(Missamy POV)
Ang awkward ni Jeff. Na-corner siya ng Elder at mga kapatid niya. Yung mga bata, gustong-gusto naman mag-stay. Kaya wala na kaming nagawa ni Jeff.
Tinulungan ako ni Mother-In-law sa pagbibihis ng pang patulog nila Seven at Icy. Nagkukwento ito sa akin tungkol kay Jeff. At parang kilala na niya si Jeff, bata pa ito.
Lumabas ng banyo si Jeff, kaya natigilan na ngang magkwento ito. Nagpaalam lalo sa mga bata na ang gugulo. Andito kami sa silid ni Jeff na ginagamit niya noong bata pa siya.
Dito kami mananatili muna.
“Goodnight po.” Hatid ko kay Mother-in-law sa pintuan saka sinarhan ko na yung pinto. Humarap ako kay Jeff na nakahinga din ako sa wakas.
Di ko namalayan sarili ko, napalapit ako sa kanya at napayakap.
Opss! Wala namang five minutes.
“Sorry.” Sabi ko na lang na ikinatakbo ko na sa banyo.
Dahil ako naman itong magpapalit ng pangpatulog. Is
(Jeff POV) Nang mapamulat ako ulit, at isang sapak ang sumalubong sa akin. Sapak na mula sa mga kamay na mahilig ako saktan ng physical! Si Missamy! Awww. Napabangon ako at hinimas ang pisngi ko, si Missamy din. “Bakit ka nanapak?!” “Sa niyayakap mo ako Jeff!” “Hey! Ikaw ang yumayakap sa akin!” “Asaan yung dalawang bata? Akala ko kasi si Icy?!” “Malay ko ba?! May hiwagang nangyayari sa pamamahay na ito.” At paniguradong kinuha nila yung dalawang bata. “Hala! Baka kinuha na sila ng pirata! Ni Peterpan! At dinala sa Netherland.” “How I wish na ikaw ang kinuha. Tss.” Asar kong sagot sa kanya. That's explain then Jeff. Hindi ikaw ang gusto niyang yakapin kundi si Icy. Napabangon na siya. “Taking advantage masyado!” pagbibintang niya sa akin.
(Jeff POV) “Master Jeff, nagpapakalow profile ang tagapagmana ng Montiveros Company. They were known in their humble personality. They used this as strategy para makuha ang tiwala ng mga tao. Kaya naman lumalago ang kompanya nila.” “So, sinasabi mo na gayahin ko sila?!” Nagulat si Jay sa itinanong ko sa kanya. Ipinakita ang mga mata na clueless siya sa sinasabi ko.’ “Pardon, Master Jeff.” “Get out!” Kinuha niya yung folder sa sahig at ibinalik sa mesa ko. Tumalikod sa akin. Dahil ganoon lang siya kabilis kausap. Alam ba ni Missamy ang tungkol dito? Na-umaakla lang naman siya sa tagapagmana ng Montiveros Company? Ang kompanya na namamayagpag pagdating sa Agriculture at livestock. Tss. Ganoon naman talaga ang gawain ng mga magsasaka, Jeff. Friendly. Sure Missamy, dyan ka na nga sa lalaking yan. As if may magagawa ka
(Missamy Charm POV) “Sorry.” Napabuntong hininga na lamang siya. Saka pupunasan ko na sana ng pinigilan niya ako. Pero huli na at ng I-angat ko yung panyo, na-smudge na yung ink na tinitrace niya sa mga linya-linya na ewan. “Sorry ulit.” Napayuko na lamang si Jude. Narinig ko ang mahina at paki-usap niya na, “Can you please leave me alone?” Ouch. Napatango na lamang ako. At breaktime nga, kaya tumambay na lang ako sa private room ko kung nasaan si Chin. Nagalit sa akin si Jude. At nakita ko ngang ibinasura niya yung ginagawa kanina. Di naman siya architecture diba? Haist. “Chin…” matamlay kong tawag sa kanya. “Bili ka nang beer. Yung matapang. Gusto ko maglasing at lumuksa.” “Hay naku Miss Missamy. Alam niyo naman na number one ayaw ni Master Jeff yung lumalaklak ng alak. Bakit ka pa hihingi noon sa akin?” Napahiga na lamang ako sa kamang naka
(Missamy Charm POV) Heto ang mahirap kapag walang label ang relasyon ninyo. Assume ka na lang na magkaibigan lang kayo or worst, magkakilala at wala kang puwang sa puso niya. Habang ikaw, sobrang laki. Sa ngayon di ko kailangan sabihin sa kanya ang tungkol sa kontrata at trabaho ko. Dahil baka ma breach yung contract. Goodbye na ten million kapag nagkataon. Malalagot ako kay kuya. At higit sa lahat, patay si Jeff sa Daddy niya. Kahit kaaway ko siya, di ko naman ipapahamak ang taong yun. Marami siyang naitulong sa aming magkapatid kahit nga napakamean na talaga niya minsan. Saka higit sa lahat tinitingala si Jeff. Di ko siya reach. Bagay na bagay talaga sila ni Ivy. Bitter lang ako noong pinipintasan ko Jowa niya. Talagang maganda naman ito eh. May kasungitan para maging swak sila ni Jeff. Magsama silang dalawa! Bakit ba talaga ang bitter ko? Habang si Jude reach ko.
