(Jeff POV)
Na siyang ikinatitig sa akin.
At ang tumugon sa kanya ay palakpak sa mga matang pina-iyak ng mga sinabi niya sa akin.
Inalis na ni Missamy ang nakabaon niyang mukha sa aking dibdib. Basang basa ag pisngi niya.
“Kailangan mong sagutin ang tatay mo.”
“This is not even a death anniversary Missamy, it’s your baby shower.”
“Jeff.”
“But I am happy to hear those words.”
“Di ka talaga aamin sa kanila?”
“I have my own reason Missamy.”
“Ano yun?” ang ginawa ko pinunasan na lamang ang pisngi niya.
“Thank you Dad to what have you share. Brother Jeff, malinaw na sayo na mahal ka ng Elder. Wag kang magpapabulag na di ka niya mahal. Sobra ka naming mahal Bro. Kahit nadapa ka man na ilang beses, andito kami sa likuran mo.”
(Missamy Charm POV) “Kiss!” sabi nga nila, as a prize daw. Okie! Smack kiss. At talagang humirit pa yung mga tao. Nagkatitigan kami ni Jeff. Di nga niya maayos natape yung diaper ko. Nang siya na itong humalik sa labi ko. Siyang ikinasatisfy ng mga audience. Nagpapahinga na kami ni Jeff. Nang mahila na naman si Jeff sa susunod na palaro. Importante daw yun. Wag KJ, Jeff. Bottle feeding, kailangan na maunahan silang maubos yung laman. Gatas. Ahehehe. Kaya mo yan Jeff. Napagod na ang buntis mong asawa. Go Jeff! Yun ang gagaling sumipsip! More pa Jeff! Ang galing ni Jean. Sige! Kamusta kaya sumipsip ang mga taong to? Ahem. Nevermind. Naitaas ni Jean ang botelya na wala ngang laman. Siya na magaling sumipsip. “Okey lang.” tapik ko sa balikat ni Jeff na parang frustrated na si Jean yung nanalo. At di na sana
(Missamy Charm POV) “Tss.” Yun na naman ang narinig kong tugon. Unfair talaga ang lalaking to minsan. Ichupera lang ako. Gusto mo Jeff, ikaw sabunutan ko? “Nga pala Jeff, anong balak mo kapag natapos na ang kontrata sa aming kapatid?” Napatitig ako sa kanya, di na kasi Joke itongginagawa niya. Pati kami ni Kuya maaring habulin ng pamilya niya. Selfish ba ang lalaking to na di man lang iniisip yung maaring maging kalagayan naming magkapatid? “Jeff.” Pukaw ko. Napabuntong hininga at di sa akin lumingon na sinabing, “Sisiguraduhin ko na di kayo hahabulin ng Elder Missamy. Kaya wag ka masyadong mag-alala.” (Jeff POV) Heto na nga ang tanong na naman ni Missamy na akala ko makakalimutan niya. I have no choice kundi i-assure siya na di sila guguluhin ng pamilya ko. Ngu
(Missamy Charm POV) Dahil sa baby shower na yan di ako nakapasok ngayon. Kamusta kaya si Jude? Sana stay keep on being smart siya na wala nga itong nangyayari sa amin ni Jeff. Sa ayoko nang umasa sa antipatikong yun. Darating talaga sa buhay ng isang tao na bigla mo na lang matatagpuan yung sarili mo na nasa kalagitnaan nang pangamba. Kuya Carlos, kailangan na kita dito sa tabi ko. Miss ka na ng kapatid mo. Inaaway na lang siya ng Boss mo. Paki-upakan. Dahil kung anong idinidikit sa puso ko na alam ko naman di niya pananagutan. Napaupo ako sa bench. Nakikinig sa huni ng mga ibon. Ang bulong ng malamig na hangin. Sumasayaw na dahon na siyang nahuhulog sa damuhan. Kuya Carlos, normal din bang makaramdam ng pait kapag nakikita mo yung ibang tao na napaka-sweet nila? Yung pakiramdam na ikaw itong kontrabida. At dahil ayaw ko naman maging killjoy mas inatupag ko n
