na parang walang nangyari.Denver was also grinning at me for an unknown reason like his family doesn't hate me.Lima sila sa couch--- ang boss ko, ang 'DATING' boss ko, si Denver, Keiv at Cairo.Nandoon din si Victoria kaya baka may meeting sila.All of them looks fine with my presence except for him who was intently looking at me with a blank stare. Hindi ko sya mabasa kaya nag-iwas na lang ako ng tingin.In an awkward situation like this, what should I do? Should I pretend that they aren't existing? Or should I talk to them like nothing happened? All the choices can worsen the situation."Don't you wanna greet her?" I heard Cairo's voice.I'm too nervous to analyze what they're talking a
KABANATA 32"What the hell Denver? Gusto mong umuwi ng basag ang mukha?""I win" baling sa akin ni Denver na parang hindi narinig ang sinabi ni Keiv."Baka may gagawin lang yun. Hindi ka nanalo noh" giit ko at inirapan sya."Saturday afternoon Praia" nakangisi nyang deklara.Inirapan ko sya at tumayo na."Lunch time is almost over, babalik na ako""Hatid na kita?""No may kotse ako""Number mo? Kelangan yan para sa communication"I rolled my eyes and typed my number to his phone."Damn Denver nasa bar na"Nilingon ko si Cairo na mukhang problemadong-problemado habang nakatingin sa phone nya."It's not my fault that he is possessive" ani Denver na parang masaya pa sa nangyari."Nagbabasag na nan
KABANATA 33THAT moment with my mom calmed my nerves. Nagawa ko nang umuwi na parang walang nangyari at pumasok sa trabaho kinabukasan.Hindi kami nakapag breakfast ni Tammy kaya nag decide akong dumaan muna sa isang cafe malapit lang din sa building na pinagtatrabahuhan ko.Kakapasok ko pa lang pero agaw-pansin na kaagad ang dalawang tao na nakaupo sa malayong gilid. May ilang mga costumer pa nga ang palihim na sumusulyap.Nag-iwas ako ng tingin at pumila sa counter para makapag-oder. It was a self service cafe."Bagay sila" someone whispered then giggled."Kaya siguro sinasabi ni Ms. Marcela na single pa sya sa mga interview""Pogi nga talaga si Zurich sa personal... Gosh have you seen his topless picture on a magazine? My panties fly away because of that"Pinipigilan ko lang ang sarili ko na lingunin ang mga batang
KABANATA 34"Uyy Darcy dahan-dahan margarita yan" narinig kong pasigaw na paalala ni Marco.Napalingon ako kay Darcy na parang tubig kong laklakin ang laman ng shot glass.Ginaya ko ang ginagawa nya kaya natagpuan ko ang sarili kong nakikipagtawanan sa kanya habang sina Marco at Julius ay panay ang paalala sa amin.Darcy motioned something at me pero hindi ko yun maintindihan kaya hinila nya na lang ako patungo sa dancefloor.At first sobrang nahihiya akong sumayaw but when I closed my eyes and let my body move with the loud rock music, I danced automatically. Nagmulat lang ako ng mata ng maramdaman na may kumakalabit sa akin."Uy... Denver!"Hindi ko alam kung narinig nya ba pero nginisian nya lang ako. May sinasabi sya at hindi ko yun masyadong naintindihan kaya ipinikit ko na lang ang mga mata ko at nagpatuloy sa pagsayaw. 
