(Jeff POV)
Now, you are upset that I refuse to be there for you like I used to be.
When you come back to me asking for reassurance, but not asking to come back, I am forced to give a cold shoulder.
If I don't, you won't let me be, and I can't heal. I can tell through your words and your actions that you are heartbroken. You tell me you are hurt because I don't care anymore. But the truth is, you are not who I once loved. That person is gone. That person took some of the deepest parts of myself with them. I will always love them.
Had you tried for me, love, had you tried for you, we would have been in love forever. But you didn’t and sitting around waiting for you only made things harder on me. I've accepted the fact that the you I once knew is gone.
I didn't want to move on from you. I hoped in the deepest cell of my heart that you would come back and sweep me up and make things better. But eventually, I chose t
(Missamy POV)“Wag kang haharang-harang. Ako itong tinututukan?! Di ka ba matatablahan ng ba—.”Isang putok na naman ng baril na napalingon kami pareho ni Jeff kay Ivy. At tumawa ito dahil nga sa kalokohan nito.Nakakatakot siya.Ganito pala kapag Pshyco ang jowa mo. Parang eng-eng na ewan.“Hoy di ka na nakakatuwa!” at ako ang version na babae ni Cardo. Di po talaga si Paloma.“Alam mo bang natutulog na ang mga bata?!”“Jeff, paano unahin ko na siya?!”“Kalokohan Ivy ang ginagawa mo! Teacher pa naman kita. Ikaw—.” at halos mawala ang kaluluwa ko ng hinila ako ni Jeff. Saka kami natumba pareho. Dahil ipinutok muli ng bruhilda yung baril.“Jeff!” na siyang nag-aalalang lumapit si Ivy sa aming dalawa.At ako di din makapagsalita, dahil… tinamaan si Jeff.
(Missamy POV)“Mabuti na nga lang po talaga.”“Sigurado ka bang di ka na muna magpapahinga?” si Mother-in-Law. Ngumiti na lang ako bilang tugon.Sa totoo lang puyat na ako at gusto ko na lumaway sa unan ko.“O siya mauuna na kami. Iiwan ko ang sekretarya ko para siya ang magbigay ng balita sa mga nakaabang na taga media.”“Salamat po.”“At babalik kami bukas.”Tahimik na napakaway sa akin si Shin. Lumabas na sila sa silid.At ako napabuntong hininga. Napatitig kay Jeff.Ang tanging maririnig mo yung beep machine na kala mo naman malalagay sa alanganin ang buhay.Teka? Bakit ang bitter ko kay Jeff?Ako dapat ang nakahiga ngayon dahil sa kagagawan ni Ivy.Hinawakan ko ang kamay niya. Naroroon nga ang singsing nito na ibig sabihin asawa niya ako. Yung akin, n
(Missamy POV)Napahawak ako sa labi ko.Nagulat ako sa sarili ko. Kung ano ba ang nangyari at ano nakita nila Shin. Dahan-dahan kong ibinalik ang paningin ko kay Jeff.Yung labi niya…Hinayaan ko lang siya na halikan ako!At yung reaction ko… Binubully ako!Hinampas ko siya nang sagad!Napangiti pa ang gago, hangang sa pinigilan ang kamay ko.“Sadista ka Missamy.” diin niyang sinabi. Dahil ang situation namin, siya itong pasyente at ako, binubrutal ko ang kalagayan niya.“Papatayin mo na ba ako?”“Haha. Bakit ka nanghahalik!” singil ko.“Hindi ako yung tumugon Missamy. Ikaw.”“Sa nanghahalik ka kasi! Kakainis ka. Pero, part of acting lang dahil siguro alam mo na papunta dito pamilya mo.”Napailing si Jeff.
