Mag-log inShare
เจแปน - ข้อต่อรอง !!
Huling Na-update:
2025-04-10 15:32:05
Kaugnay na kabanata
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - เปิดศึก 1
"นะ..นี่ กัปตันขู่เจแปนเหรอคะ?!" ฉันพยายามฮึดใจสู้รวบรวมเสียงตะเบ็งออกไป แต่เสียงเจ้ากรรมมันดันสั่น!"กลับถึงห้องเธอก็รู้..ว่าฉันขู่ไม่ขู่ ฉันไม่ได้ขู่เก่งอย่างเดียวนะ..ทำเก่งด้วย" ฉันรีรอรีบหันไปเปิดประตูรถ แต่กัปตันไว๊ไว!! เขาล็อกมันฟรึบ! แล้วกระชากข้อมือฉันกลับไปเผชิญหน้า"จะหนีไปไหน..เมื่อคืนก็หนีฉัน หนีไม่ฟังอะไรสักอย่าง เธอรู้ไหมว่าความผิดเธอกี่กระทง?" ฉันเกะมือกัปตันออกแล้วส่ายหน้ารัว ฉันกลัวเขาจริงๆขออยู่นิ่งๆรวบรวมความกล้าก่อน แต่เอ๊ะ!..หรือว่าตอนนี้เขาอารมณ์ร้อน กลับถึงห้องบางทีเขาอาจจะเย็นขึ้นก็ได้"ไม่หนีก็ไม่หนี กลับคอนโดเถอะค่ะ...". ฉันดึงเข็มขัดรัดหน้าบึ้งตึง ก่อนที่คนขับรถจะหัวเราะหึหึ แล้วบึ่งรถออกไป"เอาแต่ใจ ยอมง่ายๆก็จบ" ?!"ค่ะ!..เอาแต่ใจ กัปตันก็งอแงมาก ถ้าเป็นแบบนี้ไม่แต่งนะคะ!" ฉันกอดอกขู่เขากลับ แต่ไม่รู้ว่ามันจะได้ผลไหม"ใคร..ใครงอแง!? เลิกพูดคำนี้ทีเถอะ! ฉันเกลียดคำนี้ชะมัด!" ไม่ได้ผลแถมโมโหกว่าเดิม เพราะพูดจบกัปตันก็เหยียบคันเร่งมิด ฉันที่หัวติดเบาะรีบหาที่จับทันที ก่อนที่หลับตาปี๋สวดมนต์ในใจโอ้ย!! ฉันจำบทสวดไม่ได้ ! จะตายไหมเนี่ย! จะตายไหม!"กัปตันนนนนนน
Huling Na-update : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - อิไม้อกหัก
ฉันนอนปาดเหงื่อบนเตียงข้างๆไคล์ เรื่องกินกันถ้ามีบัตรสะสมแต้มเหมือนชานมไข่มุก กูคงได้ฟรีไปหลายแก้ว เพราะตั้งแต่กลับจากบริษัทบอกตรงๆยังไม่ทันได้ล้างหอย เอ้ย ล้างหน้า...ไคล์เขาก็เล่นงานฉันเลย"เหนื่อย พอแล้วนะ..." ฉันนอนหอบ และเหลือบมองเขาแวบนึง"พอก็พอ ผมก็เหนื่อยเหมือนกัน^^" ทำไมรู้สึกดีใจที่ได้ยินคำนี้วะฉันจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำ จะบอกอะไรให้..พอตกลงคบเป็นแฟนฉันก็สิงอยู่แต่ห้องไคล์ เราตื่นพร้อมกัน นอนพร้อมกัน เสร็จพร้อมกัน..วนเวียนอยู่แบบนี้ เพราะไคล์เขาไม่ค่อยมีบินก็เลยเปลี่ยนจากขับเครื่องบิน..มาขับรถให้ฉันแทน เขาดุฉันเรื่องขับรถเร็ว คนอื่นฉันอาจจะเถียงนะ..ว่าเรื่องของกู แต่นี่ผัว..ไม่อยากพูดมากยอมๆไปแต่ขณะที่ฉันกำลังอาบน้ำ อยู่ๆไคล์เขาก็เคาะประตูเรียกก้อก ก้อก ก้อก.."ที่รัก..ไอ้ไม้มา" มือที่ยีผมสระหยุดชะงักทันที มันมาทำไมวะ?! ร้อยวันพันปีไม่เคยมาหาเพื่อนหาฟูง มาทั้งทีมาตอนที่กูอยู่ด้วย ถ้าอิไม้เอาเรื่องไปบอกพ่อ..ว่าพี่สาวคนโตอยู่กินกับผู้ชาย พ่อบ่นฉันยับแน่!"อื้อ มาทำไม" ฉันถามแล้วสระผมต่อ"ไม่รู้ หน้าเครียดๆ ผมออกไปคุยกัับมันที่โซฟานะ""อืม ไปสิ" ฉันตอบผ่านๆแล้วอาบน้ำสระผมต่อ เสร็