KABANATA 35MEDYO naiilang ako sa tingin nilang lahat ng pumasok ako sa opisina bitbit ang dalawang bodyguard ko. Gaano ba ka-weird ang isang secretary na may kasamang dalawang malaking tao na parehong mukhang goons? I'm sure may baril din sila hindi ko pa lang nakikita.Nangako naman si mommy na sasama lang sila sa opisina pero hindi mangingialam o makakaabala sa iba ko pang mga lakad.Napilitan akong itrato sila bilang hangin pero si Victoria parang tanga na nagtataas ng kilay sa tuwing mapapadaan sa desk ko.Ipinagkikibit-balikat ko na lamang iyon dahil kung magtatagal ako sa trabahong ito, dapat yata akong masanay sa kanya.I spent the whole morning like the usual, telephone calls, appointment bookings, making coffee, bringing beer. Hindi masyadong nag-uutos si Mr. Del Real kaya hindi talaga ako nahihirapan sa trabaho ko.Lunch time came kaya napilitan ak
KABANATA 50HALOS wala kaming imikan ni Zurich habang papasok sa villa. Parang pareho na kaming kontento sa katahimikan at Hindi na kailangan pa ng mahabang usapan. We spend the whole day with his brothers, kwentuhan lang. Sydney was with them dahil may balak yata silang pumunta sa Manila para i-surprise visit si Florence bukas."So..." tanong nya habang paakyat kami sa hagdan.He was holding my hand like I'm gonna escape from him anytime.I won't do that even if I get a chance. Why would I choose a life without him when I can freely spend the rest of my life with him?"Hmmm?""Are we okay now?""What do you think?"Magkahawak kamay kami pero hindi naman sya nahirapan na buksan ang pinto ng kwarto nya. Napasulyap pa ako sa pinto ng dati kong kwarto bago tuluyang pumasok sa loob ng kwarto ni Zurich.
KABANATA 49Inirapan ko sya at padarag na naupo sa isang sawaling upuan. As if makakatakas ako diba? Ipinamimigay na nga ako ng nanay ko hindi ba obvious? Isa pa, nakatayo sya sa tapat ng pinto kaya sa haba ng braso at binti nya mahahablot nya ako kaagad."Bakit ba kasi?" pagalit kong tanong.Kung mag-uusap kami, this might be fast coz I still have a boat to catch, kung ayaw ni mommy sa bayan ako pupunta para sumakay sa kahit ano na magdadala sakin sa Sta. Elena."Make it fast coz as you can see I'm in a rush" ulit ko ng hindi sya sumagot."Aalis ka?" tanong nya sa isang malamig na boses.Hindi ako nagpatinag at tinarayan sya imbis na matakot."Oh ano naman sayo?""Wait a minute" aniya at humakbang palapit sa akin.He bent off one of his knees down and held my hand."The
KABANATA 48"AALIS ka na ba talaga?" Sydney asked in a teary eyes.May isang bodyguard na lumapit para kunin ang maleta ko kaya ibinigay ko muna iyon bago lumuhod sa kahoy na board walk na kinatatayuan namin para maging magkapantay ang mga mukha namin.Hinawakan ko ang magkabilang pisngi nya at pilit na ngumiti para ibsan ang sarili kong lungkot. Her tears are like knives stabbing my chest."Yes. Bye Syd, wag mo akong kakalimutan ha?" pumiyok na ako sa huling salita dahil sa pinipigil na emosyon."P-Praia..."Patuloy sa pagpatak ang mga luha nya kaya pinalis ko iyon gamit ang mga hinlalaki ko."In case na magkita tayo in the future, please don't snob me"Nagpipigil ako ng hikbi habang sinasabi ko iyon."Sshhh... Don't cry. I love you okay? Remember that"
KABANATA 47Bumakas ang gulat sa mukha nya pero natakpan din iyon ng nag-aalalang ekspresyon."You know like for good or something" dagdag ko nang hindi sya magsalita."You won't go back to Manila?" alanganin nyang tanong na mukhang tinitimbang pa Rin ang reaksyon ko.Nagkibit balikat ako dahil Yun Ang totoo."I still don't know mom""Why don't you just stay here---""If you dont want me to come with you, I'll go to Paris or maybe Florida---""Fine. Come with me, at least I know where you are" she finally said.Nagawa kong ngumiti ng tipid dahil sa sinabi nya."Okay thanks mom""Let's eat?" aniya.Tumango-tango ako at nagsimula na sa pagkain."Can I ask for a favor?" I asked again.Tumango-tang
