(Missamy POV)
Ano kaya talaga ang pinaplano mo ngayon Kuya? Sana naman di mo pa ako sinisipa sa plano mo. Wala pa po akong asawa Kuya. Pasensya na kung laging nakarelay ako sayo. Pasensya na talaga.
Ngayon iniisip ko kung ano ngang klaseng Jeff ang maabutan ko sa bahay niya.
Kaawaan nawa ako Papa God. Bahala na po kayo kapag na-wrestling ko ang walanghiyang yun.
Isinakay na namin ni Aling Agnes ang bagahe ko. Saka nagpa-alam na ako sa kanya. Huli na nang magsi-sulputan yung mga kapitbahay namin.
Alis na po ako. Ba-byeeeee.
Ini-instruct ko si Manong driver at dahil nga marami atang tumangi kay Aling Agnes na Taxi dahil di pa plantsyado masyado ang kalsada papunta sa bahay namin. Heto mahal ang singil sa akin ni kuya Driver.
Kaya naman di talaga umaasenso ang Pilipinas.
Pero sabagay may rason nga din si kuya driver.
Nang maflatan kami. Medyo may kalayua
(Missamy Charm POV) Nang narinig ko may kumakatok sa bintana. Wag kang titingin Missamy. Multo yan panigurado. Multo! Kaya wag na wag! Maawa ka sa sarili mo. Bata ka pa! Malakas ng napapakatok sa pinto at baka si Manong driver? Kaya napabalikwas ako. Ngunit halos lamunin ako ng upuan dahil sa mga matang nakikita ko. At halos napatili ako sa loob ng sasakyan! Nagulat na lang ako ng basagin ni Jeff ng tuluyan ang bintana ng sasakyan sa pamamagitan ng siko niya. Binuksan ang nakalock na pinto at hinila ako palabas. “Are you crazy!” galit niyang sigaw sa akin. Wala na akong mapulot na salita dahil sa wakas nakahinga na ako ng sariwang hangin. Biglang napayakap na lang ako kay Jeff. Sobra akong natatakot. Di ba niya alam?! Naiyak na ako sa kanya. Wala siyang magawa bigla. Natigilan siya. (Jeff POV)
(Missamy POV)“Shin, thank you sa pagpunta mo dito!” Dahil parang wala pang balak na umuwi. Kung tatagal pa siya, baka mabuko kami niya. Dahil nagpipigil nga lang talaga sa sasabihin at gagawin sa akin, itong si Jeff.“Welcome.” Harap niya sa akin saka muling tumalikod. Napamasid kay Manong Driver kung paano alisin yung mga bubog.Tinapik tapik ulit ako ni Jeff. Ako nga ang pinapagawa niya ng trabahong, itaboy si Shin. Kailangan ko ito mapa-uwi sa lalong madaling panahon.“Shin, gabi na. Di ka pa ba uuwi?” Umiling ito.“I'm curious enough to stay here.”Curious saan?! Sa bubog?Napailing na ako kay Jeff na di ko kayang pauwiin itong si Shin.Nang…“Pinapa-uwi niyo na ba ako?” biglang naitanong ni Shin. At ako kinapalan ko na mukha ko.“Parang ganoon n
(Missamy Charm POV) “Tss. Kung di ko lang kaibigan ang kuya mo Missamy, di ko alam kung saan kayo pupulutin. Pinagbili ko ang ari-arian ng kuya mo dahil kailangan niya ng pera. Ano ngayon? Sa kanya naman yun diba? Pinaghirapan niya.” “Kahit na! Bahay namin yun Jeff. Pagkatapos nitong limang buwan, saan na kami titira ni Kuya?!” “Get a husband Missamy.” Wow. Ganda ng sagot niya. “Don't relay anymore to your brother!” Pag-aasawa ba ang sagot para nga mawala na ang tali ko sa aking kapatid? Nangigil na ang kamay ko. Pabigat ba talaga ako kay Kuya? “Honestly Missamy Charm, kaya di umuusad ang pagkatao ni Juan Carlos ay dahil sayo!” Hahaha. Charm please lang wag kang iiyak sa sinabi niya. Eh, sa multo ka lang umiiyak diba? Wag. Ngumisi na lang ako ng pilit at napatalikod sa kanya. Useless makipag-usap sa kanya. Yan na lang isipin mo Charm. Magkaaway kayo. I
(Missamy Charm POV) Napatango-tango ako sa dalawang bata at kahit nga luhaan ang mga mata nagsitakbo na sa higaan nila. Naghihintay yung mga Nanny nilang nakatayo. Humarap ako kay Jeff. “Mag-usap tayo sa labas Jeff.” Ngumisi sa akin si Jeff. “Are you trying to make me bad sa harapan ng mga bata?” Bakit nagtatanong pa siya? “Jeff! Bakit ang dami mong tanong! Sabi kong lumabas ka na!” Nanlaki na ang mga mata ko sa talagang highblood na ako eh! Ready to fight na Jeff. Di kita uurungan. “Labas!” sabay turo ko ng pinto. Jeff shakes his head at wala siyang nagawa kundi lumabas. Bago din ako sumunod sa kanya. Napaharap ako sa mga bata and wink. Saka flying kiss. Talagang nag jojoke lang ako. Kinakabahan ako kay Jeff. Ngunit ang kaba ko nahihiyang lumabas. Mahiyain eh. Nasa Terrace si Jeff hinihintay ako. “Jeff layo ng agwat ng edad mo sa mga ba
