(Jeff POV)
“What happened?” mahina kong tanong.
Saka nga pinaalis na ni Jay yung mga doctor. Siya na itong nagpaliwanag sa akin dahil sa impact ng pagkauntog ng ulo ko. Isama pa ang gabing di ako natulog. Heto na nga ang premyo ko.
Sinabi ni Jay na nagkaroon kami ng emergency landing, dahil wala siyang choice kundi ipriority ako.
“Lalo na si Miss Missamy natakot na baka may nangyari sa inyong masama.”
Hearing those words makes me smile. Di ko namalayan.
“Can I have a footage.” Curious ako.
“Master Jeff?” Questionable na tanong ni Jay sa akin. But at the end nakuha niya ang ibig sabihin ng titig ko. Saka siya kumilos.
Pinagmasdan ko si Missamy. Parang batang hinahawakan talaga ang kamay ko.
Biglang nabangit ng isipan ko na sana ganito na lang.
Kalmado ang pakiramdam ko. Ngunit mabilis tumitibok ang puso ko.
Anong nangyaya
(Jeff POV) “Jeff.” Kumaway ito sa akin. Ikinadikit ng kamay ko sa salamin ng marealize ko na nasa likuran ko nga ang totoong Missamy. “Anong ginagawa mo. Inlove ka sa sarili mo? Kung ako sayo, papakasalan ko sarili ko.” Punas niya ng buhok na basa. Mabuti na lang talaga mahina ang kukute ng babaing to. Dinaanan ko na lamang siya para maligo narin. “Jeff, teka lang. Wala pa akong damit.” I stare blankly to her. I sigh deeply. “At my luggage.” saka ko siya tinalikuran. “Ibig sabihin, manghihiram na naman ako ng damit mo?” “Obvious.” Tss. (Missamy POV) Wag niyo itatanong sa akin kung ano ba ang nangyayari. Nanghihiram ako ng damit kay Jeff, siguro dahil komportable na ako sa kanya. Kuhang kuha ko na ang kiliti ni Jeff, at d
(Missamy Charm POV) I am ready Jeff! RESUME! “Ano ito Missamy?!” unang pagputok ng bulkan. Napangiti ako. “Di mo ba nagustuhan? Ang cute nga diba? Bumagay. Di mo ba alam noon, kapag may tribo ka, the more na marami kang tattoo, the more na ikaw ay kagalang galang sa tribo.” Pamimilosopo ko, na asa kong makatakas kay Jeff. Nagulat na lamang ako ng hinagis niya yung phone. Wow. Ganito na siya kagalit? Nagising ba at kulang yung tulog niya? Nang ako na itong napayukom ng kamay ko. Sinuntok ko lang naman siya sa pisngi. “Bakit ang arte arte mo?! Saan ka ba pinaglihi ng Mama mo?! Ako! Sobrang hinahighblood na talaga sa ugali mo! Promise!” Matapos ko nga ibigay ang one punch ko sa kanya. O, ano Jeff? Napahimas na lang siya ng pisngi. Tipong di nasaktan. “Sayang ng mga sinelfie ko doon.” Talikod ko sa kanya at lumapit na ako sa
(Missamy Charm POV) “Tss.” Natural niyang sagot sa akin. Hinila ko na yung upuan, at tahimik na nga kaming kumain. Inis na inis na ako Papa God kay Jeff. Kumukulo na ang dugo ko sa kanya. Promise po. Talaga bang siya lang ang sagot sa sinunog nitong Jacket ni Jude? Sana di na lang ako sumugod sa kanya, nang nakapaghanap na ako sa mall o kahit sa ukay-ukay. Nakabusangot na lang talaga ako. And worst pumatak na yung luha ko sa aking pisngi. Oo, iniinom ko na yung luha ko. Sa ang sama ni Jeff. Napansin ni Jeff si ako. Ngunit nagkunwaring di napansin ang pag-iyak ko. Alam mo ba Jeff na malaginto ang luha ko? Si Kuya lang ang nakakakita nito at alam na niyang malaki ang problema ko kapag umiiyak na ako! Ang sama mo talaga Jeff. Umalis na siya sa hapag na wala man lang sinasabi. Kahit tanungin man lang ako diba? Gaganti ako Jeff. Makikita mo. Namalayan ko na lang napaburp ako ha
(Missamy Charm POV) Matapos nga ako imasahe, thankful di ako nakatulog at naresist ko yung kiliti. Wala si Jay, kaya yung isang babae ang umaasist sa akin kung saan na nga ba ako susunod. At yung salon, bonga. Madami din yung customer nila at parang may kinalaman nga sa mangyayaring birthday celebration ng isang pinsan ni Jeff. Paniguradong spoiled na naman yun. Ang iingay ng ilang babae at nagsisitawanan sila na parang ewan. Di ko tuloy mafeel yung music sa loob ng salon. Inayusan na nila ako, at nasa tabi ko lang nga yung paper bag na gastos lahat ni Jeff ang laman noon. Sana naman binili na lang niya yung jacket ni Jude. Hangang ngayon, yun parin ang iniisip ko. Nang matapos sila sa mukha ko, ang ganda ko ulit. May ngiti sa labi ko ng maalala ko si Kuya noong araw na ikakasal ako kay Jeff. Kung paano niya sinabi sa akin, na mas maganda ako kapag nakangiti nga.
