(Missamy Charm POV)
Paglingon ko, dalawang katulong na naka-unipormeng ruffles-ruffle. Ang cute nila sa uniform.
“Yes?” Kung ako nga ang tinatawag nilang ‘Miss.’
“Inutusan kami ni Master Jeff na ipaghanda kayo ng agahan. Nakahanda na sa hapag.”
“Ah eh. Salamat na lang. Nakakain na ako.”
Saka bumalik ulit ako sa upuan.
Hay naku Charm stay upo lang. Baka ano pa mabasag natin dito.
Pero pala-isipan talaga sa akin kung bakit naroroon ang bracelet ko. Oo kumpirmado na akin yun, dahil last minute na lang nakita ko pangalan ko.
Charm. Naalala ko kung paano yun pinagawa ni Mama para sa akin.
Anong ginagawa ng bracelet na yun doon?
“Kung ganoon, maghahanda na po tayo para sa kasal ninyo mamaya.”
Natigilan ako sa narinig ko.
Mamaya? What!?
“Hehe. I'm not yet decided na magpapakasal nga ako. Tapos di ko pa alam yung agreement.” Baka sakali na alam nilang laro nga lang ito.
“Charm.” pagbabalik ni Kuya. “Sundin mo sila.”
“Pero…”
“I already talk to him. Kumakain pa siya ng agahan. Mas better na mag-prepare ka na. The time is running.”
Hinila ako ni Kuya.
Wait! Bakit in rush?!
Saka ako pinagtulakan sa mga katulong.
Sama naman ng kapatid ko. Masyadong kinakareer ang laro ng Boss niya. Kala mo naman laro niya ‘to.
Pumasok kami sa napakalaking room. Kanya-kanya hila na sila sa akin. Kung ano-ano ang ginawa. Di sila yung tipong maingay at umiimik.
Nagulat na lang ako ng tumampad sa akin ang isang bathtub na may lumulutang na mga petals ng rosas.
Ayyy. Hahaha. Langya naman. Bakit ako yung nahiya sa Bathtub?
“Maligo na muna kayo. After fifteen minutes, balikan namin kayo. O kailangan ninyo ng assistant?”
Naligo na ako sa amin.
Assistant? Hahaha. Di na ako Baby!
“Wag na. Kaya ko sarili ko.” Kaya nagsi-alisan na sila.
Parang binabangungot ako sa sobrang elegante ng paliguan.
Hahaha. Uwi na ako sa amin. Kuya Carlos! Asan ka na ba?!
Nang di pa ako kumilos yun tinulak na nila ako. May natira pa pala, para siguraduhin na kikilos ako.
Di ko nga kailangan ng assistant diba? Saka ang sungit naman nila. Dahil nga siguro sa sinabi ni Kuya na kung patulala-tulala daw ako hilahin na at wag daw sila patalo sa akin.
Kaya siguro tinulak na ako ng mga to!
Kuya, alam mo bang, napaka maldita nila. Tapos binigyan mo pa ng authority ang mga to sa akin?!
Di naman malamig yung tubig. Okey lang. Pa-bubbles pa ang peg ko. Hahaha. Feel na feel sa ilog ni Mother Nature naliligo.
Nang magsidatingan ang mga katulong. Time's Up!
Gaga naman, masisilipan ako sa mga ginagawa nila ng dis-oras sa akin.
Paglabas ko naka-bathrobe. Syempre bagong underwear's ang nasa ilalim. Ganda kaya ng tela. Yung tipong di makati. Charot lang. Haha.
Hinila naman nila ako sa isang mini spa at doon ako halos matawa dahil sa nakakakiliting masahe!
Bwisit naman. Kailangan talaga may masahe! Ganito ba nafeel ni Mama nung nagpapamasahe siya noon kasama ako nung nagdadalaga pa lang ako?
Namiss ko tuloy si Mama.
