KABANATA 22
"EVERYTHING is done. Let's celebrate" Syria Monteclaro declared.
Wala silang sinayang na oras. Pagkatapos pirmahan ni Venice ang kontrata, ibinigay na sa kanya ang cheke at ipinahatid sya sa port ng Sta. Barbara Dela Costa.
Hindi naman sya nagreklamo pa. Niyakap nya lang si Sydney at tahimik na umalis.
Mukhang magulo ang isip nya pero tinanggap nya ang pera kaya ibig sabihin hindi na sya pwedeng manggulo. Pinayagan naman sya na bumisita paminsan-minsan pero kailangang ipagbigay alam muna kay Zurich. Sydney seems so happy about it and somehow, naaawa ako sa kanya. She's so young for all of this. To witness your mom, selling her right for fifty million is another thing.
Hapon na ng makaalis si Venice kaya
Hi I would love to hear your thoughts about this novel. Feel free to leave it here. Love, Marya
KABANATA 22"EVERYTHING is done. Let's celebrate" Syria Monteclaro declared.Wala silang sinayang na oras. Pagkatapos pirmahan ni Venice ang kontrata, ibinigay na sa kanya ang cheke at ipinahatid sya sa port ng Sta. Barbara Dela Costa.Hindi naman sya nagreklamo pa. Niyakap nya lang si Sydney at tahimik na umalis.Mukhang magulo ang isip nya pero tinanggap nya ang pera kaya ibig sabihin hindi na sya pwedeng manggulo. Pinayagan naman sya na bumisita paminsan-minsan pero kailangang ipagbigay alam muna kay Zurich. Sydney seems so happy about it and somehow, naaawa ako sa kanya. She's so young for all of this. To witness your mom, selling her right for fifty million is another thing.Hapon na ng makaalis si Venice kaya
KABANATA 23"HI you must be Praia, the one my brothers are talking about, I'm Florence" she said with a wide grin.Wow. She's okay and looked so fine while my dad is burried six fit underground and my mom is behind bars.Nakokonsensya kaya sya sa pag-alis at pagatatagong ginawa nya? O may balak kaya syang sabihin ang totoo.Pain, anger and dark thoughts are creeping me out so I tried to make it all go away."Hi. Come here join us" hindi ko alam kung paano ko yun nasabi ng diretso sa kabila ng bukol na namumuo sa lalamunan ko."Oh no. I'm done eating breakfast, makiki-sit in lang ako para mangamusta. Magiging busy kasi ako mamaya"Pinanood ko syang maingat na umupo sa tabi ni Sydney.She's so beautiful and I'm sure that every man would kneel and beg for her kaya nagtataka ako na daddy ko pa talaga ang napili nya. He's
KABANATA 24TINITIGAN ko ang sarili kong repleksyon sa salamin at bahagyang hindi makapaniwala.The bloody red off shoulder dress fits me perfectly na para bang isinukat yun sa akin. Umabot sa gitna ng kaliwang hita ang slit noon na nagdagdag sa eleganteng disenyo.I tied my hair in a low ponytail after blow drying it and paired the outfit with a maroon pumps na nakuha kong naka-kahon pa malapit sa night stand. I made my makeup darker on purpose dahil yun ang mas bagay sa damit. Sapat lang para i-highlight ang kilay berde kong mata at maputing balat.Ilang beses na akong nagbihis ng pormal at madalas din akong mag-ayos ng ganito noon pero parang nakakapanibago dahil nasanay ako sa four months na minsan ay wala kahit lip balm o face powder.Matagal pa bago ko tuluyang nakumbinsi ang sarili ko na bumaba.I almost choked up with my own saliva when I saw Zu
