MasukShare
Chapter 92
Terakhir Diperbarui:
2024-11-09 13:10:28Bab terkait
Fate's Cruel Dance Chapter 93
Chapter 93Aerol POVMinsan, kapag ako ay mag-isa sa opisina o habang nagtatrabaho ako sa mga papeles, naiisip ko kung gaano kalaki ang responsibilidad na ipinasa sa akin ni Dad. Hindi ko siya masisisi, dahil alam kong iniisip niya na handa na akong pamunuan ang Alvarez Company. Pero sa mga sandaling tahimik lang ako at nag-iisa, naguguluhan pa rin ako. Paano ko ba matutumbasan ang lahat ng ginawa niya para sa amin? Paano ko mapapalago ang negosyo ng hindi nalilimutan ang mga prinsipyo na itinuro niya sa akin?Minsan naiisip ko na baka hindi ko kaya, pero hindi ko puwedeng ipakita yun sa kahit sino, lalo na sa mga kasamahan ko sa kumpanya. Naramdaman ko rin na pati sila ay umaasa sa akin, kaya't kailangan kong maging matatag, magkaisa, at magtulungan kami upang magtagumpay. Hindi pwedeng magkamali.“Sir, eto po yung report ng mga bagong proyekto natin sa Visayas, medyo maganda ang feedback,” sabi ni Ella, ang isa sa mga trusted staff ko, habang iniabot ang ilang dokumento sa akin.“Sa
Fate's Cruel Dance Chapter 94
Chapter 94Habang nagpapatuloy ang pag-unlad ng Alvarez Company, hindi ko maiwasang maramdaman ang mga bagong hamon na dumarating. Sa kabila ng lahat ng tagumpay, nararamdaman ko na tumataas din ang pressure. Hindi na ako bata, at hindi na rin bago sa akin ang mga ganitong klaseng responsibilidad. Pero iba pa rin pag ikaw na ang humahawak, ikaw na ang nagdedesisyon. Nasa aking mga kamay ang kinabukasan ng kumpanya—at hindi ko ito puwedeng pabayaan.Isang araw, habang tinitingnan ko ang mga papeles sa aking desk, sumulpot ang isang katanungan sa aking isipan: Paano ko pa mapapalago ang lahat ng ito, habang pinapangalagaan ang mga bagay na mas mahalaga sa buhay ko—ang pamilya, ang mga relasyon?Si Dad, na tulad ng dati, ay laging naroroon sa tuwing kailangan ko ng gabay. Hindi ko na siya tinatanong nang madalas tulad noong mga unang linggo ng pag-papamana sa akin ng kumpanya, pero tuwing may duda ako, siya pa rin ang unang tatawagan ko."Anak, minsan mahirap talaga ang buhay negosyo," s
Fate's Cruel Dance Chapter 95
Chapter 95Lumipas ang mga buwan, at habang tumatagal, napansin ko na parang may hindi tama sa kondisyon ni Dad. Hindi ko agad matukoy kung ano, pero may mga maliliit na pagbabago sa kanya—parang madalas siyang maputla, at may mga pagkakataong nanghihina siya. Minsan, kapag tinatanong ko siya kung okay lang siya, sasabihin niyang "Oo, anak, pagod lang," pero may kutob akong may iba pa.Isang araw, habang nag-uusap kami sa opisina, hindi ko na kayang magpigil. "Dad, may nararamdaman ka bang kakaiba? Parang may hindi tama sa'yo lately," tanong ko, sabay titig sa kanya.Nag-isip siya sandali bago sumagot. "Wala naman, anak. Siguro talagang stress lang sa negosyo. Kaya minsan, parang pagod na pagod," sagot niya, pero parang may alalahanin sa boses niya.Nag-aalala pa rin ako, kaya't hindi ko na siya tinigilan. "Dad, baka naman kailangan mong magpacheck-up. Baka may mas malalim pa na dahilan," sabi ko, sabay hawak sa kamay niya.Sumang-ayon siya, ngunit may halong pag-aalangan. "Oo na, ana
Fate's Cruel Dance Chapter 96
