LOGINShare
Chapter 103
Last Updated:
2024-11-10 16:46:27Related chapters
Fate's Cruel Dance Chapter 104
Chapter 104 Pagkatapos ng ilang tawag at maikling mga pagpapaliwanag sa mga tauhan ko, sumunod na ang isang mahalagang meeting. Dumaan kami sa lahat ng aspeto ng proyekto—mula sa mga suppliers, logistics, hanggang sa financial concerns. Lahat kami ay nakatutok at seryoso. Hindi ko na iniiwasan ang pressure; tinanggap ko na ito bilang parte ng aking responsibilidad bilang CEO ng Alvarez Companies. Habang nakaupo ako sa harap ng malaking conference table, tinitigan ko ang bawat isa sa kanila. "Ang sitwasyon ngayon ay hindi biro," sabi ko sa kanila. "Pero alam ko na kung magtutulungan tayo, malalampasan natin ito. Kailangan nating magsanib-puwersa at ayusin ang mga problema sa supply chain. Hindi natin pwedeng patagilid lang. Kailangan tayong mag-step up." Tahimik ang buong silid, at mararamdaman ang bigat ng mga salitang binitiwan ko. Tinutukan ko ang bawat isa sa kanila. "Ang kredibilidad ng ating kumpanya ay nakataya rito. Kung hindi natin ito maaayos, may epekto ito sa mga susunod
Fate's Cruel Dance Chapter 105
Chapter 105 Matapos ang tawag kay Ruby, nagkaroon ako ng malinaw na plano kung paano tututukan ang mga isyu sa negosyo. Kinuha ko ang mga importanteng dokumento at nagsimula akong magtakda ng mga hakbang na gagawin. Alam ko na hindi ko kayang solusyunan ang lahat mag-isa, kaya't malaki ang naitulong ni Ruby sa pag-organisa ng mga plano. Habang nag-iisip, napansin ko na hindi ko na kailangang mag-alala nang sobra. Kung magtutulungan kami ni Ruby, tiyak na malalagpasan namin ang anumang pagsubok. Lalo na’t may magandang samahan kami, hindi lang bilang mag-asawa, kundi bilang mga partner sa negosyo. Tumawag ako sa head ng financial department at sinabi ko, "Magandang balita, mag-start tayo ng bagong strategy. Mas maganda kung mas mapapabilis natin ang audit at follow-up sa mga suppliers. Nagkaroon kami ng bagong approach na gagamitin." Sumang-ayon siya at sinabi, "Sige po, sir. Agad naming sisimulan at i-report namin ang updates." Nagpatuloy ako sa pag-check ng mga reports, ngunit s
Fate's Cruel Dance Chapter 106
Chapter 106Kinabukasan, nang magising ako, agad akong tinawag ni Ruby mula sa kusina. "Mahal, nagprepare ako ng breakfast. Halika na at kumain tayo," sabi niya.Habang papunta ako sa kusina, iniisip ko na kung gaano kaswerte na may asawa akong tulad ni Ruby. Sa kabila ng lahat ng kanyang mga responsibilidad, palagi siyang nagbibigay oras para sa amin bilang pamilya. Hindi ko pwedeng ipagwalang-bahala ang mga simpleng bagay na ginagawa niya."Salamat, mahal," sabi ko habang umuupo ako sa lamesa. "Lagi mong alam kung paano ako pasayahin."Ngumiti siya at inabot sa akin ang plato. "Hindi na kailangang magpasalamat. Gusto ko lang na maging magaan ang araw mo, lalo na't alam kong marami ka nang iniisip."Habang kami ay kumakain, napansin ko ang mga simpleng bagay na mas lalo kong na-appreciate—ang tawanan namin ng anak namin, ang pagkakaroon ng masayang almusal sa isang tahimik na umaga, at ang pagmamahalan sa bawat sulyap.Pagkatapos ng breakfast, tumingin ako kay Ruby at nagtanong, "Mah
Fate's Cruel Dance Chapter 107
