(Jeff POV)
Anong ginawa mo sa akin Missamy para mabaliw ako ng ganito sayo?
Whole night goes on hugging and moving the pillow here and there on the bed. Kaya minsan ginugusto ko talaga matulog sa tabi mo. Dahil di talaga ako nakakatulog ng dahil sayo.
I need you Missamy.
Sa tuwing nagigising naman ako ng maaga, ang mukha mo ang unang gusto kong masilayan, kaya nga nagbabakasakali na gising ka na. Agad akong pumupunta ng terrace, so that I can at least see you.
I feel you in Sun so that my days starts with fun.
I feel you in moon so that your dreams come soon.
At ng dahil sa pagmamahal ko sayo Missamy nagmumukha na akong makata. Talagang kapag nagmahal ka magiging weirdo ka para lang makuha ang isang babae. Lalo na sa isang kagaya mo Missamy.
Let me compliment you to this letter.
You always look beautiful
(Missamy POV)At pumasok kami sa isang tarangkahan. Tipong nasa isang resort kami. Mailaw ang paligid dahil sa Christmas light na parang Christmas pa ngayon.Maganda ang paligid.Pinaghandaan niya, ayun na nga sa sinabi ko sa kanya.Napapikit ako at napasapo sa noo ko.Talaga bang ang manhid ko para di malaman na gagawin ito sa akin ni Jeff?Tumigil ang sasakyan sa tapat ng isang garden. Lumabas si Jay para pagbuksan ako.“Hangang dito na lang ako Miss Missamy.” Siyang pagtapak ko palabas. Bigla na lang pumutok sa kalangitan. Fireworks. Napakaganda.Ewan, parang maiiyak ako.Yung maswerteng babae, ako lang pala yun.Nakalatag ang isang red carpet na dadalhin ako nito sa pupuntahan ko.Napabow na sa akin si Jay at nagsimula na nga ako maglakad. Sinalubong ako ng mga bubbles. At di kalayuan naririnig ko na ang himig ng violin. 
(Missamy POV)I'm sorry Jeff.Kahit ano pa ata ang kantahin mo sa akin. Kung di mo ipapaliwanag sa akin ng maayos ang pagmamahal mo. Saka ang tungkol kay Kuya Carlos na talagang wala akong balitang naririnig sa labi mo.Wala parin ito Jeff.Napalaylo na nga yung musika…Hangang sa natapos na nga.Nakatitig parin ang mga mata niya sa akin. Naibaba niya ang mic, saka napahalik sa pisngi ko.“Oh! I'm sorry nasa physical Boundary mo pala yun.”At willing din pala siyang sumunod sa tips kong mga binigay.May kumuha na ng mic sa kanya. Kaya dalawa ko nang kamay ang hawak ni Jeff ngayon.“So who is the lucky woman now Missamy?” May ngiti sa labi niya. Halatang kinakabahan siya. Nawala yung Jeff no ubod confident sa sarili niya.“Sira ka Jeff.”“This is just the beginn
(Missamy POV)Pero sabi may tatlong klaseng singsing.Promise ring. Engagement ring and Wedding ring.Promise ring. Alam ko never niyo pa narinig. Ito yung singsing ng mag-jowa pa lang. Yung time na dating mode, kung papayag ba yung babae.Sa singsing na yan, ayan yung sagabal na pwede kayong mag break. Walang kasiguraduhan na habang buhay yun panghahawakan ng nasa relasyon nga.Note.Ang singsing di yan pinipilit na ibigay sa inyo. Try to make the man na mag effort. Maalala nito kung gaano nga kahalaga ng finger bands na yan.Engagement ring.Official fiancée na. Hantayan na nga lang yung kasal. Proposal Ring ang iba pang tawag. Heto yung level ng singsing na gagabay sa inyo, road to marriage na. Kalsadang tinatahak niyo na pareho.Bawas na yung pagiging bachelor mode at dito na din sumeseryoso ang lalaki sa babae. Dahil kailangan na nila pag-ipunan ang darating nilang
