(Ivy POV)
Sinagot ko.
“Mam Ivy, Master Jeff want to invite you to a dinner date.”
“Why?”
Magdadahilan na naman ba siya at nakonsensya na ng tuluyan?
Lagi na lang ako pinapaasa sa wala ni Jeff. Pati ata ang pangako niyang binitiwan sa akin Sira na.
Sira ka Jeff.
Sabagay inaaral ko din naman na mahalin ka, sa no choice ako. At saka, ikaw ang tumutulong kay Juan Carlos.
Huwag lang magpapakita sa akin ang Missamy na yan!
Di ako sinagot ni Jay, kundi sinabi sa akin kung saan ako pupunta. Kaya kahit paano nakahinga din. Syempre di ako bibitawan ni Jeff. Tuluyan ko siyang nabulag, at mas bubulagin ko ngayong gabi. Tsk.
Mabagal na gumagalaw ang segundo ng orasan. Nababagot na ako. Natitiyak kong mauuna na naman ako nito.
“Siguraduhin mo Chin na mawawala ang lahat ng kalat. Uuwi kami dito ni Jeff mamayang gabi.”
Marami nang pantal ang k
(Jeff POV) “Master Jeff, I'm sorry, but may nangyaring homicide sa unit na tinutuluyan ni Miss Ivy.” “What?!” Ngunit di na kailangan ulitin ni Jay. Dinig na dinig ko. Sinarhan ko ang pinto ng silid ni Missamy. “Asaan na si Ivy?” “Master Jeff, si Miss Ivy ang pumatay ng biktima.” “Pumatay?!” na agad kong ikinapasok sa silid ko. Hinablot ang Jacket ko. “Tumawag siya sa akin. Napatay niya ang katulong niya Master Jeff.” Kaya naman agad kaming lumabas ng mansion ni Jay. At pinuntahan si Ivy. Nadatnan namin tuliro ito, at nanginginig. Duguan ang kamay. “Ivy!” “Master Jeff.” Na agad nilapitan ni Jay ang babaeng nakahandusay na mukhang sinaksak ni Ivy. Lumapit ako kay Jay, at hinawakan kaagad ang pulso ni Chin. Humihinga pa ito. &
(Missamy POV) Nang magising ako, wala nga si Jeff. Nakonsensya ata kaya sa kabilang silid na natulog. Napaunat-unat ako. Ngunit halos di na naman ako makapaniwala na 1:32pm?! Diyos ko po Missamy! Napabalikwas ako. Nang dahil sa pamamahay ni Jeff, ganitong oras na ako nagigising. Worst napapa-skip nga ng klase. Mali ito! Missamy Charm, mahalaga ang bawat patak ng oras. Nang makaharap ko yung salamin, mata ko mahapdi. Nang mapahawak ako sa tiyan ko. Ngumiti ako na parang baliw. Good morning baby. Kahit nga hapon na. Maaga nagigising si Daddy Jeff, kaya kung kanino ka man magmamana, make sure yung magagandang qualities. Para kang bampira na ayaw matulog sa gabi. Matapos ko ayusin ang sarili ko. Wala yung dalawang bata dahil nasa tutor nito. Binati ako ni Dexs, at dadaan lang sana siya sa tabi ko ng hinanap ko na sa kanya ang taong gusto ko makita.  
(Missamy Charm POV) “Sa parang nauna ka pang dinalaw ng Ancestor mo. Di nagkalayo ang mukha mo sa kanila. Hahaha. Ang genetic masyado ng binhi niyo at sana naman ang baby ko wag na kumuha sa inyo. Gwapo din naman ang pamilya namin.” Ngumisi na parang asar si Jeff. Highblood Missamy, wag kang eng-eng. Kapag ikaw napagbuntungan na naman ng hinanakit niyan sa buhay, wag ka na magtataka. Binuksan nito ang silid ko. Nagkatitigan kaming dalawa. Mata ko na parang nakiki-usap sa kanya na, wag niya ako iwan. Lalo na nga sinabi nilang Ghost Festival bukas. Baka nga dalawin ako ng Ancestor niya dahil sa pambubully ko. Halatang irritable si Jeff. Mahina niya akong itunulak sa loob. Sasarhan na niya pinto, ng pinigilan ko. “Jeff, dito ka na muna sa kwarto ko matulog.” (Jeff POV) “I'm going to sleep beside you?”
