(Missamy POV)
“Welcome. Mission accomplish pala ako na tuluyan kong nasipa sa buhay mo ang Jude na antipatikong yan.”
At ako talaga ang nagugulat sa reaction ni Jeff. Parang yun talaga ang goal niya.
Sira ulo talaga ang lalaking to! Sarap niya bitayin!
Alam ba niyang sinisira niya ang future ko?!
Kaya nahampas ko bigla ang balikat niya.
“Hey!”
“Hey-in mo mukha mo! Ikaw ang may kasalanan nga ng lahat nang to! Di ako masaya Jeff sa nangyari! Gago ka lang talaga! Wala kang magawa sa sarili mo!” hampas ko ulit.
Nang mapigilan niya kamay ko. At seryosong titig lang sa akin. Mata ko nangako nang di uulitin ang pananakit ko sa kanya.
Kaya binitiwan ako nito.
“Continue mo yung kinukwento mo. Paano mo nakuha ang sugat na yan?” turo niya ang tuhod ko na ikinatakip ko nga ng cushion pillow.
K
(Missamy POV)“Bahay mo?”“Tapos na yung punishment ko kasi napatahimik ko na si Jude. Hindi siya magsasalita tungkol sa ating dalawa.”Inirapan lamang ako ni Jeff. Na mapapangiti ka na lang talaga. Kasi ang arte-arte tapos ginugusto na makasama ako eh.Pareho na tuloy kaming nagugulo.Naghilamos na ako. At paglabas ko, pabalik-balik na naglalakad, habang napapasuklay nga ako ng buhok sa harapan ng salamin.Ang lalim ng iniisip ni Jeff. At base sa nakikita ko nahihirapan siya.“Oy Jeff, aminin mo nga sa akin, may babae ka bang nahihirapan na ipagtapat ang nararamdaman mo?” napatitig ito sa akin. At asarang mga mata niya na parang anong oras maari na niya akong itapon sa Mars.Napataas kilay ko, nang tumago naman siya.“Sino?” tanong ko. Alam ko naman di ako seseryosohin sagutin.
(Jeff POV)“Yeah. At wag ka nang magpakita kay Jude dahil ayaw naman pala ng kapatid mo.”“At ikaw Jeff, wala nga si Kuya nagpapaka Kuya Carlos ka naman. At malala pa sa kapatid ko!”“Kami ang mga lalaking concern lang sayo Missamy at sipain mo yang Jude sa buhay mo. Dahil never yan sayo naging concern. Pakitang-tao lang yan.”“Matulog ka na nga Jeff. Pinag-uusapan natin dito kung paano mo makukuha yung babae. Bahala ka.”Sa matigas nga ang ulo ng babaeng gusto ko makuha.“At lastly nga pala Jeff, kaibiganin mo na muna yung babae okey? It would be best if you slowly started to get her like you. Simple gestures of kindness are the fastest way to trust, and she would probably prefer to get to know you before she knows that you like her in that way.”Pinapasakit mo lang ulo ko Missamy.Pinatay ko na
(Missamy POV)“This is my house Missamy.” Paulit ulit nga niyang sinasabi sa akin na wala akong paki-alam kung ano man ang ginagawa niya.Hangang sa dumating na yung agahan, at hinanda nila Dexs.Kumain ako habang si Jeff okey na yung tsaa sa kanya. Nanahimik na hinihintay na ngang tuluyan magpakita si Haring araw.Kailangan na naman pumasok sa kompanya ang lalaking to.At ako…“Tuloy pa ba na gusto mong makipagrelasyon kay Jude?”“Hindi sa ngayon Jeff.” at tinitigan niya ako. Nang bigla kong maalala ang panaginip ko kagabi, kaya naibaba ko ang aking paninginsa kanya.“May gusto ata ipahiwatig ang panaginip mo sayo. Sino ang pipiliin mo? Yung kapatid mo o si Jude?”Siyang inuulit lang ni Jeffang nangyari sa panaginip ko. Napangiti na lang ako sa kanya ng mapait.