Nang tumagal yung kiliting nakaka-ihi, nasanayan na din ng katawan ko. Magian sa pakiramdam, kaya namalayan ko na lamang nakatulog ako.
Nagising lang ako ng maramdaman kong halos mapunit ang tenga ko dahil sa pingot ni Kuya.
Oo, ang sadista nang kapatid kong yan. Sarap ipakain sa pating. Kala mo di nagkamali ever since.
“Arrrayyyyy naman Kuya!”
“There's no time for having a nap! Malayo pa ang simbahan dito!”
“Kuya naman eh! Kahit malayo yun, wala naman yung paa para makalayo ng sagad sa atin.” Di niya ako pinakingan. Sa Pilosopo nga ako. Hihihi.
“Asikasuhin na ninyo siya!”
Ay aba maka-utos sa mga utusan dito, utusan niya?! Sabagay, bata pa ako nung may utusan pa kami. Kaya Bossy itong kapatid ko.
Sabi nga nagmana daw sa Papa ko, na ubod sungit at kay Mama naman minana ko ang aking kabaitan at mapagmahal ng sobra.
Charrr… Hahaha.
Hinarap nila ako sa napakalaking salamin. Hinila yung upuan. Na-upo ako. May nag-ayos ng buhok ko habang yung iba sinusukatan ako.
Pulbos dito. Make up diyan. Lipstick at kung ano-ano pang kaartehan sa mukha.
Napapikit na lang ako na baka, maya-maya lang tapos na ang mga pag-iinarte na ito.
After ilang taong nagdaan… pagmulat ko.
Wow. Is this me? Bakit parang ang nakikita ko, si mama?
Kaso habang nakapikit ako kanina nakaramdam ako ng sobrang kaba. Parang di tama itong ginagawa namin. Mali ang biglaang kasalan na ito. Kahit mawala pa ang gravity ng mundo.
Tinapunan ko ulit ng titig ang sarili ko sa salamin. Nakatayo ako ngayon na kitang –kita ang refleksyon ko. I didn't wear my smile. Ang lungkot ko.
Dahil siguro, di ko nagugustuhan ang nangyayari ngayon.
“Miss, kailangan na natin ito isuot.” Sabay pakita sa akin ng Wedding gown na halos napanganga ako sa sobrang ganda.
Bakit ang daming magaganda ngayong araw?
Isang Wedding gown na halos tatalon na ang puso ko sa sobrang kaba.
Napakabilis ng tibok na puso ko. Natatakot ako.
Yes, this is a game. Laro lang to? Laro na sa mata ng ilan, totoo.
Saka, marriage is a serious matter, sacred. Diba?
“Miss?” napailing ako.
“No, hindi ako susuot niyan.”
Kaya naman may isang babae na lumabas ng silid.
Nanginig na ako kaya napaupo ulit. Biglaan lang to at si Kuya lang ang kilala kong kakampi sa laro. Higit sa lahat, this is not our game.
Bumukas yung pinto…
“Charm…” Si Kuya na parang may pinag-paguran kaagad. “We are in hurry. Anong problema?”
“Kuya, hindi biro ang pinapagawa mo sa akin.” Reklamo ko na.
@Death Wish
Hi sa lahat!
Alam ako na ang makakapagbasa lang naman nito ay yung marunong umintindi ng tagalog. Ahahaha. So Nice to meet you all! Pa-REVIEW NA DIN PO.
Marami akong tagalog books and will update sooner. Love you guys!
Drop kayo ng napakagandang comment!Taming the Dangerous CEO [TAGALOG]Fated to Mary the Devil [TAGALOG]Doctor Alucard Treasure [TAGALOG]Alpha King Checkmate [TAGALOG]Nine Months [Tagalog]The Devilish Billionaire [Tagalog]
Love you all! And thank you sa supporta ng napakarami!