Chapter 107Pagdating namin sa bahay, nagtakda kami ng oras para magpahinga. Habang nakaupo kami sa sala, nag-uusap kami ni Ruby tungkol sa mga susunod na hakbang sa buhay namin. Alam ko na maraming challenges ang darating, pero ramdam ko na mas madali itong malalampasan kung magkasama kami."Mahal," sabi ko kay Ruby, "ang saya ko na nakita nyo kung paano ko pinapahalagahan ang trabaho ko. Pero masaya din ako na nandiyan kayo palagi sa buhay ko."Tumingin siya sa akin, at may ngiti sa labi. "Wala na tayong dapat pag-usapan, mahal. Alam ko naman kung gaano ka ka-busy, pero sa bawat pagkakataon na magkasama tayo, naaalala ko kung gaano tayo kaimportante sa isa't isa."Habang nag-uusap kami, naisip ko na kailangan ko pang maglaan ng mas maraming oras sa kanila, lalo na't nakikita ko na may mga pagkakataong nahihirapan silang mag-adjust sa dami ng trabaho ko. Pero sa isang banda, natutunan ko ring pahalagahan ang mga maliliit na sandali kasama sila."Alam mo, Ruby," sabi ko, "may mga pagk
Fate's Cruel Dance Chapter 108
Chapter 108 Habang naglalakad kami pauwi, ramdam ko ang bigat ng araw na iyon. Ang mga simpleng sandali ng saya, ngunit may mga pagkakataon na nararamdaman ko pa rin ang pagkabigat ng mga responsibilidad sa trabaho at sa buhay. Nang makarating kami sa bahay, tinanong ko si Ruby, "Mahal, paano ba natin mapapanatili itong ganitong kaligayahan? Kung minsan, pakiramdam ko ang hirap ng lahat, na hindi ko na kayang pagsabayin ang lahat—ang trabaho, ang pamilya, ang lahat ng expectations." Tumingin siya sa akin, at nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mga mata. "Mahal," sabi niya, "alam kong hindi madali. Pero ang alam ko, sa bawat pagsubok, mas malakas tayo kapag magkasama. Hindi mo kailangang gawin lahat mag-isa." Pumunta ako sa tabi niya at umupo. Ang bawat salita niya ay parang may bigat na tumama sa puso ko. "Minsan, iniisip ko, hindi ba’t ako lang ba ang nagdadala ng lahat ng ito? Hindi ba’t sobra na?" Tanong ko, na para bang hindi ko na kayang magpatuloy sa ganitong estado. Tiningn
Fate's Cruel Dance chapter 109
Chapter 109Kinabukasan, habang nagsisimula na kaming magplano para sa mga susunod na linggo, naramdaman ko ang isang bagong lakas sa aking dibdib. Hindi na ako nag-iisa. Si Ruby at ang anak namin ang nagbibigay sa akin ng lakas upang magpatuloy, kahit gaano pa kabigat ang mga pagsubok. Sa mga sandaling iyon, naiisip ko kung gaano kahalaga ang pagkakaroon ng oras para sa pamilya—ang mga simpleng sandali ng tawanan, mga kwento sa hapag kainan, at mga pagyakap sa bawat umaga at gabi.“Puwede ba tayong mag-isa minsan, mahal?” tanong ko kay Ruby habang nag-aayos kami ng mga plano. “I mean, yung walang ibang alalahanin kundi ang magkasama lang tayo, at hindi tungkol sa trabaho o negosyo.”Tumango siya at ngumiti. “Oo, mahal. Kailangan natin ‘yan. Hindi lang para sa’yo o sa’kin, kundi para sa buong pamilya. Para hindi tayo malimutan ng mga simpleng bagay sa buhay.”Naisip ko na minsan, sa sobrang busy ng buhay, nakakalimutan namin na ang tunay na halaga ay hindi nasusukat sa materyal na bag
Fate's Cruel Dance Chapter 110
Chapter 110Sa gabi ng birthday party, habang natutulog na si Elias, magkasama kami ni Ruby sa sala, tahimik, ngunit puno ng kasiyahan. “Ang saya ng araw na ito, mahal,” sabi ko, habang pinagmamasdan si Elias na mahimbing na natutulog.“Oo, mahal,” sagot niya. “Ang bawat sandali na magkasama tayo, yun ang pinakamahalaga. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, ito ang dahilan kung bakit tayo nagsusumikap—para magbigay ng saya sa bawat isa, lalo na kay Elias.”Tumango ako, at humarap sa kanya. “Tama ka. Hindi ko na kayang mawalan ng mga sandaling tulad nito. Hindi lang sa trabaho, kundi sa bawat pagkakataon na magkasama tayo bilang pamilya.”“Sa bawat taon, mahal,” sabi ni Ruby, “makikita natin ang mas maraming ganitong sandali—mga pagkakataon na magkasama tayo, at ang tunay na tagumpay ay ang pagmamahal na ibinubuhos natin sa isa’t isa.”Sa mga salitang iyon, natutunan ko na ang buhay ay hindi palaging makakamtan sa mga materyal na bagay o tagumpay. Ang pinakamahalaga ay ang pagmamahal at ora
