Chapter 2

After the incident that happened to Jade, she was hospitalized for two months and her parents died. Jade sold the mansion and the lot where they live just to pay their bills in the hospital and for the burial of her parents. Now, she is living on a small apartmet.

Sa kalagitnan ng pagmumuni isang malakas na pagkatok ng pintuan at pagtawag sa kaniyang pangalan ang umagaw ng kaniyang atensyon. Kaagad na nagtungo roon si Jade at bumungad sa kaniya ang isang nakasimangot na babae.

"Hello, Mrs. Lina," magalang na pagbati ni Jade ngunit inirapan lamang siya ng babae.

"You know that you need to pay in time, right? I didn't build this apartment if I won't get money from it therefore a tenant like you must pay."

"I understand, Mrs. Lina."

"Good! I am warning you Ms. Wetzel. If you pay late, your going out. Do you get it?"

"Yes," tanging sagot ni Jade. Tiningnan naman siya ng masama ng babae bago tuluyang umalis. Sinarado na niya ang pintuan at muling nagtungo sa kaniyang maliit na kama.

"Argh! What shoud I do?" tanong niya sa kaniyang sarili habang nag-iisip. "I can't find a part time job because of this," muli niyang saad habang nakatingin sa kaliwang braso na hanggang ngayon ay naka-cast pa rin. 

Dahil sa maraming gastusin noon ay naghirap talaga si Jade, may ilang pera pa naman na natira sa kaniya ngunit hindi 'yon sasapat sa isang buong taon lalo na at hindi pa gaanong magaling ang kaniyang kaliwang braso. Maka-ilang beses din siyang dapat magpa-check up dahil hindi pa gaanong maayos ang kaniyang buong katawan. 

Ilang beses na siyang naghanap na maaaring mapasukan ngunit walang tumatanggap sa kaniya.

"We are looking for a fast servant not a lady with a cast!"

"You will just a burden to our shop."

"We don't need someone like you."

Ilan lamang 'yan sa mga salitang natanggap ni Jade habang naghahanap muli ng maaaring pasukan na trabaho sa loob ng isang linggo. Halos malibot na nga niya ang buong lugar ngunit wala talagang may gusto sa kaniya.

"Argh! Why does there is no one that would like to accept me?" singhal niya sa hangin. Pagkatapos ay tiningnan niya ng masama ang kaniyang kaliwang braso dahil alam niya sa kaniyang sarili na ito ang dahilan.

Umuwi na lamang si Jade ng sumapit ang alas otso ng gabi na pagod na pagod. Nasayang din ang kaniyang pera sa pagbabyahe makahanap lang ng trabaho. Ngunit ng makarating siya sa  apartment ay nadatnan niyang nasa labas ng pintuan ang lahat ng kaniyang mga gamit. Nagkalat din ang mga damit na animo'y sinadya talagang tapunin sa maduming sahig.

Dali-daling nagtungo si Jade sa bahay ni Mrs. Lina at kinausap ito. Kaya lang kahit na anong sabihin niya ay hindi siya pinakinggan nito.

"A deal is a deal Ms. Wetzel. You can't pay right on time, therefore, your going out in my apartment. Don't ever come back here because there is no room for you!" Wala ng nagawa pa si Jade at umalis na sa lugar na 'yon. 

Sa gitna ng gabi ay palakad-lakad lamang siya sa kalsada habang naghahanap ng maaaaring tulugan ngayong gabi. Nagtungo na rin siya sa ilang apartment ngunit masyadong mahal ang hinihingi ng mga ito.

Sa kasalukuyan ay tumatawid na siya sa kalsada ngunit ng makarating sa gitna ay kaagad siyang napatigil ng makaramdam ng pagkahilo, ang kaniyang nararamdaman ay isa pang epekto ng insedente na 'yon. Sa tuwing malalim ang kaniyang iniisip ay palagi siyang nahihilo at kung minsan ay bigla na lang na mangyayari ito ng hindi niya inaasahan. Umikot ang paningin ni Jade hanggang sa nawalan siya ng malay.

***

Na amoy ni Jade ang pamilyar na amoy at ng imulat niya ang kaniyang mga mata ay napagtanto niyang tama nga ang kaniyang hinala na nasa ospital na naman siya. 

Linibot niya ang kaniyang paningin at natuon ang kaniyang mga mata sa isang babae na nakasuot ng blouse at skirt na animo'y nanggaling sa trabaho. Kasalukuyang may kausap na doktor ang babae na malapit lamang sa kaniya. 

Makalipas lamang ang ilang sandali ay tumingin na ang babae sa kaniya at nagalak ito ng makitang gising na siya. Kaagad din na lumapit ang babae sa kaniya at umupo sa may gilid ng kama.

"How do you feel?" malambing na tanong ng babae ngunit tiningnan lang siya ni Jade.

"Can't you remeber me, Allyn?" Kaagad na nagulat si Jade ng bigkasin ng babae ang palayaw na 'yon at kasunod 'non ay ang paglabas ng imahe sa kaniyang isipan ng isang lugar, ang bahay-ampunan na kaniyang kinagisnan. Ang mga tao lamang sa lugar na 'yon ang tumatawag sa kaniya sa ganoong pangalan.

"Who are you?"

"Its me, Rosabelle." Kaagad na nagulat si Jade. Unti-unting namasa ang kaniyang mga mata habang patuloy na pinagmamasdan ang mukha ng babae sa kaniyang unahan.

"Elle! Is that really you? How did you know its was me? Are you the one who bring me here?" sunod-sunod na tanong ni Jade habang pinipigilang humikbi.

Hinawakan naman ni Elle ang mukha ng kaibigan at pinakalma ito bago magsimulang sabihin ang nangyari. It turns out that Jade passed out in front of the car of Elle and she help her. While Jade was confine in the hospital most of the nurses and doctors already know her dahil doon din naka-confine si Jade noon. Nalaman na rin ni Elle ang sinapit ng mga umampon kay Jade dahil sa kwento ng ilang doctor at nurse sa ospital. Rosabelle also came from the orphanage and she is a one of the closest friends of Jade. 

"Come with me, Allyn," pagyayaya ni Elle. Alam niya na mahirap ang sitwasyon na kinakaharap ng kaniyang kaibigan kaya kailangan niya siyang tulungan.

"Are you sure, Elle? I might be just a burden for you," nag-aalala namang turan ni Jade. 

"Don't you ever think like that because your my family too, Allyn. I'm sure you remember that, right? You were always there for me when we just a kids. We are a family in the orphanage and now."

"Thank you so much, Elle."