Huling Na-update : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - หวง
"ใบไม้พูดอะไรน่ะลูก! " แม่โน้มมาถามแถมขมวดคิ้วใส่ฉัน ส่วนพ่อใบ้รับประทานไปแล้ว ก็ถ้าไม่พูดตรงๆต่อหน้าหมอฮาวาย ฉันกลัวพ่อจะทำอะไรอีกน่ะสิ"ก็จริงค่ะ เผลอๆแม่กับพ่อได้หลานพร้อมกันสองคน-_-" คราวนี้เจแปนสะดุ้งนิด เธอเงยหน้าขึ้นทันทีพร้อมกับรอยยิ้มเจื่อนๆ"ใบไม้ตลกจังนะ^^""ตลกตรงไหนคะหมอฮาวาย เออเจแปน..เธอเล่าเรื่องแม่ฮายแม่หมอฮาวายให้พ่อแม่ฉันฟังรึยัง ท่านดุว่าป่ะ-_-" หมอฮาวายได้ยินก็รีบเอามือปิดปากหัวเราะ ก่อนที่พ่อ..จะกระแอมสองสามทีแล้ววางมือบนหัวฉัน"พอแล้วๆใบไม้ รู้แล้วว่าไม่โอเค คบกับไคล์ก็คบ^^" จบ! ฉันยิ้มที่มุมปากแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวทันที จนอยู่ๆเจแปนพูดเรื่องต้นไม้ขึ้นมา"คุณแม่คะ เจแปนทำถูกไหมคะ?""ถูกแล้วลูก ต้นไม้เป็นประเภทไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ยอมมากก็โดนกดมาก นิสัยเขาคืออันธพาลหัวหน้าแก๊งค์เลยล่ะ^^" เจแปนยิ้มบางๆแล้วพยักหน้าตาม ดูท่าจะคิดถึงอิไม้แล้ว"แม่ไม่ห่วงลูกชายเหรอ? อิไม้ไม่รับโทรศัพท์หนู ไปหาที่คอนโดก็ไม่อยู่ แม่ติดต่อได้รึป่าว?-_-""ไม่ได้ สงสัยไปตีกอล์ฟ" แม่พูดปกติไม่รู้สึกสะเทือนใจหรือเป็นห่วงลูกเลย พ่อก็เอาแต่ยิ้ม..ขนาดกูพูดว่า 'สงสัยท้อง' พ่อยังไม่ตกใจ"อ
Huling Na-update : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - เจ้าตัวนุ่มนิ่ม
ฉันแคปรูปอิไม้แล้วส่งให้เจแปนทันที...ซึ่งแปปเดียวเจแปนก็อ่านแล้ว หึรายนี้ก็น่าจะรอผู้ชายง้อเหมือนกันLINE - JAPAN-ฉัน : Send PictureJAPAN : เอิ่มนั่งสมาธิ นี่คือ..เรื่องปกติใช่ไหมคะฉัน : ไม่ปกติผีเข้า ว่าแต่..เธอทนไหวไหมที่ไม่มีอิไม้JAPAN: ไม่ไหวค่ะ..แต่พยายามทน อยู่ๆก็รู้สึกคิดถึงคำขู่เขาฉัน : อะไรวะ สรุปอยากให้มันเปลี่ยนรึป่าว?-_-JAPAN: ไม่อยากให้เปลี่ยนค่ะ แค่ลดลงก็พอ^^ฉัน : เออๆ เดี๋ยวมันก็ค่อยๆปรับ ฉันเข้าใจทั้งอิไม้และเธอJAPAN: ขอบคุณนะคะพี่ใบไม้ ^^ฉันคุยกับเจแปนเสร็จไคล์ก็ยังไม่โทรมา พอโทรหาเขาก็ไม่รับ บอกเลยตอนนี้ฉันไม่สบายใจ ถึงไคล์จะเคยล่ามาก่อนแต่มึงดูเหยื่อรอบๆเขาดิ อ่อยชะมัด ขนาดฉันขู่มันไปรอบนึงแล้วนะ สงสัยมันอยากกวนประสาทฉันเมื่อนึกถึงนังแอร์ที่ชื่อกวาง อยู่ๆฉันก็คิดถึงเจแปนขึ้นมาอีก เออ..เจแปนอาจจะรู้จักมัน เพราะนางเป็นแอร์สายการบินเดียวกันLINE-JAPAN-ฉัน :เจแปนฉันมีเรื่องจะถามJAPAN: คะพี่ใบไม้กูทักปุ๊บตอบปั๊บ..เร็วยิ่งกว่าคอลเซ็นเตอร์ระบบอัตโนมัติอีกฉัน : เธอรู้จักแอร์ชื่อกวางป่ะJAPAN: มีชื่อจริงไหมคะพี่ใบไม้ คนชื่อกวางมีเยอะมากค่ะ^^เออว่ะ..ฉัน : ฉันไ
Huling Na-update : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - ล่ากวาง