(Jeff POV)Dumating si Jay at alam ko na kanina pa siya sa labas. Inilapag nito sa harapan ko ang isang folder.“About?” dahil sa dami ng pinapagawa ko sa kanya di ko na alam kung ano ba itong binibigay niya sa akin ngayon.“You want to know Master Jeff kung bakit nasugat ang tuhod ni Miss Missamy right? Ayan ang lumabas sa imbestigasyon.”Nang buksan ko at mabasa. Napangiti na lamang ako.Tama din pala ang hinala ni Missamy. Ngunit naiinis ako dahil nasasaktan si Missamy ng dahil kay Jude. Kay Jude!Bwisit!“I think Master Jeff, kaibigan sa ngayon ang kailangan ni Miss Missamy para magising siya sa katotohanan kung ano man ang siyang nararamdaman niyo para sa kanya.”Napa-angat ang paningin ko kay Jay. Impossible ngang wala itong alam sa nangyayari sa akin.“Oh yeah. Sinasabi mo sa akin na mag
(Jeff POV)Ngumisi ako kay Jude na pinipigilan ko nga ang sarili ko na saktan na naman siya sa harapan ni Missamy. Dahil at the end ako ang nasasaktan sa tuwing pinapanigan ni Missamy si Jude.Saka wala akong sinabi na siyang hinila ko na palabas ang babaeng never bang tumingin kung ano na ang siyang nararamdaman ko sa kanya.May sinasabi si Missamy ngunit nanatiling nakasara ang tenga ko dahil nga sa inis na nararmdaman ko sa kanya.Wag mong inuubos ang pasensya ko Missamy. Dahil pasalamat ka na ginugusto kong manahimik na lamang.(Missamy POV)Himala at di inupakan ni Jeff si Jude.Yan, proof na walang nararamdaman sa akin si Jeff. At pakiramdam ko ngayon, since umamin na si Jude na wala sila ni Jocelle. Magian na.Kapag ginusto mo nga naman na simulan maging maayos lang yung araw mo, till the end maayos naman.Ngunit sa loob ng sasakyan nanahi
(Missamy POV)“Good Girl.” si Jeff na napawink nga sa bata. Saka lumingon sa akin na binigay nga sa akin yung isang basong tubig. Ininom ko naman.“Mga baby never magsasama ang mantika sa tubig. Magulo masyado.”“But both of you were cute together. Why not na maging kayo na lang? Don't you know masasaktan kami na di kayo yung magkakatuluyan?” Pa-pout na sabi ni Icy. Habang si Seven napapa-experiment ng pagkain niya.Kaya sinaway ko.Ngunit…“I'm making what you have said kanina. Na di maaring maghalo yung mantika at tubig. Look! Hindi nga dahil siguro they respect each other personality. Tangap nila kung sino ang isat-isa.”“Baby, ang tanong may gusto ba ang Daddy Jeff niyo sa akin. Eh sa isinumpa niyan na di siya mahuhulog sa akin.”“I do love you Missamy.” siyang
(Missamy POV)Nang magising ako. Parang tanga kaming nakayakap ni Jeff sa isat-isa. Naitulak ko siya sa sahig. Sa ginawa ko, syempre magigising si Jeff.Ngiti, na di ko sinasadya ang ginawa ko.“Aww.” reklamo ni Jeff.Agad akong lumapit para nga tignan kung nabagok ko ba siya. Walang dugo.“Sorry Jeff. Kasi naman nakayakap ka sa akin na para tayong mag-asawa? Saka bakit nga ba tayo natulog dito? Di ka nagising? Bakit di mo ako ginising?!”Siyang ngisi lang ang itinugon sa akin ni Jeff. At nagulat na lamang ako na nakapalibot sa amin yung mga utusan at sila Butler Nang.“Ahem.” Ubo-ubo ni Butler Nang. Kuha ng attention namin.“Bakit di niyo kami ginising?”“Di namin alam Miss Missamy kung paano kayo gigisingin.”“Leave us.” na may kasamang senyas ni Jef
(Missamy POV)“Grabe ka naman Bro at nakipag-break ka kay Jocelle. Parang pinatunayan mo lang na may hinihintay ka. Hahaha.” tawa nito na nakatitig sa akin.At ako yung dahilan kung bakit nawala kaagad sila ni Jocelle. Maari naman nilang i-try ulit diba? Baka nga may spark silang nararamdaman.Inilapag sa akin ni Jude ang tray at andoon yung mga snack namin. Di ko kilala masyado ang mga barkada niyang to. Dahil dati rati hangang tawagan lang sila noon, at ako kaharap ni Jude kumain lang. Siguro dahil nga sa pangalan ni Jude salipunan. Mga mayayaman nga naman, Circle of friends nga atang tinatawag. Kanya-kanya sila hila ng may mga potential sa bilog nila.Nang biglang tumunog yung phone ko.Si Jeff ang tumatawag na siyang nagulat pa ako sa Wallpaper ko. Kaming dalawa lang. Nakita nila ito since naipatong ko sa mesa.Natahimik sila at sinagot ko naman ito. Lumayo nga muna ako sa
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In