KABANATA 25DAHAN-DAHAN akong bumangon sa kama ng maalala ang nangyari nang nagdaang gabi.My head is slightly throbbing maybe because of the wine last night. Ang katawan ko naman ay parang dinaanan ng kung anong bagyo. Daig ko pa ang nabugbog dahil sa sakit ng buong katawan ko. Plus I'm so sore down there.We did it only once but it feels like a hundred rounds. Damn.My face turned red upon remembering that we barely made it to his room coz we are both fucked up. Ngayon lang ako tinamaan ng hiya sa inasal ko kagabi. Hindi ko pwedeng isisi ang kagagahan ko sa alak dahil clearly, mababa ang alcohol content ng wine at ginusto ko ang nangyari.I checked where am I at napagtantong nasa kwarto ako ni Zurich, suot ang isang malaking na gray t shirt. I'm wearing a panty but not a bra so I secretly thank him na makapal ang pinasuot nya sakin.Hindi ko maalalang binih
KABANATA 26"PRAIA, Erza called malapit na daw sila" Maria said as she approached me."Okay..." I slowly clapped my hand to get their attention "They're coming guys"Syria and Zero Monteclaro wasn't here coz they have an important trip abroad as well as Keiv na nasa Manila for work.The coffee shop employees was all invited dahil ipinag-utos ni Keiv na isara muna yun buong araw dahil doon gaganapin ang party.Samantalang iilan lang ang mga nagta-trabaho sa C&M. We also invited some guest na kaedad ni Sydney pati ang mga parents nila para makompleto ang children's party at ang mga empleyado ng resort na off duty. All in all, marami naman ang nakarating at halos lahat ng upuan ay occupied.As planned, it was prince and princess themed kaya kanya-kanyang ball gown at suit ang mga bata habang kami naman ay naka-casual lang.
KABANATA 27 "GOOD afternoon ladies and gentlemen. Honestly nagtatampo ako, may pa-surprise birthday party pala sa anak ko pero hindi ako imbitado" Sya lang ang tumawa sa sarili nyang joke habang ako ay hindi makapag react. My heart was beating fast and loud that I've already figured out that something bad might happen today specially because of Venice's sudden arrival. "Anyway happy birthday to my baby at dala ko ang regalong hindi ko alam kung maganda ba o masama para sayo" "What the hell? Kuya do something" si Florence lang ang nag react Nagsimula na ang bulung-bulungan ng ibang mga invited na guest. May mga ilan akong marinig na pasimpleng nagpapahayag ng pagkairita sa biglaang
KABANATA 28ALAS nwebe na ng makadaong kami sa Sta. Elena kaya imbis na sumakay sa bus ay naghanap ako ng pwedeng matuluyan. Sa tulong ng mabait na aleng napagtanungan ko, napadpad ako sa isang hindi ganoon kalaking inn.Wala na akong oras para pumili ng iba kaya kumuha na lang ako ng isang kwarto. The last thing I want to do is to rest. I've been through so much today.Gaya ng cabin, hindi rin gaanong malaki ang kwartong nakuha ko pero imbis na magreklamo naging thankful pa ako. At least makakatulog ako ng maayos ngayong gabi.Ibinaba ko lang ang gamit ko at naghalughog sa maleta ng damit para makapaligo na ako.I took a half bath and immediately doze off to bed.I found myself crying hard the next morning coz I thought I'm still living on Zurich's villa. That I would woke up early, check on Sydney and cook breakfast for the three of us.
KABANATA 29HINDI na ako nagpatumpik-tumpik pa. Pagkaalis ko sa opisina ni tita dumiretso ako kay mommy."Mom..."She looked tinner now. Well it's been almost four months since I last saw and checked her. Somehow nakonsensya ako. Mukhang nahihirapan na sya dito."I missed you" bulong nya ng bumitaw sa yakap ko."Me too"Umupo sya at ganon din ako. Inilahad ko ang dalang mga prutas na sinulyapan lang nya."How are you?""I'm g-great..." I slightly stammered.Am I great? Really?"Good to hear that"I sigh coz I'm torn between telling her about my new discovery or staying quite and solve things on my own so that it won't add to her suffering here.And the end of my discussion with rational self, I decided to tell her.
