“Anastasia!”
Hindi ako lumingon pero ramdam ko ang paghabol niya sa ‘kin. Ano na naman ba ang kailangan ng demonyitang ‘to sa ‘kin?
“Hoy!” Marahas niyang hinila ang braso ko.
“Ano pa ba ang kailangan mo sa ‘kin, Ella?” Marahas ko rin siyang nilingon. Nagsalubong ang mga kilay ko. Sinalubong niya ako ng may nakakalokong ngiti sa labi habang marahang winagayway ang cellphone na hawak.
“Kanina mo pa siguro ‘to hinahanap,” tukoy niya sa cellphone ko.
“Ikaw... Ikaw ang may pakana ng lahat?” Hindi makapaniwalang sabi ko. Hindi na nakakagulat pero hindi ko akalaing hahantong sa ganito.
“Well...” Nagkibit-balikat siya at binigay sa ‘kin ang phone ko. “Kailangan mo ‘yan. Ibenta mo tapos tipirin mo nang may pambilinka nang makakain mo. Trust me you’ll thank me later. Ang bait ko.” Humagikgik siya.
“Ano pa ba&
“As in Anastasia Veda S. Monteverde?” pag-uulit niya.I shook my head. “No, just Anastasia Veda.”“Your husband is out of town, Mrs. Monteverde, and is currently in a business meeting with a client. He has been contacting you these past few days but he wasn’t able to get a hold of you,” she explained nonstop and didn't even let me to interfere. “Is it urgent? I could contact his butler if you want,” she added.I shook my head once more. “I am not Mrs. Monteverde. Maybe you’ve mistaken me for someone else, miss.”Nagsalubong ang mga kilay niya. Yumuko siya na parang may kinukuha. Binalik niya sa ‘kin ang tingin bago iharap ang cellphone sa ‘kin. Kunot-noo kong tiningnan ang litrato sa screen. Ngayon ay mga mata ko naman ang bumuo ng dalawang malalaking bilog.“Kayo po ‘to hindi po ba?” pagkukumpirma niya.“Patingin,” sabi ko at wa
Pagkababa ko ng taxi ay tumambad sa ‘kin ang nagkalat kong mga gamit sa kalsada sa harap ng tinutuluyan ko. Hawak-hawak ko ang tiyan habang tumatakbo sa kinaruruonan ni Reneigh. Mula sa binabaan ko ay nakita ko siyang nakaupo sa lapag at yakap-yakap ang mga tuhod.“Reneigh!” Lumuhod ako sa harapan niya at dali-daling binalot siya ng mga braso ko.Ramdam na ramdam ko ang panginginig niya at ang bawat pagtaas-baba ng katawan niya dahil sa paghikbi. Ang mahihina niyang mga hikbi ay lumakas nang lumakas hanggang sa humagulgol na siya sa mga bisig ko. Hinaplos ko ang likuran niya at hinayaan muna siyang ilabas ang takot niya habang pinaparamdam kong hindi siya nag-iisa.Nang kumalma na siya ay saktong dumating ang mga pulis na tinawagan ko. Inayos ko na rin ang mga gamit kong nagkalat. Buong magdamag ay tahimik lang si Reneigh. She was traumatized and it was all because of me. I bit my lower lip while watching her for the distance. She was questione
Para siyang nakakita ng multo. Nakatunganga at diretsong nakatingin sa ‘kin. Pasara na ang pinto ng elevator nang matauhan siya. Napamura ako sa isipan nang nagawa niyang makapasok. Sandali siyang tumingin sa elevator buttons bago binaling ang mga mata sa harap. Sh*t papa-ground floor din siya. Ayon sa mga nabasa ko nakakakilig ang ma-stuck sa elevator kasama ang isang lalaki lalo na kung gusto mo o mahal mo pero imbes kiligin ay nasasakal ako. Ito ang reyalidad. Napakalayo sa mga nakasulat sa libro, sa kathang isip, sa pantasya. Kakaibang katahimikan ang bumalot sa makipot na silid. Habang tumatagal ay unti-unting kinakain ng galit ang pagkatao ko. Hindi ko kayang manatili sa iisang silid kasama siya dahil bumabalik lahat ng sakit. “A–” “Don’t say a word, Zander. I don’t want to hear anything from you,” I said firmly. Napapitlag ako nang bigla niyang suntukin ang pader. “Ano ba’ng kailangan kong gawin para mapatawad mo ako, Anastasia? Para ta
