(Missamy Charm POV)
“Jay.”
“Wag niyo lang ipapahalata na may nawawala.” Babala niya sa akin. Parang di ko kayang magpakita kay Jeff, halos mamatay na ako.
“Relax's Miss Missamy, mahahanap namin yun.”
“Please Jay.” Tumango sa akin si Jay. Sobra akong kinakabahan. Sana nga di mapansin ni Jeff.
Hinatid ako ng isang tauhan sa venue, at di ko alam kung saan ako pupunta. Napansin ako ng ilan, pero di ko naman sila kilala.
Naglakas loob na lang ako kumuha ng maiinom, pero may kamay na pumigil sa akin. Si Jeff.
Nagtama ang paningin namin. At yung hawak niya sa kamay ko, parang kung anong kuryente ang bumalot sa katawan ko. Di ko alam kung kaba ba ito. Tipong ngayon lang kami nagkita tapos na starstruck ako.
Di ko alam ang gagawin ko.
“Don't drink anything.”
Saka hinila na ako at pinaghila ako ng mauupuan. Itinago ko kaaga
(Missamy Charm POV) Kuya, kailangan ka ng kapatid mo ngayon. Di ko kayang makatayo sa nangyayari ngayon sa akin. Napasapo si Jeff sa noo niya. Saka inis at galit na sinipa ang pader. Huminga siya ng malalim. Hinablot niya ulit ang kamay ko, at tuluyan nang kinaladkad sa silid namin. Binalibad niya ako sa sofa. Nasasaktan na talaga ako. Naiintindihan ko naman. Naupo rin siya at ang tanging naririnig sa loob ng silid ang hikbi ko. Kuya Carlos, umiiyak ngayon ang kapatid mo oh. Sa di naman siya binubully ng boss mo, sadyang may katangahan lang akong nagawa. Di ko alam ang gagawin ko Kuya, kundi umiyak lang ng ganito. Lagi mo sa akin sinasabi Kuya na di sapat na iyakan ko ang problema. At hindi dapat iniiyakan. Anong maari kong gawin ngayon? Tumayo na si Jeff, at tinawagan si Jay. Saka hinagis niya sa sofa yung phone. “Missamy.” Tawag niya sa akin.
(Jeff POV) “Master Jeff, nagkakagulo sa venue.” Kaya sabay kaming napatakbo ni Jay. Nadatnan naming pinapalibutan na si Missamy. At maarteng pinapaliguan ng alak at binabato ng kung ano-ano. Magulo na ang buhok ni Missamy. Senyales na sinaktan na nila ito. “Di ka pa aamin?! Gusto mong nakawin ang bracelet ko!” si Jessamin. Di ako makahinga sa nakikita ko. Ngunit… kailangan ko kumilos. Isa ito sa katangahan na ginawa ko. Agad kong hinubad ang coat ko, saka sumugod sa kinakatayuan nila. Natigilan silang lahat. Binalot ko na ng coat si Missamy. At hinila na palayo sa mga tao, at bago kami umalis sa lugar. Nilingon ko si Jessamin. “Tell your father, we will be going to drop his investment to my company. I don't want to tolerate my investor to buy a fake jewelry. And to clear this mess, my wife didn't steal anything from you, right Jessamin?” “Bu-b
(Jeff POV) Kumuha na ako ng maliit na badya at face towel para asikasuhin si Missamy. Ang ginawa lang ata niya sa loob ng banyo ay umiyak. Babae Jeff. Mabuti na nga lang hindi sa napakaraming tao umiyak. Kasalanan mo ito kung bakit ng ganito ang situation niya. Napabuntong hininga ako. Sinimulan ko nang ayusin siya. Pinunasan ang mukha nito. Napalunok na lamang ako ng laway. No need ko siya hubaran diba? Ngunit, amoy alak siya at basa dahil sa mga isinaboy sa kanya. Ako ba ang kailangan na maghubad at bihisan siya? Natural Jeff asawa ka niya. No. Asawa niya lang ako sa larong ito. I have no privilege to take advantage ang nangyaring to sa kanya. Di ko siya deserve. Babae siya, lalaki ako. Di pa ba sapat Jeff na pinahiya mo na siya? Kaya naman tumayo na ako to call someone na makakatulog kay Missamy. Nang dumating ito, agad nilang inasikaso si