(Missamy Charm POV) Bumukas yung pinto… “Charm…” Si Kuya na parang may pinag-paguran kaagad. “We are in hurry. Anong problema?” “Kuya, hindi biro ang pinapagawa mo sa akin.” Reklamo ko na. Napabuntong hininga siya ngunit nanatili ang seryoso niyang mukha. Malungkot din ito. “Charm. One Question. One answer. Just answer me with yes or no. Do you believe on me?” “Kuya…” Anong klaseng tanong naman yan Kuya? “Just answer me.” “Kuya, oo pero.” “Wala nang pero-pero. I already heard the conditions. At binasa ko ng maigi yung agreement. Tatagal lang ang larong to, good for five months. Pagkatapos, wala na. I believe on you Charm. Your strong enough para sa larong to. I promise hindi kita ipapahamak at pababayaan. Okey?” Paki-usap at pagpapaliwanag ni Kuya na parang kailangan ko talaga ito gawin. &nb
(Carlos POV) Ngunit pagdating ko. “Nagdadalawang isip yata ang kapatid mo.” “Nakausap ko na siya.” “Ang akin lang Carlos. She must play her role nicely. Ayoko sa mga sakit sa ulo. You know me.” “She will do her part.” “Ayoko masira ang plano ko ng dahil sa kanya.” “She will not ruin it. But Jeff, I mean Master Jeff may ipapaki-usap ako sayo. Please don't hurt her. Kahit ano pa ang mangyari.” Tinignan niya ako at ngumisi. “I can’t promise.” “You should.” “The only thing I can promise to you Carlos. Susundin ko rin yung conditions and agreement. Ikaw ang naghanda noon diba? So alam mo na ata. Di ko na kasalanan kung mahulog ang damdamin niya sa akin. Meron akong fiancée, Carlos.” Mayabang niyang pahayag sa akin. Tss. Wag niya minamaliit kapa
(Missamy Charm POV) “I guess, my flower girls are not yet ready.” Sabi ko na lang ng medyo makalapit ako dito. Napalingon sila sa akin. Di man lang sila nagandahan sa akin dahil patuloy na nag-away yung dalawa. I mean ultimate nga ang tantrums nila. “As you see!” Ang cute nila! Puso-puso na ang mata ko oh! Ang hilig ko sa mga cute! Overload cuteness! “Bakit daw?” Tanong ko sa Nanny nito. “Miss. Gusto kasi nila iyong bouquet mo eh.” Tukoy nito sa katulong na may hawak ng bouquet ko. “I don't like this basket! I want those flowers Nanny!” Spoiled brat. Pero cute parin. “Me too!” Are they Twin? “Akin na yan.” Kinuha ko yung bulalak ko. Lumapit na sa amin si Kuya. “You want this?” “And your gown too!” Napakamot si Kuya nang marinig yun. Natawa na lamang ak
(Missamy POV) “What do you mean? May mayaman pa sa kanya?” “Tss. Syempre naman. Mahirap siya kung ikukumpara sa mga kapatid niya. His two brothers are the most successful than him. Master Shin Lee Chan own an organization who manage several operations of business. Likewise with Master Jean Lee Chan.” “Ha?” Di ko kasi mareach kung anong klaseng yaman ba ang mini-mean ni Kuya. “Bobo! Tss! Ang bibwita mo talaga.” Ayan na naman si Kuya. Pikon na naman sa akin. “Wait. Ibig mong sabihin barya lang ang pera ng boss mo sa dalawang kapatid niya?” “Nakuha mo rin.” “Eh anong connect no'n dito sa larong to?” “Becoming the Family Head of Chan. Siya lang naman ang magiging Presidente ng Chan Empire Group. Kasama na ang pangingi-alam sa business ng kapamilya niya. In another term. He can control all the busin
(Missamy Charm POV) Di ko nakita yung gulo kasi sinarhan kaagad ni Kuya. Nasilaw nga ako sa flash ng camera kanina. Parang yelo na ako sa sobrang kaba talaga. O yung aircon ng sasakyan? Na sa totoo lang dinaig ko pa ang aircon sa panlalamig ng kamay ko. Whooooo! Relaxs Charm! Di ka naman talaga ikakasal para kabahan ng ganyan. Relaxs. Umusad na yung sasakyan papasok sa gate ng simbahan. Totoo ba itong nakikita ko? Halos mga taga- media ang nakikigulo? Promise bigla na lamang maraming kabayo ang tumatakbo pabalik balik sa aking dibdib. Tubig! Oo, di ako nakainom ng tubig. I need water please! Kuya asaan ka? I need water na po. Until nakapag-park na yung sasakyan sa labas mismo ng simbahan. Sa tapat ng pintuan na nakasara at may naghihintay lang na ilang tao. Habang nakapaligid ang mga lalaking naka-suit.