Chapter 96Habang ako ay nasa isang conference meeting, bigla na lang pumasok si Karie, ang secretary ko, na may takot na expression sa mukha. "Sir, si iyong ama, sinugod po sa ospital!" sabi niya, at ang mga salitang iyon ay parang tinusok sa aking puso.Agad akong tumayo at tinapon ang lahat ng iniisip ko. "Anong nangyari?!" tanong ko, ang mga kamay ko ay nanginginig sa kaba."Wala po akong ibang detalye, pero parang hindi po maganda ang kalagayan niya," sagot ni Karie, at ang mga salita niya ay parang mabigat na tunog na bumangon sa aking pandinig."Salamat, Karie. Aasikasuhin mo muna silang lahat," sabi ko, sabay agad na tumakbo patungo sa ospital.Habang nagmamaneho ako, hindi ko na kayang pigilan ang mga tanong na dumadaan sa aking isipan. 'Paano nangyari ito? Bakit hindi ko ito napansin?' Ang lahat ng takot at kaba ay nagtulungan para magpaigting ng pangamba sa puso ko.Ang tanging nais ko lang sa oras na iyon ay makita at matulungan si Dad.Pagdating ko sa ospital, hindi na
Fate's Cruel Dance Chapter 97
Chapter 97 Lumipas ang ilang linggo ng magkasama kaming mag-ama sa ospital, at kahit na nagsasama kami ng lakas at tapang, alam kong unti-unti nang nauubos ang oras ni Dad. Isang hapon, habang ako ay nakaupo sa tabi ng kama niya, naramdaman ko na parang may kakaibang katahimikan sa paligid. Ang mga oras na magkasama kami ay naging mas mabigat—tahimik, ngunit puno ng hindi masabi na mga salita at damdamin. Ang sakit na dulot ng cancer ay parang hindi matitinag, at sa bawat araw, nakikita ko kung paanong unti-unting nawawala ang lakas ni Dad. Ngunit hindi ko pa rin kayang tanggapin na darating ang araw na kailangan ko siyang iwan. Isang hapon, habang ako ay nasa tabi niya, huminga siya ng malalim at sinabi, "Anak, alam kong mahirap, pero kailangan mong tanggapin..." Naputol ang kanyang salita, at nakita ko ang mga mata niyang puno ng kalungkutan. Tumingin siya sa akin, at ang mga mata niyang naglalaman ng walang hangang pagmamahal at panghihinayang. "Anak, pasensya na," mahina n
Fate's Cruel Dance Chapter 98
Chapter 98 Habang binabaybay ko ang landas ng buhay na iniwan ni Dad, napansin ko na ang mga simpleng bagay ay may malalim na kahulugan. Ang isang malugod na ngiti mula sa mga kasamahan sa trabaho, ang mga masayang alaala ng mga huling sandali namin bilang mag-ama, at kahit ang mga pagninilay sa tahimik na gabi—lahat ng ito ay nagsilbing paalala na kahit wala na siya, ang kanyang presensya ay naroroon pa rin. Minsan, habang naglalakad ako sa mga paborito naming daanan sa parke, may mga pagkakataong nararamdaman ko ang kanyang mga hakbang na kasama ko. Tila ba naririnig ko pa ang kanyang mga payo, ang kanyang malalim na mga saloobin, at ang tawanan namin sa mga simpleng bagay na hindi ko noon pinapansin. Alam kong hindi ko siya kayang kalimutan—sa bawat maghapon at gabi, siya ay buhay sa aking mga alaala at mga desisyon. Minsan din, ang mga nararamdaman kong pagod at pangungulila ay sinasamahan ng lakas na hindi ko alam kung saan nanggagaling. Sa mga gabing puno ng tanong at pangara
Fate's Cruel Dance Chapter 99
Chapter 99Hindi ko akalain na sasagutin niya ang aking panliligaw, kaya't nung narinig ko ang mga salitang iyon mula sa kanya—“Oo, sasama ako sa'yo”—hindi ko na kayang itago ang sobrang saya na naramdaman ko. Para bang ang buong mundo ay huminto at nagpatuloy lang sa pag-ikot sa gitna ng aming mga mata.Matagal ko nang pinapangarap na marinig ang sagot na iyon mula kay Ruby, ngunit hindi ko inasahan na magiging ganun kabilis ang lahat. Puno ng kaligayahan at kagalakan ang puso ko, at parang may bagong pag-asa na muling sumik sa aking buhay. Ang mga araw na puno ng lungkot at pagdadalamhati, ay biglang napalitan ng isang mas maliwanag na bukas.Ilang linggo na ang lumipas mula nang magkausap kami tungkol sa aming nararamdaman. Aaminin ko, may mga pagkakataon na nagduda ako sa sarili ko. Naisip ko, Puwede ba akong maging sapat para sa kanya? Si Ruby ay may napakagandang buhay, at ako—isang simpleng lalaki na may mga pangarap na iniiwasang mangyari. Ngunit hindi ko kayang pigilan ang na