(Jeff POV) Nang napamulat ako. “Get the contract Jay and give those pictures to me.” Maliwanag na utos ko sa kanya, dahil baka may balak pa siyang dumagdag. Muli kong tinawagan si Missamy. Sinagot niya. It was obvious na init ng ulo ko ang sumalubong sa kanya. When she hangs the call. F*ck! Oh, great Missamy! Jay provide a copy ng mga larawan at pauwi na si Missamy. So, yung lalaking pinagmamayabang niya sa akin ang kasama nito. Ang sweet naman nila. Talaga lang Missamy? May nakakalimutan ka ata. (Missamy POV) Pabalibad akong binitiwan ni Jeff at may inabot sa kanya si Jay. Magrereklamo sana ako na nasaktan ako sa ginawa niya, ng pinaulanan ako ng papel at larawan ni Jeff. “Remember the contract Missamy!” Galit na galit ang mga mata niya. Saka tumalikod na sa akin. Kinuntrol lang
(Missamy Charm POV) “Anong problema natin?” tanong ko na. Simulan na nga ang bangayan naming dalawa na parang mag-asawa. Ayaw ng mag-asawa, kung nasaan yung pera na binigay ng lalaking asawa sa babae na limang buwan na ang nakakalipas! Haist Missamy. Umayos ka nga. Ngumisi lang si Jeff sa tanong ko sa kanya. Ibinaba na nga niya ang binti. “Hope binasa mo ulit yung kontrata.” Sabi niya na parang may babala na nga siya sa akin. At tahimik na tinalikuran ako. Meaning lang maari na akong bumaba at magpaalam sa pamamahay niya. Kaya lang nakokonsensya ako na parang may mali akong nagawa sa kanya. Ang problema di ko naman alam kung ano yun. Ano ba ang maaring maging peace offering ko kay Jeff? Bumaba ako at napailing na din ako. Sinalubong ako ng mga babies ko na ki-aga-aga ang active na naman makigulo sa bawat isa. Mamaya paniguradong iiyak na naman s
(Missamy POV) Lagi akong nagugulat kapag tinatawag ako ni Jude. Tipong mahuhuli ka na nagsisinungaling dahil kinakabahan ka. “Are you okey?” lapag niya ng burger sa mesa ko. Tinangap ko naman at malumanay na inaalis yung paper wrapper. Napatango na lang ako. Nang bigla akong naiyak dahil di ako okey! Di ako sanay na may itinatago akong bagay na nagpapaguilty sa akin ng grabe. “May problema ba sa inyo ni Jeff, Missamy?” At normal na yun ang tanungin ni Jude, dahil asawa ko si Jeff na napaka vulnerable na awayin ako. “Hindi. Mamimiss ko lang ang asawa ko dahil aalis siya ng bansa. Di ko alam kung kailan siya uuwi.” Tameme. Iyak na sasabayan pa ng ilong ko. Tipong baboy na basang basa na ang mukha sa kakaiyak. “Anong oras ba ang alis ni Jeff?” Di ko na nasagot si Jude. Nang tumunog phone ko, si Jay. Sinagot ko “Hello.”
(Missamy Charm POV) “Tss. Mind your own business Shin.” “Gusto mo na ang Elder ang magtanong niyan sayo?” paghahamon bigla ni Shin sa kapatid niya na ganito ka tension? Ako na yung kinakabahan, at mahigpit ngang hinahawakan ni Jeff ang kamay ko. Napabuntong hininga si Jeff at tumitig sa akin saka sa kasamahan ko. Ngumisi siya sa aming dalawa. “No. Ayoko na matagalan pa kami dito ni Missamy,” saka tumitig siya kay Jude. “Thank you at ligtas mong hinatid ang asawa ko.” Huh? “Saan kayo pupunta? At yung mga bata?” “Jay can handle them. Alam ko naman na atat na kayong masundan namin ni Missamy ang mga panganay namin.” Napatango-tango si Shin na parang alam ang ginagawang to ni Jeff. Ngumiti na ito. Ako? Question mark ang mukha ko. Andito ako para kausapin lang si Jeff. Wag niyong sasabihin na tuluyan nga akong isasama ni Jeff
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In