ฉัน : คนที่ว่ากูโง่ มันตายหมดแล้ว-_-DR.KK : จ้าขู่เก่ง แต่ที่พากูไปรับผัวเด็กเป็นเพื่อนคืออะไร คืออารายยยยยย"พี่ธันวาคะ บะหมี่มีเรื่องจะถาม แค่คำถามเดียวค่ะ แล้วหมี่จะกลับ" ฉันกับก้านแก้วเงยหน้าจากจอโทรศัพท์พร้อมกัน จนเห็นหน้าคู่หมั้นหมอธันวาใกล้ๆ เออ..ก็น่ารักดี แต่สู้ทิชาไม่ได้เพื่อนกูสวยสุด ว่าแต่นางมายืนพูดโต้งๆแบบนี้ได้ไง ไม่เห็นเหรอว่าหมอธันวามีคนไข้อยู่...โคตรไม่มีมารยาท"พี่ติดคนไข้หมี่" หมอธันวาตอบแต่ตาจ้องแฟ้มประวัติ เอาจริงๆคือไม่ขยับหน้าหันไปมองเลยด้้วยซ้ำ"ติดคนไข้? ก็เห็นคนไข้พี่ธันวาเล่นโทรศัพท์อยู่นิคะ..นี่ยังไม่เสร็จอีกเหรอ? อะไรไม่รู้มาหาหมอแต่นั่งเล่นโทรศัพท์ มันเสียเวลาหมี่ชะมัด "ปึก!!ฉันโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะทันที จนหมอธันวาเงยขึ้นมองฉัน ตอนนี้สีหน้าเขาดูเครียดขึ้นทันตาและพยายามยกมือให้ใจเย็นๆ ก้านแก้วก็ด้วยมันโมโหเหมือนกัน..แต่มันเป็นหมอที่โรงพยาบาลนี้มันทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งนิ่งและถอนหายใจ"เสียเวลา? ฉันมาหาหมอไม่ได้มาหาเธอ คุยกันอยู่สามคน อยู่ๆมีคนเสนอหน้า เขาเรียกว่าอะไรนะนอกจากคำว่า 'เสือก'-_-"ก้านแก้วรีบสะกิดฉัน เมื่อคู่หมั้นหมอธันวาเริ่มเม้มปากหายใจฟึด
Huling Na-update : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ต้นไม้ - หลอกกลับห้อง
"ขอบคุณครับหลวงพ่อ" ผมรับโทรศัพท์คืนแล้วเช็ครูปถ่ายทีละรูปๆเออมุมดี..หลวงพ่อฝีมือดี"นี่โยมเป็นดาราเหรอ? ถึงได้ถ่ายรูปซะจัดเต็มขนาดนี้ นั่งสมาธิก็ไม่นั่ง มาถ่ายรูปแล้วกลับ""ไม่ครับ ผมเป็นนักบิน..พอดีแฟนผมโกรธที่ผมอารมณ์ร้อน ก็เลยมาสร้างภาพหาวิธีง้อหน่อย" หลวงพ่อเดินนำไปนั่งบนแคร่แล้วถอนหายใจ ผมจึงลุกขึ้นคลานเข่าไปใกล้ๆท่าน"ถึงกับใช้หลวงพ่อถ่ายรูปโกหกแฟนเลยรึ บาปซ้ำบาปซ้อนเลยนะเรา แต่เอาเถอะ..เรื่องความรักหลวงพ่อเข้าใจ ถ้าโยมอารมณ์ร้อนไม่มีใครทนได้หรอก แรกๆน้ำต้มผักยังว่าหวาน นานๆไปมันสะสมนะ..ผักก็ผักเถอะถึงมีประโยชน์แต่ก็น่าเบื่อเพราะมันเหม็นเขียว"ผมยกมือไหว้แล้วพยักหน้าตาม"ครับหลวงพ่อ""ให้มันพอดีๆนะโยม เป็นถึงนักบินก็อย่าอารมณ์ร้อนให้มาก ""เรื่องบินผมควบคุมได้ครับ เพราะขับเครื่องบินมีระบบและคนขับร่วม แต่ผมชอบไปลงที่รถ..มันสะใจกว่าขับเครื่องบินเยอะ""แต่พลาดไปไม่คุ้มนะโยม...เชื่อหลวงพ่อ ขนาดหลวงพ่อบิณฑบาททุกวันหลวงพ่อยังค่อยๆเดินเลย^^"บิณฑบาต?! ให้ตาย...ผมเงยหน้าขึ้นหัวเราะ เออ...มุขหลวงพ่อได้ว่ะ"ฮ่าๆ หลวงพ่อสุดยอดครับ ทำผมหัวเราะได้..""เอ้อ ก็หัวเราะสิ คนเราจะอารมณ์เสียอะไร
Huling Na-update : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ต้นไม้ - หลอกกิน
