(Jeff POV)
Ngumisi ako kay Jude na pinipigilan ko nga ang sarili ko na saktan na naman siya sa harapan ni Missamy. Dahil at the end ako ang nasasaktan sa tuwing pinapanigan ni Missamy si Jude.
Saka wala akong sinabi na siyang hinila ko na palabas ang babaeng never bang tumingin kung ano na ang siyang nararamdaman ko sa kanya.
May sinasabi si Missamy ngunit nanatiling nakasara ang tenga ko dahil nga sa inis na nararmdaman ko sa kanya.
Wag mong inuubos ang pasensya ko Missamy. Dahil pasalamat ka na ginugusto kong manahimik na lamang.
(Missamy POV)
Himala at di inupakan ni Jeff si Jude.
Yan, proof na walang nararamdaman sa akin si Jeff. At pakiramdam ko ngayon, since umamin na si Jude na wala sila ni Jocelle. Magian na.
Kapag ginusto mo nga naman na simulan maging maayos lang yung araw mo, till the end maayos naman.
Ngunit sa loob ng sasakyan nanahi
(Missamy POV)“Good Girl.” si Jeff na napawink nga sa bata. Saka lumingon sa akin na binigay nga sa akin yung isang basong tubig. Ininom ko naman.“Mga baby never magsasama ang mantika sa tubig. Magulo masyado.”“But both of you were cute together. Why not na maging kayo na lang? Don't you know masasaktan kami na di kayo yung magkakatuluyan?” Pa-pout na sabi ni Icy. Habang si Seven napapa-experiment ng pagkain niya.Kaya sinaway ko.Ngunit…“I'm making what you have said kanina. Na di maaring maghalo yung mantika at tubig. Look! Hindi nga dahil siguro they respect each other personality. Tangap nila kung sino ang isat-isa.”“Baby, ang tanong may gusto ba ang Daddy Jeff niyo sa akin. Eh sa isinumpa niyan na di siya mahuhulog sa akin.”“I do love you Missamy.” siyang
(Missamy POV)Nang magising ako. Parang tanga kaming nakayakap ni Jeff sa isat-isa. Naitulak ko siya sa sahig. Sa ginawa ko, syempre magigising si Jeff.Ngiti, na di ko sinasadya ang ginawa ko.“Aww.” reklamo ni Jeff.Agad akong lumapit para nga tignan kung nabagok ko ba siya. Walang dugo.“Sorry Jeff. Kasi naman nakayakap ka sa akin na para tayong mag-asawa? Saka bakit nga ba tayo natulog dito? Di ka nagising? Bakit di mo ako ginising?!”Siyang ngisi lang ang itinugon sa akin ni Jeff. At nagulat na lamang ako na nakapalibot sa amin yung mga utusan at sila Butler Nang.“Ahem.” Ubo-ubo ni Butler Nang. Kuha ng attention namin.“Bakit di niyo kami ginising?”“Di namin alam Miss Missamy kung paano kayo gigisingin.”“Leave us.” na may kasamang senyas ni Jef
(Missamy POV)“Grabe ka naman Bro at nakipag-break ka kay Jocelle. Parang pinatunayan mo lang na may hinihintay ka. Hahaha.” tawa nito na nakatitig sa akin.At ako yung dahilan kung bakit nawala kaagad sila ni Jocelle. Maari naman nilang i-try ulit diba? Baka nga may spark silang nararamdaman.Inilapag sa akin ni Jude ang tray at andoon yung mga snack namin. Di ko kilala masyado ang mga barkada niyang to. Dahil dati rati hangang tawagan lang sila noon, at ako kaharap ni Jude kumain lang. Siguro dahil nga sa pangalan ni Jude salipunan. Mga mayayaman nga naman, Circle of friends nga atang tinatawag. Kanya-kanya sila hila ng may mga potential sa bilog nila.Nang biglang tumunog yung phone ko.Si Jeff ang tumatawag na siyang nagulat pa ako sa Wallpaper ko. Kaming dalawa lang. Nakita nila ito since naipatong ko sa mesa.Natahimik sila at sinagot ko naman ito. Lumayo nga muna ako sa
