(Missamy POV)
Saka nga lumabas sa silid si Jeff, at di ko namalayan sa kakahiwa ko muntik ko ng mahiwa daliri ko.
“Ouch.” Agad kong ikinahawak sa daliri ko.
“Careful.”
“Missamy.” si Jeff na nilapitan ako.
“I'm okey.”
“Sipsipin mo Jeff ang dugo ng daliri niya sayang ng nutrients. Yun kung mahal mo si Missamy.”
“Auntie Bell.”
“Natural lang sinisipsip kaysa masayang.”
At walang nagawa si Jeff kundi inilahad ang kamay niya sa akin. Gusto niyang sipsipin ang dugo sa sugat ko. Kaya ako na mismo ang sumipsip ng dugo ko.
“Iba ang blood type mo. Baka complicated tayong dalawa.” Angal ko kay Jeff.
Napangiti na lang si Auntie Bell.
“Resume her work Jeff.&rd
(Missamy POV)“Stop it Auntie Bell. Galing pa lang kami sa byahe. My wife needs a relaxs sleep.”“Well Jeff, nakakarelaxs naman talaga yung sex massage diba?” Kindat ni Auntie Bell kay Jeff. Parang di na mananalo sa kanya ang pamangkin.Inapakan ako ni Jeff sa ilalim ng mesa.At ng tumalikod si Auntie Bell.“Pretend na inaantok ka na Missamy.”At napaharap si Auntie Bell. Siyang inaayos nga ni Jeff ang buhok ko at inipit sa tenga ko. Pinandilatan ako ni Jeff.Ewan kung dilat yun, dahil nga sa mga mata nila. Chinito.Napa-unat ako ng kamay. At hikab na bongang bonga. Parang wala na ngang attitude. Okie. Sabi kasi magpakanatural para di mahuli ng writer niyang tiyahin. Di man lang kasi sa akin sinabi kaagad.“And my wife is sleepy.”“Jeff.” si Auntie Bell. Siyang ikinangisi na lang ni
(Missamy POV)Letche lang talaga!Paano nga kung mabuntis ka ni Jeff? The end na ang lahat Missamy. At kailangan mo siyang tangapin ng boung puso.Oo, kaya ko yun gawin. Kaya lang ayoko yung ideya na marami nga akong kaagaw sa kanyang pagmamahal.Ahahaha! Natawa ako sa sarili ko. Parang nahawaan na ata ng kashungahan ako ni Auntie Bell.Nakakahawa ang kabaliwan nila Missamy kaya be aware!Nakita ko ang binabasang libro ni Jeff kanina. Nilapitan ko. Kinuha ko… At halos naitapon ko ng dis-oras dahil… pamilya talaga sila ng mga Manyak!Uwi Missamy!Naisubsub ko ang mukha ko sa unan saka nga napatalukbong na nang kumot.Bumukas ang pinto ng banyo at preskong presko na si Jeff.Nang makita nga ang librong pinalipad ko.“Hey Missamy. Di ko sana ito babasahin but Auntie Bell have a weekly exam to me.”Tinabuna
(Missamy POV)“Sa lahat ng lalaki na magandang jowain Missamy. Ako yun. Di lang kasi ako gwapo. Loyal pa ako.”“Binuhat sariling upuan. Wow.”“Matulog ka na nga.” bitiw niya ng kamay ko. Saka naman ako tumalikod.“At nga pala, para di tayo mapansin ni Auntie Bell. Isa sa atin ang kailangan na uminom muna ng gamot. Habang yun isa hindi.”“Iinom tayo ng gamot?!” Harap ko sa kanya. Ulit na kinuha naman nito yung libro.“Yes.”“Bakit?!”“Para may di tayo mahalata. Salit-salitan tayo. At kaya mo naman ata ako makontrol since nga malakas din naman ang resistance ko sa gamot na yun. Ikaw ang mabilis na tamaan sa atin Missamy ngunit kaya naman kitang ihandle.”“Jeff nababaliw ka na ba?”&l
(Jeff POV)“Saan mo nakuha ang damit mo?”“Si Auntie Bell.” dahil nga napakasexy niya. Awat Jeff.“Sigurado kang lalabas ka na nakaganyan?”“Oo. Bakit? May mali ba?”“Ah, nothing. Tsk. Wag kang titingin sa ibang lalaki ha. Akin lang. Wag mo silang papansinin.”“Normal nang mapansin ako Jeff.”Tsk. Lumaki na tuloy ang tenga ni Missamy sa pinag-sasabi mo. Awat na.Lumabas na nga kami ni Missamy. Siyang susundan pa sana kami ng tauhan ni Auntie Bell, kaya lang andito ako para tabuyin sila.Kaya kong ipagtangol si Missamy. Mapansin pa kayo ng feelingera kong kasama. Di ako makakapayag.(Missamy POV)Ang ganda ng umaga dito. Tipong ipang scenery nakikita
