(Missamy POV)
Nakahinga ako ng nasa private room na si ako.
Okey, wala nang Jude Missamy. Oras na ata na ang pag-asa mo ay makipag-blind date.
Haist. Pagkatapos na lang ng kontrata namin ni Jeff. O kung hindi gayahin ko na lang si Kuya na seryoso sa trabaho niya at baka nga ako na lang itong habulin ng mga lalaki.
Tama. Ganoon nga Missamy. May lahi nga kayong karismatik masyado. nag-uumapaw ang karisma ng tatay mong masungit. Kagaya ng kapatid mong si Juan Carlos.
Masakit dibdib ko. Gusto kong umiyak ngunit tinatamad na ang luha ko sa kakaiyak. Wag daw ako masyadong abusado. Nalimas na yung luha ko ng di nga ako nakarating sa Prom night.
At heto ang resulta ng di ako nakapunta. Walang ng Jude sa buhay ko.
Nakakalungkot man, ngunit sadyang ganoon Missamy. May mga taong talagang sumusuko din dahil sa katagalan ng panahon. Tapos ipinasok mo pa yung kontrata niyo ni Jeff. Syempre kung gusto ka nga ni Jude, m
(Missamy POV)Hay naku Kuya Carlos, ganito pala ang pakiramdam na wala kang malapitan na kaibigan. Feeling ko tuloy Kuya kaaway ko ang lahat.Nagpapaka-martyr ako.Kagustuhan ito ni Jeff na mangyari sa akin. O mali ako?Dahil pirmado nga ako sa kontrata na kasama ngang maramdaman ko ang mga ito.Feeling ko tuloy Kuya Carlos ang negative ko na.Bakit kasi nagkaganito ang lahat ng ito? Kontrolado ako ng kontrata. Saka never kang nagpakita sa akin para may sumbungan man lang ako. Di ka man lang nag-rereply sa email ko sayo at message sa Messenger.Buntong hininga.Minsan, iniisip ko Kuya baka may mali na sayong nangyari. Di lang sa akin sinasabi ni Jeff at kahit man lang ni Jay. Dahil impossible na makalimutan mo ako?Ikaw pa na di makakatulog na di man lang ako nakikita. Labis ka sa akin nag-aalala.Halos nga sabi ni Jude na ang OA mo daw dahil di mo ako pinapayagan makipag-overnight.
(Jeff POV)“How's the progress.” at ano naman ang kakamustahin kong progress kung nakikita ko na nagiging malala nga ang kondisyon nito.“I'm sorry Master Jeff,” napailing si Jay. Siyang ikinasapo ko sa noo ko. Sumasakit ang ulo ko sa nangyayari sa paligid.H*lySh*t!Gusto mo bang habulin kita sa kabilang buhay para gisingin ka na kailangan ka ng kapatid mo?!Juan Carlos lumaban ka! Ayokong makita si Missamy na masasaktan ng ganito! Bwisit.Ako pa nga lang na nakikita kang ganito, apektado na ako.I never cried but look… how teary my eyes right now.(Missamy POV)At di ko alam ang gagawin ko kay Shin ng bumalik pa ito sa pamamahay namin.Wala si Jeff.“Dito ka matutulog mamayang gabi?”“Yes. Why? Si Jeff umuwi na ba?” nagkat
(Missamy POV)Awkward na naman yung school. Parang di ko na nga kilala ang lahat. Buntong hininga Missamy. Wag pa-apekto.Ganito naman talaga ang mundo, kailangan mo i-please ang mga tao para may ituring ka lang na kaibigan.No stop. Di ako ganoon.Kung sino ang mananatili sa tabi ko, edi yun lang.“Good Morning Missamy.” at lalo na nga umiiwas ako sa mga plastic. Nakipag-ngitian na lamang ako sa kanya kung sino man ang bumati sa akin. Pagkaupo ko sa upuan, ginawa ko na muna yung assignment na nakalimutan ko gawin.Sabi nga nila kapag ganito ang paligid mo, keep busy. Atleast naka-attach ka pa nga sa mundong to. Focus na lang tayo sa pag-aaral. Ginagawa ko nga ito para kay kuya hindi sa Jude na yan.O siya na may Jowa, ano naman sa akin?Dumating si Jude na may katawagan. Di ako makapag-focus at sadyang nagpaparinig pa talaga sa akin.O ikaw na masaya