ยิ่งมือที่คุ้นเคยลูบแผ่นหลังผมและจิกเล็บลง...ผมยิ่งไม่รอช้า รีบกดริมฝีปากหนักๆลงตามซอกคอและใบหน้า จวบจนเนินอกที่ผมกำลังใช้สองมือปลดพันธนาการเสื้อผ้าออกไปพริบตาเดียวมือผมก็ปลดทุกอย่างที่ปกปิดเรือนร่างได้ ตั้งแต่เสื้อ บราเซีย กระโปรง..จนไปถึงแพนตี้สีดำลูกไม้ที่ผมโปรดตัวนั้นจากนั้นผมก็ยกขาเธอชันขึ้นหนึ่งข้าง เพื่อจะได้ลูบคลำบั้นท้ายที่โค้งงอนที่ผมคิดถึงใจแทบขาด และไล่ริมฝีปากที่จูบหนักๆลงตามผิวที่เปลือยเปล่าของเธอ"อื้ม~ " เสียงครางในลำคอดังขึ้นเบาๆ เมื่อผมขยับถึงเนินสาว จนกลิ่นหอมๆและเรียวขาที่ขนาบข้างทำผมรีบจับมันแยกออกจากกัน เมื่ออยากส่งปลายลิ้นลงสัมผัส..สิ่งที่ปรารถนา"อ๊ะ~กินกันแบบนี้เลยเหรอคะ กัปตันขาาา " ผมยิ้มนิดๆรู้สึก mission completeมาก ก่อนจะลงลิ้นดื่มด่ำกับรสหวานๆ ฟังเสียงครางที่กระเส่าพร้อมกับแหวกกลีบกุหลาบ...ตวัดลิ้นเย้าหยอกเกษรให้ตาย...ไม่ว่าจะซอกมุมไหน มันก็หวานจนผมหยุดลิ้นไม่ได้"อื้อ~ อ๊ะ อ๊ะ อื้อออ~ ทำไมต้องดูดจริง...จัง อ๊ายย" เสียงกรีดร้องสุดท้ายส่งบั้นท้ายงอนๆกระดกขึ้น เจ้าของร่างหอบหายใจเฮือกๆ เอามือลูบตามใบหน้าและลำคอเหมือนเธอสิ้นฤทธิ์ต่อต้านผมจึงละริมผีปากขย
Huling Na-update : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - จะจีบหรือไม่จีบ...
"จีบ? เอากันขนาดนี้ยังต้องจีบอีกเหรอ? เสียเวลาว่ะเจแปน เธอจะทำให้มันยุ่งยากเสียเวลาทำไม" เห็นไหม?!..เขาเป็นผู้ชายที่ไม่มีความอดทนเอาซะเลย ฉันหงุดหงิดชะมัด ทำไมหงุดหงิดแบบนี้เนี่ย!!"ไม่ต้องจีบก็อยู่แบบนี้ล่ะค่ะ จะไปส่งไหม?ถ้าไม่..เจแปนจะเรียกแท็กซี่" กัปตันถอนกอดฉันแล้วขมวดคิ้วชนกันทันที ก่อนที่เขาจะถอนหายใจแล้วเดินไปจัดการตัวเอง หยิบกุญแจรถพอฉันเคลียร์เสื้อผ้าหน้าผมเสร็จ..เขาก็ขับรถมาส่งที่คอนโด จอดรถปุ๊บก็โอนเงินให้ฉันสองแสนเป๊ะ! เงินเขาฉันไม่ใช้หรอก ตั้งใจรีดไถไปงั้นๆแหละ เพราะฉันกลัวเขามีเงินมาก...แล้วเขาจะออฟเด็กไซน์ไลด์ไปกินที่ห้อง"เธออารมณ์แบบนี้ เธอจะเป็นประจำเดือนหรือเธอท้องเจแปน?-_-""สงสัยประจำเดือนค่ะ..กัปตันบินบ่อยไข่ฝ่อแล้วล่ะค่ะ ไม่ท้องหรอก^^" ฉันหันไปพูดยิ้มๆทั้งที่มือเตรียมเปิดประตูรถ จนคนได้ยินเขาหน้าแดงแปร๊ด..แทบจะพ่นไฟใส่ฉัน"เดี๋ยวเธอได้รู้ ว่าฝ่อไม่ฝ่อ-_-" เขาตอบเสียงเข้ม ที่ไม่รู้ว่าขากลับจะหงุดหงิดขับรถเร็วรึป่าว จนฉันยิ้มให้เขาอีกครั้ง..ก่อนจะก้าวลงจากรถแล้วยื่นหน้าเข้ามา"ไลน์มี เฟสมี ไอจีมี จีบให้ติดนะคะ^^""ไม่จีบแล้ว จะหาแฟนใหม่-_-" น้ำเสียงประชดประชัน แ
Huling Na-update : 2025-04-10
Pinakabagong kabanata
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - จบ