(Missamy Charm POV) “Jay.” “Wag niyo lang ipapahalata na may nawawala.” Babala niya sa akin. Parang di ko kayang magpakita kay Jeff, halos mamatay na ako. “Relax's Miss Missamy, mahahanap namin yun.” “Please Jay.” Tumango sa akin si Jay. Sobra akong kinakabahan. Sana nga di mapansin ni Jeff. Hinatid ako ng isang tauhan sa venue, at di ko alam kung saan ako pupunta. Napansin ako ng ilan, pero di ko naman sila kilala. Naglakas loob na lang ako kumuha ng maiinom, pero may kamay na pumigil sa akin. Si Jeff. Nagtama ang paningin namin. At yung hawak niya sa kamay ko, parang kung anong kuryente ang bumalot sa katawan ko. Di ko alam kung kaba ba ito. Tipong ngayon lang kami nagkita tapos na starstruck ako. Di ko alam ang gagawin ko. “Don't drink anything.” Saka hinila na ako at pinaghila ako ng mauupuan. Itinago ko kaaga
(Missamy Charm POV) Kuya, kailangan ka ng kapatid mo ngayon. Di ko kayang makatayo sa nangyayari ngayon sa akin. Napasapo si Jeff sa noo niya. Saka inis at galit na sinipa ang pader. Huminga siya ng malalim. Hinablot niya ulit ang kamay ko, at tuluyan nang kinaladkad sa silid namin. Binalibad niya ako sa sofa. Nasasaktan na talaga ako. Naiintindihan ko naman. Naupo rin siya at ang tanging naririnig sa loob ng silid ang hikbi ko. Kuya Carlos, umiiyak ngayon ang kapatid mo oh. Sa di naman siya binubully ng boss mo, sadyang may katangahan lang akong nagawa. Di ko alam ang gagawin ko Kuya, kundi umiyak lang ng ganito. Lagi mo sa akin sinasabi Kuya na di sapat na iyakan ko ang problema. At hindi dapat iniiyakan. Anong maari kong gawin ngayon? Tumayo na si Jeff, at tinawagan si Jay. Saka hinagis niya sa sofa yung phone. “Missamy.” Tawag niya sa akin.
(Jeff POV) “Master Jeff, nagkakagulo sa venue.” Kaya sabay kaming napatakbo ni Jay. Nadatnan naming pinapalibutan na si Missamy. At maarteng pinapaliguan ng alak at binabato ng kung ano-ano. Magulo na ang buhok ni Missamy. Senyales na sinaktan na nila ito. “Di ka pa aamin?! Gusto mong nakawin ang bracelet ko!” si Jessamin. Di ako makahinga sa nakikita ko. Ngunit… kailangan ko kumilos. Isa ito sa katangahan na ginawa ko. Agad kong hinubad ang coat ko, saka sumugod sa kinakatayuan nila. Natigilan silang lahat. Binalot ko na ng coat si Missamy. At hinila na palayo sa mga tao, at bago kami umalis sa lugar. Nilingon ko si Jessamin. “Tell your father, we will be going to drop his investment to my company. I don't want to tolerate my investor to buy a fake jewelry. And to clear this mess, my wife didn't steal anything from you, right Jessamin?” “Bu-b
(Jeff POV) Kumuha na ako ng maliit na badya at face towel para asikasuhin si Missamy. Ang ginawa lang ata niya sa loob ng banyo ay umiyak. Babae Jeff. Mabuti na nga lang hindi sa napakaraming tao umiyak. Kasalanan mo ito kung bakit ng ganito ang situation niya. Napabuntong hininga ako. Sinimulan ko nang ayusin siya. Pinunasan ang mukha nito. Napalunok na lamang ako ng laway. No need ko siya hubaran diba? Ngunit, amoy alak siya at basa dahil sa mga isinaboy sa kanya. Ako ba ang kailangan na maghubad at bihisan siya? Natural Jeff asawa ka niya. No. Asawa niya lang ako sa larong ito. I have no privilege to take advantage ang nangyaring to sa kanya. Di ko siya deserve. Babae siya, lalaki ako. Di pa ba sapat Jeff na pinahiya mo na siya? Kaya naman tumayo na ako to call someone na makakatulog kay Missamy. Nang dumating ito, agad nilang inasikaso si
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In