(Missamy POV)Hampas ang itinugon ko kay Jeff. Dinaratnan na naman nga ng kamanyakan niya. Pero napigilan ako at holding hands na pumunta kami sa lugar.Namumula ako habang tinitignan ko nga ang kamay ni Jeff na hawak yung akin. Dibdib ko naman na ayaw paawat sa kakabugbug.Hangang sa makarating na nga kaming dalawa sa pupuntahan namin. Sinalubong kami ng mga masasayang chef.Iba-iba nga naman ang strategy ng pagmarket ng negosyo. Gusto ko yung ginawa nila.Naupo kami sa malapit na bintana ni Jeff. Ibinigay yung menu sa amin.Si Jeff yung kinaka-usap at tinignan niya ako.“Anong gusto mo?”“Yung order mo na lang Jeff.”“Okey. Two plates of Brisket and Southwest Tofu Scramble. A set for two of Jiejing green tea...”Hahaha. Alien sa akin ang mga pangalan ng dish! Naintindihan ko lang yung tea, t
(Jeff POV)“I'm fine.” dahil kasalanan ito ni Missamy. Kung bakit nga may nangyari sa amin ni Ivy.Kung di siya sumama sa gagong Jude na yun! Edi sana, wala itong problema.Pakiramdam ko tuloy. ang nararamdaman ko ang napaglalaruan ng tadhana. Bwisit.Mahal ko noon si Ivy. Tapos dumating si Missamy para guluhin nga ang nararamdaman ko kay Ivy. At ng tapusin ko nga ang tungkol sa amin ni Ivy, nagsisimula na kami ni Missamy, heto na naman ang problema kay Ivy.Shit!Naramdaman ko na lang hinawakan ni Missamy ang kamay ko.“Jeff. Kaya mo yan.”Siyang ikinangisi ko. Dahil bakit parati na lang ako ang kailangan na magbuhat ng mga kumplikadong situation.Inalis ko ang kamay niya. Saka tumayo na nga ako.“Let's go home.” sabay talikod ko.Here we go Jeff kailangan na naman natin ng sulosyon sa problema.
(Jeff POV)Ngunit biglang may pumasok sa isipan ko. I know na isa na naman ito sa palabas na gustong mangyari ni Ivy.Kailangan ko masigurado muna na buntis siya at anak ko ang pinagdadala nga niya.Kaya tinawagan ko si Jay.“Master Jeff, na-arrange ko na ang flight ni Miss Ivy. Sa makalawa ang punta niya riyan dahil nga marami pa daw siyang aayusin. At sinisigurado niya na wala ka ngang balak na masamang gawin sa kanya. She is also asking to your contact number, but I decline to give it. Since wala kayong order.”Abalang nagsasalita si Jay na alam ko puno na naman ang kamay nito at maraming ginagawa.Wala pa nga akong sinasabi.“Good. Nga pala bago ang lahat.”Another trabaho mo na naman ito Jay. Pasensya na. Ikaw lang talaga ang kailangan kong pagkatiwalaan.“Make sure na buntis talaga siya. And trace the male na may connection siya nitong buwan
(Missamy POV)“Ikaw Jeff, ano yung greatest turn off mo sa isang babae?” bigla ko na lang naitanong. Napahikab na din ako dahil sinusundo ako ng antok.“Mga babaeng lumalandi sa ibang lalaki. Kaya sa totoo lang naiinis ako sayo Missamy ng dahil kay Jude.”“Jeff. Hi-hindi ko siya nilalandi.”“Gusto mo lang sumama sa kanya.”“Hindi naman Jeff.”“Tss. Bakit ka aalis sa tabi ko? At kung hindi ko ginamit ang kapatid mo para manatili ka sa akin. Wala ka ngayon sa tabi ko. Sabihin mo Missamy, may chansa ba akong mahalin mo?”Nang marinig ko ito, parang nawala ang antok na sumasapit sa akin. Di ko alam ang isasagot ko sa kanya. Dahil totoo ang sinabi nito. Kung di niya sinabi sa akin ang kondisyon ng kapatid ko, di ako mananatili sa kanya at pinagbibigyan siya ng pagkakata
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In