Fate's Cruel Dance Chapter 100
Chapter 100Ang buhay namin ni Ruby bilang mag-asawa ay nagsimulang magbukas ng mas maraming oportunidad at hamon. Ang bawat araw ay may kasamang bagong pagkatuto at bawat desisyon ay naging pagkakataon upang mas lalo pang palalimin ang aming ugnayan. Mas naging bukas kami sa mga ideya at pangarap na nais naming matupad, at sa bawat hakbang, natutunan naming magtulungan at magbigay sa isa’t isa ng lakas.Minsan, habang kami ay nagkwekwentuhan sa aming sala, sinimulan ni Ruby ang isang seryosong usapan. "Mahal, Aerol! Kung darating ang panahon na magkakaroon tayo ng mga anak, gusto ko sanang magpatuloy tayo sa mga pangarap natin, pero paano kung kailangan nating magtakda ng mga prioridad?"Napaisip ako saglit, hindi ko inasahan ang tanong na iyon. Ang mga pangarap namin ay laging nakasentro sa negosyo, at sa pagbubuo ng komunidad. Pero ang mga plano namin bilang mag-asawa ay madalas na nakadepende sa aming trabaho at pangarap. Tumango ako at nagsimulang mag-isip ng malalim. "Mahal, sig
Bab terbaru
Fate's Cruel Dance Author's Note:
Author's Note: Mahal kong mga mambabasa, Una sa lahat, nais kong magpasalamat mula sa kaibuturan ng aking puso sa inyong walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito. Ang inyong mga komento, pagbati, at pagbabalik-tanaw sa bawat kabanata ay nagbibigay sa akin ng labis na kaligayahan at inspirasyon upang magpatuloy sa pagsusulat. Ang kwentong ito ay hindi magiging ganito ka-makabuluhan kung hindi dahil sa inyo. Sa bawat pahina, ang inyong malasakit at pagpapahalaga sa mga karakter ay nagbigay ng buhay sa kwento. Lahat ng ito ay nagiging makulay dahil sa inyong pag-aalala at pag-unawa sa mga tema ng pagmamahal, pamilya, at pagtutulungan. Maraming salamat sa inyong patuloy na pagtangkilik. Hanggang sa susunod na kwento, nawa'y magpatuloy tayo sa paglalakbay ng mga kwentong nagbubukas ng puso at nagbibigay inspirasyon. Muli, maraming salamat at sana'y magpatuloy ang ating pagkakaibigan sa pamamagitan ng mga salita. Lubos na nagpapasalamat, Inday_Stories Morals Ang kwenton
Fate's Cruel Dance Chapter 119
Chapter 119Kinabukasan, maaga kaming gumising ni Ruby at Elias. Nagpasya kami na samahan siya ni Elias para sa check-up sa doktor. Excited kami dahil nais naming tiyakin ang kalagayan ng aking asawa at ng batang dinadala niya. Habang naghahanda si Ruby, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa magandang balita na ibinahagi niya sa akin. Hindi lang ako magiging tatay ulit, kundi may bagong miyembro pa ng pamilya.Pumunta kami sa ospital, at nang makapasok kami sa clinic, agad kaming tinawag ng nurse. Kasama si Elias na masaya at excited na makakita ng doktor. Habang si Ruby ay nagpapa-checkup, hindi ko maiwasang magmasid sa mga ginagawa nila. Tahimik lang si Elias sa aking tabi, habang ang kanyang mga mata ay puno ng kuryusidad.Pagkatapos ng ilang minuto, dumating ang doktor at sinabi ang isang bagay na ikinagulat ko."Aerol, Ruby," sabi ng doktor, "Hindi lang isa ang baby na dinadala mo, kundi dalawa. Twins!"Habang naririnig ko ang mga salitang iyon, hindi ko agad matanggap. Dalawa?