Fate's Cruel Dance Chapter 111
Chapter 111Dumaan ang mga linggo, at mas lalo pa naming naranasan ni Ruby ang halaga ng mga simpleng sandali kasama ang pamilya. Habang ang mga araw ay patuloy na lumilipas, natutunan namin na hindi lahat ng oras ay dapat ipagpaliban para sa trabaho o negosyo. Kailangan din ng oras para sa isa't isa, at higit sa lahat, para kay Elias.Isang araw ng Sabado, nagdesisyon kami ni Ruby na magdala si Elias sa isang parke malapit sa amin. Simple lang ang plano — maglakad, maglaro, at mag-enjoy sa isang buong araw na wala nang iniintinding trabaho.“Gusto ko maglakad sa parke, mommy!” sigaw ni Elias habang tinutulungan ko siyang maghanda ng gamit para sa outing.“Tara, anak, magka-kasama tayo,” sabi ni Ruby. “Wala nang ibang aalalahanin. Puro saya lang.”Habang naglalakad kami papuntang parke, naramdaman ko ang magaan na pakiramdam sa puso ko. Hindi ko na kailangang mag-isip tungkol sa mga problema sa trabaho. Ang magkasama kami ni Ruby at si Elias sa isang simpleng araw ay sapat na para maw
Latest chapter
Fate's Cruel Dance Author's Note:
Author's Note: Mahal kong mga mambabasa, Una sa lahat, nais kong magpasalamat mula sa kaibuturan ng aking puso sa inyong walang sawang suporta at pagtangkilik sa kwentong ito. Ang inyong mga komento, pagbati, at pagbabalik-tanaw sa bawat kabanata ay nagbibigay sa akin ng labis na kaligayahan at inspirasyon upang magpatuloy sa pagsusulat. Ang kwentong ito ay hindi magiging ganito ka-makabuluhan kung hindi dahil sa inyo. Sa bawat pahina, ang inyong malasakit at pagpapahalaga sa mga karakter ay nagbigay ng buhay sa kwento. Lahat ng ito ay nagiging makulay dahil sa inyong pag-aalala at pag-unawa sa mga tema ng pagmamahal, pamilya, at pagtutulungan. Maraming salamat sa inyong patuloy na pagtangkilik. Hanggang sa susunod na kwento, nawa'y magpatuloy tayo sa paglalakbay ng mga kwentong nagbubukas ng puso at nagbibigay inspirasyon. Muli, maraming salamat at sana'y magpatuloy ang ating pagkakaibigan sa pamamagitan ng mga salita. Lubos na nagpapasalamat, Inday_Stories Morals Ang kwenton
Fate's Cruel Dance Chapter 119
Chapter 119Kinabukasan, maaga kaming gumising ni Ruby at Elias. Nagpasya kami na samahan siya ni Elias para sa check-up sa doktor. Excited kami dahil nais naming tiyakin ang kalagayan ng aking asawa at ng batang dinadala niya. Habang naghahanda si Ruby, hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa magandang balita na ibinahagi niya sa akin. Hindi lang ako magiging tatay ulit, kundi may bagong miyembro pa ng pamilya.Pumunta kami sa ospital, at nang makapasok kami sa clinic, agad kaming tinawag ng nurse. Kasama si Elias na masaya at excited na makakita ng doktor. Habang si Ruby ay nagpapa-checkup, hindi ko maiwasang magmasid sa mga ginagawa nila. Tahimik lang si Elias sa aking tabi, habang ang kanyang mga mata ay puno ng kuryusidad.Pagkatapos ng ilang minuto, dumating ang doktor at sinabi ang isang bagay na ikinagulat ko."Aerol, Ruby," sabi ng doktor, "Hindi lang isa ang baby na dinadala mo, kundi dalawa. Twins!"Habang naririnig ko ang mga salitang iyon, hindi ko agad matanggap. Dalawa?