KABANATA 50HALOS wala kaming imikan ni Zurich habang papasok sa villa. Parang pareho na kaming kontento sa katahimikan at Hindi na kailangan pa ng mahabang usapan. We spend the whole day with his brothers, kwentuhan lang. Sydney was with them dahil may balak yata silang pumunta sa Manila para i-surprise visit si Florence bukas."So..." tanong nya habang paakyat kami sa hagdan.He was holding my hand like I'm gonna escape from him anytime.I won't do that even if I get a chance. Why would I choose a life without him when I can freely spend the rest of my life with him?"Hmmm?""Are we okay now?""What do you think?"Magkahawak kamay kami pero hindi naman sya nahirapan na buksan ang pinto ng kwarto nya. Napasulyap pa ako sa pinto ng dati kong kwarto bago tuluyang pumasok sa loob ng kwarto ni Zurich.
KABANATA 49Inirapan ko sya at padarag na naupo sa isang sawaling upuan. As if makakatakas ako diba? Ipinamimigay na nga ako ng nanay ko hindi ba obvious? Isa pa, nakatayo sya sa tapat ng pinto kaya sa haba ng braso at binti nya mahahablot nya ako kaagad."Bakit ba kasi?" pagalit kong tanong.Kung mag-uusap kami, this might be fast coz I still have a boat to catch, kung ayaw ni mommy sa bayan ako pupunta para sumakay sa kahit ano na magdadala sakin sa Sta. Elena."Make it fast coz as you can see I'm in a rush" ulit ko ng hindi sya sumagot."Aalis ka?" tanong nya sa isang malamig na boses.Hindi ako nagpatinag at tinarayan sya imbis na matakot."Oh ano naman sayo?""Wait a minute" aniya at humakbang palapit sa akin.He bent off one of his knees down and held my hand."The
KABANATA 48"AALIS ka na ba talaga?" Sydney asked in a teary eyes.May isang bodyguard na lumapit para kunin ang maleta ko kaya ibinigay ko muna iyon bago lumuhod sa kahoy na board walk na kinatatayuan namin para maging magkapantay ang mga mukha namin.Hinawakan ko ang magkabilang pisngi nya at pilit na ngumiti para ibsan ang sarili kong lungkot. Her tears are like knives stabbing my chest."Yes. Bye Syd, wag mo akong kakalimutan ha?" pumiyok na ako sa huling salita dahil sa pinipigil na emosyon."P-Praia..."Patuloy sa pagpatak ang mga luha nya kaya pinalis ko iyon gamit ang mga hinlalaki ko."In case na magkita tayo in the future, please don't snob me"Nagpipigil ako ng hikbi habang sinasabi ko iyon."Sshhh... Don't cry. I love you okay? Remember that"
KABANATA 47Bumakas ang gulat sa mukha nya pero natakpan din iyon ng nag-aalalang ekspresyon."You know like for good or something" dagdag ko nang hindi sya magsalita."You won't go back to Manila?" alanganin nyang tanong na mukhang tinitimbang pa Rin ang reaksyon ko.Nagkibit balikat ako dahil Yun Ang totoo."I still don't know mom""Why don't you just stay here---""If you dont want me to come with you, I'll go to Paris or maybe Florida---""Fine. Come with me, at least I know where you are" she finally said.Nagawa kong ngumiti ng tipid dahil sa sinabi nya."Okay thanks mom""Let's eat?" aniya.Tumango-tango ako at nagsimula na sa pagkain."Can I ask for a favor?" I asked again.Tumango-tang
KABANATA 46SAKIT ng katawan ang unang rumihestro sa utak ko ng bumalik ang aking malay tao. Naging napakahirap na mag-adjust para sa akin na mag adjust sa liwanang dahil pakiramdam ko, ilang araw na hindi nakakita ng matinding liwanang ang mga mata ko.May benda ang braso ko na sa pagkakatanda ko ay natamaan ng kutsilyo habang nananakit naman ang likod kong tumama sa matigas na pader. My breathing was perfectly fine but my head is not. Sumakit yun at bahagyang kumirot ng sinubukan kong alalahanin ang nangyari.Inilibot ko ang paningin sa puting kwarto at agad na nakita si mommy na kapapasok lang."M-Mom?" mahinang tawag ko sa kanya sa paos na tinig.Alerto syang lumapit sa akin at agad na sinipat kung may diperensya ba sa akin."How are you?""I'm fine""Lumabas na ang resulta ng CT Scan mo at maayos ang kinala