(Missamy POV)Pagpasok namin sa room. Agad nagturo yung teacher.At yung talakayan, mapapaunat ka na lang talaga ng kamay.Hangang sa narinig na namin yung bell.It's lunch break.Tinignan ko ang oras sa aking relo. At yung phone ko na wala pang tawag si Jay. Kala ko ba may susundo sa akin?Palabas na ako ng room, ng biglang hinarang na naman si Jude ni Jocelle.“Dahil sa kanya ginagawa mo ito sa akin Jude!”Siyang marami na ngang tao ang nasa paligid namin.Nang makita ako ni Jude, athinila ako, saka nga sa harapan ng maraming tao, nagulat na lamang ako ng halikan ako nito.Napasinghap ang lahat.At nanlaki ang mga mata ko. Siyang ikinatulak ko kay Jude at tumakbo na ako ngunit nabundol ako sa isang katawan na parang…Ang amoy nito at ang katawan nito…Umangat ang paningin ko.Si Jeff.&nb
(Missamy POV)“Wala ka bang nararamdaman Missamy? Bulag ka ba?”“Anong pinagsasabi mo? Gutom lang yan Jeff. Gutom na din ako.”At di na niya ako sinagot ng inutusan yung driver na mapa-uturn…“Send us to the address referred by Jay.”“Ano yung Healer Place na yan Jeff? Di na tayo pupunta doon?”“Well Missamy, marunong ka magpahupa ng galit ko. But I'll make sure next time di ka na sa akin makakatakas. This is a warning Missamy.”“Healer place. Makapag research nga. Curious din ako sa lugar na yan ah.”(Jeff POV)Subukan mo lang alamin Missamy at mawawalan ka ng confident ngayon. Be thankful na di kita gaano tinatakot.Nang makarating na nga kami sa restaurant. Walang tao at si Jay ang may gawa
(Dexs POV)Nanginginig ang kamay ko dahil sa nakikita ko. Parang magaan nga ang loob ng mga bata sa ama nila. Lalo na nga si Jean sa kanyang anak.Tumawag ako sa kapatid ko.“Ka-kasama niya yung mga bata ngayon.”“Wag ka lang magpapahalata Dexs sa kanya. Wala siyang ideya.”“Sabihin mo ito kay Jeff.”“I will. Relaxs. Minsan hayaan mo siyang makasama ang mga anak niya. Kawawa naman kung ni minsan di niya ito nilapitan. Sa kanyanangaling ang dalawa.”Naiintindihan ko ang sinasabi ng kapatid ko. Ngunit talagang natatakot ako. “Sasabihin ko kay Master Jeff, kung di ka nga mapakali.” saka niya ibinaba.Kanina pa nga ako tinatapunan ng paningin ni Jean.Alam na ba niya na ako yung babaing muntik na siyang patayin?At wala siyang magawa dahil nga nasa ilali
(Jeff POV)“The kids want to go somewhere na pinuntahan na ninyo. And I will ask your maid here kung saan nga ba yun.” Napangisi ako.Sarappaglaruan ng kapatid ko.Sarap nga naman paglaruan ang mga taong walang alam.Di alam ni Jean naglalaro na siya sa palad ko.“Oh well. Go on brother. I don't give a second chance. You know that.”“Himala at tinawag mo akong brother. Yeah. Ibabalik ko ang mga anak mo.”“At kung hindi ang Elder mismo ang papatay sayo.”“Sure. In case mangyari yan, I'll make sure na sa langit din naglalaro ang mga anak mo.” Ibig lang sabihin di niya hahayaanna may mangyaring masama sa mga bata.Saka nga niya ibinaba ang tawag.Napangisi ako.Nang biglang may huminga na lamang sa harapan ko.Si Missamy.&ldq
(Missamy POV)“Sorry.” yun din ang sinabi ko kay Jude. Di klaro kung para saan ba ang sorry na yun.Ngunit hinila niya ako pabalik sa kanya.“Galit ka ba Missamy?”Aba nagtanong pa siya? Swerte ka pa nga talaga kay Jeff, dahil si Jeff di naman kabilang sa future ko pero nakita na kung paano ako magalit.“Jude, sino naman ang di magagalit?” Hila ko ng kamay ko sa kanya.“Parang di mo kasi ako naririnig na may kontrata pa nga kami ni Jeff. Kailangan mo maghintay. Akala ko ba naiintindihan mo ang sitwasyon ko?!”Napabuntong hininga si Jude.“Yeah. I forgot. Siguro mananahimik na muna ako. At iwasan si Jocelle.”“Kausapin mo siya ng maayos. May kasalanan ka din naman kay Jocelle. Dahil pina-asa mo siya, worst ginamit mo.”At tuluyan na akong tumalikod bago pa man nga may maka
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In