KABANATA 46SAKIT ng katawan ang unang rumihestro sa utak ko ng bumalik ang aking malay tao. Naging napakahirap na mag-adjust para sa akin na mag adjust sa liwanang dahil pakiramdam ko, ilang araw na hindi nakakita ng matinding liwanang ang mga mata ko.May benda ang braso ko na sa pagkakatanda ko ay natamaan ng kutsilyo habang nananakit naman ang likod kong tumama sa matigas na pader. My breathing was perfectly fine but my head is not. Sumakit yun at bahagyang kumirot ng sinubukan kong alalahanin ang nangyari.Inilibot ko ang paningin sa puting kwarto at agad na nakita si mommy na kapapasok lang."M-Mom?" mahinang tawag ko sa kanya sa paos na tinig.Alerto syang lumapit sa akin at agad na sinipat kung may diperensya ba sa akin."How are you?""I'm fine""Lumabas na ang resulta ng CT Scan mo at maayos ang kinala
KABANATA 45IT'S a total pain in my sight to watch him go but I don't have a choice. Hinayaan ko lang syang umalis at hindi na nagtanong pa. Those things should be out of my business.I sigh and take a last sip on the smoothie I ordered."Babalik din yun"Nilingon ko si Cairo na biglang nagsalita sa tabi ko.Parang alam nya kung sino ang laman ng isip ko."Syempre may bahay yun na babalikan dito" pambabara ko na ikinahalakhak nya."Babalik din yun sayo" nakangisi nyang paglilinaw.Umiling-iling ako at tumayo na para muling bumalik sa hotel.Pagkaalis ni Zurich sa suite ko, naghintay lang ako ng isang saglit at lumabas na para magpalipas ng oras sa The Coffee Shop. I know it's not healthy but I ate cake and smoothie for dinner dahil wala talaga akong gana na kumain ng mga super hard foods.
KABANATA 44Inubos ko ang laman ng kopita at tumayo na para pumunta sa kama. I don't bother to pick it all up because the house keepers are cleaning everyday.Nakakailang hakbang pa lang ako pero muntik na akong matumba dahil sa biglaang pag alon ng paningin ko. Sa isang iglap ay nasa tabi ko na si Zurich para umalalay pero biglaang nag flash sa utak ko ang mukha ng girlfriend nyang si Marcela."I'm fine. Thank you..."Inalis ko ang pagkakahawak nya sa balikat ko at muling sinubukan ang marahang paghakbang. Nang pakiramdam ko, hindi ko na kakayanin ang mabilis na ikot ng paningin ko ay nag indian sit ako sa sahig habang nakapikit.I can hear Zurich uttering different curses but he's not doing anything. Hinayaan nya lang ako sa gusto ko gaya ng sinabi ko.Pagkaraan ng ilang saglit ay nagmulat ako. The shakiness of my line of vision was quite bearab
KABANATA 43"WHO gave you this?"Halos madulas ako palabas ng banyo ng biglang magsalita si Zurich na nakatayo di kalayuan na mukhang hinihintay talaga ang paglabas ko.Una kong sinulyapan ang madilim nyang ekspresyon sa mukha bago ang sulat na hawak nya."Kanino to galing?" ulit nya sa tanong."I don't know" kibit balikat ko at dumiretso sa tokador para kumuha ng suklay.Mabuti na lang pala naisipan kong magbihis na sa banyo, dahil kung hindi lalabas ako nang naka towel lang."This are death threats Praia and you're so calm?" iritado nyang tanong.I boredly looked at him and tilted my head to prove a point."You told me it's safe here. I trust you""Even so, bakit wala kang ginagawa? You don't even bother to tell me""Pang-ilang sulat na to?
KABANATA 42"SYD?"Napamulagat ako ng makita na sya ang kumakatok sa pinto ng suite. I'm expecting my mom or even Zurich, but not her."Hi!"Lumuhod ako bahagya para magpantay ang level ng mga mukha namin at nagulat ng bigla nya akong yakapin ng mahigpit."I missed you" bulong ko habang niyayakap din sya pabalik."Yeah... Me too"Kumalas sya sa pagkakayap sa akin and if I got it right, nagpunas sya ng luha sa gilid ng mata."Wanna have breakfast?" nakangisi nyang tanong."Yeah sure, bababa na rin naman sana ako eh"Hinawakan nya ang kamay ko at hinila na ako agad palabas sa suite ko.She's still the kid I love. Straight forward, maldita pero totoong magmahal. Sydney is just such a gem.Sa The Coffee Shop kami napadpad at gaya ng dati,