Tumuwid ako ng tayo at nanginginig na inangat ang dalwang kamay na parang kriminal na sumusuko sa mga pulis. “K-Kung hold-up ‘to... mali kayo ng biktima. Wala po ako ni singko. Kung rape naman ay maawa po kayo. Buntis po ako.”Hindi siya natinag ng pagmamakaawa ko. Ni hindi siya sumagot bagkus ay puwersya niya akong pinaharap sa kanya. Napangiwi ako nang may inabot siyang makapal na puting sobre.“Hindi po ako nagtutulak–”“Ma’am, naman,” reklamo niya sabay kamot sa batok. “Ipinabibigay po ulit.” Gaya ng dati ay pinilit niya sa ‘kin ang sobre pero ngayon ay hindi ko na maibabalik dahil kumaripas ito ng takbo palayo.Namatay naman ang ilaw dahil pasara na ang tindahan. Binuksan ko ang flashlight ng cellphone at sinilip ko ang sobre at puro asul na papel ang laman nito. Tantiya ko ay higit-kumulang kalahating milyon ang laman nito dahil hindi ko ito mahawakan nang maayos gamit ang isang
XEONNE’s POV “Are you really going to use that?” She bit her bottom lip and wrapped her legs around my waist. She grind herself against my awakened beast. I looked at her straight in the eyes. She moaned as though a single glance from already satisfied her. I removed her legs off my waist. I unzipped my pants and let out my angry and hungry manhood. I ripped the thin foil with my teeth not leaving my eyes from hers. Her moans turned louder while she rubs her clit and watches me do my thing. I spread her legs then grabbed her waist with both hands to position my length on her core and thrust all the way in that made her groan in pain. I ignored her whince and just repeatedly thrust fast my satisfaction. Her grunts were soon replaced by moans. I don’t do sex gentle. “Ohh... yes! Faster, Xeonne! Ugh... ahh... ahh...” ungol niya. Napakamagalaw niya sa kama. Hindi niya alam kung saan ihihilig ang ulo. Napangisi ako. I’ll make her go insane
“How’s my wife doing?” I asked my butler for the nth time and he refused to answer the nth time as well. “You told me that this trip is exclusive for pursuing the Hildegardes but you made me attend bunch of parties, tons of events, and lots of guesting,” I complained.Idagdag mo pa’ng lahat ng venue ay hindi lang basta-basta sa iba’t ibang lugar dahil iba’t ibang bansa. Nakakagag* talaga ang trip ng matandang ‘yon. Ang tagal ko na ngang hindi makikita ang asawa ko tapos pinag-country hopping pa ako para lang makasungkit at mapalawak ang koneksyon ng Mont de Corp.“We also agreed that you should focus on this trip in order to get what you want.” Nanatiling nasa harap ang mga tingin niya. “It’s also what your grandfather wants,” he added.“Now you’re using him to blackmail me?” Napailing ako. “You’re just like your master, cunning...” Napangisi ako sa naisip. “But not cunning enough.” Tinanggal ko ang seatbelt at mabilis na binuksan ang pinto. Pumwesto ako sa gili
“I look forward working with you, Mr. Monteverde.” Mr. Williams the president of Wilhelm Enterprises stood up and lend his hand for a handshake. That concluded the that we gained another asset to Mont de Corp.Tumayo ako at nakipagkamay sa kanya. Nauna kaming lumabas at sumunod naman ang mga empleyado niya. Hanggang sa labasan ng gusali ay hinatid pa kami nito.Bumaba ang tingin nito sa relo at agad ding binalik sa ‘kin. “It’s pass six why don’t have dinner with us?”“I would love to but I need to check on my wife,” I politely refused.“Oh, yes. The boss.” He wiggled his brows at me.“Exactly.” I winked at him and pointed my index finger like a gun. We both chuckled.“We’ll go ahead then,” he said and went to his car.I just nodded and went to the opposite direction where Lucero parked the car. Hinintay kong makaupo siya sa drivee’s seat saka ko binaling ang sa kanya ang tingin.“How’s my wife?” tanong ko.