Fate's Cruel Dance Chapter 118
Chapter 118Tinutok ko ang aking mata sa kanya, at nakita ko ang kaligayahan sa kanyang mga mata. "Ang pinakamahalaga, Ruby, ay yung magkasama tayo. Hindi ko na kayang mawalan pa ng ganitong buhay—ang buhay na puno ng pagmamahal at pagkalinga."Si Ruby ang naging ilaw ng buhay ko. Siya ang tumulong sa akin na baguhin ang mga maling pananaw ko. Siya ang naging katuwang ko sa lahat ng aspeto ng buhay—sa negosyo, sa pagpapalaki kay Elias, at sa lahat ng aspeto ng pagiging mag-asawa.Sa kabila ng lahat ng mga pagsubok na dumaan, ang pagmamahal namin ni Ruby ay naging matibay na pundasyon para sa aming pamilya. Hindi laging madali ang buhay, pero natutunan namin na magkasama, mas madali ang lahat. Ang bawat sakripisyo, bawat pagod, ay nagiging magaan dahil magkasama kami.Ngayon, habang nakaupo kami ni Ruby at tinitingnan si Elias na naglalaro sa sala, ramdam ko ang kabuuan ng buhay namin. Walang materyal na bagay na makakapantay sa kaligayahang nararamdaman ko ngayon. Si Ruby at Elias ang
Fate's Cruel Dance Chapter 117
Chapter 117Habang tinitingnan ko si Ruby, at ang anak namin na si Elias, ramdam ko ang kabigatan ng mga salitang iyon—ang lahat ng pagsubok, ang lahat ng sakripisyo na kami ay pinagdadaanan, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, alam ko na ang pinakamahalaga ay ang pamilya ko. Si Ruby, na hindi ko inisip na magiging kabuntot ko sa lahat ng laban ng buhay. Ang aming anak, si Elias, na hindi ko akalain na magiging pinagmumulan ng lakas ko sa mga oras ng pangangailangan.Minsan, iniisip ko kung paano kami nagsimula. Paano ba kami nagkakilala ni Ruby? Kung paano kami napadpad sa ganitong buhay na puno ng pagmamahal, sakripisyo, at pagtutulungan.Noong una, hindi ko inisip na magiging ganito kami. Nang una kong makilala si Ruby, hindi ko agad nakita ang lahat ng kahalagahan niya sa buhay ko. Isa siyang babaeng may sariling mundo, hindi nanghihingi ng kahit ano, at hindi madaling makuha ang atensyon. Nagsimula kami bilang magkaibigan, at unti-unti, nagbukas ang puso ko sa kanya. Hindi siya ka
Fate's Cruel Dance Chapter 116
Chapter 116Nasa buhay kami ni Aerol ang mga bagay na hindi kayang bilhin ng pera. May mga pagkakataon na naiisip ko kung gaano kahalaga ang bawat hakbang na ginagawa namin bilang mag-asawa at magulang. Ang pagiging magulang sa isang batang tulad ni Elias ay nagbibigay ng mas malaking kahulugan sa aming buhay. Hindi na kami nagmamadali; natutunan na naming tanggapin ang bawat hakbang at ang mga pagsubok na kasabay ng buhay."Masaya ako," sabi ni Aerol isang gabi habang nag-uusap kami sa sala. "Masaya ako na ang lahat ng ito ay nangyari. Hindi ko kayang maisip kung anong buhay ang mayroon tayo ngayon kung hindi tayo naging magkasama."Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang mga salitang iyon. Minsan, kahit gaano kahirap ang buhay, ang mga simpleng sandali ng kaligayahan ay sapat na. Ang mga simpleng yakap, ang pagtawa, ang pagkakasama sa araw-araw—lahat ito ay nagbibigay ng lakas sa amin upang magpatuloy. Ang tunay na kayamanan ay ang mga simpleng bagay na mayroon kami ngayon."Salam
Fate's Cruel Dance Chapter 115
