(Jeff POV)
“Jeff di ako nagbibiro!”
Lumapit na sa akin at pinaghahampas ako.
Napatayo na ako. At di ako sinusukuan ng baliw na paghahampasin.
May nakuhang plastic na bulaklak, at yung stem noon, parang gagawing stick.
“Oy Missamy!”
“O ano Jeff?!”
“Masakit yan!” Pero hinampas ako na ikinatalikod ko.
Natahimik na lang ako. Masakit na.
Natigilan siya.
“Sorry Jeff.” Naibulalas ng bibig niya, “Napasobra ata ako?”
Humarap ako sa kanya.
Yung mukha niyang nag-aalala. I love looking at it. Aa akin siya nag-aalala.
Uhmmm. Kung dagdagan ko din kaya ang arte ko? Anong gagawin niya?
Hangang sa nagkunwari nga akong nahimatay.
“Jeff!”
Lumapit siya sa akin. Mukha niya di na mapakali.
“Hoy Jeff! Soundproof ang silid na ito! Kahit sumigaw pa ako ng tulong paniguradong di marir
(Jeff POV) “Good morning Babe.” at ng lumingon ako kay Missamy, ginagaya ako. Tsk. Baliw. Tumayo ako para tumapat sa may bintana. Umalis na si Jay, dahil may nababaliw na nga dito lalo na kapag di nakakain ng maayos. “Ano yung natangap kong balita kahapon?” “Relaxs Babe. It’s not true.” “Then? Alam ng Elder na buntis si Missamy kahit kunyari pa yan.” “Mas makakabuti nga na alam nilang buntis si Missamy para di na sila maghinala. Then tatlong buwan na lang tapos na ang kontratang to. Kaya malalaman nilang hindi buntis si Missamy.” “Jeff, sigurado ka sa ginagawa mo?” “Yes. Masaya ang Elder, at nasisigurado ko na mapapadali ang processo ng pagbaba nga ng Elder sa posisyon niya. Ayaw mo ba noon Ivy?” “Sabagay may point ka.” Narinig ko ang malalim na buntong hininga niya. “
(Missamy Charm POV) Mapapangiti ka na lang na feeling mo totoong totoo. Kala ko ba ang Baby Shower sa panganay lang ginagawa? Okie. Let’s see, kung ano ang magagawa ko sa event na ito. I-feel ko na lang siguro na buntis ako at masaya. Since kung di man mapag-isipan ng future hubby ko na idaan nga ako sa baby shower, at least na-experience ko na. Mahigpit ang hawak ni Jeff sa kamay ko. Sinalubong kami ng kamay, na nakipag-congrats nga itong mga tao na di ko naman kilala. Ngiti na lang ang inaabot ko. Hangang sa… “Ayan na yung dalawa!” si Shin. Andito din sila Icy at Seven, pina-pick up nila. Sa totoo lang kinakabahan ako. Ngunit kailangan talaga mag-ingat. Lumapit ang dalawang bata sa amin at hinalikan ko ito sa mga pisngi nila. Masayang-masaya ang Elder, at sa ginawa ni Jeff, talagang nanalo na siya sa labanan nila. Usapang apo nga naman sa mg
(Missamy Charm POV) “I am glad to have your example as I get ready to parent our child in few months. You can be sure I'll be calling of you up with questions.” Makapag speech ako ng ganito parang feeling close ako sa kanila no? Sorry po talaga kapag nadisappoint namin kayo ni Jeff. Sira ulo kasi anak niyo. “Again, thank you so much.” Saka ko binitawan yung Mic. Si Jeff na din itong kumuha. Dahil gusto din nila marinig ang sasabihinni Jeff para sa baby. Nagulat na lang ako ng hawakan ni Jeff ang tiyan ko, at hinimas ito. Namula ako bigla na ikinatakip ng kamay ko sa bibig. Natawa silang lahat, at ngumiti din si Jeff. Sa nakiliti ako. Walang baby. Ano ba?! Libreng chansing lang? “If you can hear me in there our little one. We can’t wait to welcome you into the world! I'm Jeff Lee Chan, and your one and only best buddy, daddy Jeff.” Edi wow. Marunong din naman pala ng
(Missamy Charm POV) Thankful naman pala Jeff na dumating ka sa buhay ng Daddy mo. Natural lang talagang strikto. Ikaw nga din eh. Alam mo na kapag tumatanda, mabilis mahighblood. Pero alam ko naman na marunong kayong magpasensya sa Elder. Ang tanong, bakit ka talaga nagalit sa kanila? Napatitig ako sa mukha ni Jeff, nakayuko ito. Pinapakingan ang sinasabi ng kanyang ama. “Before I am going to tell you the first time I heard your cry let me share this for the first time what really a woman done tothe family we are trying to build. I was young and madly in love with your mother when we got married. We started this beautiful journey believing love alone would enough to overcome all hurdles and differences.” Jeff, ayan na ang Elder, making ka ha. At sana marami kang matutunan sa sasabihin niya. Kung bakit ganito na lang siya ka-concern sayo na siyang lihim mo atang ikinagagalit sa kanya.