ฉันขยับตัวซ้ายทีขวาทีบนโซฟา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่เพิ่งวางหมาดๆ ขึ้นมากดโทรหาพี่เชนอีกครั้งแต่โทรเท่าไหร่พี่เชนก็ไม่รับ แถมสายหลังๆยังปิดเครื่องอีกต่างหากเขาขับรถอยู่ ติดประชุม หรือยุ่ง? ทำไมไม่บอกฉันบ้าง นี่จะมืดค่ำแล้วนะฉันเป็นห่วง และท้องฉันก็แก่มากด้วย ทำไมพี่เชนกล้าทิ้งฉันไว้แบบนี้ตุบๆฉันคลำท้องป่องๆที่โดนลูกถีบทันที ตอนนี้ฉันลุกขึ้นแทบจะไม่ไหวแล้ว อยู่ๆก็เริ่มหน่วงไปทั่วเชิงกราน ปวดมากๆอยู่เป็นระยะๆ"โอ๊ะ โอ้ยยยย...ปวดท้อง พี่เชน พี่เชนอยู่ไหน!"ใจเย็นๆลูก ทำไมต้องปวดวันที่พ่อไม่อยู่ด้วย!"พี่เชนนนนนน"ฉันไม่รู้จะทำยังไง จะเอื้อมหยิบโทรศัพท์กดโทรอีกครั้งก็ไม่ได้ ได้แต่ร้องเรียกกระวนกระวายบนโซฟาร้องจนน้ำตาไหลอาบแก้มร้องจนตัวเองเหนื่อย และนอนซมเม็ดเหงื่อที่เกาะไปตามใบหน้าไม่ไหวแล้ว...ตายแน่ๆ ฉันตายแน่ๆ เจ้าแฝดไม่ใจเย็นช่วยฉันเลยกริ่ง~ กริ่ง กริ่ง~เสียงกริ่งที่ดังขึ้นหน้าประตู ทำร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของฉันฟื้นกลับมา ฉันลืมตาที่ปรืออยู่เบิกกว้าง และเมื่อหันขวับมองไปที่ประตูก็เห็นเงาร่างโตของใครยืนอยู่ตรงนั้นพอดี"ช่วยด้วย ! ชะ..ช่วยด้วยค่ะ!"'ส่งพัสดุครับ!' รู้แล้วคุณบุรุษไ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ความสุขสุดพิเศษ
เรื่องท้องไม่ท้อง..คงต้องเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้ฉันกับพี่เชนถูกดึงกลับไปนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ใหญ่แล้ว และทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวว่าฉันควรมีลูกแฝด มีแข่งกับพี่เจแปนไปเลย"ไม่ไหวครับๆ คนเดียวก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่?^^" พี่เชนตอบยิ้มๆแล้วตักนู่นตักนี่ให้ฉันกิน"ไม่ไหว? เออๆเดี๋ยวยกโซลให้ไปเลี้ยงหนึ่งวัน คงไม่อยากมีลูกไปเลย" พี่กัปตันพูดนิ่งๆ..แต่ชวนทุกคนขำกลิ้งทั้งโต๊ะ แต่มีคนทำหน้าไม่พอใจคือหลานชายตัวแสบ ที่นั่งมองหน้าพ่อและเคาะช้อนพลาสติกลงจาน แกร้กๆ~โวยวายเสียงแจ๋นลั่นร้าน"แอ๊ แอ้~!""เอาเข้าไปๆ จะทำสงครามกับพ่ออีกแล้วโซล^^""แสบจริงๆหลานลุง แสบเหมือนใคร^^" พี่ฮาวายจิ้มแก้มโซลจนแก้มป่องๆยุบลง บอกเลยใครๆก็หมั่นเขี้ยวเจ้าแสบจนพี่เจแปนก้มลงถามลูก.."แสบเหมือนพ่อใช่ไหมโซล?^^""แอ้~~^^" เห็นมั้ย..โซลตอบแม่ทันที น่ารักน่าตี จนถูกพ่อกับแม่รุมหอมแก้มหอมหัวหลังจากกินข้าวงานเลี้ยงเล็กๆง่ายๆ..เราก็แยกย้ายกันกลับ พ่อแม่พี่เชนนอนโรงแรมที่สนามบินกลับกันพรุ่งนี้เช้า ส่วนฉันกับสามีกลับคอนโดนอน และแน่นอนมีฉลองกันเล็กๆในห้อง..ก็คือการปั๊มลูก เราจัดกันทันทีที่มาถึง กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวจนหมดแรง..."จ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - วันของฉัน..