(Missamy POV) “Kasi naman Jeff. Haist inis!” Hinampas ko ng isa sa dibdib si Jeff at kumalas na sa stunt namin. Nahiga na lamang ako patalikod sa tabi niya. Lalong lumakas ang kabog ng puso. Nadagdagan pa ng sumiksik siya sa akin at inaamoy ni Jeff ang buhok ko. Kamay niya na dahan-dahang hinahaplos ang braso ko. Wag niyong sasabihin na dinaratnan ng kalandian si Jeff! “Jeff.” “Shhh…” bulong niya sa tenga ko. Hangang sa inayos niya ang buhok ko at nagsitayuan na nga ulit ang balahibo ko. Tuluyang hinagkan ni Jeff ang leeg ko. Gusto kong umiwas ngunit niyakap na ako nito. Yung ngipin niya kinagat-kagat ang leeg ko. Sa totoo lang nakikiliti ako sa ginagawa niya at maiihi! Lalong diniin ni Jeff ang kagat na ginagawa niya. Bampira lang? Pero bakit nagugustuhan ko? Nangigil si Jeff! Heto ba ang patunay nga na
(Missamy Charm POV) Narinig kong may kumakatok at kanina pang tumutunog yung phone ni Jeff. Magising ka na Jeff! Whoyyy! Asikasuhin mo yang mga gumigimbala sa pagmuni-muni ko. Narinig kong bumangon si Jeff. Inis niyang sinipa yung kung ano. Kala niya may nasipa siya. Hahaha. Sa nagising eh. Alam kong pasaway ako Jeff. Relax’s lang kasi. Sa tinatamad akong magbukas ng pinto. Saka silid mo to. Malay ko kung sino ang gumigising sayo ng gantong oras. May kinausap siya, at maya-maya... Napasapo at napatitig sa akin. Tumaas lang kilay ko. “Missamy! Bakit di mo ako ginising?!” Galit niyang pagsisi sa akin. Lalong tumaas lang yung kilay ko. Ano ako alarm clock niya? Kahit si Kuya sinubukan akong gawing alarm clock noon. Pero parati siya ang naunang magising. “Tss.” Nainis sa innosente kong titig. Parang kasalanan ko pang nak
(Missamy Charm POV)Nang magkaroon ako ng chance magsalita…“Jeff!” tigil ko sa kanya. Nagkatitigan kaming dalawa.“Nasasaktan ako.”Oo. Dahil yung kaba, mabilis na pagtibok ng puso ko at guilty nga na nararamdaman ko para sa nasirang relasyon nila, ay naghahalo-halo na.Lumuwag ang hawak niya sa akin. Saka inilayo ang paningin sa akin.“I'm sorry.” Narinig ko na naman sa mga labi niya.“Hindi Jeff. Ako ang dapat humingi ng sorry sayo, dahil pinipilit mo ang sarili mo na mahalin ako.”Binitawan niya ako. Naupo na lang ako sa tabi niya ng tahimik.At nagwagi nga ang luhang nagwawala sa aking mga mata. Heto na sa pisngi ko.“Jeff, alam ko nasasaktan ka ngayon. Gusto kong maging totoo ka sa akin. Sigawan mo ako na ako yung dahilan kung bakit naghiwalay kayo ni Ivy! Kasalanan ko! Sabihin mo sa akin,
(Jeff POV) “Pasensya na po. Napasobra yung tulog.” “May ginawa na naman sila bago natulog no?” paninimula ni Shin. Ang dumi ng isipan nito. Bakit di na lang siya mag-asawa para mawala na ang madumi niyang imahinasyon? “Meron na bang magandang balita?” Siniko ako ni Missamy kung sasabihin na ba niya. Nang makita ni Shin ang ginawa ni Missamy. “Anong ibig sabihin ng sikong yan? Jeff? May kailangan ba malaman kami at higit sa lahat ang Elder?” “Wala.” Patay ko sa kaligayahan na umuusbong sa kanila. Tss. Asa naman si Missamy. Di ka pa buntis. Tsk. Kahit takam na takam na ako sayo. Wala pang nangyayari. Wag kang excited. “Kumpleto na tayo, mabuti pang magsipasok na.” si Cassandra na dati rati ang Mama ko ang kasama sa tuwing dumadalaw dito. Sumunod na kami. Kinuha ko ang kamay ni Missamy, at nanlalamig ang kamay nito.
(Missamy Charm POV) Napatango na lamang ako. Nay ko po. Kala ko nasa modern na ang pamilya ni Jeff. Lumapit sa akin si Icy. Napayakap sa laylayan ng damit ko. “Kalimitan ang inaalala lang nila ang tungkol sa mga yumaong lalaki sa pamilya nila. Dahil nga sila ang nagsilbing haligi ng pamilyang Lee Chan.” Patuloy ni Mother-in-Law sa pangangaral niya. Sana si Ivy na lang ang nandito. Napansin ko na medyo namumutla si Icy. Kagaya ko ba? Takot din si Icy. Hahaha, di ka nag-iisa. Hangang sa kumain na nga kami ng pananghalian. Napapansin mo naman ang katahimikan nila. Saka yung weird na space na inaahinan nang pagkain. Wala namang nakaupo. Thankful at katabi ko si Jeff. Ang creepy masyado ng tradition nilang ito. Pagkatapos kumain, naglakad-lakad ako mag-isa sa bakuran. Nakaalerto naman ang tauhan nila. Wa
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In