(Jeff POV)
“Kamusta? Paano na mamanage ni Missamy ang mga magulang ko?” tanong ko kay Jay nang inilagay sa harapan ko ang ilang dokumento.
“Parang andoon ang mga magulang mo Jeff to test her etiquette.”
Ngumisi ako.
Alam ko Jay, kaya nga di ako umuwi. Wag masyadong pahalata at alam kong kaya ni Missamy.
I trust Juan Carlos, kung paano niya tinuruan ang kapatid niya. Yun pang gagong yun. He is more sensitive than I am.
(Missamy POV)
“Wala ka na talagang mahahanap na babae ngayon na kagaya ni Missamy.” Masayang pahayag ni Mother-In-law na nagpalaki ng tenga ko.
Syempre naman. Ako ang dalagang pilipina na moderna.
“Maswerte sayo si Jeff.” Mungkahi pa nito. “Sayang nga lang at di natuloy yung kasal niyo ng anak kong si Jean.”
Napangiti na lang ako.
Okey lang po. M
(Missamy POV) “Then since you did a great job? Do you want to buy something?” Nanlaki ang tenga ko ng marinig ko yun. Napabalikwas ako ng bangon. “Something Jeff?” Baka nabingi lang ako. Mapaasa pa ako ng disoras. “Yes.” “Bilib talaga ako sayo Boss. Hahaha, kapag ganito ka magkakasundo tayo. Gusto mo tubig? Pag-usapan natin yan na gusto ko.” Kilos ko at kumuha na ako ng isang basong tubig sa refrigerator. At nakangiti akong lumapit sa kanya. Kinuha naman ni Jeff. Parang tinikman lang yung tubig. Wow. Tsaa lang. “What do you want?” “Uhmmm. Ticket to go kay Kuya.” Naningkit ang mata niya. “Haha, joke lang my friend.” My friend talaga Charm. Pasalamat nga siya walang hampas ng kamay ko eh. “Kahit ano hingin ko?” “Reasonable kung bakit ibibigay ko yun sayo.”
(Missamy Charm POV) “Ano gusto ninyo bilhin kong pasalubong sa inyo?” “I want a car.” Si Seven. “A big dollhouse for me.” Si Icy. Mga batang to di man lang Jollibee. Hoy, di ako mayaman. Siniko ko si Jeff… “It's annoying Missamy.” Warning na ni Jeff sa akin. Dahil feeling ko nga close na ako sa kanya. “May hinihingi yung mga bata.” “I didn't ask them, ikaw ang nagtanong. Tss.” “I mean Jeff.” Natigilan ako. Idaan na lang natin sa pagpaparinig Charm. “Mga babies mahirap lang talaga ang Auntie Charm niyo. Opo. Sobrang mahirap lang ako. Kaya naman, Jollibee lang ha. Yung Kiddy Meals para makapag purchase ako ng toys ninyo. Ang tanong paano nga kung wala naman akong pera.” Saka titig kay Jeff. Napangisi si Jeff. Tumitig sa akin. “Nagpaparinig ka ba?”
(Missamy Charm POV) Muli siyang napalingon. Oo, Jeff. Sinisingil kita. Asaan? Inilahad ko kamay ko. Pero napailing na lang ulit sa akin at inilayo ang paningin. Napapikit at napahilot ng sintido. Mas mabuti nga atang manahimik na muna Missamy Charm. Kita mo naman na wala siyang dala plus di ata siya ang taong tumutupad sa usapan. Kaya Kuya, uwi ka na. Baka makatikim ng sapak sa akin ang amo mong to. Mayabang! Correction Missamy Charm, manyak na mayabang. Hahaha. Oh! Yeah! Tama! Nakita ko na nga yung school ko, malapit na. Dahil sa trapik nga na lalong nagpa-init ng ulo ni Jeff. Excuse me Jeff, ako po itong pinahintay mo. Tss. Kapag ako na late. Patay ka sa akin. Dumating kami sa school. At nagulat ako na di pa nga kami kalapitan sa gate, ang dami ng naghihintay. O-ano ito Jeff? Sinasabi ko na diba sayo? Lalo silang dumami, siguro dahil sa pagpapa-en
(Missamy Charm POV) Lumabas ako dahil tinataboy talaga ako ni Jeff. Bakit kapag si Kuya ang pinag uusapan naming dalawa, lagi siyang iwas sa bagay na yun? Ano ginawa mo Kuya sa Boss mo ngayon? Naloko na at parang asar sayo. Magastos ka ata Kuya sa ibang bansa. Okey lang kung pambabae Kuya. Ahahaha. Fighting Kuya Carlos! Looking forward na makita ang magiging asawa mo. LOL. Kinikilig ako Kuya. Nang marealize ko na nasa labas ako. At halos mabingi ako sa tilian. Huh? At paglingon ko sa likuran ko lumabas si Jeff. Wag kang asa Missamy Charm. Bakit lumabas ang gagong to? Okey na sa akin na si Jay ang maghahatid. Kala ko ba ayaw niya. Nagulat na naman ako ng hilain niya ang kamay ko. Parang sayaw na sway, na agad ikinabalanse nito sa katawan ko. Nasalo niya ako. Nagulat na lang din si ako ng… halikan niya ako sa labi! Nagsitilian. At yung iba paniguradong nabasag ang puso.
