(Jeff POV)
Nilalabanan ni Missamy ang puyat niya. Hangang sa di kinayanan nakaidlip na nga ito. At ako naman ang naglalaway ngayon kay Missamy.
Napailing na lamang ako sa sarili ko.
Tumigil ka Jeff.
“She's sleep.” sabi ko na lang sa therapist.
Kaya nagsitigil na sila. Hinayaan nilang makatulog si Missamy.
Iniwan kami sa silid na pinapaligiran nga ng mga halaman para sariwa ang boung paligid, at ang musika ng artificial na sapa malapit sa silid. Preskong-presko ang boung paligid. Lalo na ang babaeng nasa harapan ko.
Siyang muli ko na naman sinampal ang sarili ko.
Tinulungan nga ako ni Jay na malayo sa tukso ng tumawag ito sa akin.
“Nakausap na Master Jeff ng Elder ang nagkunwaring kapatid ni Miss Missamy. Naging successful naman.”
“At ano ang pinag-usapan nila?”
“About Missamy. Nah
(Missamy POV)Pagdating namin sa bahay, sinalubong kami nila Butler Nang. Masayang napatakbo sa akin si Icy saka Seven.“What have you done to yourself Mommy Charm?”“Nadapa lang ako.”Di ko alam kung ano na nga lang ba ang sinabi nila sa mga bata. At natitiyak ko na hindi lang ako ang di nila nakita sa loob ng tatlong araw. Pati ang Daddy Jeff nila.“Daddy Jeff! The dragon has been conquered Icey’s castle!” si Seven.“No! You did it while I am sleeping!”Ginulo lang ni Jeff ang buhok ni Seven.Saka nga yung phone niya ang inatupag dahil may tumatawag.Ngunit tinignan muna niya ako. Titig niya na ibig sabihin, umakyat na daw ako sa kwarto ko.Ang sungit ni Jeff.(Jean POV)Halos tawa ko ang maririnig sa loo
(Missamy POV)“Miss Missamy, kakasabi lang ni Master Jeff na magpahinga kayo ng maaga.”“Applicable yun sa mga bata. Tara hatid natin to?”“Miss Missamy, nangako kayo sa kanya na di kayo magbibigay ng dahilan para sumakit na naman ang ulo niya.”Napatameme ako.Kaya naman…“Siguro itira niyo na lang nga ito sa kanya. Kainin na lang niya kapag umuwi siya.”Saka nawalan na din ako ng gana, kaya umakyat na ako. Wala din akong ganang makipaglaro muna sa mga bata.Nakatitig ako ngayon sa laptop ko, at gumawa na naman nga ng sulat para kay Kuya.Hi Kuya.Alam ko na nakaabot na nga sayo ang katigasan ng ulo ko kay Jeff. Wagi nga dahil di ako gaano nagpapadala sa kanya.Malaki ang kasalanan ko sa kanya at sa konsensya.Kuya Carlos, uwi ka na. Ang tagal pa ni Jeff
(Jeff POV)“Lasing ka na ba?”“Napa-aga lang yung inom ko. Pero di gaano.”“Magpahinga ka na.”“Ohww! Testing na ba yan para pag-utusan mo ako, bilang isang Elder? Thank you sa concern. Haha.”Lasing na siya.Nakapalibot din naman ang tauhan niya kung matumba nga siya. Ngunit di pa nga ako tumugon, bumagsak na siya sa harapan ko. Agad naman ikinahawak sa akin. Upang para kaming bumagsak.Akala ng mga tao nag-aaway kami ng dalawa na siyang agad na ikinalapit ng mga tauhan namin. Itinayo kami pareho. Inayos ko ang damit ko.“Lasing na siya. Oras na ata para matulog ang isang kagaya niya.”“Wag na wag mong mauutusan ang tauhan ko Jeff. Sa may hinihintay pa nga ako. Ayokong madisappoint kay Rey na di niya makuha ang gusto kong regalo sa sarili ko. Akin la
(Jeff POV)“Di ako uuwi Master Jeff na di naililigtas ang kapatid ko.”“Sige. Bigyan niyo na ng baril si Jay. Suicidal lang naman ang gagawin mo. Mabuti pang iputok mo na ang baril sa ulo mo.”“May gagawing masama si Jean sa kapatid ko.”“Di naman masama ata.” Siyang ikinasandal ko sa sasakyan.“Since may dalawa na nga silang anak.” Ngumisi ako.“Umayos ka Jay,”“Bakit niyo pinabayaan ang kapatid ko?!”Nakakabata nga naman na kapatid ni Dexs, masyado pa ngang immature pagdating sa pag-ibig.Sa ganoong paraan ang naiisip ni Jean na aminin dito, mahal niya si Dexs. Napaubo-ubo ako. Wala nga akong magagawa.Naiinis lang ako dahil parang tinakot ng secretarya niya ang sekretarya ko. Kaya nga hinayaan ko na bugbugin ito ni Jay.&l