(Jeff POV) Ang amoy ni Missamy. At natigil ako sa kamanyakan ko ng parang may kung anong lamok na dumapo sa pisngi ko dahil hinampas na naman ako ng brutal na kamay ni Missamy. “Jeff, baka makita ka ng shuta mo dito. Sabihin pang inaakit kita. Uwi! Nauna ako dito.” I don't care. Mas masaya ako sa tabi mo Missamy. Kahit nga ang daming kasalanan ng kamay mo. “Hoyyyy!” panunulak sa akin. Inalis ko ang kamay niya. “Let me stay for a while here Missamy, di mo naman lupain ito.” At itinumba ko ang sarili ko para nga mapahiga at makita ang kalangitan na mamaya lang lilisan na ang araw. “Okie.” Nagulat na din ako ng mahiga siya sa tabi ko. Napapikit na lang ako. How I wish to retain this feeling of gladness. Natahimik din ang katabi ko. Good. Kaya lang sa di talaga maubusan itong si Missamy na nais niyan
(Missamy Charm POV) Okie. Di nalang sinagot ng matuwid ako ni Jay. Dahil nga nagmamadali Missamy. Napasilip ako, at umalis na nga yung mga sasakyan ni Jeff. Nasasaktan ako. Ano itong nararamdaman kong pait? “Miss Missamy.” tawag sa akin ni Dexs. Agad kong isinilid kung saan yung nararamdaman ko. Lumingon ako sa kanya. “Maraming sinabi si Master Jeff na habilin. Kung maari sa araw na wala siya sa pamamahay di niya kayo pinapayagan na lumabas. At ibig sabihin di niyo kailangan pumasok ng paaralan.” “Huh? Bakit?” “Masyadong importante ang flight na ito Miss Missamy kay Master Jeff. Kung kaya’t di maari na makuha ang attention ng pamilya niya.” “Tungkol saan?” “Walang sinabi Miss Missamy, yun lang ang gusto niyang iparating sa iyo.” Saka nga umalis na sa harapan ko si Dexs.
(Jeff POV) Hangang sa makarating kami sa paliparan. Si Missamy ang laman talaga ng isipan ko. Parang may kung ano sa akin na di papayag na umalis na di man lang kinakausap si Missamy. Nauna nang pumasok sa private plane si Ivy, na ikinalingon niya sa akin ng umakyat siya. “Susunod na lang ako.” “Jeff.” Tumalikod na ako sa kanya. Saka nga siya tuluyang pumasok. Nakapamulsa ako na hinihintay ko si Jay. Saka may kung ano talaga sa akin na ayaw umalis kasama si Ivy. Nang dumating si Jay. Nakatitig lang ako sa kanyang mga mata. Hangang sa ako na ang bumitaw. Napabuntong hininga. Pakiramdam ko talaga mamatay ako kapag di ko nakita si Missamy. “Please bring me a chopper right away Jay.” “What for Master Jeff?” “May naiwan ako.” “Tatawag na lang ako ng tauhan para kunin ito Master Jeff.”
(Missamy Charm POV) (Missamy POV) Tuluyan nang umalis si Jeff, na tuluyan ko din ikinaiyak ng sobra. Heto tumalikod parin siya sa akin para sa kasintahan niya. Sino ka nga naman Missamy? Empleyada ka lang niya. Isalugar mo ang sarili mo. Pero di ko napigilan ang sarili ko. Labis akong naiyak sa aking silid. Mahal ko na ata si Jeff. Pero di naman maari. Bakit nangyayari ito sa akin? Kuya Carlos, anong gagawin ko sa nararamdaman kong to? Masaya ako kapag kasama ko siya. Kuya ang damdamin ko, napaglalaruan lang. Ano ba kuya ang maari kong gawin?! Kinabukasan, kahit paano nakatulog ako. Yeah Missamy, I drop mo yang nararamdaman mo kay Jeff. Wala yan mararating. Kaya heto nakalimutan ko na meron pala kaming paligsahan ni Haring araw. Ang gulo ni Jeff. Bigla akong ginulo ni Jeff. Haist. Bumukas ang pinto, at na
(Jeff POV) “Missamy!” “Jeff, anong gagawin ko?!” agad na nakilala niya ang boses ko. “Tell them na di maganda ang pakiramdam mo.” “Tanga ka ba Jeff? Mas lalo nila akong ipapatingin niyan?!” “I mean, do something na di ka nila dadalhin sa hospital!” “Jeff, ako nga ang nagtatanong kung ano bang klaseng palusot ang gagawin ko!” Hangang sa narinig ko nga ang boses ni Shin. Sh*t. “Do something Missamy, I trust you.” saka nga niya ibinaba. (Missamy POV) Sira ulong Jeff. Di na nakatulong ang kasinungalingan niyang to eh. “Sister-In-law, tara na.” Halos di ko nga maihakbang ang mga paa ko sa hagdan. Lalo na nakahanda na yung sasakyan. Para akongmaiihi sa kaba eh! Paano yan Jeff? Sira a