(Missamy POV) Next week, balikan na sa school. Nakaramdam ako ng pangungulila ulit kay Mr. Missamy Charm. Yung lalaking pinagbintangan kong kumuha ng Scientific Calculator ko. Ever since classmate ko na siya noong highschool at hangang ngayon nga. Nagsama na naman kami sa college. Meant to be nga. Nang marinig kong may umiiyak na naman. Lumabas ako. Nagwawala sa iyak si Icy. Halos mabugbug na niya yung Nanny sa kakahampas dito. At bago pa nga ako maka-react, lumabas na sa pinto si Jeff. Para na naman itong bulkan na aktibo. Argh! Ganito pala magkaroon ng asawang kailangan mo ipa-relaxs lagi. Ang mga batang dinaratnan ng katantruman. Normal na yun Jeff. Ulit, tinulak ko si Jeff. “Umalis ka nga dyan, di ganyan ang pagsaway sa bata. Haist. Di ka pa pwedeng maging ama.” Reklamo ko kay Jeff. Saka nga umalis na siya. Ayaw sa akin lumapit ni Icy.
(Missamy POV)Kinuha ko yung unan ko saka nga bumalik sa silid ng mga bata. Baka nga kailangan ko lang ng kasama.Nang madatnan kong may hinahanap si Seven! Yung phone niya.“Di ka pa natutulog!” At napatabon na ng kumot sa sarili niya.“Matulog ka na. Ang huling di makatulog may white lady na magpapakita sa kanya!” Takot ko kay Seven na parang ako itong natakot.Hahaha. Sige lang Charm. Imagine pa ng maraming illusion. Ikaw din naman matatakot diba?Napalunok laway na lamang ako at kay Icy nga ako tumabi.Charm, bata ang katabi mo ha. Wag na wag kang mag-mumurder.Goodnight mga babies ko. Mwah.Soon, mga pamangkin ko naman kay Kuya ang papatulugin ko.(Jeff POV)Napapahilot na ako sa leeg ko. Sa kaka-absorb ng document na pinadala ni Jay sa akin.Nang makaramdam ako ng uhaw.Nanla
(Missamy POV) Tumakbo na ako sa laptop ko nang marealize kong… “Jeff teka lang.” Lumingon siya sa akin na sinalubong ko ng ngiti. Dahil kapag may hihingi ka ngang pabor, make sure na pagbibigyan ka. Smile is powerful pagdating sa pagpapacute at pagkukumbinsi. Hehehe. Life facts. “Meron bang Wi-Fi dito? I-connect mo muna ako.” “No!” Flat no. As in. Agad niyang sagot na tinalikuran nga ako. At bago lumabas… “Make sure na di na ako babalik sa silid na ito Missamy. Matulog ka na habang nagtitimpi pa ako.” Roar na parang Lion. Kaya naibalik ko ang laptop ko. Useless din naman pala. Asar Kuya Carlos. Sabagay kailangan ko na matulog, dahil nga enrolment bukas at baka makita ako ni Mr. Missamy Charm. Pero alam ko bukas, instant artista ako nito sa school. May conference bang mangyayari para sa interviews and tanong ng madla sa akin? Kung bakit nga asawa ko itong si J
(Missamy Charm POV) “Ang layo mo talaga kay Miss Ivy. Dami mong reklamo! Isuot mo na lang yan.” Ivy. Yung fiancée ni Jeff. Ahhh. So ang mga katulong dito, Pro Ivy? Kaya wala kang kakampi Missamy Charm. Yan tandaan mo. Napakamot na lang ako saka naligo. Tipong binabagay mo na nga lang ang sarili mo sa pamamahay na ito. Kuya, di ko na talaga gusto ang vibes dito. Ang susungit nila. Nahihirapan ako kung paano paamuhin silang lahat. Tinatangap ko ang challenge na ito. Tignan natin kung sino ang susuko sa aming lahat. Hahaha. Kala nila isa lang ako, isang libong tao ang katapat ni Charm. Yan ang tatandaan niyo. Sumpa ko sa tubig. (Jeff POV) Bumaba na ako ng hagdan. “Si Missamy?” tanong ko kay Jay na naghihintay din. He just answered me with a shrug. Ibig sabihin di pa bumababa ang babae
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In