เปิดออกมาก็เห็นลูกโป่งอัดแก๊สสีชมพู ผูกกับกระถางต้นไม้มุมระเบียง และบนผนังมีริบบิ้นหลากสีติดเป็นลูกศรชี้ลงไปข้างล่าง...ฉันจึงรีบเดินไปเกาะราวระเบียงชะเง้อมองตาม สอดส่องสายตาลงไปตามลูกศรบนผนัง..จนเห็นคนคุ้นเคยคนนึงยืนอยู่ข้างล่าง ข้างๆสระว่ายน้ำส่วนกลางของคอนโด ก่อนเขาจะเงยขึ้นเมื่อเห็นฉันยืนอยู่..และป้องปากตะโกนว่า"กลับมาแล้วค้าบบบบบบ!!^[]^"ฉันยิ้มทั้งน้ำตา..ที่เริ่มคลอออกมาสองข้าง อยากจะตะโกนกลับแต่กลัวห้องอื่นรำคาญ จึงตัดสินใจเดินกลับเข้าห้องไปหยิบโทรศัพท์ ออกมาโทรหาพี่เชนแทนฉันยกโทรศัพท์แนบหนูก้มมองคนข้างล่างยิ้มแป้น ...ห้องฉันอยู่ชั้นห้า ถึงจะเห็นหน้าเขาไม่ค่อยชัด แต่ฉันเห็นรอยยิ้มกว้างๆเขาชัดแจ๋วCalling P'Chain"ฮัลโหล..กลับมาแล้วเหรอคะ?^^" พี่เชนยิ้มแล้วโบกมือให้ฉัน ก่อนจะพูดตอบกลับมาว่า(กลับมาแล้ว..ไม่ไปไหนแล้ว ทนไม่ไหว..คิดถึงใจจะขาด)บ้าๆฉันเขินนะ หยุดเขินไม่ได้เลย>\\พี่เชนอ่ะ แล้วนี่ให้ไทเปใส่เวลส์เจ้าสาวทำไมคะ...แค่กลับมาเอง^^" ฉันทำถาม ถึงจะรู้ลึกๆว่า..เขาน่าจะเซอร์ไพรส์ขอแต่งงาน(อ้าวไม่เซอร์ไพรส์เหรอ? เฮ้อ..นี่พี่เซอร์ไพรส์ไม่เก่งใช่ไหม?)ฉันยิ้มมองคนล่างตัดเพ้
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ลุ้น
"ข้ามขั้นเลยเหรอ^^?""ข้ามเลยค่ะ ถ้าเทกันอีกอย่างน้อยไทเปก็ต้องได้อะไรบ้าง ว่าไงคะ..กล้าเทกันไหมคะ^^"พี่เชนดึงจมูกฉันทีนึงแล้วอมยิ้ม"หมั่นเขี้ยวจริงๆไม่กล้าครับ งั้นพรุ่งนี้ไปอำเภอกันเลยนะ^^"ฉันพยักหน้าหงึกๆแล้วกอดคอพี่เชนทันที ก่อนที่จะดันโน๊ตบุ๊คเขาไปห่างๆ..แล้วเอนตัวนอนราบลงโซฟา ไม่ต้องเดาว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าวไม่ต้องกินแล้ว..ให้พี่เชนบริหารลิ้น บริหารนิ้ว บริหารเอวก่อนอิ่มกันจุกๆฉันกับพี่เชนก็ปรึกษาหารือกันเรื่องวีซ่า โดยพี่เชนให้ความเห็นว่า เราจดทะเบียนสมรสก่อนค่อยขอวีซ่ากัน และพี่เชนจะสปอนเซอร์ค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่างเพราะฉันมันคงว่างงานไม่มีอาชีพจากนั้นหลังเรียนจบ..เราจะกลับมาจัดงานแต่งเล็กๆกันที่ประเทศไทย เพราะพี่เชนเขาไม่อยากทำงานที่อเมริกาและอยู่ที่นั่น เขาคิดถึงส้มตำปูปลาร้าร้านหน้าปากซอยที่เขากินประจำ พูดถึงก็ทำหน้าเศร้า..ทำหน้าตาน่าสงสารใส่ฉัน-_-หลังจากบริหารช่วงล่างกันทั้งคืน เช้าวันต่อมาฉันกับพี่เชนก็ไปจดทะเบียนสมรสกัน เราจดไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จ ได้ทะเบียนมาฉันก็เช็คและแปลเอกสาร เพื่อเตรียมยื่นวีซ่าขอติดตามสามี อุ๊ย..สามี สามี เขินจัง..สามีภรรยาถูกต้องตามกฏหมายด้วยนะ"อ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ตัดสินใจ