“A-Ano’ng nangyari?” Tila may kung anong nakabara sa lalamunan ko kaya’t ‘di ko nasambit nang maayos ang mga katagang binitawan ko.“N-Nabangga siya–”Naestatwa ako sa kinatatayuan. Mabilis kong Nilapitan si Lucero at kwinelyuhan. “D*mn it, Lucero. Tell me she’s alright!”Hindi siya sumagot bagkus ay iniwas niya ang tingin. Tinulak ko siya sabay bitaw sa kwelyo niya. Napaatras ako. Napahilamos ako gamit ang nanginginig kong mga kamay.Huminga ako nang malalim bago lumabi, “gaya ng sabi ko, kaya kong bitawan lahat, Lucero. Lahat-lahat.”Hindi ko na siya hinintay pang sumagot at tumakbo na palabas. Dinig ko pa ang sigaw ng babae tungkol sa deal. Hindi ko sila nilingon at dumiretso na ako sa parking lot. Hindi lang ang paghinga ko ang hinahabol ko rito kundi pati na ang oras.Napahinto ako sa harapan ng kotse. Kinapnap ko ang sarili at napasabunot na lamang ako sa sarili. Wala sa ‘kin ang susi. Of all time, ngayon mo pa talaga pinai
Natigilan si Drizelle sa narinig.“Ate Cee?” mahinang bulong niya.Binaba niya ang kamay na may hawak na kutsilyo. Ngumiti siya at nilingon ang nagsalita. Tumayo siya para salubungin ang ate niya.“Ate Cee!” Masaya niyang inunat ang dalawang kamay sa direksyon nito.Nilampasan ni Ella si Drizelle at dumiretso sa ‘kin.“Ella, ano ang ginagawa mo rito?” nangangambang tanong ko.“Sinundan ko si Mom at Dad sa bahay ng mga Monteverde. Nagkakagulo na ro’n. Tapos may natanggap akong mensahe kung nasaan ka.” Tinulungan ako nitong tumayo.“Kailangan nating tumakas. Dala mo ba ang kotse mo?” mahinang tanong ko.“Hindi, nag-taxi lang ako kasi hindi ko kabisado ang daan. Ayaw ding pumasok ng taxi kaya naglakad pa ako ng ilang metro,” paliwanag nito.“Paano na ‘to?”“Huwag kang mag-aalala kakausapin ko siya.” Akmang lalapitan na nito si Drizelle na nakatayo at nakatalikod sa ‘min.Hinawakan ko ang braso nito at pinigilan. Umiling ako. Marahan nitong tinanggal ang pagkakahawak ko at ngumiti.“Dee,
Umiling ako. “H-Hindi ko piniling palitan ka, Drizelle. Bata lang ako noon. Wala akong kamuwang-muwang. It didn’t even cross my mind to replace anyone, especially not you.”“Shut up! Shut up!” Tinakpan niya magkabilang tenga. “Huwag kang bait-baitan! Hindi mo ako maloloko!” “Lahat ng sinabi ko sa ‘yo totoo. Lahat nang pinakita ko, pinaramdam ko.” Uminit ang mga mata ko. Bumalik sa isip ko ang mga pinagsamahan namin noong kolehiyo. Siya lagi ang kasama ko pag-break time, sa lunch at sa uwian kahit na magkaklase kami ni Ella. Ella was surrounded by girls our age while I felt like an outcast but everything changed when I met Drizelle. She made feel like I belong, like I’m not alone. She even defended me from Ella.“I-Ikaw lang ang tinuring kong kaibigan, Drizelle. Ikaw lang ang naging kakampi ko. Parang kapatid na nga kita-”“It’s because of my hardwork. I only befriended you to know you, to know your weaknesses. Dahil do’n I was able to make everyone envy you, hate you. Especially Ell