Fate's Cruel Dance Chapter 118
Chapter 118Tinutok ko ang aking mata sa kanya, at nakita ko ang kaligayahan sa kanyang mga mata. "Ang pinakamahalaga, Ruby, ay yung magkasama tayo. Hindi ko na kayang mawalan pa ng ganitong buhay—ang buhay na puno ng pagmamahal at pagkalinga."Si Ruby ang naging ilaw ng buhay ko. Siya ang tumulong sa akin na baguhin ang mga maling pananaw ko. Siya ang naging katuwang ko sa lahat ng aspeto ng buhay—sa negosyo, sa pagpapalaki kay Elias, at sa lahat ng aspeto ng pagiging mag-asawa.Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok na dumaan, ang pagmamahal namin ni Ruby ay naging matibay na pundasyon para sa aming pamilya. Hindi laging madali ang buhay, pero natutunan namin na magkasama, mas madali ang lahat. Ang bawat sakripisyo, bawat pagod, ay nagiging magaan dahil magkasama kami.Ngayon, habang nakaupo kami ni Ruby at tinitingnan si Elias na naglalaro sa sala, ramdam ko ang kabuuan ng buhay namin. Walang materyal na bagay na makakapantay sa kaligayahang nararamdaman ko ngayon. Si Ruby at Elias ang
Fate's Cruel Dance Chapter 117
Chapter 117Habang tinitingnan ko si Ruby, at ang anak namin na si Elias, ramdam ko ang kabigatan ng mga salitang iyon—ang lahat ng pagsubok, ang lahat ng sakripisyo na kami ay pinagdadaanan, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, alam ko na ang pinakamahalaga ay ang pamilya ko. Si Ruby, na hindi ko inisip na magiging kabuntot ko sa lahat ng laban ng buhay. Ang aming anak, si Elias, na hindi ko akalain na magiging pinagmumulan ng lakas ko sa mga oras ng pangangailangan.Minsan, iniisip ko kung paano kami nagsimula. Paano ba kami nagkakilala ni Ruby? Kung paano kami napadpad sa ganitong buhay na puno ng pagmamahal, sakripisyo, at pagtutulungan.Noong una, hindi ko inisip na magiging ganito kami. Nang una kong makilala si Ruby, hindi ko agad nakita ang lahat ng kahalagahan niya sa buhay ko. Isa siyang babaeng may sariling mundo, hindi nanghihingi ng kahit ano, at hindi madaling makuha ang atensyon. Nagsimula kami bilang magkaibigan, at unti-unti, nagbukas ang puso ko sa kanya. Hindi siya ka
Fate's Cruel Dance Chapter 116
Chapter 116Nasa buhay kami ni Aerol ang mga bagay na hindi kayang bilhin ng pera. May mga pagkakataon na naiisip ko kung gaano kahalaga ang bawat hakbang na ginagawa namin bilang mag-asawa at magulang. Ang pagiging magulang sa isang batang tulad ni Elias ay nagbibigay ng mas malaking kahulugan sa aming buhay. Hindi na kami nagmamadali; natutunan na naming tanggapin ang bawat hakbang at ang mga pagsubok na kasabay ng buhay."Masaya ako," sabi ni Aerol isang gabi habang nag-uusap kami sa sala. "Masaya ako na ang lahat ng ito ay nangyari. Hindi ko kayang maisip kung anong buhay ang mayroon tayo ngayon kung hindi tayo naging magkasama."Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang mga salitang iyon. Minsan, kahit gaano kahirap ang buhay, ang mga simpleng sandali ng kaligayahan ay sapat na. Ang mga simpleng yakap, ang pagtawa, ang pagkakasama sa araw-araw—lahat ito ay nagbibigay ng lakas sa amin upang magpatuloy. Ang tunay na kayamanan ay ang mga simpleng bagay na mayroon kami ngayon."Salam
Fate's Cruel Dance Chapter 115