(Missamy POV)Heto, ramdam ko maiihi ako sa kung ano man itong nararamdaman ko. Tangkang hahalikan na naman niya ako ng nanghina ang tuhod nito. Napasandal na ng tuluyan sa katawan ko.Bago sa akin bumagsak inalalayan na ni Jay.“I-aakyat ko na siya Miss Missamy.”“Jay do you know how much I love that woman?”O recognize pa nga niya ang secretarya niya. At di naman ata ako bingi para malinaw kong marinig ang pangalan ko.Sinambit niya yung pangalan ko!“Missamy, I love you.”Di ako makapagsalita sa narinig ko. Tuluyan na akong naging statuwa sa kinakatayuan ko.Inaakyat na nga ni Jay si Jeff sa silid nito habang marami pa siyang sinasabi.Umamin ba si Jeff sa akin?Alam ba niya ang lumabas sa bibig niya?Nahawakan ko yung labi ko.Ramdam ko na totoo ang halik na yun. Ngunit di ba ako nahi
(Missamy POV)Tatalikuran mo siya?Umayos ka Missamy.Kaya naman lumabas ulit ako ng silid. Kumuha ng pamalit ni Jeff sa silid niya. Bumalik ako at inilapag ko sa ibabaw ng sofa yung damit niya. Pumunta ng banyo para kumuha ng badya na may tubig saka twalya.Sa mayroon nga akong paglilingkurang akong princippi. Ibang klase din kung maglasing.Kala niya asawa ako na gagawin ito sa kanya.Pinunasan ko si Jeff.Lunok laway na inisa-isa ang butones ng damit niya.Ang hirap ng ginagawa ko. Dapat umihi na muna ako.Nahubad ko na yung longsleeve niya. Saka punas-punas ng tinapay niya. Ngunit napansin ko ang mga peklat ng sukat ni Jeff sa likuran niya.Nakuha ba niya ito dahil sa strikto niyang ama?(Dexs POV)Yakap ko ang sarili ko.Ang silid na ito, naalala ko ang lahat. Wala parin pinagbago.
(Jeff POV)“What do you expect na isasagot ko Missamy?”“Wala kang concern kay Dexs?”“Hindi naman sa wala. Tss.”“Eh ano?!”“I don't know.”siyang binatukan niya ako.Ano naman kasing sagot yan Jeff. Kung sabihin mo na lang kasing tinatamad ka sumagot.“Si Jay okey lang sa kanya? Anong nangyayari sa inyo? Dinukot si Dexs!”“Ikaw ba. Kunwari si Juan Carlos, mag-aalala ba siya kapag dinukot ka ng asawa mo?”“Hindi?”“Yun naman pala Missamy.”“Teka? Anong ibig sabihin nito? Si Dexs at si Jean may relasyon?!”Tumango na lang ako. Kahit di naman nga klaro.Pagbigyan na si Jean since kaarawan naman niya kahapon.“Bakit ngayon ko
(Missamy POV)“Malaki yung dakok na namatay yung dinadala mo Missamy sa pamilya natin. Kaya nga naparito ako para ihatid yung gamot ulit. Di maganda ang pakiramdam ng Elder dahil sa nangyari. Para sa kanya di pa sapat ang kamatayan ng gumawa noon sayo noon.”Ang unang pumasok sa isipan ko si Jude.Anong ginawa nila kay Jude? Nahuli na ba ito?Di na naman ako makagalaw. Natatakot na ako sa kanila.Naiyuko ko na lamang ang paningin ko.Anong klaseng laro ba ito Kuya Carlos na pinasok ko? Tapos sabi mo sa akin, nasa tabi lang kita. Bakit mas ginusto mo pa ngang lumayo sa akin?Dahil ba aware ka na mangyayari ito?Alam mo ba Kuya na di ko na nakakayanan? Sumasabay na lang ako sa agos, kung saan nga ba ako dadalhin ng larong ito.“Lagi mong tandaan. Kung buhay ang kinuha yun lang din ang kukunin na kapalit.”Marahan ni Mother-In-law inilapag sa mesa ang tasa.
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In