Nakahinga ako nang maluwag nang ginawi niya ang ulo sa direksyon ng silid na nakasara ang pinto.“I’m coming, Anastasia…” Pinihit niya ang doorknob.Napatakip ako ng bibig nang bigla niyang hampasin ang pinto nang mapagtantong naka-lock ito. Marahas at paulit-ulit niyang pinihit doorknob. Napaungol siya sa inis at sapilitang binuksan ang pinto gamit ang mga sipa.“Lalo akong nasasabik sa pgapapahirap mo, Anastasia,” aniya pagkatapos matagumpay na nabuksan ang pinto. “I’m coming, Anastasia...”Sumilip ulit ako at nakitang hinalughog niya ang kuwarto. Hindi niya pinalampas loon ng aparador at ilalim ng kama hanggang sa isang lugar na lang ang natura. Ang banyo.“Nandito na ako, Anastasia.”Napatayo ako nang tuwid nang bigla niyang pagsaksakin ang pinto ng banyo habang tumatawa na parang banyo.“Nanginginig kana ba sa takot? Ha? Anastasia?” Patuloy siya sa pagsaksak ng pinto.Dahan-dahan akong lumabas ng kuwarto habang naaaliw pa sa kahibingan niya si Chase. Sinenyasan ko si Drizelle na
Hininto ko ang sasakyan sa harap ng malaking gate na gawa sa metal at binalot ng baging. Hinayaan kong bukas ang ilaw ng kotse na nakatutok sa mansyon bago lumabas. Tinulak ko ito pabukas. Nangangalit ang mga ngipin ko dahil sa langitngit na tunog nito.Binalik ako sa sasakyan at nagmaneho patungo sa malaking abandonadong mansyon. Wala akong makita sa paligid maliban sa nagtataasang ligaw na mga halaman patunay sa matagal na panahon na napabayaan.I stopped the car at the towering mansion infront of me. It is twice bigger than the Monteverde’s. I went out with the duffle bag in my hand. I pushed the giant dusty door open and was welcomed by an empty huge living room. Napapikit ako nang biglang bumukas ang ilaw. Napamulat ako dahil sa walang tigil na ungos. Sa gitna ng silid ay si Drizelle na nakaupo at nakagapos sa silyang gawa sa sa makapal na tabla. Wala siyang panyapak at may busal ang bibig . Namumula ang pisnge at magulo ang buhok. Nagpupumiglas siya at may nais sabihin sa ‘kin.
ANASTASIA’S POVNaghihintay ako sa perang pinahanda ko nang nakaraang linggo. Napatingin ako sa cellphone nang may matanggap na mensahe mula sa cellphone ni Drizelle. Video iyon ni Drizelle na nakagapos at pinagsasampal ng lalaking naka maskara at may tattoong ahas na nakapulupot sa rosas sa braso. Nag-ring naman agad ang cellphone na hawak ko at bumungad sa screean ang pangalan ni Drizelle. Sinagot ko ang tawag.“Forward the video I just sent to Tremaine Sullivan,” utos niya.Nagsalubong ang mga kilay ko sa narinig. Ano ang gusto niyang mangyari? Ano ang gusto niyang palabasin?“Now!”Napamura ako sa likod ng isipan sa biglaan niyang pagsigaw kasabay niyon ang pag-iwas ko ng cellphone sa tenga. Agad kong pinasa ang video kay Tremaine nang walang pag-alinlangan. Wala na akong pakealam kung ano ang isipin nito dahil una pa lang ay maspinili na nitong
“Is this a new trick? You can’t use her mother to get her so you’re making up stories?” I sneered.“I’m telling the truth. Why don’t you ask your parents? They knew my son and daughter-in-law very well.” He diverted his eyes to mom and dad who were standing behind me.“What is he talking about?” My brows furrowed at them.“H-Hindi ko alam,” pagtatanggi ni Dad. Hindi ito makatingin nang diretso sa mga mata ko.Alam kong nagsisinungaling ito. Napayukom ako ng palad. Sasayangin lang ba niya ang pangalawang pagkakataong ibinigay ko sa kaniya?Tumawa si Don Hildegarde. Umigting ang panga ko. Pinaglalaruan niya ba ako?“Alam kong itatanggi mo kaya naman nagbaon na ako ng ebidensiya.” Binaling niya ang tingin kay Lucero.Lumapit sa ‘kin si Lucero at b