(Missamy Charm POV) “Sometimes, I wished my father had told me about rough ride. But I don't begrudge him anything. I am thankful that I learnt a few lessons before it was too late. Son, please do not make the same mistake I did. Always remember, you would come across your own demons like I did mine, and you would learn to fight your own battles.” Yes Jeff, ano pa nga ba? Lahat tayo may kanya-kanyang demonyo na kailangan labanan! Temptation na yan. Kaya ikaw wag na wag kang magfafall sa akin, dahil hindi ikaw ang nakatadhana sa akin. Nakakalungkot man isipin. Tignan mo Jeff, supportive pala sayo ang daddy mo, kaya umamin ka na. Kahit pabaliktarin man ang mundo, ama mo siya, anak ka niya at magagawa nitong patawarin ka. Hindi pa huli ang lahat Jeff, ayusin mo na ang buhay mo. Please lang. “Maybe, my experiences would help you to prepare for the hurdles you come across your married life. But always
(Jeff POV) “Every pain in your life was a small pain in mine too. I still loved you then as much as the day you were born.” Nagulat na lamang ako ng pumatak na sa aking mga mata ang luhang pinipigilan ko nga. Naiyuko ko ang aking ulo saka mahigpit kong niyayakap si Missamy. “Did I show you that? Did you realize that? I'm not sure I did enough.” “These memories are more painful than those from when you were younger. I feel like there were some missed opportunities. You were finishing grade school. Family was still a large part of your life. Did I spend too much too worrying about my responsibility and providing for the family? Was I focused on some of the wrong things? I feel I didn't fulfil my part as your father.” Napa-abot na ako ng tissue, hindi para kay Missamy na binasa na ng tuluyan ang damit ko, kundi sa aking mga mata na di ko maitago ang nararamdaman ko sa si
(Jeff POV) Na siyang ikinatitig sa akin. At ang tumugon sa kanya ay palakpak sa mga matang pina-iyak ng mga sinabi niya sa akin. Inalis na ni Missamy ang nakabaon niyang mukha sa aking dibdib. Basang basa ag pisngi niya. “Kailangan mong sagutin ang tatay mo.” “This is not even a death anniversary Missamy, it’s your baby shower.” “Jeff.” “But I am happy to hear those words.” “Di ka talaga aamin sa kanila?” “I have my own reason Missamy.” “Ano yun?” ang ginawa ko pinunasan na lamang ang pisngi niya. “Thank you Dad to what have you share. Brother Jeff, malinaw na sayo na mahal ka ng Elder. Wag kang magpapabulag na di ka niya mahal. Sobra ka naming mahal Bro. Kahit nadapa ka man na ilang beses, andito kami sa likuran mo.”
(Missamy Charm POV) “Kiss!” sabi nga nila, as a prize daw. Okie! Smack kiss. At talagang humirit pa yung mga tao. Nagkatitigan kami ni Jeff. Di nga niya maayos natape yung diaper ko. Nang siya na itong humalik sa labi ko. Siyang ikinasatisfy ng mga audience. Nagpapahinga na kami ni Jeff. Nang mahila na naman si Jeff sa susunod na palaro. Importante daw yun. Wag KJ, Jeff. Bottle feeding, kailangan na maunahan silang maubos yung laman. Gatas. Ahehehe. Kaya mo yan Jeff. Napagod na ang buntis mong asawa. Go Jeff! Yun ang gagaling sumipsip! More pa Jeff! Ang galing ni Jean. Sige! Kamusta kaya sumipsip ang mga taong to? Ahem. Nevermind. Naitaas ni Jean ang botelya na wala ngang laman. Siya na magaling sumipsip. “Okey lang.” tapik ko sa balikat ni Jeff na parang frustrated na si Jean yung nanalo. At di na sana
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In