(Missamy POV)Ganito ba ang naramdaman ni Jude ng halikan ako ni Jeff sa harapan ng maraming tao?Pero hindi siya sumuko dahil alam niyang mali. Alam ko din na may mali kay Jocelle saka Jude.Ngunit masakit na talaga.Palapit na ako sa gate, ng bigla akong nadapa at sumabog yung gamit ko.Sa kasamaan din biglang umulan.Mas naging ma-emotion pa yung paligid ko kesa sa akin.Yung sementadong daanan na di ko namalayan, mayroong patlang pala doon.Ang ulan na di ko nga namalayan na dumidilim ang paligid. Biglang pumatak ang luha sa aking mga mata.Pinulot ko ang mga gamit ko. At masakit nga ang tuhod ko. Nasugatan ata ako.Masakit talaga madapa eh.Natigil ang pagpatak ng ulan sa akin. Parang iniwasan ako ng ulap.Nang may kamay na pumulot ng libro ko. Si Jocelle na pinapayungan kaming dalawa ni Jude. Abala si Jude na tulungan ako na pulutin yung mga gamit ko
(Missamy POV)Naligo na ako. At habang nasa shower narinig kong may pumasok. Si Jeff. Saka buti nalang di ako sinugod sa paliguan.Paglabas ko, agad kong ginamot yung sugat.Aww. Ang hapdi, na nadatnan ako ni Dexs na ginagamot ko ang sarili.“Anong nangyari dito Miss Missamy?”“Nadapa ako. Kaya ihanda mo yung Pajama na lang, baka makita ni Jeff.” Napailing ito sa akin.Ngunit wala namang magagawa.Kaya nang makapagbihis ako, may kumatok si Jay na ang hanap si Dexs.“Ipaghanda mo ng tsaa si Master Jeff.” Ikinakilos naman nito at naiwan ako.Masakit yung tuhod ko na parang may na-fracture nga.Mahapdi.Nahiga na ako sa kama na di naman ata ako kukulitin ni Jeff.Hangang sa di ko na naman naramdaman ang sugat sa tuhod ko. Kundi yung sugat ng puso ko, ang di ko ikinaka-imik.Napalugmok ako sa u
(Missamy POV)“So, explain to me kung ano ang nangyayari sayo? Kung bakit ka may sugat! At hinahabol ka—.” natigilan siya.“Nadapa ka ba dahil hinahabol ka ni Jude?” na ang mga mata ni Jeff manununtok na naman sa inis.“Ayos nga lang ako. Walang kailangan na ibig dea— Awww!” Siyang ikinahila ni Jeff.“Call a doctor Dexs.” na nilayasan na nga kaming dalawa.Saka itinago ko na nga yung sugat ko kay Jeff.“Di naman ako mamatay nito, ang layo sa bituka.” Ngumisi lang si Jeff.Lumapit ito sa akin. Inilapit ang mukha sa mukha ko, at inalis ang buhok na gumugulo sa harapan ko. Inipit ito sa tenga ko.“Kulang pa pala ang ginawa ko kay Jude. Makikita niya ang hinahanap ng gagong yan.” saka tumayo na siya at ipinahatid na nga lang sa katulong yung pagkain ko.Dumating din yung
(Jeff POV)Nang tumama ang sinag ng araw sa aking mga mata, naimulat ko ang aking mga mata. Wala na si Missamy as tabi ko.At ng bumaba ako, naka-uniporme na siya at kasalo ang dalawang bata sa agahan.“Mauuna na akong papasok Jeff.”“Bakit di mo ako ginising?” tugon ko sa kanya.“Sa kailangan mo ng pahinga Jeff. Kulang pa nga ata ang tulog mo dahil ang init-init ng ulo. Ki-aga-aga.”“Missamy wag na wag mo akong ililigaw ng usapan. Explain to me kung ano ba talaga ang nangyari.” Siyang nahuli ako na nakatitig sa tuhod niya na mayroong bandage.Ang pangit tignan. Tss. Gagong Jude.“Sa tingin mo ba kapag nakita yan ng elder di niya hihingin ang paliwanag mo?”“Ang sensitive niyo naman.”“Sabihin mo na Missamy ang gusto mong sa
(Jeff POV)“No. Someone tell her na nagiging dumbbell na siya sa school na ito. Tama ba ako sa ibig sabihin nito na pabuhat siya?”“No. Mr. Lee Chan.”“Jeff.” at napalingon kaming lahat ng sumulpot si Missamy.“Ano na naman ito?” at hinila ako palabas ng opisina.“Sinabi ko na man sayo na wala kang ipag-alala. Di ako dito nabubully.”“Then I want to see your pure smile Missamy.”Ngumiti nga siya sa akin.“Okey na.”Ako ang siyang napangisi.“You totally prove me Missamy na may mali ngang nangyayari sa school na ito. Your smile was fake.”“Sa gusto mo makakuha ng ngiti. Oh ayan binigyan na kita. Bakit ka ganyan?!”“No. Wag mo nang takpan ang school na ito at talagang susunugin ko ang boung
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In