(Missamy Charm POV) “Excuse me.” Napa-angat ang paningin ko. Nagsi-alisan nga sa katabi kong upuan yung tatlong babae. Napataray sa kung sino man itong tumahol sa kanila para nga itaboy ang mga ito. Si Jude. Ang Mr. Missamy Charm ko! Wow! Kasama nga siya sa naging qualified dito sa special section! Pero di niya ako inimik. Naupo lang ito. Hala ka Missamy Charm. Paano mo nga sasabihin sa kanya ang totoo na wala kayo ni Jeff? Medyo awkward kaming dalawa ngayon. Siguro tangapin ko muna ang ka-awkwardan na ito. Kaysa naman, yung babala sa akin ni Jeff, kapag di ko nagawa ng maayos ang trabaho ko, di lang halik ang kukunin niya sa akin. At tumatak ang pagbabanta niyang yun kanina sa akin.. Ang bulong ng isang demonyong nanadya. “Stick with the contract or you will dwell with me the consequences. Your virginity Missamy.” At napasigaw ako ng maalala ko yun. Nagulat
(Missamy POV)Nagsulat ako. Reply man lang.“Medyo garapal padin.” With smiley face. Galing ko mag drawing.Palihim kong binigay sa mesa niya.Binuksan niya at napangiti na lang siguro dahil di niya ini-expect ang sagot ko. Kala niya ata, plain ok lang. Or ang nag-iisang letrang K. Aa sobrang sakit ng letrang yan nakakawalang gana sa relasyon.Nakakadisappoint. Ang tamad lang no?Kunyari nahulog niya yung papel. Pinulot ko naman at tinignan ko reply niya.“I tried to call you several times. What's wrong Charm?”Napakisapmata ako. Kailangan ng mahabang paliwanag pero ang isinulat ko na lang.“Wala na phone ko at nababagay na lang yun sa basura.”Saka aktong binigay ko sa kanya.“Nahulog mo Jude.”“Thanks.”Hay naku. Ang conversation naming sweet.Nang basahin niya yung laman nap
(Missamy Charm POV) Kaya pumunta ako ng canteen na merong nakabuntot sa akin. Maraming mata ang nakamasid. Ang hirap pala maging artista talaga. Ngunit heto sa harapan ko sumulpot yung Presidente ng school namin. “Hello po.” Bati ko dito. “Your private room Miss Lee Chan ay nasa tabi lang ng guidance office.” balita niya sa akin. “Merong naghihintay doon sayo.” Canteen pa ba o sa taong naghihintay sa akin? Tsk! Sino naman tong umag na naghihintay ngayon sa akin? “Ah. Thank you po.” Private room. Naks tipong mayroong klase Charm tapos ikaw nagpapagulong lang sa higaan. Not bad. Ngiti ko sa sarili ko na parang praning talaga. Nagmartsya na nga ako papunta sa private room ko kuno. At since katabi ng Guidance Office ang tinutukoy ni Mr. President heto na ako sa harapan ng napakaraming halaman. Napakasariwa ng hangin. Plus, d
(Missamy Charm POV) “Nakausap mo na ba si Kuya Carlos?” Bigla nitong inilayo sa akin ang paningin. “It's funny na ayaw ng istorbo ngayon ng kapatid mo Miss Missamy, since alam mo naman ata kung gaano siya kaseryoso pagdating sa pag-aaral niya.” “Sinabi mo pa Jay. Pero sana man lang maisipan ni Kuya na may kapatid siya na nag-aalala sa kanya.” “And he didn't tolerate that feeling to you Miss Missamy.” “Bakit alam mo Jay? Hahaha. Ayaw niya talagang nag-aalala ako sa kanya.” “He is my co-worker Miss Missamy.” “Missamy na lang Jay.” “Master Jeff told me to call you that. Para masanay na din ata ako.” “Hahaha. Para saan pa yang salitang “masanay” kung limang buwan lang naman ang tagal ng larong to Jay?” Saka ako natawa. “Malay natin Miss Missamy, di makipag di
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In