(Missamy Charm POV) Parang lalamunin na ako sa kaba. Yung bulaklak na hawak ko parang mafo-froze na sa sobrang lamig. God, give me strength po. Kakayanin ko'to. Fight lang Missamy Charm! Inayos nila yung damit ko. Yung belo na parang Calla Lily ako tignan dahil slim ang gown sa katawan ko. Napapikit ako. Sa pagmulat ko sumalubong sa tenga ang kantang, Thousand Years… Nang bumukas ang pinto sa harapan ko. Lahat sila nakatayo. Ang mata nila, sa akin nakapako. Parang di ko kaya ihakbang ang mga paa ko. At halos mangiyak ako ng makita ko nga si Kuya. Naghahantay sa akin para ihatid ako ng tuluyan sa larong to. Ngumiti ito sa akin. Napatango. Lalong nagpapakaba sa akin ang kanta. Parang totoo na matatali ako sa kasalan na ito. Kahit nagdadalawang isip, sumilay ang mga ngiti sa aking labi ng mak
(Jeff POV) “Look Jian! Bumabawi ang big Bro natin. Ang galing naman ni Bro Jeff. Di natin to inaasahan.” si Shin. Kasabay ng pagpapakita niya ng dyaryo. Ngunit inis naman na pinalipad yun ni Jean. “Tss. Determinadong maging Family Head.” Irap nito sa kapatid niyang nakangiti sa ibinalita. “Wag niyong sasabihin na magpapatalo kayo kay Jeff. Alam niyo namang nakabuntot sa kanya ang kamalasan.” Ang stepmom ko. “Ma, reason why he won right now. Heto pala yung alas na tinatago ni Big Bro! Ang galing niyang magtago ah!” “Ma! Bakit di niyo alam na ganoon na pala ang takbo ng buhay ni Jeff?!” Galit na diin ni Jean sa kanyang ina. “Jusmiyo Jean.” Kinuha ni Stepmom ang tsaa. Humigop at mahinang iginiit na… “Nagulat rin kami ng malaman namin sa kanya ang tungkol sa pamilyang itinago niya sa loob ng limang taon.”
(Jeff POV) “Jeff, kapag nasa puder mo na ang kapatid ko. Wag na wag mo siyang sasaktan kung maari alagaan mo siya.” Parang matatawa ako sa sinabi ni Carlos. Trabaho ang ipinunta ng kapatid niya sa puder ko. At alam naman niya kung paano ko tratuhin ang mga empleyado ko. “Ilang taon na ba ang kapatid mo para alagaan ko pa?” sakrasto kong tugon kasama ang ngiting aso. “I didn't mean she need a childcare. She is still a woman Jeff. Specially she’s, my sister. You can harm me instead kesa ang kapatid ko. Mas mahalaga para sa akin ang kalagayan niya.” Tumayo siya. “Excuse me, may kailangan pa akong ayusin.” But before he left, I told him. “One thing I can promise Carlos. Sundin ang ginawa nating agreement.” Di niya ako nilingon. Tss. Too stubborn. Carlos was my childhood friend. Still, he is stubborn one. Kaya
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In