สองเต้าหยุดชะงัก พร้อมกับฉันที่ค่อยๆเบิกตากว้างแล้วหันไปมองเจ้าของคำหวาน"พี่เชน...0//0""พี่รักไทเป พี่รู้แล้วว่าพี่รักไทเปจริงๆ" ได้ยินอีกครั้งน้ำตาฉันก็หยดเพาะลงแก้มขาว ก่อนฉันจะจ้องเขาน้ำตา..และค่อยๆก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากคู่สวยนั่น มันเป็นจุมพิตที่เนิ่นนาน นานจนวงแขนกว้างสวมกอดฉัน และดันจนเราแนบชิดกัน"รักแล้วยังไงคะ..รักแล้วจะแช่ของพี่เชนไว้แบบนี้เหรอ?.." ฉันถอนจูบประคองแก้มเขาถามเบาๆ และจ้องตาเป็นประกายของเขาไปด้วย ฉันไม่อยากร้องไห้เลย แต่ทำไมน้ำตาไหลก็ไม่รู้"ทำไม..แช่ไว้ไม่ได้เหรอ? คลอเคลียแบบนี้พี่ว่า..พี่คงได้เสียตัวอีก^^" ฉันปาดน้ำตาแล้วตีแขนพี่เชนดังเพียะ..จนเขารีบกระชับกอดและจับฉันลงไปนอนบนเตียงทันทีจากนั้นร่างใหญ่ก็ค่อยๆขยับถอดแก่นกายเปียกๆออกมา เขาขยับถูไถกับกลีบกุหลาบช้าๆจนมันผงาดขึ้นอีกครั้ง..."พะ..พี่เชน อื้ม~~ ไหวเหรอคะ?""พี่ตุนไว้เพียบ...แต่รอบนี้นานหน่อยนะ"และฉันก็เสียตัวอีกรอบ ไม่สิพี่เชนเสียตัวต่างหาก ไอ้เค้กช็อคโกแล็ตกับข้าวเหล้าไวน์ พี่เชนไม่ได้กินไม่ได้แตะหรอก เรามีอะไรกันจนสลบเหมือบกันทั้งคู่ รู้สึกตัวตื่นอีกทีก็เช้าตรู่อิ่มจนจุกกันไปเลยเช้า..ฉันนอนคว่ำ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ลอง
"ฉันขอเวลาคิด ถึงฉันอยากกลับไปแค่ไหน เธอต้องเข้าใจฉันนะพิมดาว..ว่าฉันต้องเซฟตัวเองด้วย คนเคยเจ็บมา คนเคยถูกทิ้งมา..ฉันใช้เวลาไม่น้อยเลยนะกว่าจะยืนด้วยขาตัวเองได้"ฉันพูดทั้งน้ำตาและมองพิมดาวไปด้วย จนมือที่จับมือฉันค่อยๆคลาย..และแตะเบาๆ"โอเคๆฉันเข้าใจ แต่อย่าเผลอใจให้คนอื่นนะ ถ้าเรื่องนี้เธอดึงคนอื่นเข้ามา มันจะวุ่นวายไปใหญ่ ให้มันมีแค่เธอกับพี่เชนก็พอ ฉันเป็นกำลังใจให้เธอนะไทเป..ทุกๆเรื่องเลยสู้ๆ"ฉันพยักหน้าหงึกๆเหมือนเด็กสามขวบที่โดนโอ๋ จนพิมดาวลุกขึ้นมากอดและลูบหลังฉัน เธอลูบเบาๆแต่เหมือนฉันได้กำลังใจมหาศาล จนสักพัก..ฉันหยุดร้องไห้ ปาดน้ำหูน้ำตาที่ไหลเงยหน้าขึ้นมองเธอ"ฉันจะลองดู..แต่เธออย่าบอกเขาได้ไหม ว่าฉันรู้สึกยังไง""โถ่ไทเป..ไม่บอกพี่เชนก็รู้ กับพี่เชนเธอเคยห้ามใจตัวเองได้เหรอ? แววตาเธอมันฟ้องจะตาย " ฉันเงียบกริบเม้มปากนิดๆคิดตามคำพูดพิมดาวก็จริง..พิมดาวพูดถูก ฉันควบคุมไม่ได้เลย ยิ่งเจอเขาความต้องการฉันยิ่งมาก ฉันต้องการเขา อยากกอดเขา อยากทุกๆอย่าง และเมื่อวานฉันพยายามสุดๆที่จะไม่กระโจนใส่เขาคุยกับพิมดาวเสร็จฉันก็กลับคอนโดนอน ฉันไม่อยากไปไหนแล้วจริงๆ อยู่ๆก็อยากกลับห้องมา
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ความจริง..จากพิมดาว
"ก็...เอ่อ เห็นไทเปรักเขาไงฉันก็เลย..อยากให้ไทเปทำตามหัวใจดู^^"ฉันดึงแก้วกาแฟกลับจับหลอดดูดและจ้องตาพิมดาว พยายามจับผิดตาโตๆนั่น ว่าจะวอกแวกหรือหลบตาฉันรึป่าว แต่ไม่..พิมดาวยังยิ้มปกติไม่มีอะไร แถมเธอยังชวนฉันสั่งอาหารว่างมากินรองท้องอีกจนเราสองคนอยู่ในความเงียบ และฉันนั่งทวนงานส่งบก. พิมดาวก็ถามฉันขึ้นมา"เธอ..จะกลับไปคุยกับเขาคนนั้นมั๊ย?^^" ถามไปเขี่ยเค้กฝอยทองในจานไป เอ๊ะ..สั่งมากินหรือสั่งมาเขี่ย ตั้งแต่มาเนี่ยพิมดาวยังไม่ทำอะไรสักอย่าง งานก็ไม่ทำหนังสือก็ไม่อ่าน มีแต่เล่นโทรศัพท์เป็นพักๆและจ้องหน้าฉัน"ไม่รู้เหมือนกัน ดูก่อน" ฉันตอบเรียบๆและเปรยตามองเพื่อนสนิทแวบนึง"แต่ใจเธอสั่นใช่มั๊ยล่ะ?^^" เมื่อเจอคำถามติดต่อกัน ฉันก็ละสายตาจากนิยายที่ทวน...หันไปมองเธอ"ทำแบบสอบถามอะไรอยู่ ถามไม่หยุดเลยนะ-__-""ป่าว แค่อยากรู้ว่าเพื่อนรู้สึกยังไง^^" พิมดาวยิ้มหวานกลบเกลื่อนแล้วเขี่ยเค้กฝอยทองต่อ ฉันจึงหันมองซ้ายมองขวามองรอบๆร้านกาแฟ ว่ามีอะไรผิดปกติไหม? ทำไมคำพูดคำจาและคำถามมันแปลกๆ ปกติพิมดาวไม่ใช่คนชอบซักไซร้แบบนี้นี่"ถ้าถามความรู้สึก...ฉันก็ใจสั่นหวั่นไหวนั่นแหละ แต่ฉันไม่กลับไปง่ายๆหรอ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ใคร่