The phone Lucero gave me rang. The words bank manager appeared in the screen. My brows furrowed. We just talked awhile ago. I answered the call.“Xeonne…”I froze hearing her voice. My heart pounded fast against my chest. “Where are you, Wife?”Hindi niya sinagot ang tanong ko at nagsalita. “Tumawag ako para sabihing huwag kang maalala-”“Paanong hindi ako mag-aalala when you’re walking towards a trap? The kidnapping is a bait, Anastasia.” Tumaas ang boses ko.“I know-”“You know? What do you mean you know?” Napahilot ako sa sintido.“I just want some answers, Xeonne,” mahinang sagot niya.“I have almost all the answers to your questions, Anastasia. I’m telling you everything just come back here please.” I begged.“Alam kong patuloy ang pag-iimbestiga mo, Xeonne, pero gusto kong malamaan kung bakit niya ‘to ginagawa. Gusto kong malaman kung bakit gano’n na lamang ang galit niya sa ‘kin. Gusto kong manggagaling mismo sa bibig niya ang lahat-lahat,” kontra niya.Bumuntong-hininga ako. “
Bumusina ako para kunin ang atensyon ni Anastasia pero nagmamadali siyang pumasok sa taxi habang may kausap sa cellphone. Tinapakan ko ang gas at binilisan ang pagmamaneho para hindi mawala sa paningin ang taxi. Kinabisa ko ang plate number nito.Napasulyap ako sa monitor ng sasakyan nang makitang tumatawag si Lucero. Nagsalubong ang mga kilay ko. Does he know Victoria?Mabilis kong sinagot ang tawag at binalik ang tingin sa harap.“I located Faker,” bungad niya.“And?” tanong ko nang hindi inaalis ang tingin sa taxi.“Pagmamay-ari ni Ella ang sapatos na nasa crime scene,” sagot niya.“Tell me there’s more to it, Lucero. Hindi pwedeng may kinalaman si Ella sa nangyari four years ago.” Humigpit ang hawak ko sa manibela. “Ikadudurog ito ni Anastasia.”Sandaling natahimik si Lucero. Dinala ng katahimikan niya sa isipan ko ang mukha ni Anastasia’ng umiiyak at nasasaktan. Fuck. I hate seeing her cry. Thinking of her hurt is hurting me.“Yes, there’s more to it,” biglang salita ni Lucero.“
XEONNE’S POV “Anastasia!” I called but she ignored me.I ran after her but Luciano ordered his men to stop me. Two men grabbed me and the other two blocked me with their bodies.“Anastasia!” I called again but she kept going she didn’t even look back.I tried to escape but I was outnumbered. They pin me down. I heard bewildered murmurs from guests. I feel their disgusted stares of judgements. Whatever they say, whatever they think of me doesn’t matter. What I worry most was Anastasia’s thought of me. “Mama!” my son cried out.His cry was painful. I felt a pang on my already hurting chest. I clenched my fist. “Let me go!” I screamed forcing myself on my feet and pushed off one of the men.“Let him go,” my grandfather commanded.“No,” Luciano opposed.The other three loosened their grasps. Wala pa sa kalingkingan ng matanda ang awtoridad ni Luciano. He couldn’t even over power me and he really think he could surpass the old man? His audacity is making him stupid. I pulled my arms off