(Jeff POV)“About your brother kung nasaan siya? Alam kong aware ka kung nasaan siya.”“Tell me the truth Jeff.”Di nga maganda ang emotion niya.Well, she is not in good mood Jeff. Talaga bang tatanungin mo parin siya?Tss. Alam na niya na may nararamdaman ako sa kanya.Marami lang atang concern ang babaing to.“Don't push me Missamy na sagutin ang tanong mo. Alam mo ang sagot.”“Gusto ko maka usap si Kuya Carlos.” Lahad niya ng kamay sa akin para i-abot ko sa kanya ang phone ko.“Nakausap siya ng Elder nitong nakalipas na linggo diba?”Di ko na siya sinagot dahil umiinit na ang ulo ko.Tagumpay din si Missamy na sirain ang gabing to.Kinuha ko ang phone ko. Agad kong ikinadial kay Jay. Kahit nga nasa paligid lang siya.Tignan natin kung gaano mo nga kakilala ang boses
(Jeff POV)“Of course. I want a pure love. Totoo bang may nararamdaman ka sa akin Missamy?”“Slight.”“At bakit?”Masasapok ko na talaga ang sarili ko. Parang gusto nga isecure ang nararamdaman ni Missamy sa akin. At kung iisipin na meron siyang nararamdaman sa akin, para na akong nakahiga ngayon sa alapaap.Aalagaan ko ang nararamdaman mo Missamy. Papayabungin ko. Kaya nga liligawan kita.“Ano. Di naman talaga ako manhid. Alam kong nasasaktan ako sa tuwing nagkikita kayo ni Ivy. Sa tuwing mag-isa kayo ni Ivy sa silid mo. Ahem. Alam kong di ka na virgin kaya nga ang unfair sa side ko.”Saka napailing na lamang ako sa pag-aamin niya nga sa akin.“Ang importante, kung paano kita Missamy papaligayahin sa bisig ko.”“Hoy! May physical boundary tayo!”
(Jeff POV)“I want to play the violin with you Mom.”“Ang violin, parang babae yan Jeff. Kailangan mong dahan-dahanin hangang sa magkaroon kayo ng konektion sa isa't-isa.”“How to feel the connection, mother?” Ngumiti lang ito sa akin. Gaya ng ngiting ibinibigay sa akin ni Missamy.Gaya nga ng pag-aaral ko na maitugtug ng maayos ang violin, di rin ako susuko na magkaroon nga kami ng konektion ni Missamy sa isat-isa.Walang maaring humarang sa panliligaw ko sa kanya. At kung may magtatangka na may manligaw sa kanya. Hukay ang hinahanap nito.Tama lang at di na nga nagpapakita ang antipatikong si Jude.Sumuko na ata.Ngunit naibaba ko ang Violin na parang ang tagal bumalik ni Missamy.Napatitig ako kay Jay. Agad na nakuha nito ang ibig sabihin ng titig ko.Naiabot ko ang Violin sa tauhan ko. Nan
(Jay POV)Naglakad na din ako patalikod.Narinig ko ang ilang putok ng baril.Ako naman ang personal na mag-aayos ng benefit na makukuha ng pamilya nila. Ganyan ang mundong pinasok nila lalo na sensitibo nga ang mundo ni Master Jeff.Tumawag na ako sa naghahanap at sumunod kaagad sa chopper na umalis kanina.“Sir Jay.”“Report.” At di ako nagkakamali na ang nasa likuran nito sa nagsisilbing harang sa pagitan ni Master Jeff at Miss Missamy, ay walang iba kundi si Jude Jade Montiveros.“Master Jeff command. Mamatay man kayo o hindi, kailangan niyong maibalik si Miss Missamy.”Ibinaba ko na nga ang tawag.Ako na lang ang siyang napapabuntong hininga kung ano nga ba talaga itong ginawa ni Miss Missamy. Kawawa ang mga taong nadadamay sa kanilang dalawa. Kailangan ko na din ata siya kausapin ng maayos. Yun kapag nagtagu
(Missamy POV)Nagising ako sa malabnaw na liwanag ng isang silid. May naririnig akong nagsasalita. Siyang ikinalingon ng ulo ko kung saan man ngang direction ito nangagaling.Sa bintana nakatayo ang isang hugis lalaking nakapamulsa. May katawagan sa kabilang linya.“Yan ba ang pagbabanta nila? Well, matagal nang patay ang mga magulang ko. Wala akong paki-alam kung papatayin nila kayo.” sa boses niya, nakilala ko itong, si Jude.Nagkakamali ba ako sa aking narinig? Hahayaan lang niyang mamatay ang kanyang mga magulang.Wait. Di niya totoong magulang.Pero kahit na! Saka binalaan ko na siya na wag niya itong gagawin.“Jude.” tawag ko sa kanya. Napaupo bangon nga ako. Nakahinga dahil suot ko parin ang damit ko.Kung pareho sila ni Jeff mag-isip, paniguradong iba na nga ang siyang saplot ko.Lumingon ito sa akin at ibinaba nga
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In