Chapter 115 Habang tinitingnan ko si Elias na natutulog sa kanyang kama, hindi ko maiwasang magpasalamat sa lahat ng biyayang natamo namin. Minsan, mahirap paniwalaan kung paano mula sa simpleng pagkakakilala namin ni Aerol, nakarating kami sa puntong ito—isang masaya at buo na pamilya. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, hindi kami nawalan ng pag-asa. Naalala ko pa noon, bago kami magpakasal, kung gaano kami kaligaya sa mga simpleng bagay. Madalas kaming maglakad-lakad sa parke, mag-kape sa isang maliit na kanto, at mag-usap ng mga bagay tungkol sa hinaharap. Hindi kami nagmadali. Pareho kaming nagnanais ng isang buhay na puno ng pagmamahal, hindi ng mga materyal na bagay. Si Aerol, kahit galing sa isang mayamang pamilya, ay hindi kailanman ipinagmalaki ang kanyang estado. Wala siyang pakialam sa mga materyal na bagay, ang mahalaga sa kanya ay ang pagmamahal at pagkakaroon ng magandang relasyon sa pamilya at mga kaibigan. Ang simpleng buhay na mayroon kami ay mas binigyan namin ng hal
Fate's Cruel Dance Chapter 114
Chapter 114 Ruby POV Habang nakaupo ako sa aming terasa, pinagmamasdan ang paglubog ng araw, hindi ko maiwasang magbalik-tanaw sa mga unang taon ng aming buhay ni Aerol. Minsan, naiisip ko kung paano nagsimula ang lahat. Kung paano kami nagtagpo sa isang mundong magkaibang-magkaiba, ngunit sa huli, nagtagumpay ang pagmamahal namin sa kabila ng lahat ng hadlang. Naalala ko pa noong unang beses kaming nagkita. Sa isang kasal ng isang kaibigan ko, si Aerol ay isa sa mga naging bisita. Hindi ko pa siya gaanong kilala noon. Siya ay tahimik, at may hindi matitinag na aura. Hindi ko maiwasang mapansin siya sa gitna ng maraming tao, dahil kahit na mayamang pamilya siya, hindi siya mayabang. Tila ba hindi siya interesado sa mga malalaking pag-uusap o social status. Siya’y isang lalaki na hindi nagpapakita ng kayabangan, kahit pa sa kanyang mga kasuotan o sa paraan ng pakikisalamuha sa iba. Noong magsalita siya sa isang maliit na grupo ng mga bisita, ang mga mata ng mga tao ay nagliwanag—
Fate's Cruel Dance Chapter 113
Chapter 113Pagkatapos ng araw na iyon, naglakad-lakad kami pabalik sa kotse, bitbit ang mga alaalang nabuo sa tabing-dagat. Nakita ko sa mga mata ni Ruby at sa ngiti ni Elias na mas lalo kaming nagiging maligaya sa mga simpleng araw na magkasama. Hindi na namin kailangan pang maghanap ng kaligayahan sa malalaking bagay. Ang kaligayahan ay nahanap namin sa bawat sandali ng pagkakasama at pagmamahal.“Nais ko lang sanang maging ganito lagi,” sabi ko sa kanya habang binabaybay ang daan pauwi. “Walang stress, walang takot, magkasama lang tayo.”“Hindi ko rin naisip na darating tayo sa puntong ito,” sagot ni Ruby. “Pero ngayon, alam ko na wala nang mas hihigit pa sa pagiging buo natin bilang pamilya. Walang mas mahalaga sa atin.”Pag-uwi namin, habang si Elias ay natutulog sa kanyang kwarto, kami ni Ruby ay nag-usap tungkol sa mga plano namin para sa hinaharap. “Mahal, siguro kailangan natin maglaan pa ng mas maraming oras para kay Elias,” sabi ko. “Gusto ko na maggrow siya na alam niyang
Fate's Cruel Dance Chapter 112
Chapter 112 Habang kami ay nagtutulungan sa mga gawain sa bahay, naramdaman ko na, sa kabila ng lahat ng pagod at pagsubok sa buhay, hindi na kami nag-iisa. Hindi ko na kailangang magsolo sa lahat ng laban. Kami ni Ruby, at si Elias, ay magkasama sa bawat hakbang, at sa bawat sandali. Habang natutulog si Elias, kami ni Ruby ay nag-uusap tungkol sa mga plano namin sa hinaharap, hindi na bilang mga indibidwal kundi bilang isang pamilya. “Mahal,” sabi ko, “ano kaya kung mas maglaan tayo ng mas maraming oras para sa ating sarili? Hindi lang sa trabaho o negosyo. Dapat tayong mag-focus sa magkasama tayo bilang pamilya.” “Tama ka,” sagot niya. “Ang mga sandaling ito, yun ang nagpapaalala sa atin na ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa materyal na bagay. Ang pagmamahal at oras na binibigay natin sa isa’t isa ang tunay na yaman.” Dahil sa mga simpleng bagay na ito, natutunan kong tanggapin na hindi ko kailangan maging perpekto. Wala nang mas hihigit pa sa kasiyahan ng magkasama kam