"ทำไมต้องขอนอนกับไทเป บ้านช่องไม่มีแล้วเหรอคะ?" ฉันถามแล้วหันไปทางอื่น ใครจะไปกล้าสบตาเขา เดี๋ยวเขารู้ว่าฉันอยากและอดอยากปากแห้งมานานเอ๊ะหรือฉันจะเล่นด้วย..ยอมปล่อยตัวหน่อยให้หายคอแห้ง"พี่คิดถึงไทเปไง.." พูดจบมือใหญ่พี่เชนก็วางบนขาฉัน แถมเขายังบีบเบาๆเบาๆ จนตอนนี้หน้าฉันชาหูฉันอื้อไปหมด คนมันเคยๆเขารู้..รู้ว่าฉันชอบให้สัมผัสตรงไหนแล้วตอนนี้มือเขาก็เอาใหญ่..ขยับขึ้นมาเรื่อยๆ บีบเข้าตามหว่างขา ก่อนจะหยุดตรงเนินสาวอวบอั๋นที่เขาเคยสัมผัสมา และสอดมือเข้าไปจนฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวเขาขับรถจับพวงมาลัยมือเดียว มืออีกข้างก็ซุกซนล้วงเข้าไปในขอบกระโปรงฉัน แล้วทำไมฉันไม่ห้ามเนี่ย..ฉันเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง ปล่อยตัวอ่อนปวกเปียกและร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แถมยังแยกขาพลีชีพให้เขาส่งมือเข้าไปถึงเกษร จนหยุดทักทายสองกลีบกุหลาบที่เปียกพร้อม..ช้าๆเน้นๆอย่างช่ำชอง"ถ้าไม่ให้นอนด้วย..พี่แวะโรงแรมนะ" ฉันบิดตัวจิกสองเท้าลงพื้น เมื่อพี่เชนถามและเขี่ยรัวมาก เขาเขี่ยรัวจนฉันไม่ทนความเสียวซ่านและกลั้นเสียงคราง รีบยกมือขึ้นกัดส่ายหน้ารัวๆ"มะ..ไม่ ไม่ค่ะ เอามือออกไป เอา..ออก""ไม่อยากเอาออก อยากเอาเข้า" พูดจบพี่เช
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - เยื่อใย
โรคนิมโฟมาเนีย โรคเฮงซวยที่ฉันเป็นมาเจ็ดปีเต็ม.. ตอนนี้มันหายไปแล้ว..หายไปพร้อมๆกับเขาคนนั้น คนที่ฉันเห็นเขาเป็นคนรัก เห็นเขาเป็นคู่นอน เห็นเขาเป็นพี่ชายที่แสนอบอุ่นและดีพร้อม'พี่ไม่ได้คิดกับไทเปแบบนั้น , ถ้าเจอใครถูกใจเริ่มใหม่ได้เลยนะ'คำพวกนี้สุภาพแต่...เจ็บมาก เจ็บเหมือนจะตาย ฉันคิดว่าตัวเองจะไม่ไหวโดดตึกผูกคอตายในห้องแล้ว แต่คิดไปคิดมา เกิดทั้งทีฉันต้องใช้ชีวิตให้คุ้มกว่านี้ เคยมีความสุขสุดๆตอนได้ผู้ชายคนนั้นมาเป็นของตัวเอง มันก็ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะทุกข์ใจบ้าง เพราะทุกๆอย่างมันไม่ถูกต้องตั้งแต่เริ่มหลังจากที่เสียพี่เชนไป ฉันนั่งร้องไห้เป็นเผาเต่า มองไปทางไหนก็คิดถึงแต่หน้าเขา โซฟาตรงนี้ก็เคยได้กัน บาร์ที่ครัวก็เคยโก้งโค้งให้เขามาแล้ว อย่าว่าแต่ห้องนอนห้องน้ำฉันกับพี่เชนเคยมาหมด เหลือแค่ระเบียงที่ยังไม่ได้ทำ กะจะลองสักครั้ง แต่เสียดาย..เขาทิ้งฉันก่อนหลังจากพี่สาวแต่งงานมีครอบครัวและพี่เชนทิ้งฉัน ..ฉันก็ตัวคนเดียว ไปไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว มันเหงามาก แต่ยิ่งจมปลักฉันก็ยิ่งแย่ ฉันจึงไปปรึกษาจิตแพทย์พี่หมอธันวา เขาบอกฉันให้มูฟออน...ออกมาจากมุมเดิมๆเปลี่ยนบรรยากาศให้ตัวเอง ถ้าวันไ