KABANATA 45IT'S a total pain in my sight to watch him go but I don't have a choice. Hinayaan ko lang syang umalis at hindi na nagtanong pa. Those things should be out of my business.I sigh and take a last sip on the smoothie I ordered."Babalik din yun"Nilingon ko si Cairo na biglang nagsalita sa tabi ko.Parang alam nya kung sino ang laman ng isip ko."Syempre may bahay yun na babalikan dito" pambabara ko na ikinahalakhak nya."Babalik din yun sayo" nakangisi nyang paglilinaw.Umiling-iling ako at tumayo na para muling bumalik sa hotel.Pagkaalis ni Zurich sa suite ko, naghintay lang ako ng isang saglit at lumabas na para magpalipas ng oras sa The Coffee Shop. I know it's not healthy but I ate cake and smoothie for dinner dahil wala talaga akong gana na kumain ng mga super hard foods.
KABANATA 44Inubos ko ang laman ng kopita at tumayo na para pumunta sa kama. I don't bother to pick it all up because the house keepers are cleaning everyday.Nakakailang hakbang pa lang ako pero muntik na akong matumba dahil sa biglaang pag alon ng paningin ko. Sa isang iglap ay nasa tabi ko na si Zurich para umalalay pero biglaang nag flash sa utak ko ang mukha ng girlfriend nyang si Marcela."I'm fine. Thank you..."Inalis ko ang pagkakahawak nya sa balikat ko at muling sinubukan ang marahang paghakbang. Nang pakiramdam ko, hindi ko na kakayanin ang mabilis na ikot ng paningin ko ay nag indian sit ako sa sahig habang nakapikit.I can hear Zurich uttering different curses but he's not doing anything. Hinayaan nya lang ako sa gusto ko gaya ng sinabi ko.Pagkaraan ng ilang saglit ay nagmulat ako. The shakiness of my line of vision was quite bearab
KABANATA 43"WHO gave you this?"Halos madulas ako palabas ng banyo ng biglang magsalita si Zurich na nakatayo di kalayuan na mukhang hinihintay talaga ang paglabas ko.Una kong sinulyapan ang madilim nyang ekspresyon sa mukha bago ang sulat na hawak nya."Kanino to galing?" ulit nya sa tanong."I don't know" kibit balikat ko at dumiretso sa tokador para kumuha ng suklay.Mabuti na lang pala naisipan kong magbihis na sa banyo, dahil kung hindi lalabas ako nang naka towel lang."This are death threats Praia and you're so calm?" iritado nyang tanong.I boredly looked at him and tilted my head to prove a point."You told me it's safe here. I trust you""Even so, bakit wala kang ginagawa? You don't even bother to tell me""Pang-ilang sulat na to?
KABANATA 42"SYD?"Napamulagat ako ng makita na sya ang kumakatok sa pinto ng suite. I'm expecting my mom or even Zurich, but not her."Hi!"Lumuhod ako bahagya para magpantay ang level ng mga mukha namin at nagulat ng bigla nya akong yakapin ng mahigpit."I missed you" bulong ko habang niyayakap din sya pabalik."Yeah... Me too"Kumalas sya sa pagkakayap sa akin and if I got it right, nagpunas sya ng luha sa gilid ng mata."Wanna have breakfast?" nakangisi nyang tanong."Yeah sure, bababa na rin naman sana ako eh"Hinawakan nya ang kamay ko at hinila na ako agad palabas sa suite ko.She's still the kid I love. Straight forward, maldita pero totoong magmahal. Sydney is just such a gem.Sa The Coffee Shop kami napadpad at gaya ng dati,