Chapter 115 Habang tinitingnan ko si Elias na natutulog sa kanyang kama, hindi ko maiwasang magpasalamat sa lahat ng biyayang natamo namin. Minsan, mahirap paniwalaan kung paano mula sa simpleng pagkakakilala namin ni Aerol, nakarating kami sa puntong ito—isang masaya at buo na pamilya. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, hindi kami nawalan ng pag-asa. Naalala ko pa noon, bago kami magpakasal, kung gaano kami kaligaya sa mga simpleng bagay. Madalas kaming maglakad-lakad sa parke, mag-kape sa isang maliit na kanto, at mag-usap ng mga bagay tungkol sa hinaharap. Hindi kami nagmadali. Pareho kaming nagnanais ng isang buhay na puno ng pagmamahal, hindi ng mga materyal na bagay. Si Aerol, kahit galing sa isang mayamang pamilya, ay hindi kailanman ipinagmalaki ang kanyang estado. Wala siyang pakialam sa mga materyal na bagay, ang mahalaga sa kanya ay ang pagmamahal at pagkakaroon ng magandang relasyon sa pamilya at mga kaibigan. Ang simpleng buhay na mayroon kami ay mas binigyan namin ng hal
Fate's Cruel Dance Chapter 114
Chapter 114 Ruby POV Habang nakaupo ako sa aming terasa, pinagmamasdan ang paglubog ng araw, hindi ko maiwasang magbalik-tanaw sa mga unang taon ng aming buhay ni Aerol. Minsan, naiisip ko kung paano nagsimula ang lahat. Kung paano kami nagtagpo sa isang mundong magkaibang-magkaiba, ngunit sa huli, nagtagumpay ang pagmamahal namin sa kabila ng lahat ng hadlang. Naalala ko pa noong unang beses kaming nagkita. Sa isang kasal ng isang kaibigan ko, si Aerol ay isa sa mga naging bisita. Hindi ko pa siya gaanong kilala noon. Siya ay tahimik, at may hindi matitinag na aura. Hindi ko maiwasang mapansin siya sa gitna ng maraming tao, dahil kahit na mayamang pamilya siya, hindi siya mayabang. Tila ba hindi siya interesado sa mga malalaking pag-uusap o social status. Siya’y isang lalaki na hindi nagpapakita ng kayabangan, kahit pa sa kanyang mga kasuotan o sa paraan ng pakikisalamuha sa iba. Noong magsalita siya sa isang maliit na grupo ng mga bisita, ang mga mata ng mga tao ay nagliwanag—
Fate's Cruel Dance Chapter 113
Chapter 113Pagkatapos ng araw na iyon, naglakad-lakad kami pabalik sa kotse, bitbit ang mga alaalang nabuo sa tabing-dagat. Nakita ko sa mga mata ni Ruby at sa ngiti ni Elias na mas lalo kaming nagiging maligaya sa mga simpleng araw na magkasama. Hindi na namin kailangan pang maghanap ng kaligayahan sa malalaking bagay. Ang kaligayahan ay nahanap namin sa bawat sandali ng pagkakasama at pagmamahal.“Nais ko lang sanang maging ganito lagi,” sabi ko sa kanya habang binabaybay ang daan pauwi. “Walang stress, walang takot, magkasama lang tayo.”“Hindi ko rin naisip na darating tayo sa puntong ito,” sagot ni Ruby. “Pero ngayon, alam ko na wala nang mas hihigit pa sa pagiging buo natin bilang pamilya. Walang mas mahalaga sa atin.”Pag-uwi namin, habang si Elias ay natutulog sa kanyang kwarto, kami ni Ruby ay nag-usap tungkol sa mga plano namin para sa hinaharap. “Mahal, siguro kailangan natin maglaan pa ng mas maraming oras para kay Elias,” sabi ko. “Gusto ko na maggrow siya na alam niyang
Fate's Cruel Dance Chapter 112
Chapter 112 Habang kami ay nagtutulungan sa mga gawain sa bahay, naramdaman ko na, sa kabila ng lahat ng pagod at pagsubok sa buhay, hindi na kami nag-iisa. Hindi ko na kailangang magsolo sa lahat ng laban. Kami ni Ruby, at si Elias, ay magkasama sa bawat hakbang, at sa bawat sandali. Habang natutulog si Elias, kami ni Ruby ay nag-uusap tungkol sa mga plano namin sa hinaharap, hindi na bilang mga indibidwal kundi bilang isang pamilya. “Mahal,” sabi ko, “ano kaya kung mas maglaan tayo ng mas maraming oras para sa ating sarili? Hindi lang sa trabaho o negosyo. Dapat tayong mag-focus sa magkasama tayo bilang pamilya.” “Tama ka,” sagot niya. “Ang mga sandaling ito, yun ang nagpapaalala sa atin na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa materyal na bagay. Ang pagmamahal at oras na binibigay natin sa isa’t isa ang tunay na yaman.” Dahil sa mga simpleng bagay na ito, natutunan kong tanggapin na hindi ko kailangan maging perpekto. Wala nang mas hihigit pa sa kasiyahan ng magkasama kam