(Missamy POV)“Inaatasan mo ako ng trabaho ulit Jeff?”“Why? Tungkol naman ito Missamy sa laro nating dalawa.”“Ang tagal matapos ang kontratang ito.” pagrereklamo ko kay Jeff.“At dahil nga sa nangyari Jeff, di ito libre. Kailangan na maybonus ako. O kahit favor lang na isa.”Yeah Missamy. Good idea na marunong ka na din gumawa ng deal.“All about what?”“May gusto akong hingin na favor.”“Tungkol na naman ba ito kay Jude? Tumigil ka na Missamy. Alam mong di naman kita papayagan diba?”“Tsk. Paulit-ulit na lang natin ito pinag-uusapan Jeff. Na pagkatapos ng kontrata meron na tayong ibang buhay. Tapos na ang kontrata. Wala na tayong connection.”“Why are you like that Missamy? Parang hindi ako d
(Missamy POV)“Di ka ba nanghihinayang Jeff sa oras na ginugol niyo sa isat-isa?”“Kakapaliwanag ko pa lang Missamy.”“Sabagay. Kaya ako, ayoko munang pumasok sa relasyon. Dahil nga si Kuya di napapa-jowa dahil nga focus lang muna siya sa pagpapa-aral sa akin. Kaya naguguilty ako ngayon. Ayoko na siyang guluhin.”“Good to hear Missamy. Let me sleep. Gusto kong magpahinga.”“Okie. Uwi na din ako Jeff.”“You'll stay with me.”“Ang dami mo Jeff nang tauhan sa labas. Ano naman ang magagawa ko kapag may sumugod dito. Kaya ko lang yung stunt ni Jet Lee. Watcha!”“Ikaw ang kailangan ko. At nangako ka sa harapan ng pamilya ko na mananatili ka sa tabi ko, diba?”“Kakainis ka Jeff. Matulog
(Missamy POV)“Missamy, I'm full.”“Ubusin mo.”Buntong hininga ang narinig ko.Sorry ka talaga sa akin Jeff. Pasensya.“Mawawala ang balance ng katawan ko sayo Missamy, dahil sa kinain ko. I need an exercise para mawala yung excess na fat.”“Kaartehan mo lang yan. Kain ng maayos my dear. Okey lang naman na mag-exercise ikaw. Yung applicable?”“How about the applicable is yung tinatawag nilang best exercise ever Missamy.”“Best exercise ever? Ano yun?” Ngumiti siya sa akin.Halos di ata makapaniwala na di pa napapasink in sa utak ko ang pinagsasabi niya. Sa di ko alam.“Ano bang exercise na best ever yan Jeff?”“Exercise ng mag-asawa. Sex.” Napatango ako.“Edi gawin mo.” Walang mal
(Jeff POV)Namalayan ko na lamang hinila ko si Missamy palapit sa akin. Niyakap ko siya na di nga din makapagsalita dahil sa gulat.“A-anong nangyayari sayo Jeff?”“Shhh. Let me do this Missamy. Kamuntik na akong mamatay ng dahil sayo.”“Di ko kasalanan na ginawa mong sanga ang katawan mo para sa akin!”Di nga siya kumakalas.Her fragrance playing with my nose. Di siya kumukupas para sa akin.Thank you Missamy for coming my life. Making me feel loved and motivate to do the things right.Bago ko pakawalan si Missamy, hinalikan ko ang noo niya. Na atomatikong napahawak sa noo nito.“Thank you.”Napatango siya sa akin na may pilit na ngiti. At di mapreno ang bibig ng…“Kiss at forehead means respect right Jeff?”“Yep.”
(Missamy POV)“We can't breathe!” kaya pinakawalan ko na sila.At wala kaming paki-alam na napahiga na nga ng tuluyan sa damuhan. Minsan masarap makasama yung mga bata at may katandaan na kasi marami kang matutunan sa kanila. Simpleng bagay na ikinakatuwa ng mga bata. Mga matatanda kung paano sayo pinaparealize ang oras na kanilang nasayang para tumayo sa kanilang pangarap.Totoo na may matutunan kayo sa unexperienced at well-experience na mga tao.Sabi nga, make sure na parang library niyo ang mundong to. Kahit anong oras nasaan ka man, dapat laging may natutunan. Di naman ata tayo boung araw nakatulala lang. Sometimes we need to stop for a moment just to generalized everything. It's maybe unfair ang mga bagay sa mundong ito, but it’s your choice to be smarter.Used the resources available to achieve your goal. Whatever you do right now, must have a connection kung ano ba ang gusto mong makita sa iy
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In