(Jeff POV) Lumaki ang ngiti sa labi ko dahil napagtanto ko, malaki ang tama ni Missamy sa ulo. Napailing na lamang ako. Walang dapat ika guilty Jeff, matapang ang babaeng yan. Saka tuluyan ko na ngang ikinahiga sa kama. Somehow heto na nga ang antok na hinihintay ko. “You can take your breakfast Missamy.” Yun na lang ang sinabi ko, bago nga ako umidlip. Ngunit di ako makatulog dahil sa bunganga ni Missamy. “Ano nakita mo?!” “Katawan mo.” Sagot ko na nakapikit ang mata ko. Nang hinampas ako ng unan. “Di ka man lang tumawag ng katulong at nagpaka generous ka pa talaga. Di mo ba alam na manyak ka?!” muli akong pinaghahampas. Kaya hinugot ko ang kamay niya. Nawalan siya ng balance at sa katawan ko napasubsub. We stare to each other eyes for a while. Parang ikinatigil ng pagikot ng mundo. Suddenly, I heard my phone ringtone. Someone was calling me. Nanumb
(Jeff POV) “Good. Nang maibalik ko na yung gamit ni Jude.” Masaya niyang sabi sa akin na ikinapuot ng dibdib ko. “Kapag nakauwi ka na Missamy, tandaan mo wala ako sa bansa para pagtakpan kung ano man ang gawin mo. Tandaan mo ang tungkol sa kontrata. Marami ang matang nakamasid sa atin.” “Ang bait mo ngayon Jeff.” And she smiles authentic. Somehow may nararamdaman akong di maganda kapag naririnig ko ang pangalan ni Jude at natutuwa si Missamy tungkol dito. “Mag-iingat ka lagi Jeff.” (Missamy POV) Yung bracelet ng Mama niya, alam kong importante yun sa kanya. Kahit sinabi niyang kalimutan ko na ang tungkol doon kailangan ko parin makuha yun. O kahit bumawi man lang dahil pinatawad niya ako. Dahil siguro sa nakuha kong paghaharass sa akin ng mga babae kagabi, naawa na si Jeff sa akin. Kaya di na nagpupumilit na ibal
(Jeff POV) “I-don't know Sir.” “Want a punch from me Jay? Alamin mo kung ano ang binili niya?!” Saka nga may kumatok na sa pinto at si Ivy na ito panigurado. “What the hell Jay. Di ka naman tanga.” Saka ibinaba ko, Nang buksan ko ang pinto, sinalubong ako ng mahigpit na yakap ni Ivy. Saka hinalikan niya ako sa pisngi, ng matigilan ako na pilit niya akong hinalikan sa labi. Bakit nagkakaganito ako ngayon? “I'm here.” masaya niyang bulong sa akin. (Missamy POV) May sumundo nga sa akin, ngunit busangot naman ako na parang ako itong nawalan ng kung ano na di maretrieve. Aaminin ko, tungkol ito kay Jeff. Naiinis ako sa kanya. Ang yabang-yabang niya. May sanib ako nang lumabas sa sasakyan. Pero nawala yun ng sinalubong ako ng mga babies ko. At
(Missamy POV) Ayan bestfriend mode ulit kami ni Jude. Wala masyadong mahigpit na Jeff. Noted yung sinabi niya sa akin tungkol sa kontrata. Di naman ako nakikipaglandian kay Jude na ginagawa nila ngayon ni Ivy. Sus. “Mind if I return the favor na itreat kita ng lunch sa labas Charm?” “Eh? Uhmmm, pwede rin. Kaya lang kailangan natin mag-ingat baka may makakilala sa akin.” “Wag kang mag-alala, I handle it for you.” “Sigurado ka?” paghahamon ko sa kanya. “Kailan ba kita nadisappoint Missamy?” “Kailan nga ba?” na napapaisip ako. “So, let's go.” Dahil lunchbreak na nga. Tumango ako sa kanya. Lumapit siya sa akin, at inalis yung panali ng buhok ko. Instant lugay yung buhok ko. “Magic.” Nakangiting sabi ni Jude. Inilahad sa akin yung panali ng buhok ko. Napangiti na l
(Missamy Charm POV)“Gagawin mo ba ng maayos Missamy ang trabaho mo?!” sigaw niya ulit. Nanginginig na ako.Natural lang na magalit si Jeff dahil mahalaga ang papel ko sa ginagawa niyang laro.“Umuwi ako ng dahil sa bagay na yan Missamy. Kala ko pa naman mapagkakatiwalaan kita na magagawa mo ng maayos ang trabaho mo. Ihate your brother so much, na ikaw itong pinili niyang maging asawa ko!” Magdasal ka na Charm. Galit na galit talaga si Jeff.“Jeff, nasa ibaba ang kapatid mo.”“I don't care!”“Wala kaming ginagawang masama Jeff.” Depensa ko na rin para kay Jude.“O yeah. Gusto mong may gawin akong masama sa Jude na yan?! Wag na wag mo akong hinahamon Missamy. Iwasan mo siya! Kung hindi ako na ang kikilos para ilayo ka sa kanya.”“Jeff sumusobra ka na. And
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In